„Dziwna pogoda” to ciekawie skomponowany tom. Znajdziemy tu cztery opowieści, każda inna w klimacie i nastroju. Jak cztery pory roku albo cztery żywioły.  |  | ‹Dziwna pogoda›
|
Joego Hilla zapewne przedstawiać nie trzeba, choć być może to mało profesjonalne pisać o synu przez pryzmat ojca. Joe Hill jako syn Stephena Kinga wydaje się pisarskim talentem „obciążony genetycznie”. Przy czym jego kariera toczy się niezależnie, a autor ma na swoim koncie już całkiem pokaźną listę opublikowanych tytułów: zbioru opowiadań i powieści, które cieszą się powodzeniem. Trudno powiedzieć, świadomie czy nie, ale „Dziwna pogoda” syna jednak nawiązuje do twórczości ojca – składa się z czterech tekstów tak samo jak „Different Seasons” Kinga z 1982 roku (tytuł polski: Skazani na Shawshank: Cztery pory roku). W obu przypadkach są to dłuższe opowiadania lub minipowieści - ta forma po angielsku nazywa się „novella” (nie mylić z polską nowelą) i ma długą tradycję zwłaszcza w literaturze anglosaskiej. Niczym cztery pory roku – każdy tekst w tym tomie ma swój charakterystyczny klimat i koloryt. „Zdjęcie” to nader udany, przenikliwy portret starości i przemijania, okraszony sporą dawką surrealizmu. W „Naładowanym” śledzimy eskalację przemocy, to kawał dobrej literatury akcji, ale też budzącej refleksję na temat prawdziwego życia mocno splecionego ze światem mediów i kreowania zmediatyzowanej rzeczywistości, także pod wpływem stereotypów. „Wniebowzięty” kieruje się w stronę fantastyki, koncepcja chmury-wyspy mocno działa na wyobraźnię, natomiast „Deszcz” to niezła próba spod znaku literatury katastroficznej i horroru (trochę przypomina „Strażaka”). Bardzo dobrze zarysowane we wszystkich tekstach są amerykańskie realia: zwyczajnego życia na prowincji, osnutego wokół codziennych problemów zwykłych ludzi. Przydarzają się im jednak rzeczy niezwykłe. Warto także zauważyć, że motywem wspólnym dla wszystkich czterech tekstów jest miłość. W różnej formie, różnie wyrażana i okazywana. Przechodząca rozmaite próby. Niezależnie od wszystkiego, uczucia i międzyludzkie relacje zajmują tutaj najważniejsze miejsce. Te cztery opowieści są też jak cztery żywioły: „Zdjęcie” (z piękną, sugestywną sceną z martwymi ptakami) można przypisać do ziemi, a „Naładowany” - to tekst spod znaku ognia. Akcja „Wniebowziętego” częściowo rozgrywa się w powietrzu, zaś „Deszcz” kojarzy się z wodą, choć opady, z którymi muszą się zmierzyć mieszkańcy Boulder w Kolorado, są o wiele groźniejsze w skutkach. Joe Hill bez wątpienia jest sprawnym, świetnym warsztatowo autorem, który dobrze się czuje w pisaniu prozy o różnym zabarwieniu emocjonalnym. Tłumaczenie tego tomu, prawdę mówiąc, mogłoby być bardziej staranne. Stanowczo za dużo tu kalek z amerykańskiego angielskiego, a przecież polszczyzna jest na tyle bogata, że z pewnością da się znaleźć w niej bardziej urozmaicone wyrażenia (oraz bardziej poprawne). Warto dokonać korekty literówki na czwartej stronie okładki, akcja „Deszczu” toczy się w Boulder, a nie w Bourder, jak czytamy. „Dziwna pogoda” spodoba się bez wątpienia wielu czytelnikom. Po pierwsze, miłośnikom twórczości Hilla, również tym, którzy uwielbiają literaturę spod znaku sensacji, horroru i „niesamowitości”. Jeśli nawet takiej na co dzień nie czytamy – może to być niezła odskocznia i naprawdę wartościowe wyjście poza utarte lekturowe schematy, ponieważ Joe Hill owszem, stawia na akcję, odejście od realizmu i elementy sensacji, ale jednocześnie można znaleźć u niego o wiele więcej. Dla osób, które nie znają jeszcze książek Hilla – utrwalone w „Dziwnej pogodzie” „cztery twarze” pisarza mogą stanowić naprawdę niezłe wprowadzenie w nieoczywisty świat jego wyobraźni.
Tytuł: Dziwna pogoda Tytuł oryginalny: Strange Weather Data wydania: 5 września 2018 ISBN: 978-83-8125-325-3 Format: 512s. 140×205mm; oprawa twarda Cena: 39,90 Gatunek: groza / horror Ekstrakt: 80% |