Czarna Pantera to jeden z najpopularniejszych bohaterów komiksów za Wielką Wodą. U nas znany jest jednak przede wszystkim z ról epizodycznych. Sytuację tę miał naprawić dwudziesty pierwszy tom Kolekcji Superbohaterowie Marvela. Cóż, nie udało się.  |  | ‹Superbohaterowie Marvela #21: Czarna Pantera›
|
W latach 60. i 70. Czarna Pantera na pewno imponował młodym Afroamerykanom, którzy wreszcie dostali swojego superbohatera, posiadającego równy status co jego biali koledzy po fachu z Fantastycznej Czwórki, czy Avengers. Mnie jednak, osobie żyjącej w środku Europy, borykającym się z całkiem innymi problemami, postać ta zawsze wydawała się mocno przesadzona. T′Challa jest bowiem nie tylko nadludzko wysportowany, ale do tego superinteligentny i bajecznie bogaty. Do tego dochodzi wizja ultranowoczesnego państwa w sercu Afryki, które dzięki złożom vibranium wyprzedziło pod względem technologicznym sąsiadów o całe epoki. Ja tego nie kupuję. Przynajmniej w takiej formie, jak prezentowano to do tej pory. W końcu Wakanda to wyjątkowo zamknięta społeczność, która zbudowała potęgę na tym, że izolowała się od reszty kontynentu. Nie oszukujmy się, przez wieki nie mogła tego robić w pełni pokojowymi metodami. Z chęcią przeczytałbym opowieść, która nie opierałaby się na tym, jak to dzielny lud T′Challi walczy z najeźdźcami, ale na przykład stoi przed wyborem, czy dopuścić do siebie np. uchodźców z ogarniętego wojną sąsiedniego państwa, czy twardo trzymać się zasady izolacjonizmu. Temat jest jak najbardziej na czasie i nawet najrozleglejsze złoża vibranium by tu nie pomogły. Póki co jednak mamy to co mamy, a mianowicie dość mizernych rozmiarów tomik, który w jednej trzeciej pokrywa się z tym, co poznaliśmy w ramach Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela. A są to zeszyty „Fantastic Four” vol. 1 # 52 i 53 z 1966 roku, w których debiutuje Czarna Pantera. Ich autorami jest niezmordowany duet Stan Lee / Jack Kirby i dotyczą pojedynku, na jaki T′Challa wyzwał Pierwszą Rodzinę Marvela. Sporo w tym naiwności, ale generalnie jak na tamte czasy nie jest źle. Zwłaszcza rozwinięcie historii, kiedy na arenę wkracza Klaw (sprzed momentu, kiedy stał się zmaterializowanym dźwiękiem). Następnie robimy spory przeskok czasowy, albowiem do roku 2008 i okresu związanego z Tajną Inwazją, czyli ogromnego eventu opowiadającego o podstępnym ataku kosmicznej rasy Skrulli na Ziemię. Podszywali się oni pod znanych bohaterów i w ten sposób próbowali zinwigilować ich społeczność. Z Wakandą sprawa okazała się o wiele trudniejsza, ponieważ agenci kosmitów zostali dość szybko zdemaskowani i należało sprawę rozwiązać tradycyjnymi metodami, a mianowicie frontalnym atakiem z powietrza. Dowództwo nad operacją powierzono doświadczonemu komandorowi K′vvvrowi. Zaczyna się prawdziwa wojna nerwów, ponieważ zarówno on, jak i Czarna Pantera posiadają kilka asów w rękawie i zwycięstwo żadnej ze stron nie jest z góry przesądzone. Niestety nie zadbano o to, by poza dramatycznymi zwrotami akcji, ciekawie zarysować osobowości Czarnej Pantery i jego żony (byłej członkini X-Men) Ororo. Oboje są twardzi, nieustępliwi i posągowi do bólu. Na ich tle o wiele większe emocje wzbudza komandor K′vvvr, który kończy służbę i ten jeden atak dzieli go od emerytury. Nie chce już przelewać krwi, ale ponieważ jest wierny swojej rasie, podejmuje się jeszcze raz dowodzenia armią. Chyba jeszcze nigdy nie spotkałem przedstawiciela zielonych, zmiennokształtnych kosmitów, którego darzyłbym taką sympatią i dopingował go, niczym postać graną przez Toma Hanksa w „Szeregowcu Ryanie”. Mam tylko wrażenie, że nie do końca o to chodziło scenarzyście. Całkiem nieźle wygląda za to oprawa graficzna, za którą odpowiada Jefte Palo. Jego mroczne, nasycone sporą ilością czarnego tuszu, nieco kanciaste rysunki bardzo dobrze oddają grozę wojny z całą jej brutalnością. Pod tym względem pozycja ta przewyższa nawet główną miniserię poświęconą Tajnej Inwazji, która jest zlepkiem mniej lub bardziej chaotycznych, ale spektakularnych pojedynków. Nie jestem pewien, czy jest to najlepsza opowieść dla początkującego odbiorcy komiksów, który chciałby dowiedzieć się czegoś o Czarnej Panterze. Nie mamy tu bowiem zbyt wiele informacji na jego temat. Niemniej, pomimo, iż „Zobaczyć Wakandę i umrzeć” stanowi wycinek większej całości, całkiem nieźle sprawdza się jako osobna historia, do zrozumienia której nie potrzeba przeczytania pozostałych epizodów eventu. To niewątpliwie plus, ale i tak po lekturze ma się uczucie zmarnowanej okazji, by przybliżyć T′Challę polskim czytelnikom.
Tytuł: Superbohaterowie Marvela #21: Czarna Pantera Data wydania: 11 października 2017 ISBN: 978-83-2820-961-9 Format: 128s. 170×260mm; oprawa twarda Cena: 39,99 Gatunek: superhero Ekstrakt: 60% |