Po całkiem niezłej „Godzilli” z 2014 roku i zupełnie przyzwoitym „King Kongu: Wyspa Czaszki” oczekiwania dotyczące cyklu o Tytanach zdecydowanie wzrosły. Niestety, „Godzilla II: Król potworów”, mimo dumnego tytułu, raczej nie spełnił oczekiwań.  |  | ‹Godzilla II. Król potworów›
|
Każdy dziś chce mieć swojego Marvela. Oszałamiający sukces finansowy Marvel Cinematic Universe zachęcił filmowców do budowy coraz to i nowych światów, w których można zarabiać na kolejnych produkcjach połączonych światem i bohaterami. DC Extended Universe, kolejne spin-offy „Gwiezdnych wojen”, Dark Universe (które zaczęło od falstartu z nową „Mumią”) czy właśnie MonsterVerse, nowe wersje opowieści o potworach znanych niegdyś z filmów japońskiej wytwórni Toho. Zaczęło się od nowego „Godzilli”, który to film nie był może oszałamiającym filmowym doświadczeniem, ale twórców chwalono słusznie za zrozumienie na czym fenomen Godzilli polega i umiejętne pokazanie legendy (z pewnością było to dzieło o klasę lepsze od nieszczęsnej wersji Rolanda Emmericha). Potem przyszedł nowy King Kong. „Wyspa Czaszki” nie była kontynuacją Jacksonowskiego hołdu dla wersji Meriana C. Coopera, nawiązując raczej do owej japońskiej wersji opowieści o Wielkiej Małpie, w której Kong jest po prostu jednym z panteonu ogromnych potworów zasiedlających Ziemię (jak w filmach „King Kong kontra Godzilla” i „Ucieczka King Konga”). Intencje twórców zdradzone zostały w finałowej scenie filmu, odsłaniającej naskalne wizerunki innych słynnych potworów – Rodana, Monthry, czy przede wszystkim trójgłowego króla Ghidory. Wszystkich znanych już z dzieł wytwórni Toho. Od ujawnienia się Godzilli i dramatycznych wydarzeń z poprzedniego filmu minęło kilka lat. Na Ziemi coraz szerzej działa potężna organizacja Monarch, mająca na celu kontrolę nad ujawnianymi uśpionymi potworami. Okazuje się, że wewnątrz naszej planety śpi co najmniej kilkanaście takich stworzeń. Znanych z baśni i legend, obecnie niekatywnych – ale mogących do aktywności powracać. I to zaczyna się dziać – na skutek akcji ekoterrorystów przebudzona zostaje wielka ćma Mothra oraz potężny trójgłowy potwór o imieniu Ghidora. Ten ostatni stanowi największy problem. Podobnie jak Godzilla ma ambicje by stać się „przewodnikiem stada” i podporządkować sobie inne stwory. Co więcej – pochodzi z kosmosu, na Ziemi jest ciałem obcym, potencjalnie szkodliwym dla naszej planety. W przeciwieństwie do innych potworów, ukazanych jako, powiedzmy, elementy korygujące problemy ekosystemu. Od początku widać, jaki był główny zamysł twórców. W filmie nie chodzi oczywiście o nic innego, jak o pokazanie potworów w akcji, oczywiście akcji bitewnej. Ludzie są jedynie tłem. Cały dołączony na siłę ekologiczny wątek jest zadziwiająco nonsensowny. Nawiązując do obecnych problemów naszej planety twórcy twierdzą, że remedium na nie będą właśnie wielkie potwory. Nie w ten sposób, jak się by się mogło wydawać – czyli poprzez po prostu usunięcie infekcji (czyli ludzkości) z ziemskiej skorupy, ale w sposób dużo bardziej nieoczywisty, oczywiście w symbiozie z ludzkością (bo przecież Godzilla – poza pierwszym filmem Inoshiro Hondy i wersją Emmericha – jest zasadniczo bohaterem pozytywnym). W efekcie uzasadnienia bohaterki, która mówi „przebudźmy wszystkie wielkie potwory, a ludziom będzie lepiej”, brzmią raczej absurdalnie. Bezsensowność ekologicznego tła idzie w parze ze zbędnością ludzkich bohaterów. Aż przykro patrzeć, jak marnują się talenty Kena Watanabe, Sally Hawkins, Very Farmigi, Davida Strathairna, Charlesa Dance’a czy Zhang Ziyi w banalnych dialogach i nonsensownych deklaracjach. Żaden z bohaterów nie zostaje nakreślony na tyle dobrze, by zainteresować sobą widza, ich losy są więc nam doskonale obojętne. Pozostają więc pojedynki potworów, obejmujące zapewne około 20-30 minut filmu. Nie są złe. Odbywają się w różnych sceneriach, czasem bywają ciekawie sfilmowane, sprawiają wrażenie zmagania naprawdę potężnych sił, czego właśnie powinniśmy oczekiwać. Ale nie jest to coś, czego nigdy wcześniej w kinie nie widzieliśmy, nie zapiera dechu, nie zapada w pamięć, a i ich wyniki są też całkowicie przewidywalne. Jeśli jednak ktoś naprawdę czuje sentyment do kaijū, ma szansę dobrze się bawić. Inni zapewne zapomną seans zaraz po wyjściu z kina.
Tytuł: Godzilla II. Król potworów Tytuł oryginalny: Godzilla: King of the Monsters Data premiery: 14 czerwca 2019 Rok produkcji: 2019 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, SF Ekstrakt: 50% |