powrót; do indeksunastwpna strona

nr 08 (CCX)
październik 2021

Mała Esensja: Na dobre i złe
David Litchfield ‹Niedźwiedź, pianino, pies i skrzypce›
„Niedźwiedź, pianino, pies i skrzypce” jest wspaniale ilustrowaną opowieścią o magii muzyki, sile przyjaźni i spełnianiu marzeń, na co trzeba zaczekać czasami całe życie.
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
‹Niedźwiedź, pianino, pies i skrzypce›
‹Niedźwiedź, pianino, pies i skrzypce›
Książeczka ta jest luźnym nawiązaniem do innej historii tego samego autora pt. „Niedźwiedź i pianino”. Ponownie spotykamy się z niedźwiedziem-pianistą. Choć wymieniony w tytule – jest on tutaj postacią drugoplanową, podczas gdy w poprzedniej części był głównym bohaterem. Nie trzeba jednak znać tamtej historii, by w pełni zrozumieć, o co chodzi w tej opowieści.
Znajdujemy się w samym środku wielkiego miasta. Hektor jest ulicznym skrzypkiem, występuje zawsze w towarzystwie swojego przyjaciela, pieska o imieniu Hugo. To przyjaźń, o czym warto przypominać młodym czytelnikom, na dobre i złe.
Nadszedł jednak czas, gdy Hektor przestał występować na ulicy. Poczuł się stary i niepotrzebny. Nikt już nie chce słuchać skrzypka, bo publiczność ma innego ulubieńca: niedźwiedzia grającego na pianinie. Nastały długie, nudne dni i noce. Hektor całkowicie zarzucił grę na skrzypcach.
Tymczasem sprytny Hugo w tajemnicy przed Hektorem nauczył się grać i to on z czasem został wielką gwiazdą muzyki! Jako wybitny skrzypek został on nawet zaproszony do składu Wielkiej Kapeli Niedźwiedzia, na zaproszenie samego misia – wielkiego pianisty. Kapela będzie dawać koncerty w całym kraju, ma mnóstwo fanów. Czy piesek zdecyduje się odejść od swojego starego przyjaciela, by zdobyć sławę? A może będzie tak, że Hugo, pochłonięty karierą, zapomni o Hektorze?
Podczas lektury młodzi czytelnicy mają okazję przeżyć wiele emocji: przygnębienie, gdy kończy się coś dobrego (kariera Hektora), radość z sukcesu (gdy Hugo staje się popularny), smutek rozstania z bliską osobą. Bardzo emocjonalny podczas lektury jest ten moment, gdy ochroniarze wyprowadzają Hektora z sali koncertowej, mocno go trzymając… Książeczka przeznaczona jest, jak wskazuje wydawca, dla dzieci w wieku minimum czterech lat. Ta opowieść Davida Lichtfielda może być miejscami jeszcze trudna do zinterpretowania przez czytelników w tym wieku, dlatego warto, aby podczas lektury osoba dorosła starała się objaśniać fabułę i towarzyszyć budzącym się emocjom dzieci. Z pewnością pomocne są w tym świetne, przykuwające uwagę ilustracje samego autora.
Historia uwrażliwia też czytające dzieci na osoby starsze: pokazuje ich bezbronność wobec upływającego czasu i zachęca młodszych, by nawiązywać z nimi bliskie kontakty. Wtedy okaże się, jak cenna jest wiedza i umiejętności seniorów, które mogą oni przekazywać młodszym.
Ale i starsi mają swoje marzenia. I okazuje się, że warto czasami czekać na ich spełnienie bardzo długo, nieraz i całe życie. Ich symbolem są stare skrzypce, które Hugo z wielką troską przechowywał. Zakończenie tej historii – jakże inaczej – jest optymistyczne: pokazuje, ile magii ma w sobie muzyka. Buduje więzi, może być sposobem na życie i odniesienie w nim sukcesu. Cenne są refleksje dotyczące przyjaźni, która – jeśli prawdziwa – przetrwa najtrudniejsze chwile.



Tytuł: Niedźwiedź, pianino, pies i skrzypce
Tytuł oryginalny: The Bear, the Piano, the Dog, and the Fiddle
Data wydania: 10 lutego 2021
Ilustracje: David Litchfield
Wydawca: Zielona Sowa
ISBN: 978-83-8154-579-2
Format: 40s. 200×288mm; oprawa twarda
Cena: 29,90
Gatunek: dla dzieci i młodzieży
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%
powrót; do indeksunastwpna strona

27
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.