powrót; do indeksunastwpna strona

nr 7 (CLXXXIX)
wrzesień 2019

Zagraj to jeszcze raz Sam: Ups… tak im wyszło
Gdybym miał na przykładzie jednej osoby pokazać, jak wygląda upadła gwiazda, posłużyłbym się historią Britney Spears. Dziś jednak przeskoczymy do szczytowego okresu jej kariery i singla „Oops!… I Did it Again”.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Z drugiej strony, czy tak na prawdę Britney miała kiedykolwiek cokolwiek do powiedzenia w temacie swojej kariery? Od początku stanowiła markowy produkt idealnie trafiający w swoje czasy. I wszystko szło w miarę dobrze do momentu, kiedy właśnie nie zechciała sama o sobie decydować. Zaczęły się nieszczęśliwe małżeństwa i wpadki biznesowe, które sprawiły, że ze światowej gwiazdy została jedną z atrakcji Las Vegas. W zbiorowej świadomości pozostanie już na zawsze blond lolitką śpiewającą „…Baby One More Time” i „Oops!… I Did it Again”.
Ten drugi utwór pojawił się na identycznie zatytułowanym albumie z 2000 roku, będącym największym przebojem piosenkarki. Choć ostatecznie sprzedał się w mniejszym nakładzie, niż debiut, to jednak dotarł na szczyty większości list najlepiej sprzedawanych albumów na całym świecie. Poza interesującym nas hitem zawierał także inne przeboje, jak ociekające lukrem „Lucky” i „Stronger”. Z drugiej strony w zestawie zawieruszył się cover sztandarowego hitu The Rolling Stones „(I Can’t Get no) Satisfaction”, którego słuchanie w interpretacji Spears może powodować znaczny uszczerbek na zdrowiu (porównywalny z nieszczęsną wersją „I Love Rock’n’Roll”, którą ktoś z otoczenia Britney nieopatrznie wytypował na singel w 2002 roku).
W ramach zemsty za znęcanie się nad klasykami rocka, nad twórczością Amerykanki pochylił się w 2005 roku fiński przedstawiciel melodyjnego death metalu Children of Bodom. Na warsztat wziął właśnie „Oops!… I Did it Again” i jego cover umieścił na japońskim wydaniu albumu „Are You Dead Yet?”. W dobie internetu jednak nic się nie ukryje i utwór ten szybko zaczął żyć własnym życiem. Nic dziwnego, ponieważ cover został zaaranżowany z jajem, a jednocześnie z właściwym death metalowi uderzeniem i czadem. Inną sprawą jest, że panowie (i jedna pani) musieli mieć niezły ubaw w czasie nagrań, potęgowany przez hektolitry wypitego piwa. Już samo słuchanie utworu sprawia, że alkomat zaczyna wyświetlać niebezpieczne stężenie promili.
powrót; do indeksunastwpna strona

123
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.