powrót; do indeksunastwpna strona

nr 07 (CXCIX)
wrzesień 2020

East Side Story: Trójkąt gordyjski
Jan / Jang Ge ‹Trójca›
To drugi powstały w krótkim czasie film rosyjski (gwoli ścisłości to rosyjsko-chiński), który podejmuje temat kryzysu małżeńskiego. Pierwszym była „Wierność” Niginy Sajfułłajewej. Oba trudno jednak uznać za arcydzieła, aczkolwiek „Trójca” autorstwa Chinki Jan Ge zwraca na siebie uwagę dwoma aspektami – istotne są w niej bowiem wątek religijny i eksperymentalna forma.
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Chociaż Jan (względnie Jang) Ge urodziła się w Pekinie, od dłuższego już czasu mieszka i pracuje w Rosji, konkretnie w Moskwie. Mając dwadzieścia cztery lata, została aktorką stołecznego Centrum Gogola, gdzie występowała między innymi w spektaklach teatralnych reżyserowanych przez cenionego i nagradzanego na festiwalach krajowych i zagranicznych Kiryła Sieriebriennikowa. W tym samym czasie uczęszczała na zajęcia aktorskie we Wszechrosyjskim Państwowym Instytucie Kinematografii (WGIK), którego dyplom zdobyła dwa lata później. W kinie rosyjskim przez dłuższy czas skazana była jedynie na odtwarzanie postaci drugo-, a nawet trzecioplanowych (vide „Norweg”, 2014; „Załoga”, 2016; „Matylda”, 2017; „Brudnopis”, 2018). Może więc to sprawiło, że w końcu postanowiła sama stanąć za kamerą i – jako reżyserka, scenarzystka i producentka – siebie obsadzić w roli głównej. Jej debiutem w tej materii był mocno nasączony erotyką dramat „Nu” (2018), którego bohaterką jest dobiegająca trzydziestki samotna kobieta, która poszukuje właściwego mężczyzny do realizacji swych seksualnych pragnień.
Temat nie był nadzwyczaj oryginalny, może więc dlatego Jan Ge zdecydowała się na nadanie swemu dziełu eksperymentalnej, charakterystycznej dla kina autorskiego formy. W tej sposób chciała się wyróżnić na tle dziesiątek innych produkcji, podejmujących wątek relacji damsko-męskich. Nie inaczej jest w przypadku jej drugiego pełnometrażowego obrazu, który po raz pierwszy pokazany został na ubiegłorocznym Kinotawrze w Soczi (gdzie był nawet nominowany do Grand Prix), a do szerszej dystrybucji w Rosji trafił cztery miesiące później, czyli w październiku. Zdjęcia kręcono przede wszystkim w Moskwie, ale ekipa odwiedziła także Pekin, a nawet wpadła na krótko do Berlina i Paryża. Jan Ge założyła sobie, że „Trójca” – taki, wyjątkowo znaczący, tytuł nadano obrazowi – zostanie nakręcona w języku angielskim, liczyła bowiem na sukces na Zachodzie. Dlatego w obsadzie, o czym będzie jeszcze mowa, znaleźli się bądź aktorzy doskonale posługujący się językiem Szekspira, bądź będący mieszkającymi w Rosji Amerykanami lub Brytyjczykami. Na rosyjskie ekrany film trafił jednak w wersji rosyjskojęzycznej, co oznacza, że ostatecznie zdecydowano się na dubbing.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Zestawiając ze sobą „Nu” i „Trójcę”, można dojść do wniosku, że są to dwie strony tej samej monety. Decyduje o tym nie tylko powinowactwo tematyczne, ale i forma. Poza tym historia głównej bohaterki (granej oczywiście przez Jan Ge) wydaje się być rozwinięciem jednej z możliwych dróg życiowych postaci zagranej przez nią w debiucie. Margo – kobieta po trzydziestce – jest wykładowczynią uniwersytecką, uczy studentów języka chińskiego. Z wyższą uczelnią związany jest również jej mąż, George – neurotyk, opanowany żądzą kontroli wszystkiego, co się wokół niego dzieje, także żony. Wielkim szokiem są więc dla niego słowa, które słyszy pewnego dnia z ust Margo. Żona przyznaje mu się do romansu z ciemnoskórym studentem Antonem, który nawiązała w czasie, gdy mąż przebywał służbowo w Chinach. Na dodatek chce odejść od George’a. Mężczyznę informacja ta niemal dosłownie ścina z nóg, ale wcale nie ma zamiaru się poddawać. Prosi kobietę o to, aby spotkali się we trójkę i spokojnie porozmawiali – może w ten sposób uda się znaleźć jakieś rozwiązanie.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Gdy to spełza na niczym, sięga po znacznie poważniejszy oręż – religię (jest gorliwym katolikiem). Zaciąga Margo do kościoła i „oddaje” w ręce ojca Aleksandra, mając nadzieję, że zakonnik przepędzi z umysłu jego żony grzeszne myśli. W dalszej części wytacza kolejne działa… Kobieta znajduje się między młotem a kowadłem – między powinnością i danym George’owi słowem a chęcią spełnienia. Musi postawić na szali to, co do tej pory osiągnęła, swoją pozycję na uczelni i spokojną egzystencję u boku nudnego męża, oraz to, o czym marzy, ale co wiąże się z ogromną niepewnością, wynikającą nie tylko z młodego wieku kochanka, ale i różnic etnicznych. Ciekawa jest rola, jaka zostaje przypisana w tej rywalizacji religii – z jednej strony opresyjna (czego domaga się od Kościoła George), z drugiej kojąca (ojciec Aleksander niechętnie bowiem, wbrew oczekiwaniom męża Margo, wciela się w rolę starotestamentowego proroka). W każdym razie z każdą kolejną minutą widz przekonuje się, że z tej sytuacji nie ma dobrego wyjścia, że ten „trójkąt” nie zostanie rozsupłany w sposób bezbolesny dla wszystkich jego uczestników.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Ciekawym zabiegiem jest też podjęcie w „Trójcy” wątku rasowego. Choć wyeksponowanie go, wbrew pozorom, nie służy wcale przedstawieniu problemów współczesnego świata. Jan Ge posłużyła się nim po to, aby jeszcze mocniej podkreślić różnice dzielące bohaterów, w pewnym sensie także utrudnić im wzajemne porozumienie. W porównaniu z przywołaną już wcześniej „Wiernością” (2019) Niginy Sajfułłajewej, chińska reżyserka sięga głębiej, zwraca uwagę na więcej aspektów w relacjach małżeńskich, mniej też, co akurat w kontekście jej debiutanckiego dzieła może akurat zaskakiwać, epatuje seksem i nagością. Za scenariusz filmu odpowiada, poza Jan Ge, litewska aktorka Greta Šuščevičiūtė, która razem z Chinką studiowała we WGIK-u. Autorką wysmakowanych zdjęć jest natomiast Maria Androsowa, z którą reżyserka współpracowała już przy „Nu”. W roli Antona zadebiutował na ekranie dziewiętnastoletni Gieorgij Bliksztejn, jak dotąd robiący karierę głównie w modelingu; z kolei George’a zagrał Andriej Kurganow („Van Goghi”, „Związek Ocalenia”).



Tytuł: Trójca
Tytuł oryginalny: Троица
Reżyseria: Jan / Jang Ge
Zdjęcia: Maria Androsowa
Rok produkcji: 2019
Kraj produkcji: Chiny, Rosja
Czas trwania: 81 min
Gatunek: dramat, psychologiczny
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%
powrót; do indeksunastwpna strona

79
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.