Swój na swego zawsze trafi. Tym zdaniem można by skomentować nawiązanie współpracy artystycznej przez mieszkającego w Paryżu polskiego basistę jazzowego Krzysztofa Majchrzaka z mającym swą bazę wypadową w Nicei perkusistą Davidem Lewandowskim, najczęściej ukrywającym się pod pseudonimem Drummonaut. Efektem ich kooperacji stał się wydany we wrześniu ubiegłego roku album „H-E-K-A”.  |  | ‹H-E-K-A›
|
Na początek powinno pojawić się ostrzeżenie: to – zdecydowanie – nie jest muzyka dla każdego. Nawet nie dla każdego lubującego się w jazzie improwizowanym. Ale że „nie jest” nie oznacza wcale, że osoby takie nie powinny po krążek Krzysztofa Majchrzaka i Davida Lewandowskiego sięgnąć. Bo przecież gdybyśmy nie podejmowali wyzwań, nierzadko uznawanych za nierealne, do dzisiaj siedzielibyśmy w jaskiniach i drżeli na dźwięk piorunów zsyłanych przez Zeusa bądź Peruna (w zależności od miejsca zamieszkania i pochodzenia etnicznego). Utwory zawarte na płycie „H-E-K-A” wyrastają z tradycji jazzu improwizowanego, ale idą znacznie dalej, przekraczając granice awangardy i tak zwanego „trzeciego nurtu”. Ale czy to powinno dziwić, skoro mamy do czynienia z artystami, których wyobraźnia sięga dalej niż wzrok? O Krzysztofie Majchrzaku pisałem już przed dwoma dniami przy okazji albumu „Magic Hands” (2014). Choć to muzyk w Polsce nieco już zapomniany, to jednak przynajmniej przez niektórych wielbicieli jazzu kojarzony. Ale kim jest Drummonaut? Od lat zamieszkałym we Francji (konkretnie w Nicei) polskim bębniarzem i klawiszowcem, w równym stopniu zafascynowanym jazzem i fusion (wśród najważniejszych dla siebie wykonawców wymienia chociażby Milesa Davisa, Weather Report i Duke’a Ellingtona), co bluesem (Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan) i rockiem (Led Zeppelin, Pink Floyd, The Doors). Skoro więc doszło do jego współpracy z Majchrzakiem – czego należałoby się spodziewać? Mimo wszystko niekoniecznie tego, co w pierwszej chwili przychodzi na myśl. Wymienieni wyżej artyści – ulubieńcy Drummonauta, owszem, w studiu czy na koncertach (rockmani raczej w tym drugim przypadku) nie stronili od improwizacji, lecz muzyka Majchrzaka i Lewandowskiego to improwizacja stuprocentowa. Totalna! Tu każdy dźwięk jest nieprzewidywalny, ale każdy – o dziwo! – logiczny i pasujący do reszty. Majchrzak i Lewandowski są bowiem improwizatorami w pełni świadomymi tego, co chcą osiągnąć. Nie specjalizują się więc w generowaniu chaosu, raczej wyłuskują z niego barwy i dźwięki, na których da się zbudować misterne pasaże, syntezatorowe plamy, poszerzając przy tym przestrzeń wyobraźni. Gdyby ich twórczość przełożyć na prawa fizyki – „H-E-K-A” to przykład artystycznej eksplozji, podczas której powstają duże ilości energii. Wystarczy wsłuchać się w trzecią w kolejności kompozycję „Heka”, znaczoną świetną jazzrockową improwizacją gitarową Majchrzaka „Balladak Amoun” czy wieńczącą całość, wielce niepokojącą „Digital Gravity”. Nie brakuje też jednak fragmentów kontemplacyjnych, skłaniających do refleksji, nawiązujących do stylistyki world music („Pigmy’s Mantra”), podrasowanego jazzem dark-ambientu („Secret Formula”, „Ramzesseum”) czy ocierających o blues-rocka („Future One”). Pomimo mnóstwa wykorzystanej w studiu elektroniki, muzyka zawarta na „H-E-K-A” wcale nie jest odhumanizowana. To przede wszystkim zasługa Majchrzaka, którego gitarowe peregrynacje – zarówno na basie, jak i gitarze solowej – grane są od serca, ba! niekiedy niosą nawet nadzieję (pierwsze minuty „Digital Gravity”). Polski basista ostatnimi laty co jakiś czas grywa w kraju, jeżeli więc w swoim mieście traficie na plakat informujący o jego koncercie – wybierzcie się, by osobiście doświadczyć mistycznego przeżycia, jakie gwarantują jego muzyczne spektakle. Skład: Krzysztof Majchrzak – gitara basowa, gitara basowa bezprogowa, gitara elektryczna Drummonaut (David Lewandowski) – perkusja, etniczne elektroniczne instrumenty perkusyjne, syntezatory
Tytuł: H-E-K-A Data wydania: 20 września 2018 Nośnik: CD Czas trwania: 51:01 Gatunek: ambient, jazz, rock W składzie Utwory CD1 1) Pigmy’s Mantra: 03:21 2) Secret Formula: 05:59 3) Heka: 09:48 4) L’automne Parisien: 03:18 5) Balladak Amoun: 08:32 6) Hator’s Dream: 02:46 7) Ramzesseum: 06:02 8) Future One: 03:49 9) Digital Gravity: 07:26 Ekstrakt: 70% |