W XXI wieku zespół Pink Floyd praktycznie przestał istnieć. Panowie jeśli już nagrywali, to raczej na swój rachunek, a o koncertach mowy być nie mogło. Niemniej fani niemal co roku są uszczęśliwiani kolejnymi albumami sygnowanymi nazwą zespołu. Dziś jednak skupimy się na solowym dziele Rogera Watersa, operze „Ça Ira” z 2005 roku.  | ‹Ça Ira›
|
Po latach oczekiwania na nowe dokonania członków Pink Floyd, opera Rogera Watersa nie była tym, czego najbardziej chcieli fani. Przypomnijmy, że w 2005 roku wciąż czekaliśmy od lat na pełnowymiarowy krążek któregokolwiek z muzyków z w pełni premierowym materiałem. Ostatnim był bowiem wyśmienity „Broken China” Ricka Wrighta z odległego 1996 roku (zestawu nagranych ryków silników samochodów sportowych sygnowanych przez Nicka Masona pod tytułem „Passie Voor Snelheid” z 2008 roku nie liczę). Niemniej o tym, że Waters pracuje nad ambitnym, operowym projektem było wiadomo od lat i wielu na pewno ciekawiło, jak poradzi sobie na tym nietypowym dla siebie poletku. Ponadto istniała szansa na to, że kiedy się z nim wreszcie upora, będzie miał czas zabrać się za coś bliższego rockowemu uchu. Basista rozpoczął pracę nad swoim dziełem już w 1987 roku. Rok później miał gotową wstępną wersję, ale ponieważ nie udało mu się namówić do współpracy żadnego z teatrów operowych, projekt został odłożony w czasie. W międzyczasie nabierał on coraz wyraźniejszych kształtów. Były członek Pink Floyd skupił się na muzyce, którą dopieszczał we współpracy z Rickiem Wentworthem. Libretto zaś napisali Nadine i Etienne Roda-Gil. Treścią opery stała się rewolucja francuska, zaś całość zyskała tytuł „Ça Ira”, czyli w wolnym tłumaczeniu „Jest nadzieja”. Jak na twórcę „The Wall” przystało, nagrań dokonano z rozmachem. Na operę składają się trzy akty, które niemal w całości wypełniają dwa CD. Album dostępny jest w kilku formatach – na standardowych kompaktach, na DVD i SACD. Do tego powstały dwie wersje libretta – po angielsku i po francusku. Co ciekawe, w tym drugim języku materiał brzmi lepiej. ![‹Ça Ira [PL]›](../img/ilustr/11,506,1.jpg) | ‹Ça Ira [PL]›
|
Gorzej, jeśli chodzi o samą wartość dzieła. Nie jestem może najbardziej kompetentną osobą do oceniania opery, niemniej wydaje się ona zbyt przegadana, zaś jej treść mocno mętna. Brakuje też zapadających w pamięć motywów muzycznych. Akty niespecjalnie różnią się od siebie nastrojem, przez co trudno utrzymać skupienie, by przesłuchać wszystko za jednym zamachem. Niepotrzebnie Waters narzucił sobie założenie, że opera ma brzmieć możliwie najbardziej klasycznie. Może gdyby ją nieco zmodernizował, wypadłoby to lepiej. Niemniej można doszukać się w niej cech charakterystycznych dla stylu Watersa, np. w bardziej piosenkowych fragmentach („To the Windward Isles”), czy w wykorzystaniu licznych dźwięków ilustracyjnych. Na płycie się nie skończyło. „Ça Ira” miała swoją sceniczną premierę 17 listopada 2005 roku w Rzymie. Był to jednak tylko przedsmak tego, co nastąpiło 2 sierpnia 2006 roku w czasie Międzynarodowych Targów Poznańskich. Spektakl w reżyserii Janusza Józefowicza rozmachem dorównywał, a być może nawet przebijał gigantyczne widowiska „The Wall”. Na scenie w kształcie znaku nieskończoności mogliśmy podziwiać 200 tancerzy, efektowną pirotechnikę, cyrkowców na trapezach, żywe konie, czy liliowego Fiata 126p. W sumie oglądaliśmy 500 aktorów, a całe przedsięwzięcie kosztowało niebagatelną sumę 5,5 mln zł. Wszystko relacjonowała Telewizja Polska, zaś spektakl uświetnił swoją obecnością sam autor. Oglądałem relację na żywo i muszę przyznać, że show robił niebotyczne wrażenie. Szkoda tylko, że w tym całym przepychu zagubiła się istota opery, którą była nie tyle sama rewolucja francuska, co przesłanie nadziei. Tymczasem najlepiej zapamiętałem nieletniego aktora, który zmuszony był znaleźć się w takim miejscu sceny, w którym padał deszcz i wyraźnie było mu zimno. W zbliżeniach było widać, jak mimowolnie się trzęsie. Jak na tyle milionów złotych, to raczej słabe osiągnięcie. To jednak nie koniec atrakcji. Specjalnie z okazji wystawienia opery w Poznaniu, tylko w Polsce ukazała się specjalna edycja płyty w zupełnie nowej oprawie graficznej. Rzekłbym, że nawet bardziej efektownej, ponieważ przedstawiała przystrojone orderami nagie kobiece piersi. Dla laików: * * / 5 Dla fanów: * * / 5
Tytuł: Ça Ira Data wydania: 25 września 2005 Nośnik: CD Czas trwania: 108:29 Gatunek: klasyczna EAN: 827969643921 Utwory CD1 1) The Gathering Storm: 1:38 2) Overture: 4:06 3) Act 1: Scene 1: A Garden in Vienna 1765: 0:53 4) -Madame Antoine, Madame Antoine: 2:53 5) Scene 2: Kings Sticks and Birds: 2:41 6) -Honest Bird, Simple Bird: 2:10 7) -I Want to Be King: 2:37 8) -Let Us Break All the Shields: 1:45 9) Scene 3: The Grievances of the People: 4:40 10) Scene 4: France in Disarray : 2:34 11) -To Laugh is to Know How to Live: 1:44 12) -Slavers, Landlords, Bigots at Your Door: 3:36 13) Scene 5: The Fall of the Bastille: 1:34 14) -To Freeze in the Dead of Night: 2:19 15) -So to the Streets in the Pouring Rain: 4:17 16) Act 2: Scene 1: Dances and Marches: 2:11 17) -Now Hear Ye!: 2:18 18) -Flushed With Wine: 4:31 19) Scene 2: The Letter: 1:39 20) -My Dear Cousin Bourbon of Spain: 2:48 21) -The Ship of State is All at Sea: 1:46 22) Scene 3: Silver Sugar and Indigo : 0:55 23) -To The Windward Isles: 4:50 24) Scene 4: The Papal Edict: 1:17 25) -In Paris There's a Rumble Under the Ground: 6:19 CD2 1) Act 3: Scene 1: The Fugitive King: 2:21 2) -But the Marquis of Boulli Has a Trump Card Up His Sleeve: 4:27 3) -To Take Your Hat Off: 2:40 4) -The Echoes Never Fade from That Fusillade: 3:15 5) Scene 2: The Commune de Paris: 2:43 6) -Vive la Commune de Paris: 3:16 7) -The National Assembly is Confused: 2:41 8) Scene 3: The Execution of Louis Capet: 1:39 9) -Adieu Louis for You It's Over: 3:45 10) Scene 4: Marie Antoinette – The Last Night on Earth: 1:39 11) -Adieu My Good and Tender Sister: 5:09 12) Scene 5: Liberty: 2:51 13) -And in the Bushes Where They Survive: 6:52
Tytuł: Ça Ira [PL] Data wydania: 2006 Nośnik: CD Czas trwania: 108:29 Gatunek: klasyczna EAN: 886970066426 Utwory CD1 1) The Gathering Storm: 1:38 2) Overture: 4:06 3) Act 1: Scene 1: A Garden in Vienna 1765: 0:53 4) -Madame Antoine, Madame Antoine: 2:53 5) Scene 2: Kings Sticks and Birds : 2:41 6) -Honest Bird, Simple Bird: 2:10 7) -I Want to Be King: 2:37 8) -Let Us Break All the Shields: 1:45 9) Scene 3: The Grievances of the People: 4:40 10) Scene 4: France in Disarray: 2:34 11) -To Laugh is to Know How to Live: 1:44 12) -Slavers, Landlords, Bigots at Your Door: 3:36 13) Scene 5: The Fall of the Bastille: 1:34 14) -To Freeze in the Dead of Night: 2:19 15) -So to the Streets in the Pouring Rain: 4:17 16) Act 2: Scene 1: Dances and Marches : 2:11 17) -Now Hear Ye!: 2:18 18) -Flushed With Wine: 4:31 19) Scene 2: The Letter : 1:39 20) -My Dear Cousin Bourbon of Spain: 2:48 21) -The Ship of State is All at Sea: 1:46 22) Scene 3: Silver Sugar and Indigo: 0:55 23) -To The Windward Isles: 4:50 24) Scene 4: The Papal Edict: 1:17 25) -In Paris There's a Rumble Under the Ground: 6:19 CD2 1) Act 3: Scene 1: The Fugitive King: 2:21 2) -But the Marquis of Boulli Has a Trump Card Up His Sleeve: 4:27 3) -To Take Your Hat Off: 2:40 4) -The Echoes Never Fade from That Fusillade: 3:15 5) Scene 2: The Commune de Paris : 2:43 6) -Vive la Commune de Paris: 3:16 7) -The National Assembly is Confused: 2:41 8) Scene 3: The Execution of Louis Capet: 1:39 9) -Adieu Louis for You It's Over: 3:45 10) Scene 4: Marie Antoinette – The Last Night on Earth: 1:39 11) -Adieu My Good and Tender Sister: 5:09 12) Scene 5: Liberty: 2:51 13) -And in the Bushes Where They Survive: 6:52 |