powrót; do indeksunastwpna strona

nr 4 (CLXXXVI)
maj 2019

Oko Furii i ostatni Vers
Anna Boden, Ryan Fleck ‹Kapitan Marvel›
To dwudziesty pierwszy film powstały w ciągu jedenastu lat w ramach franczyzy Marvel Cinematic Universum. Mogłoby się wydawać, że jego twórcy – Anna Boden i Ryan Fleck (ich nazwiska prawdopodobnie nic nikomu nie powiedzą) – nie będą w stanie już niczym zaskoczyć widza. Ale nic z tego. „Kapitan Marvel” to kolejne doskonałe dzieło, które idealnie łączy wątki klasycznej filmowej space opery z kinem superbohaterskim.
ZawartoB;k ekstraktu: 80%
‹Kapitan Marvel›
‹Kapitan Marvel›
Wydaje się, że tu wszystko jest na opak. Nie do końca wiadomo, kto jest dobry, a kto zły. Nick Fury w niczym nie przypomina poważnego szefa T.A.R.C.Z.Y., który nadzoruje działania Avengersów, a hołubiony przez niego rudy kot wcale nie jest takim miłym czworonogiem, jak mogłoby się wydawać. Przez dłuższy czas widz może czuć się lekko skołowany. Dopiero kiedy okazuje się, że akcja filmu rozgrywa się w 1995 roku (przynajmniej jeżeli chodzi o czas ziemski), pewne rzeczy znajdują swoje właściwe miejsce. Nie do końca typowe dla produkcji MCU, choć do tego akurat mogliśmy przywyknąć, oglądając dwie części „Strażników Galaktyki” (2014, 2017) oraz fragmenty „Wojny bez granic” (2018), jest również to, że przez pierwszych kilkadziesiąt minut mamy do czynienia z klasycznym filmem science fiction. Ze space operą rozgrywającą się w odległych zakamarkach Wszechświata.
Poznajemy kosmos, którym włada technologicznie wysoko rozwinięta cywilizacja Kree. Ziemia to dla niej bezimienna planeta oznaczona kryptonimem C-53. Nigdy zapewne nie zwróciliby na nią uwagi, gdyby nie zaskakujący zbieg okoliczności. Kree starają się za wszelką cenę wyniszczyć rasę jaszczuropodobnych Skrullów. Gdzie tylko to możliwe, tropią ich kosmiczni komandosi spod znaku Starforce. Jednym z nich jest Vers (świetnie wprowadzająca się do filmowego uniwersum Marvela Brie Larson), służąca w elitarnym oddziale swego mentora i nauczyciela Yon-Rogga (szarmancki, ale i odpowiednio złowieszczy Jude Law). Kobieta, oprócz znajomości sztuk walki, posiada też nadzwyczajne moce, chociaż nie ma jeszcze pełnej wiedzy, jak je wykorzystać. Ma też jednak swoją „piętę achillesową” – to bardzo niepokojące i niedające się wyjaśnić wspomnienia z odległej przeszłości.
Ścigając Skrulli, Vers trafia na Ziemię. Wbija się w epokę, w której większość młodych Amerykanów chodzi we flanelowych koszulach i słucha Nirvany (w ścieżce dźwiękowej rozbrzmiewa nawet „Come as You Are”). Istnieje już T.A.R.C.Z.A., ale nie ma jeszcze Avengersów jako zespołu superbohaterów. Na miejscu „lądowania” (czy może raczej upadku) członkini Starforce szybko zjawiają się agenci Fury (wiadomo, Samuel L. Jackson) i świeżo przyjęty do służby Phil Coulson (ponownie Clark Gregg), którym niełatwo uwierzyć w to, co za chwilę zaczyna dziać się wokół nich. Chronologicznie ten film, choć powstał jako dwudziesty pierwszy, lokuje się - nie licząc pierwszego „Kapitana Ameryki”, który cofa się aż do drugiej wojny światowej - na początku stawki MCU. Z tego też powodu twórcy stanęli przed istotnymi wyzwaniami, jak wyjaśnić genezę ważnych dla całego uniwersum elementów. Nie tylko jak Vers stała się Kapitan Marvel, ale również jak można posłużyć się Tesseraktem, skąd wzięła się nazwa „Projektu Avengers” oraz – i to jest zdecydowanie najciekawsze – jak Nick Fury stracił oko.
Oprócz oczywistych nawiązań do komiksów o Kapitan Marvel, obraz Anny Boden i Ryana Flecka obficie korzysta także z inspiracji innymi filmami science fiction. Można w nim znaleźć nawiązania do dwóch pierwszych „Terminatorów” (pojawienie się Vers na Błękitnej Planecie) i dwóch pierwszych „Obcych” (paskudna z wyglądu rasy obcych), „Avatara” (kolor skóry doktor Minn-Ervy, ze Starforce, choć tu oczywiście, jeżeli pod uwagę weźmiemy opowieść rysunkową, to właściwie James Cameron był epigonem), jak również do gwiezdnowojennej „Nowej nadziei” (pojedynek kosmicznych ścigaczy w kanionie). Ba! tempo akcji i poziom jej sensacyjności kojarzy się z kolei z opowieściami o agencie 007. I wszystko to upchnięte w jednym, dwugodzinnym superbohaterskim dziele, którego autorzy na dodatek nie zapomnieli ani o scenach patetycznych, ściskających za gardło i wyciskających łzy, ani o potężnej dawce humoru, którego głównym dostarczycielem jest – zapewne trudno będzie w to uwierzyć – Nick Fury. „Kapitan Marvel” na pewno nie jest najlepszą odsłoną MCU (do „Czarnej Pantery”, „Doktora Strange’a”, „Wojny bohaterów” czy „Wojny bez granic” trochę jej brakuje), lecz nie zapominajmy, że poprzeczka została zawieszona bardzo, bardzo wysoko i samo doskoczenie do niej jest już wielkim osiągnięciem.



Tytuł: Kapitan Marvel
Tytuł oryginalny: Captain Marvel
Dystrybutor: Disney
Data premiery: 8 marca 2019
Reżyseria: Anna Boden, Ryan Fleck
Zdjęcia: Ben Davis
Muzyka: Pinar Toprak
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: USA
Gatunek: akcja, przygodowy, SF
Zobacz w:
Ekstrakt: 80%
powrót; do indeksunastwpna strona

31
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.