powrót; do indeksunastwpna strona

nr 10 (CLXXXII)
grudzień 2018

Zagraj to jeszcze raz Sam: Życie o świcie
Ostatnio zrobiła się moda na płyty typu tribute rodzimych wykonawców. Niedawno wspominaliśmy o takim upamiętnieniu Big Cyca, a dziś będzie o T.Love. A wszystko w związku z utworem „Autobusy i tramwaje”.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Na początek małe sprostowanie, ponieważ lead nie jest precyzyjny. Utwór T.Love, który znamy jako „Autobusy i tramwaje” pochodzi z płyty „Dzieci rewolucji 1982-1992” z 1992 roku. Jednak, jak nazwa tej składanki wskazuje, jego genezy należy szukać wcześniej, a konkretnie w czasach T.Love Alternative. Wtedy nosił on tytuł „Kovalski (Autobusy i tramwaje)” i znalazł się na koncertówce „Miejscowi – live” z 1988 roku. Został nawet wykrojony z niej na singel, który trafił na anteny Rozgłośni Harcerskiej i Programu Trzeciego Polskiego Radia. Prosty, rock’n’rollowy riff i szczery do bólu opis szarej codzienności sprawił, że do dziś jest to jeden z najpopularniejszych utworów formacji Muńka Staszczyka.
T.Love w 2017 roku zawiesił działalność, co stało się pretekstem do oddania mu hołdu przez zaprzyjaźnionych muzyków. W ten sposób zrodził się projekt T.Cover, który początkowo funkcjonował na zasadzie spontanicznej akcji jutubowej. Natomiast od połowy listopada bieżącego roku możemy cieszyć się płytą zbierającą najciekawsze wersje tloveowej klasyki w opracowaniu innych artystów. A w zasadzie te, które nie były obwarowane kontraktami z wytwórniami płytowymi, przez co w zestawie nie znalazł się „Bóg” w wersji Dawida Podsiadły.
Muszę przyznać, że mam mieszane odczucia co do tego wydawnictwa. I nawet nie dlatego, że jest bardziej elektroniczne, niż gitarowe. Mam wrażenie, że niektórzy za bardzo chcieli pokombinować w oryginałach, przez co straciły one swą lekkość i nonszalanckość. Tak, jakby muzykom chodziło o ich zepsucie. Okazuje się, że można spartolić nawet takie przeboje, jak „To wychowanie”, do którego Miuosh napisał praktycznie nowy tekst, „Potrzebuję wczoraj”, zbanalizowane muzyczną papką przez Tekno, „Nie, nie, nie” zagrany bez fishdickowego polotu przez Acid Drinkers, czy „Lucy Phere” całkiem niezrozumiany przez Bovską. Szczęśliwie jest też kilka t.coverów, które się bronią, jak „King” Nosowskiej, „Gnijący świat” zagrany z przybrudzonymi gitarami przez Mietalla Walusia, „Jazda” w subtelnym odczytaniu przez Polę Rise i bohater dzisiejszego odcinka, czyli „Autobusy i tramwaje”.
Za ten ostatni odpowiada Organek, któremu rock’n’rollowa dusza T.Love jest bardzo bliska. Niemniej, tak jak większość gości, nie zdecydował się zagrać utworu zachowawczo, a całkiem go zmienił. Gdyby nie tekst, praktycznie nie dałoby się go rozpoznać. Ale nie szkodzi, ponieważ nadał mu nowe życie i zrobił to z klasą. To powolne rozwijanie się, które prowadzi do bardzo mocnego zakończenia w postaci ściany dźwięków ma w sobie coś z klimatu „Stairway to Heaven”, a jednak pozostaje na wskroś swojskie. Bo może autobusy i tramwaje przez ostatnie lata się zmieniły, są ładniejsze, przestronniejsze, ekologiczne, ale tak po prawdzie, to „złe i zmęczone ludzkie twarze toczą życie o świcie po trotuarze” tak samo jak kiedyś.
PS. Muniek w wywiadach twierdzi, że w ramach T.Cover świetną wersję piosenki „Mecz” zrobił Kult, ale ze względów prawnych nie mogła być rozpowszechniona. Szkoda, bo Kazik jest rewelacyjny w cudzesach.
powrót; do indeksunastwpna strona

133
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.