powrót; do indeksunastwpna strona

nr 4 (CCXXVI)
maj 2023

Klasyka kina radzieckiego: Gdzie się podziali „czerwoni”?
Sajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc ‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 5›
W przedostatnim odcinku tadżyckiego serialu „Dżura – myśliwy z Min-Archaru” sytuacja robi się coraz bardziej skomplikowana. Tytułowy bohater znajduje się w rękach basmaczy, Zajnab czeka (choć wcale nie z założonymi rękoma), aż ostatecznie zniewoli ją Tagaj, a Kuczkar trafia pod skrzydła ekscentrycznego artysty-malarza, którego rola w całej intrydze jest bardzo niejasna.
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 5›
‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 5›
Można odnieść wrażenie, że Dżura (Iskander Irkajew) – główny bohater inspirowanego powieścią Gieorgija Tuszkana serialu Sajdo Kurbanowa i Wiktora Mirzajanca – ma niebywały wręcz dar pakowania się w kłopoty. Ale też, gdyby go nie miał, to prawdopodobnie nie stałby się bohaterem powieści, a potem także filmów (w liczbie mnogiej, ponieważ na dwie dekady przed tadżyckim serialem nakręcono w Kirgizji dzieło kinowe). W rozdziale czwartym opowieści młodzian z Min-Archaru znalazł się po drugiej stronie granicy, w chińskim Karaszarze, i trafił do basmackiej niewoli – wraz z przemytnikiem Saidem (Mentaj Utepbergenow) oraz służącym wcześniej w oddziałach „białych” kozakiem-akrobatą Aleksiejem (Siergiej Nikonienko).
Los tak pokierował wydarzeniami, że w tym samym czasie i tym samym miejscu znaleźli się również przyjaciele Dżury: przeznaczona na kolejną żonę dla zdradzieckiego basmacza Tagaja (Jodgor Sogdijew) i mieszkająca w jego domu Zajnab (Gułru Astanowa) oraz Kuczkar (Abduraim Abduwachobow), który po nielegalnym przekroczeniu granicy został sprzedany ślepemu starcowi jako jego „pies-przewodnik”. Przypadek sprawia, że Zajnab dowiaduje się o obecności Kuczkara w mieście i stara się do niego dotrzeć. Jednocześnie w czasie zakupów na bazarze spotyka handlarza Chasana (wciela się w niego rosyjski aktor Gieorgij Strokow, znany z miniserialu „Dziś niczym…” oraz dramatu wojennego „Idź i patrz”), który w swojej ofercie ma charakterystyczne, wykonane z drewna zabawki. Kiedyś takie – również dla niej – rzeźbił Dżura.
Chasan obiecuje dziewczynie, że jeśli wieczorem przyjdzie ponownie na targ, być może powie jej więcej na temat tego, kto te zabawki wykonuje. W rzeczywistości woli ostrzec strażników pilnujących Dżurę, że ktoś dopytuje o chłopca. A że Zajnab jest już znana w mieście jako „żona” Tagaja, strażnicy wolą nie mieć z nią ani tym bardziej z nim do czynienia. Zwłaszcza że pozostają w służbie niekoniecznie dobrze życzącego Tagajowi gubernatora Kipczikbaja (Szarif Kabułow). Sytuacja robi się więc coraz bardziej zagmatwana. W każdym razie, dowiedziawszy się o wszystkim, Dżura ma kolejny powód do tego, by ze swoimi kompanami zaplanować ucieczkę. Ale jak wydostać się z głębokiej na kilka metrów studni? Jedynie podstępem!
W tym samym czasie scenarzyści – przypomnę, że są nimi ukrywający się pod pseudonimami Marlen Chucyjew i jego syn Igor – rozwijają dwa inne wątki. Pierwszy dotyczy Kuczkara, nad którym lituje się pracujący dla gubernatora artysta-malarz Fiodor Wasiljewicz Olchow (gra go Jurij Gusiew – patrz: „Stworzył nas jazz” oraz „Kryminalny kwartet”) i bierze go pod swoją opiekę. Główną postacią drugiego jest natomiast rosnący w siłę Tagaj. Aczkolwiek w tym odcinku wydarza się coś, co stawia jego dalszę rolę w walce z „czerwonymi” pod wielkim znakiem zapytania. Zostaje on bowiem wezwany do budzącego strach Czarnego Imama (Iwan Gawriliuk). Co gorsza, okazuje się, że ich drogi już kiedyś przecięły się i że w czasie tamtego spotkania – mówiąc bardzo eufemistycznie – Tagaj zachował się wyjątkowo niegodnie.
Dziwić może to, że w tym odcinku niewiele jest komunistów. Zapodziali się gdzieś i Maksimow, i Szagodaj. Na plan pierwszy wybijają się natomiast ich wrogowie: z jednej strony basmacze, jak chociażby Czarny Imam, Tagaj czy Kipczikbaj, z drugiej – na arenie pojawia się były carski pułkownik Aleksandr Iwanowicz Paszyn (w tej roli zmarły w ubiegłym roku Jurij Gorobiec – vide „Samolot w płomieniach”). A jest jeszcze – pojawiający się w tle jak groźne memento – brytyjski agent Brix (Jurij Diedowicz), który do spółki z Alim (Szuchrat Irgaszew) zastanawia się, jak przejąć kontrolę nad wszystkimi siłami walczącymi z bolszewikami w Turkiestanie. To w przyszłości pozwoliłoby Anglikom kontrolować ten region Azji Środkowej. Słowem: Akcja zagęszcza się i prostą drogą zmierza do efektownego finału!



Tytuł: Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 5
Tytuł oryginalny: Джура – охотник из Мин-Архара
Rok produkcji: 1985
Kraj produkcji: ZSRR
Czas trwania: 65 min
Gatunek: dramat, historyczny, przygodowy
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%
powrót; do indeksunastwpna strona

58
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.