powrót; do indeksunastwpna strona

nr 2 (CCXXIV)
marzec 2023

Strojne w biel 2023 – laureaci
Katarzyna Hudy, Agnieszka Lalik, Katarzyna Hop-Drzewiecka
Laureaci 11. Turnieju Jednego Wiersza im. Ryszarda Szocińskiego przy festiwalu Lubelski Przegląd Poetycki „Strojne w biel” czyli Zima z Bazuną 2023.
Ruletka dat wiruje w deszczu konfetti
a z za rogu uśmiecha się codzienność
zdziwiona naszą nieświadomością
I miejsce – Agnieszka Lalik (Wola Korzeniecka k. Birczy) – KURZ
Kurzą się dni białym puchem
grudnie mijają bezszelestnie
sypiąc makiem i łuską karpia
Czerstwieją na mrozie marzenia
niczym poświąteczny sernik
ulotne chwile jak rodzynki w cieście
Tęsknota drapie duszę jak kłębek wełny
jak świerkowe gałązki świątecznego drzewka
ulotna woń zaklętych dni
Ruletka dat wiruje w deszczu konfetti
a z za rogu uśmiecha się codzienność
zdziwiona naszą nieświadomością
Kurzą się dni białym puchem
stycznie mijają bezszelestnie
stawiając puste nakrycia na stół

II miejsce – Katarzyna Hop-Drzewiecka (Legionowo/Bircza) – NIEMONOTONICZNA
wkrótce się ześnieżę
jednokolorowo prawdopodobnie
na biało z domieszką szarości
normalne w te dni
hipochondryczne ze skłonnością
do globalnej separacji
jednodniowej z nachyleniem
trzydziestostopniowym w stronę
raskolnikowa
zdeszczyć się też potrafię. nie
dziś to jutro huśtawka
nastroju schizofrenicznego pięcio-
latka wstydliwie ukrywane za cieniem
a wszystko jak chatka puchatka
z miodzikiem bez
ograniczeń liczenia kalorii
i tylko z tą hipochondrią
nie było hipokryzji. zwykła
funkcja niemonotoniczna

III miejsce – Katarzyna Hudy (Mielec) – KOŁYSANKA DLA TYCH CO ZOSTALI
dzisiaj księżyc jakby bledszy i smutniejszy
a pytania zatrzymały się w kolejce
gdyby znać odpowiedź choć na kilka
a ten dzień okaże się mądrzejszy
przecież serce to nie tylko zwykły system
który tworzy zimne pliki do odczytu
kto zostaje musi tutaj być obecny
noc trwa tylko do wczesnego świtu
wiem że chciałbyś jeszcze jeden raz usłyszeć
lub zobaczyć – że to krzesło jest zajęte
kto tam odszedł niewidzialnie jest przy tobie
wierzy w ciebie pijąc z Bogiem świeżą miętę
chociaż oczy szklą się czasem przy wspomnieniach
i komedie cię nie śmieszą – wręcz przeciwnie
jednak oddech wciąż unosi twe ramiona
żyj z nadzieją – choć to może brzmieć naiwnie
może myślisz że niewiele już się zmieni
i gromadzisz w ciszy monotonne łzy
kto zostaje musi tutaj żyć swe życie
ten kto odszedł chce byś miał spokojne sny
powrót; do indeksunastwpna strona

9
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.