powrót; do indeksunastwpna strona

nr 8 (CCXXX)
październik 2023

East Side Story: Pięknie kobiety kochają utalentowanych ślepców!
Ikrom Ali ‹Ślepiec›
„Ślepiec” uzbeckiego reżysera Ikroma Alego to jeden z tych filmów, bez których świat mógłby się obejść. Współczesny (melo)dramat opowiada historię ślepego chłopca, który dzięki wsparciu matki i własnej silnej woli odnosi sukces i przezwycięża wszelkie przeciwności losu. Tego nie da się oglądać bez poczucia zażenowania!
ZawartoB;k ekstraktu: 10%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Uff! To jeden z tych filmów, w których pozytywne przesłanie jest najważniejszym elementem. Do tego stopnia, że fabuła, gra aktorska, sprawy techniczne – wszystko to schodzi na drugi plan. Nie muszę chyba dodawać, że boję się takich filmów, ponieważ najczęściej finalnie okazują się one dziełami ciężkostrawnymi. I tak właśnie jest w przypadku uzbeckiego (melo)dramatu „Ślepiec” Ikroma Alego, w którym tak naprawdę jedyną rzeczą, za jaką można pochwalić reżysera, jest fakt, że zamknął swoją nudną jak flaki z olejem, przewidywalną do bólu opowieść w sześćdziesięciu dwóch minutach. A jak odrzucimy rozciągnięte w czasie napisy końcowe, to nawet mniej niż w godzinie.
Główną postacią dramatu jest młody mężczyzna Dżamal. Na podstawie jego biografii scenarzystka Dilafruz Ali stara się przekonać widzów, że w życiu nigdy nie można się poddawać. Nawet kiedy spadają na twoją głowę najcięższe ciosy, trzeba walczyć dalej. Jest o tyle łatwiejsze, że zawsze znajdzie się ktoś – w tym konkretnym przypadku są to młode i piękne kobiety – kto stanie u twego boku i nie bacząc na twoje kalectwo, będzie cię wspierał z całych sił. Piękne, prawda? I wzruszające, czyż nie? Ale czy na pewno prawdziwe? W jednym, dwóch przypadkach na dziesięć (nie oceniam zbyt optymistycznie?) może tak.
W każdym razie początkowo może wydawać się, że Dżamal (w tej roli Ahad Kajum) ma w życiu potężnego pecha. Później okazuje się, że ma również nieprawdopodobne szczęście. Poznajemy go już jako człowieka, który odniósł sukces. Tak duży, że ugania się za nim dziennikarka i reżyserka (gra ją Bahora Arsłonowa), która chce nakręcić na podstawie jego biografii film. Dżamal początkowo odmawia rozmowy, ale później zmienia zdanie i siada z nią przy kawiarnianym stoliku, aby opowiedzieć swoją historię. Wszystko, co dotyczy Dżamala, poznajemy więc w formie retrospekcji.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Chłopiec przychodzi na świat ślepy. Lekarze diagnozują jego chorobę jako wrodzoną, co wyklucza możliwość odzyskania wzroku w przyszłości. Jego kalectwo jest wielkim problemem dla rodziny; ojciec wyrzuca żonie, że to jej wina, że Dżamal na pewno nie jest jego dzieckiem, w efekcie, gdy kobieta nie zgadza się, aby oddać malca do „domu inwalidów” (takie określenie pada w filmie), porzuca najbliższych. Matka (Aziza Jakobowa) przyjmuje skrajnie odmienną postawę. Od tej pory niepełnosprawny syn staje się – nomen omen – jej oczkiem w głowie. Jemu podporządkowuje całe swoje życie. Ona też wpada na pomysł, aby zapisać go na zajęcia w szkole muzycznej, gdzie – już jako czternastolatek – zaczyna uczyć się śpiewu.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Relacje Dżamala z rówieśnikami nie są najłatwiejsze. Wszak dzieci w tym wieku potrafią być okrutne. Ślepy chłopiec często pada ofiarą żartów, w których przoduje jego kolega ze szkoły Nazim. Mimo trudności, Dżamal nie poddaje się. Z roku na rok śpiewa coraz lepiej, staje się bardziej samodzielny. Pewnego dnia poznaje młodą i piękną Rajhan (Zuhra Aszurowa). Zakochują się w sobie i wszystko miałoby romantyczny finał, gdyby nie Nazim (w wersji dorosłej wciela się w niego Aziz Rametow), który zaczyna knuć, jak dopiec koledze, zwłaszcza że chwilę wcześniej nauczyciel śpiewu to właśnie jego wybrał jako reprezentanta szkoły na coroczny, transmitowany w telewizji, koncert.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
A że Nazim jest przystojny i pochodzi z bogatej rodziny, zadanie ma ułatwione. Potrafi też odpowiednio wykorzystać gniew ojca Rajhan (Israil Saidumarow), który nie może pogodzić się z faktem, że jego córka, nie informując go o niczym, zaczęła spotykać się z mężczyzną. Reszty domyślacie się już chyba? Ale nie bójcie się o Dżamala. Fortuna ostatecznie wynagrodzi mu wszystkie niepowodzenia. Szczęście spadnie w końcu także i na jego głowę. Zdobędzie sukces, pozna nową – obowiązkowo młodą i piękną – kobietę, ba! bez tego szczęście bohatera nie byłoby pełne – odzyska wzrok! Jaki z tego morał? Oglądajcie filmy uzbeckie, ale niekoniecznie takie, jak „Ślepiec”. To ostatnie przerzućcie na innych.



Tytuł: Ślepiec
Tytuł oryginalny: Ojiz banda [Смертный]
Reżyseria: Ikrom Ali
Zdjęcia: Ikrom Ali
Scenariusz: Dilafruz Ali
Rok produkcji: 2020
Kraj produkcji: Uzbekistan
Czas trwania: 62 min
Gatunek: melodramat
Zobacz w:
Ekstrakt: 10%
powrót; do indeksunastwpna strona

46
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.