powrót; do indeksunastwpna strona

nr 10 (CLXXXII)
grudzień 2018

Doktor Frankenstein bez kompleksów
CJ Cannon, Marc Ellerby, Zac Gorman ‹Rick i Morty #1›
Tak inteligentnej, dynamicznej i zabawnej animacji SF jak „Rick and Morty” jeszcze nie było. Jej komiksowa wersja wygląda, niestety, trochę słabiej. Przynajmniej pierwszy tom cyklu.
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
‹Rick i Morty #1›
‹Rick i Morty #1›
„Rick and Morty”, serial animowany Dana Harmona (odpowiedzialnego m. in. za serial „Community”) i Justina Roilanda przebojem zdobył rynek animacji dla dorosłych. Zgarnął Emmy i Annie (za odcinek „Pickle Rick”) plus parę nominacji (Saturn, Teen Choice). Produkcja jest co najmniej równie niegrzeczna jak „South Park”, choć z racji fantastycznonaukowej konwencji bardziej przypomina „Futuramę” Matta Groeninga. Ale o ile tegoż „Rozczarowani” raczej rozczarowali widzów, o tyle „Rick and Morty” to prawdziwa jazda bez trzymanki. Animacja jest naprawdę diabelnie inteligentna, dynamiczna i zabawna.
Pierwsze skrzypce grają w nim dwie postacie. Rick Sanchez, archetyp zwariowanego naukowca-socjopaty podniesiony do sześcianu, eksperymentuje, z czym tylko się da, z klonami samego siebie, rzeczywistościami alternatywnymi, liniami czasu i wymiarami wszechświata. Może też się stać, dla kaprysu, ogórkiem. Morty to wnuczek tegoż, sierotowaty czternastolatek wchodzący w okres dojrzewania, którego mentalność dziecka przerażonego światem dorosłych oddana została kapitalnie. Z racji olbrzymiego kontrastu ta para to duet-samograj. Dodajmy jeszcze do tego dysfunkcyjną rodzinę (rodzice Morty’ego – Jerry i Beth, siostra Summer) przeżywającą całkiem współczesne problemy z samymi sobą i z prawdziwym światem (takim nie z SF), w którym wciąż np. trzeba chodzić do pracy, przechodzić terapię małżeńską i czasem oderwać się od smartfona. Jest to naprawdę coś świeżego – serialowa rodzina nie wykazuje podobieństwa z „Simpsonami”, „Family Guy” czy „American Dad”. Poza tym, choć każda ze wspomnianych animacji („South Park” też) finalnie chce przekazać nam jakiś morał, czasem liberalny („Simpsonowie"), czasem „niepoprawny politycznie” („South Park”), to żadnej próby umoralniania widza w „Ricku i Mortym” nie znalazłem. Chyba że traktować cały serial jako radykalne ostrzeżenie przez transhumanizmem, wszystkoizmem i nadmiernym zaufaniem do nauki, która zmiecie tradycyjnie rozumiane człowieczeństwo.
Komiks jest przyzwoity, ale fabularnie jednak nie trzyma poziomu najlepszych odcinków serialu – można się czasami uśmiechnąć, jednak nie mamy tego poczucia docierania zarazem do granic konwencji i absurdu. Uśmiechniemy się przy Sennowersum i parodiowaniu Freddy’ego Kruegera czy przy historii o wyzyskiwanych przez dyktatorskiego Ricka robotach na plantacji. Nawiązań do popkultury jest mnóstwo, ich odczytywanie to część przyjemności z lektury. Można narzekać na to, że poszczególne epizody są pozbawione nie tylko morału ale i wyrazistej puenty na zakończenie. Puentę mają za to krótkie, parostronicowe historie zawarte w końcowym rozdziale „Materiały dodatkowe”. Odniosłem zresztą wrażenie, że te króciaki są lepsze niż główna fabuła komiksu.
Autorzy traktują konwencję SF tak, jak traktował ją Lem w przygodach Ijona Tichego albo Adams w „Autostopem przez Galaktykę”, ale z perspektywy mądrzejszej o kilkadziesiąt lat (albo głupszej – jeśli założymy, że ludzkość przez ten czas zgłupiała, a nie zmądrzała) i nie unikając rozmaitych pulpowych „bug-eyed monsters” czy innych obrzydlistw, z których radochy nie rozumieją antyfani science fiction. Oczywiście więcej tu demolki niż filozofii, ale słychać w „Ricku i Mortym” echa naukowych osiągnięć naszych czasów, podkopujących coraz silniej takie pojęcia jak świadomość czy indywidualizm.
Jeśli chodzi o stronę graficzną – szału nie ma, ale jest przyzwoicie, kreskówkowo, minimalistycznie i czytelnie. Powierzchnie wypełnione są jednolitymi kolorami, a komiksowe plansze nie rażą naszego zmysłu estetyki i nie atakują nadmiernym turpizmem.
Można sięgnąć po pierwszy tom przygód Ricka i Morty’ego, ale pozostawia on pewien niedosyt – ma się wrażenie, że to jednak produkt towarzyszący, scenariusz będący odpowiednikiem „odrzutów z sesji” ze studia nagrań. Tak, jakby lepsze pomysły wylądowały w serialu, a z tych średnio udanych zrobiono komiks. Fani serialu i tak kupią (i specjalnie grymasić nie będą), ale jeśli ktoś zacznie przygodę z Rickiem i Mortym od komiksu, raczej nie zrozumie fenomenu tej animacji.



Tytuł: Rick i Morty #1
Scenariusz: Zac Gorman
Przekład: Jacek Drewnowski
Wydawca: Egmont
ISBN: 9788328134768
Format: 132s. 165x255 mm
Cena: 39,99
Gatunek: humor / satyra
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%
powrót; do indeksunastwpna strona

81
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.