W XXI wieku zespół Pink Floyd praktycznie przestał istnieć. Panowie jeśli już nagrywali, to raczej na swój rachunek, a o koncertach mowy być nie mogło. Niemniej fani niemal co roku są uszczęśliwiani kolejnymi albumami sygnowanymi nazwą zespołu. Na przykład reedycją EP „London 1966/1967” z 2005 roku.  | ‹London 1966/1967›
|
Fani Pink Floyd nie mieli łatwo na początku XXI wieku. Niby pojawiały się płyty z logiem formacji, ale były to wciąż powtórki. Nie inaczej było z EP „London 1966/1967”. Pozycja ta otrzymała wprawdzie nową okładkę, ale była dobrze znana wiernym fanom. Na samym początku był film dokumentujący okres tak zwanego „swingującego Londynu”, czyli czasu niezwykle barwnego, kiedy to nastąpiła prawdziwa inwazja brytyjskiej muzyki rockowej, a świat oglądany był przez pryzmat hurtowo zażywanych substancji psychoaktywnych z naciskiem na LSD. Jak wiemy, ofiarą takiego trybu życia stał się Syda Barrett, pierwszy lider Floydów, który kompletnie oderwał się od rzeczywistości. Dokument nosił tytuł „Tonite Lets All Make Love in London” i nakręcił go Peter Whitehead, który poza nim i kilkoma klipami, między innymi dla The Rolling Stones, nie zapisał się szerzej w historii muzyki. Obrazowi towarzyszyła wydana w 1968 roku na płycie ścieżka dźwiękowa. Można na niej znaleźć bardzo okrojone fragmenty rozimprowizowanego „Interstellar Overdrive”. Dopiero w roku 1990 ukazała się reedycja krążka, tyle, że pod nieco zmienionym tytułem „Tonite Let’s All Make Love in London…Plus” z wyraźnie uwzględnioną nazwą Pink Floyd na okładce. Uzupełnioną ją nie tylko o fragmenty wywiadów takich gwiazd, jak Mick Jagger, czy Lee Marvin, ale po raz pierwszy zaprezentowano tam pełną, siedemnastominutową wersję „Interstella Overdriva”, a także całkiem premierową rzecz, utrzymaną w formie swobodnego, jedenastominutowego jamu „Nick’s Boogie”. Co ciekawe w edycji mającej premierę rok później powrócono do fragmentarycznego przedstawiania utworów. Wreszcie w 1995 roku wykrojono dwa wykonania Pink Floyd i umieszczono je na osobnym krążku, przez co oficjalnie stały się częścią dyskografii zespołu. Ponownie zadbano o nową szatę graficzną i skorygowano tytuł na lakoniczne „London ’66-’67” (choć samych nagrań dokonano w dniach 11 i 12 stycznia 1967 roku). Po czterech latach sprokurowano kolejną korektę wydania, dorzucając do albumu CD-ROM z wizualnym zapisem wykonania „Interstellar Overdrive”. Była więc okazja by znów podmienić okładkę i tytuł (na „In London 1966-1967”). W ten sposób dochodzimy do roku 2005 i interesującej nas edycji pod jeszcze inną kombinacją tytułu „London 1966/1967” i ponownie odświeżoną szatą graficzną. Na CD bez zmian mamy dwa długie utwory „Interstellar Overdrive” i „Nick’s Boogie”, ale całość uzupełniło DVD z ich pełnym wykonaniem, oraz zestawem poszerzonych wywiadów z epoki. Co prawda wycięto Lee Marvina, ale został Jagger, a towarzyszą mu Michael Caine, Julie Christie, David Hockney i Peter Whitehead. Gdyby kogoś ciekawiło, jak na początku 1967 roku grali Pink Floydzi, to śmiało można powiedzieć, że jeszcze nie olśniewali techniką i bardziej interesowała ich dekonstrukcja, niż tworzenie zwartych melodii. Zarówno „Interstellar…”, jak i „Nick’s Boogie” to pozycje kompletnie szalone, posiadające swój urok, ale największe wrażenie robiące w czasie słuchania na kwasie. Tak przypuszczam, choć sam nigdy tego nie sprawdziłem, do czego również nie namawiam. Z dzisiejszej perspektywy można powiedzieć, że jest to archeologiczna ciekawostka dla tych, którzy chcieliby usłyszeć, jak kształtował się styl zespołu. Na pewno było to na swój sposób oryginalne i w epoce musiało robić wrażenie, ale umówmy się, że tej krótkiej płytki nie zapętlicie z przyjemnością w odtwarzaczu. Oczywiście na tym nie skończyła się historia tego albumu, który miał jeszcze kilka edycji, niemniej żadna już w znaczący sposób nie redefiniowała zawartości „London 1966/1967”. Większość pozostała również wierna szacie graficznej. Melomani od 2011 roku mogą się też cieszyć wydaniem winylowym. Dla laików: * * / 5 Dla koneserów: * * * / 5
Tytuł: London 1966/1967 Data wydania: 2005 Nośnik: CD+DVD Gatunek: koncert, rock EAN: 636551803472 W składzie Utwory CD1 1) Interstellar Overdrive: 16:46 2) Nick's Boogie: 11:50 DVD1 1) Interstellar Overdrive: 17:18 2) Nick's Boogie: 11:58 3) Peter Whitehead's Overview: 3:47 4) Peter Whitehead's 60's Experience: 4:35 5) Mick Jagger Interview: 3:16 6) Michael Caine Interview: 2:40 7) Julie Christie Interview: 4:42 8) David Hockney Interview: 6:48 |