powrót; do indeksunastwpna strona

nr 06 (CCVIII)
lipiec-sierpień 2021

Bagno: Odc. 2. Klasztor z koszmarnego snu
‹Bagno›
Jeśli pierwszy odcinek „Bagna” Dmitrija Głuchowskiego (scenariusz) i Władimira Mirzojewa (reżyseria) miał wprawić widzów w nastrój z pogranicza horroru i mistycznego thrillera – udało im się to doskonale. W drugim epizodzie serialu autorzy idą krok dalej, ściągając na głowy bohaterów kolejne kłopoty. I wcale nie są to problemy w stylu: moskiewskie mieszczuchy nie radzą sobie w zapadłej wsi.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Chyba nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby zamienić swego w miarę spokojnego życia i stać się jednym z bohaterów książek bądź filmów powstałych na podstawie prozy bądź według pomysłu Dmitrija Głuchowskiego. A już na pewno nikt nie chciałby trafić do świata, w jakim wylądowały główne postaci „Bagna”. To pięcioro mieszkańców Moskwy, którzy za namową młodego biznesmena Denisa Titowa (umierającego na raka), udają się na daleką północ Rosji, pod Archangielsk, aby zaszyć się w klasztorze, w którym podobno dzieją się cuda. Tak przynajmniej twierdzi matka Denisa, która w jego potencjalnej epifanii widzi nadzieję na uratowanie synowi życia.
W podróży towarzyszą mężczyźnie jego przyjaciel z dawnych lat Maks(im) Kolcow (obecnie dziennikarz portalu internetowego), porzucona przez chłopaka Katia Lebiadkina, próbująca dojść do równowagi psychicznej po tragicznej śmierci siostry Sonia Gromkowska oraz uciekająca przed rodziną i niechcianym narzeczonym Czeczenka Ela Musajewa. Każdy z nich znalazł się w sytuacji nie do pozazdroszczenia, choć oczywiście najtrudniej ma Titow, któremu na dodatek posłuszeństwa odmawia organizm. Już na samym początku wyprawy, niemal od razu po wyjściu z pociągu, czekają ich niespodziane przygody. Samochód, którym jadą do klasztoru ulega na leśnej drodze wypadkowi, a wiozący ich kierowca znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Uciekł, wystraszony? A może doznał szoku i błąka się teraz po lesie?
Gorzej, że samochód tak mocno zakopał się w nadrzecznym piachu, że mogą go uruchomić. Na szczęście Katia, która zdaje się być najbardziej rezolutną osobą z całego grona, sprowadza pomoc i mogą ruszyć dalej. Docierają w końcu do klasztoru, który jednak – delikatnie mówiąc – nie wydaje się być gotowy na ich przybycie. Pomieszczenia są zniszczone, w środku nie ma żywego ducha, choć można odnieść wrażenie, że jeszcze do niedawna ktoś tu mieszkał. Denis i Sonia odczuwają na dodatek istnienie dziwnej siły, która równie dobrze może okazać się pomocna, jak i doprowadzić zdrowego psychicznie człowieka do szaleństwa. Jedno jest pewne: nie można tu zostać na noc. Jedynym ratunkiem jest dotarcia do znajdującej się kilkanaście kilometrów dalej wsi Mudiuga.
Ale czy na pewno „ratunkiem”? Wieś też jest z innego świata. Jej nieliczni mieszkańcy pogrążeni są w dziwnym letargu, jakby żyli w innej rzeczywistości. Jedyną normalną mieszkanką wydaje się „ciocia” Niura, która po konsultacji ze swoim ciężko chorym mężem Wieniaminem Kostrowem zgadza się przyjąć ich pod dach i zapewnić – oczywiście za odpowiednią opłatą – wyżywienie. Reżyserowi filmu Władimirowi Mirzojewowi bez trudu udaje się utrzymać klimat niesamowitości. Widz przez cały czas ma świadomość, że świat, do którego trafili bohaterowie, przyniesie im jeszcze niejedno cierpienie, mimo że przed nim właśnie wszyscy – może poza Maks(im)em – tutaj uciekli. To świat w stanie rozkładu, w którym króluje moce o niejasnym pochodzeniu.
Na dalsze nieszczęścia nie trzeba zresztą długo czekać. Już pierwsza noc w Mudiudze przynosi przykre niespodzianki. Szczęściem w nieszczęściu okazuje się fakt, że we wsi pojawia się policjant, chociaż gwoli ścisłości trudno powiedzieć, czy strażnik prawa w czymkolwiek pomoże przybyszom z Moskwy. Bo równie dobrze może okazać się sprawcą ich kolejnych tarapatów. Do przedstawionego poprzednio grona aktorskiego dołącza w drugim epizodzie troje nowych artystów: wcielająca się w Annę Kostrową, czyli filmową „ciocię Niurę”, Tatiana Władimirowa („Dowłatow”), Aleksandr Parfienowicz („Prostytutki”), który podarował twarz jej mężowi Wieniaminowi, oraz grający kapitana policji, na razie bezimiennego, Aleksandr Doronin („Pop”, „Ołówek”).



Tytuł: Bagno
Tytuł oryginalny: Топи
Dystrybutor: KinoPoisk HD
Reżyseria: Władimir Mirzojew
Muzyka: Ryan Otter
Rok produkcji: 2021
Kraj produkcji: Rosja
Liczba odcinków: 0
Czas trwania odcinka: 53 min
Gatunek: dramat, thriller
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%
powrót; do indeksunastwpna strona

93
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.