powrót; do indeksunastwpna strona

nr 1 (BRE3)
Sebastian Chosiński #2 2024

Co nam w kinie gra: Powtórnie narodzony
Sergio Castellitto ‹Powtórnie narodzony›
Wczoraj na nasze ekrany wszedł film „Powtórnie narodzony” w reżyserii Sergio Castellitto. Recenzowaliśmy go przy okazji relacji z Transatlantyku 2013, dziś przypominamy tę recenzję.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Zacznijmy od końca: gdyby możność przeniesienia na ekran takiego scenariusza otrzymał Wojciech Smarzowski, prawdopodobnie powstałby film, który przemaszerowałby zwycięsko przez większość międzynarodowych festiwali w świecie. Dlaczego? To proste: Polak zminimalizowałby obecność wątków melodramatycznych (a niekiedy wręcz romantycznych), a wyeksponował to, co najbardziej tragiczne, brutalne, brudne i ponure. Że w takich tematach radzi sobie doskonale, udowodnił już przed paroma laty „Różą”. Niestety, historia opowiedziana w „Powtórnie narodzonym” zrodziła się w głowie włoskiej pisarki Margaret Mazzantini i zwrócili na nią uwagę włoscy, nie polscy, producenci, którzy powierzyli reżyserię swojemu rodakowi Sergio Castellitto.
Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Niemłoda już, ale wciąż urzekająca urodą, Włoszka Gemma (w którą wcieliła się Penélope Cruz) wyrusza wraz ze swoim nastoletnim synem Pietro w podróż do Sarajewa. Dla chłopaka jest to niechciana wakacyjna eskapada (zdecydowanie bardziej wolałby ten czas spędzić z kolegami na Sardynii), dla niej – możliwość odwiedzenia miejsc, które niegdyś odegrały ważną rolę w jej życiu. W retrospekcjach, które zajmują zresztą większość czasu ekranowego, cała historia zostaje opowiedziana ze szczegółami. Co prawda, nie chronologicznie, ale to właśnie pozwala reżyserowi rozwiązanie wielu ważnych wątków zachować na zaskakujący finał. Gemma po raz pierwszy odwiedziła Sarajewo w 1984 roku, gdy zbierała materiały do pracy na temat lokalnego poety. Jej przewodnikiem był wówczas Gojko (znakomita rola Adnana Haskovicia!), sam trochę poeta, trochę awanturnik, obdarzony typowo bałkańskimi cechami charakteru. Poznał młodą i piękną Włoszkę ze swymi licznymi i niezwykle barwnymi znajomymi, wśród których znalazł się między innymi zdolny amerykański fotografik Diego (znany z „Obywatela Milka” Emile Hirsch).
Te fragmenty filmu, gdy między Gemmą a Diego rodzi się miłość, są ewidentnie najsłabsze, trącą harlequinem. I nawet jeśli uznamy, że posłużyły one podkreśleniu kontrastu wobec tego, co miało nastąpić w ciągu dalszym, nadal trudno przełknąć je bez grymasu na twarzy. Po kilku latach oboje wracają do Sarajewa – dzieje się to jednak w najgorszym możliwym momencie, chwilę później wybucha bowiem wojna i zaczynają się krwawe walki o miasto. W ten wątek wojenny wpisany zostaje jeszcze jeden, najwyrazistszy i najbardziej dramatyczny motyw – trójkąta (a może nawet, jeśli dorzucimy jeszcze Gojka, i czworokąta) miłosnego pomiędzy Gemmą, Diego i piękną Bośniaczką Aską (wcieliła się w nią Turczynka Saadet Aksoy), która godzi się urodzić dla nich dziecko (Włoszka jest bowiem bezpłodna).
Od tego momentu losy bohaterów komplikują się do tego stopnia, że musi minąć wiele lat od zakończenia wojny, aby rozwikłać wszystkie niejasności. Z tym akurat Castellitto radzi sobie bardzo dobrze, dlatego końcówka filmu rekompensuje wszystkie miałkości jego początku. Na pochwałę zasługują również kreacje aktorskie, bo wcale nie jest tak, że to Penélope Cruz króluje nad wszystkimi pozostałymi. Wracając zaś do punktu wyjścia i Wojciecha Smarzowskiego. Można być pewnym jeszcze jednego – że znacznie lepiej niż Castellitto poradziłby sobie z przedstawieniem codziennej grozy wojny, Włoch zrobił to w sposób trochę – jeśli można tak rzec – pocztówkowy. Jego wojna przypomina tę, jaką raczą nas dziennikarze w wiadomościach, a więc chyba mimo wszystko daleko odbiega od tragicznej prawdy.



Tytuł: Powtórnie narodzony
Tytuł oryginalny: Venuto al mondo
Dystrybutor: Vivarto
Data premiery: 22 listopada 2013
Reżyseria: Sergio Castellitto
Muzyka: Eduardo Cruz
Rok produkcji: 2012
Kraj produkcji: Chorwacja, Hiszpania, Włochy
Czas trwania: 129 min
Gatunek: dramat
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%
powrót; do indeksunastwpna strona

545
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.