powrót; do indeksunastwpna strona

nr 6 (CLXXVIII)
lipiec-sierpień 2018

Modelka zombie czy ta, która ubiera się po ciemku?
John Allison, Lissa Treiman ‹Giant Days #4›
„Giant Days 4: Przepraszam, że cię zawiodłam”, czyli nasz ulubiony studencki sitcom trwa: Susan tęskni za swoim miłośnikiem stolarstwa, Esther usiłuje poderwać kolejnego przystojniaka, zaś Daisy spotyka na swojej drodze nadzwyczajnie wyluzowaną Niemkę. Tymczasem Brooke i Ridge… a nie, to nie ten serial. Zaraz wyjaśnię, o co chodzi.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
‹Giant Days #4›
‹Giant Days #4›
Tytuł recenzji jest cytatem z babci jednej z bohaterek. Daisy postanawia odwiedzić Esther (to modelka zombie) i namówić ją do powrotu na studia, które w poprzednim tomie z hukiem rzuciła. Na miejscu spotyka Susan (to ta, która ubiera się po ciemku) i przyjaciółki znów są w komplecie. W kwestii powrotu na studia negocjacje, jak by to powiedział Obi-Wan, były krótkie.
Recenzowanie kolejnych tomów cyklu zwykle jest zajęciem dość niewdzięcznym, bo nie tylko coraz trudniej napisać coś nowego, ale też ma się przygnębiające wrażenie, że po recenzję sięgną tylko osoby, które daną serię i tak już znają.
Streśćmy zatem, o co chodzi. Bohaterkami są trzy studentki o bardzo różnych osobowościach i zainteresowaniach (Daisy – archeologia, Susan – medycyna, Esther – literatura). Połączyło je sąsiedztwo pokoi w akademiku oraz wyciąganie Esther z przeróżnych tarapatów. O tym wszystkim dowiadujemy się z narracji Susan spoza kadru („…beze mnie obie byłyby martwe, siedziały w pierdlu, albo martwe siedziały w pierdlu”), ponieważ już na pierwszej stronie pierwszego tomu dziewczyny są zaprzyjaźnione. Następnie przeżywają perypetie, jakie każdemu mogą się przydarzyć: epidemię grypy, udane i nieudane romanse, niespodziewaną wizytę rozrywkowo nastawionej kumpelki z liceum (Duża Lindsay to jedna z moich ulubionych postaci trzecioplanowych) czy wybory do samorządu studenckiego. Nauka jest w tym wszystkim najmniej istotna, no ale pewnie trudno byłoby zrobić interesujący komiks o sesji zaliczeniowej – a w każdym razie taki, którego słownictwo nadawałoby się do publikacji.
Postaciami z drugiego planu są: były-obecny-były chłopak Susan o nazwisku McGraw (imienia jak dotąd nie poznaliśmy) oraz uroczo nieśmiały Ed. Ten drugi przez pewien czas udzielał się w studenckiej gazetce, co zajęło sporą część trzeciego tomu.
Każdy z tomów podzielony jest na części, publikowane pierwotnie jako cienkie zeszyty. W „Przepraszam, że cię zawiodłam” dotyczą one kolejno: wizyty u Esther, poszukiwania lokalu do wynajęcia, działalności Daisy jako wolontariuszki oprowadzającej nowych studentów po mieście i kampusie, oraz kręcenia amatorskiego filmu na konkurs. Najbardziej spodobała mi się epopeja z oglądaniem kolejnych domów i ich malowniczych właścicieli – od marihuanowej komuny poczynając, a na religijnej fanatyczce kończąc. Punktem kulminacyjnym jest bójka dziewczyn z chłopakami, zakończona smętną konstatacją Susan, że są „żulami walczącymi o marchewkę w pisuarze”.
Mama Esther spotyka Susan i Daisy
Mama Esther spotyka Susan i Daisy
Epizod wolontariacki jest miejscami niezbyt zrozumiały („Trzymaj ich z dala od kalorycznego jedzenia”), za to bardzo przypadła mi do gustu studentka z Berlina, właścicielka ogromnych, przydymionych okularów oraz nieposkromionego temperamentu. Podobnie jak Duża Lindsay z poprzedniego tomu, Ingrid jest postacią niezwykle wyrazistą – już po paru kadrach miałam wrażenie, że z pewnością musiałam kiedyś spotkać albo przynajmniej obejrzeć w kinie kogoś podobnego do niej.
Duża Lindsay i Esther
Duża Lindsay i Esther
Historia kręcenia filmu na konkurs więcej obiecuje niż daje i wywołała we mnie uczucie zmarnowanego potencjału. Właściwie są to dwa filmy: Esther dostaje rolę gwiazdy w katastroficznym sf współlokatora, zaś Susan i Daisy po kryjomu nagrywają parodię procesu jego produkcji. Takiego tematu wystarczyłoby na osobny tom, a zamknięty zostaje w paru stronach; więcej jest o samym festiwalu niż na przykład o tym, skąd Susan wzięła aktora do roli męskiej i czemu Adam nie zrobił planowanych efektów specjalnych. Momentami miałam wrażenie, że w druku zaginęła co najmniej połowa kadrów.
Mimo tego rozczarowania komiks jest jak zwykle przyjemny w lekturze, a do niektórych scen – na przykład powitania dziewcząt przez mamę Esther – wracałam po kilka razy, żeby się pośmiać.



Tytuł: Giant Days #4
Tytuł oryginalny: Giant Days Vol. 4
Scenariusz: John Allison
Data wydania: 20 czerwca 2018
Rysunki: Lissa Treiman
ISBN: 978-83-8110-467-8
Format: 112s. 170x260 mm
Cena: 42,–
Gatunek: obyczajowy
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%
powrót; do indeksunastwpna strona

113
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.