Rolę Firy, czyli Felomeny Bezrodowej, reżyser powierzył czterdziestopięcioletniemu dzisiaj Aleksiejowi Klimuszkinowi, który dopiero po ukończeniu Leningradzkiego Instytutu Inżynierów Transportu Kolejowego i odbyciu służby wojskowej w marynarce wojennej Związku Radzieckiego zdecydował się na studia artystyczne w LGITMiK-u, gdzie był zresztą na jednym roku z Michajłowem. W kinie zadebiutował w roku otrzymania dyplomu w sensacyjnym obrazie Amurbeka Gabaszyjewa „Bilet w krasnyj teatr” (1992); na kolejną propozycję musiał jednak czekać równo dziesięć lat – do czasu, aż Marina Migunowa powierzyła mu rolę w, opartym na znanej także w naszym kraju kryminalnej powieści Wiktorii Płatowej „ Rytuał ostatniej nocy”, serialu „Noż w obłakach” (2002). Później poszło już z górki, o czym świadczą między innymi sensacyjny „Czerw” (2006) Aleksieja Muradowa, komedia romantyczna „Wolszebnik” (2008) Adnresa Puustusmyy oraz obyczajowy miniserial Andrieja Krasawina „Ja nie ja” (2010). W Gelę, występującego na scenie pod pseudonimem Gertruda Moskiewska, wcielił się moskwianin Iwan Nikołajew (rocznik 1983), który zanim ukończył studia aktorskie w stołecznej Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (RATI), zaliczył też kilkumiesięczne epizody we Wszechrosyjskim Państwowym Instytucie Kinematografii (WGIK) oraz Instytucie Nauk Humanistycznych i Technik Informacyjnych (IGUMO). Na koncie ma występy w „9 kompanii” (2005) Fiodora Bondarczuka i młodzieżowej telenoweli „Klub” (2006-2009), zaliczył także drobny epizod w „ Bikiniarzach” (2008) Walerija Todorowskiego; z kolei w przyszłym roku będzie go można zobaczyć w kontynuacji „ Czarnej Błyskawicy” (2009) Aleksandra Wojtinskiego i Dmitrija Kisieliowa. Rozalindę Sztorc, czyli Rozę, szefową/szefa tej niecodziennej trupy i jednocześnie właściciela klubu zagrał Fin Ville Haapasalo, w Rosji cieszący się wielką popularnością dzięki występom w „ Osobliwościach narodowego polowania” (1994) i „ Kukułce” (2002) Aleksandra Rogożkina oraz „ Carze” (2009) Pawła Łungina. Najstarsza z drag queens Lara Conti ma z kolei twarz Pawła Briuna (rocznik 1957), prawdziwego człowieka renesansu – satyryka i cyrkowca (po Państwowej Szkole Sztuki Cyrkowej i Estradowej), aktora (z epizodem w Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym) oraz muzyka jazzowego (przez wiele lat grającego w legendarnej grupie Aleksieja Kozłowa Arsenał), który przez lata pracował w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych (Las Vegas), Włoszech, Francji i Monako. I z tego też powodu aż trudno uwierzyć, że występ w „Wesołkach” jest jego debiutem filmowym. Znacznie więcej ról ma natomiast na swoim koncie, młodszy od Briuna o prawie trzy dekady, Daniła Kozłowski (filmowa Lusia, czyli Ludmiła Kosmata) – kadet elitarnej szkoły morskiej w Kronsztadzie, tancerz i saksofonista, którego Aleksiej German młodszy obsadził w historycznym dramacie „Garpastum” (2005), a Andriej Maliukow wysłał na front Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w przebojowych „ Jesteśmy z przyszłości” (2008). Epizodyczne role kobiet – prawdziwych, a nie przebranych – Michajłow powierzył aktorkom z najwyższej półki. Margo, matkę Geli, zagrała Litwinka Ingeborga Dapkunaite („Spaleni słońcem”, „ Nowa Ziemia”, „ Morfina”), żonę Rozalindy – Renata Litwinowa („ Okrucieństwo”), jej/jego córkę – Maria Szałajewa („ Rusałka”, „ Nirwana”, „ Ja”), z kolei w dziennikarkę Alwetę wcieliła się Aliona Babienko („ Kierowca dla Wiery”, „ Indi”, „ Swoje dzieci>”, „Iluzja strachu”). Za kamerą w roli operatora Michajłow postawił, urodzonego w 1966 roku w ówczesnej stolicy Kazachstanu Ałma-Acie, debiutującego w pełnometrażowej fabule Gleba Tielieszowa. Wcześniej przez wiele lat pracował on jako fotograf i dokumentalista. Znacznie bardziej znaną postacią jest za to autor ścieżki dźwiękowej, trzydziestosiedmioletni Ukrainiec – rodem z Połtawy – Andrij Danyłko. Ten absolwent szkoły estradowo-cyrkowej oraz kijowskiego Uniwersytetu Kultury dał się poznać przed trzema laty całemu światu jako… Wierka Serdiuczka, srebrna medalistka Konkursu Piosenki Eurowizji w Helsinkach (gdzie uległ jedynie serbskiej piosenkarce Marii Šefirović). W krajach rosyjskojęzycznych cieszył się już wtedy sporą popularnością, miał na koncie kilka płyt z muzyką ocierającą się o dance i pop, podlaną trochę sosem folkowym. Po jego twórczość sięgnął nawet lider Ich Troje Michał Wiśniewski, przerabiając – jako Renia Pączkowska na płycie „1, 2, 3… próba mikrofonu” (2005) – piosenki Andrija vel Wierki. Poza ewidentnymi wygłupami scenicznymi i kilkoma występami w musicalach Danyłko tworzy także ambitniejsze kompozycje (między innymi fortepianowe); przed pięcioma laty zebrał je na płycie „Poslie tiebia…”.
Tytuł: Wesołkowie Tytuł oryginalny: Весельчаки Obsada: Aleksiej Klimuszkin, Danił Kozłowski, Iwan Nikołajew, Ville Haapasalo, Paweł Briun, Ingeborga Dapkunaite, Jewgienija Dobrowolska, Natalia Iowchidowa, Roman Ładniew, Renata Litwinowa, Maria Szałajewa, Siergiej Briun, Aleksander Mochow, Andriej Rudienski, Nikołaj Jefremow, Kirył Nagijew, Uljana Litwinowa, Aliona Babienko, Igor Waniuszkin, Daria Kałmykowa, Wadim Kołganow, Dmitrij Miller, Irina Sokołowa, Maksim ZausalinRok produkcji: 2009 Kraj produkcji: Rosja Czas trwania: 91 min Gatunek: dramat, komedia Ekstrakt: 60% |