Po wstrząsie, jaki X-Menom zaserwował scenarzysta Brian Michael Bendis, ciężko jest wymyślić coś bardziej szokującego. Te trudne zadanie powierzono Jeffowi Lemire′owi, wraz z nowym otwarciem serii po „Tajnych Wojnach”, a mianowicie „Extraordinary X-Men: Przystań X”.  |  | ‹Extraordinary X-Men #1: Przystań›
|
Szefowie Marvela chyba bardzo nie lubią swoich mutantów. Takie przynajmniej można odnieść wrażenie, jeśli patrzy się na to w jakie tarapaty ich pakują. Tylko w ostatnim czasie zredukowano ich liczbę za sprawą działań Scarlet Witch, zniszczono ich oazę, czyli Genoshę, stoczyli bój z Avengers, aż wreszcie ludzie jeszcze bardziej ich znienawidzili po rozproszeniu mgieł Terrigenu, które uwalniały w homo sapiens geny Inhumans. Do tego zginął Cyclops, a drużyna X-Men musi się ukrywać. Choć wybrała na to dość specyficzne miejsce, a mianowicie piekielny zakątek zwany Limbo. Ma to uchronić mutantów przed zabójczym dla nich wpływem terrigenowej „ospy M”. Tym razem tradycję szkoły Xaviera stara się podtrzymać Storm, która ma w tym pewne doświadczenie. Na nowo organizuje grupę i wyszukuje ocalałych mutantów. I w tym miejscu najlepiej widać, że scenarzyście chodziło o swoisty powrót do korzeni. Obok władczyni żywiołów, napotykamy starych znajomych, choć zdecydowanie zmienionych. Oprócz rzucającego kąśliwe teksty Icemana, czy Forge′a, widzimy robota Cerebrę, która została obudowana zbroją Sentinela, Colossusa z brodą, o wiele dojrzalszą Magik i Nightcrawlera, który zachowuje się jak nie on, cytując fragmenty Biblii. Jednak najgorętszą parą w zestawie jest niewątpliwie młodziutka, przybywająca z przeszłości Jean Grey i Staruszek Logan, który zawieruszył się z alternatywnej przyszłości. Pomimo różnicy wieku, między tą dwójką zdecydowanie iskrzy i stanowi ona motor napędowy emocjonalnej strony komiksu. Bo poza tym mamy nieustającą akcję. Wciąż ktoś z kimś walczy, czy to w pojedynkach indywidualnych, czy też zakrojonych na masową skalę. Postacie w zasadzie nie mogą się wypowiedzieć normalnie, tylko w kółko przekrzykują odgłosy wybuchów. Po takim autorze, jak Jeff Lemire, spodziewałem się więcej finezji. Widać wyraźnie, że ma swoją koncepcję na nowych X-Menów, ale wydawnictwo odgórnie hamuje jego zapędy. Nie wiem, czy nie okaże się to w dalszej perspektywie jego kamieniem u szyi. W końcu już niejeden ceniony scenarzysta poległ w starciu z homo superior. A może to tylko rozgrzewka, która ma atrakcyjną i wartką akcją przyciągnąć nowych czytelników? Oby tak było. Głównym rysownikiem nowej serii został Humberto Ramos, człowiek, który przed długi czas zajmował się Spider-Manem. Nie jest to mój ulubiony artysta. Przyznam, że nie akceptuję jego cartoonowej kreski i tych wszystkich powykrzywianych, nienaturalnych twarzy. Choć uczciwie muszę przyznać, że ciekawie odświeżył wygląd niektórych postaci, ze szczególnym wskazaniem na Storm i Colossusa. Nie najgorzej wypada również w spokojniejszych momentach. Niestety, kiedy przechodzimy do akcji, w kadrach zaczyna panować chaos. Czasem dokładnie nie wiadomo czyją rękę, czy nogę oglądamy. A w ekstremalnych sytuacjach wcale nie jesteśmy pewni tego, co widzimy. Wiem, że Ramos ma wiernych zwolenników, ja natomiast cieszę się, że zostawił wreszcie w spokoju Petera Parkera. X-Men w takiej wersji jakoś lepiej wypadają. „Przystań X” miała być nowym wielkim otwarciem, któremu sens miały nadać hitowe nazwiska. Na razie efektu „wow” nie ma. Jednak, jak już mówiłem, poczekajmy aż akcja się rozkręci. Wierzę w Jeffa Lemire′a.
Tytuł: Extraordinary X-Men #1: Przystań Data wydania: 23 stycznia 2019 ISBN: 9788328134881 Format: 120s. 165x255 mm Cena: 39,99 Gatunek: superhero Ekstrakt: 70% |