W roli Wiktora, syna marnotrawnego rodu Szamanowów, reżyser obsadził niezawodnego Siergieja Garmasza („ Nasi”, „ 72 metry”, „ 12”, „ Rosyjska gra”, „ Bikiniarze”, „ Przenicowany świat”, „ Spaleni słońcem 2: Oczekiwanie”, „ Czarna Błyskawica”, „ Zapis namiętności”, „ Kryj się!”, „ Na końcu świata”, „ Choinki”, „ Człowiek w oknie”) – artystę obdarzonego niezwykłą wprost charyzmą, dorównującego w tym takim tuzom światowego kina, jak Charles Bronson, Al Pacino czy Robert De Niro. Jego ojca, Grigorija Iwanowicza, obdarzył swoją twarzą nie mniej znany i podziwiany, także w naszym kraju, Ukrainiec Bohdan Stupka („ Kierowca dla Wiery”, „ Nasi”, „ 18/14”, „ Aleksander. Bitwa nad Newą”, „ Taras Bulba”), natomiast braci Wiktora zagrali: Paszkę – Władimir Jepifancew („ Szczęściarz”, „ Niepokonany”, „ Odszkodowanie”, „ Generation ,P’”), Dmitrija – Igor Sawoczkin („ Czarna Błyskawica”, „ Po omacku”, „ Spokojna strażnica”), Andrieja – Iwan Dobronrawow („ Zawieszenie broni”, „ Jelena”), z kolei siostry: Natalię – Jekatierina Riednikowa („ Prezent dla Stalina”, „ Ten, który gasi światło”, „ Spadkobiercy cara”, „ Sprawiedliwość wilków”), a Tamarę – Jewgienija Dmitrijewa („Euforia”). Poza tym zobaczyć możemy jeszcze Gleba Podgorodinskiego („ Akt natury”) w roli męża Nataszy, Piotra Zajczenkę („ Pasażerka”, „ Taras Bulba”, „ Ja”) jako brata Grigorija oraz Kiryła Połuchina („ Pop”, „ Jesteśmy z przyszłości 2”, „ Pod przykrywką”), który wcielił się w szefa bandy płatnych zabójców. Matkę braci Szamanowów, Nadieżdę Pietrowną, zagrała siedemdziesięciodwuletnia Łarisa Maliewannaja, o której do tej pory nie mieliśmy jeszcze okazji pisać. Urodziła się we wsi Fiodorowka w obwodzie rostowskim; studiowała reżyserię w Państwowym Leningradzkim Instytucie Teatru, Muzyki i Kinematografii (LGITMiK), który ukończyła w 1965 roku. Zadebiutowała trzy lata później – nie jako reżyserka jednak, lecz aktorka – w melodramacie Wadima Michajłowa „W dien’ swadby”. W następnych latach pojawiła się między innymi w dramacie Josifa Chejfica „Jedinstwiennaja” (1975), w którym wystąpiła u boku Walerija Zołotuchina i Włodzimierza Wysockiego, oraz dwóch głośnych obrazach Piotra Todorowskiego: „Dewizówka” (1989) i „Encore, jeszcze raz” (1992). Scenariusz filmu wyszedł spod pióra samego reżysera; ścieżkę dźwiękową podpisał natomiast swoim nazwiskiem legendarny kompozytor Eduard Artiemjew („ Solaris”, „ Stalker”, „ Syberiada”, „ Kierowca dla Wiery”, „ 12”, „ Spokojna strażnica”, „ Spaleni słońcem 2: Cytadela”). Za kamerą w roli operatora Pogodin postawił, urodzonego w Moskwie w 1968 roku, Wenezuelczyka Antoine’a Vivasa(-Denisowa), który po ukończeniu Mistrzowskiej Szkoły Fotografii Riccarda Armasa w Caracas, przeniósł się na dalszą naukę do… Łodzi. Tam najpierw studiował w Zakładzie Historii i Teorii Filmu Instytutu Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego, a następnie uczył się fachu w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. W latach 1990-1997 – jako aktor, operator bądź realizator – brał udział w pracy nad kilkunastoma etiudami, które swoimi nazwiskami podpisywali studenci z Anglii, Francji, Niemiec i Ameryki Łacińskiej. W pełnym metrażu zadebiutował w 2004 roku w dramacie „Amor en concreto”, który wyreżyserował jego rodak – i zarazem kolega z łódzkiej „Filmówki” – Franco de Pena. Następnie przez kilka lat pracował w Stanach Zjednoczonych, biorąc udział w produkcji obrazów niezależnych – między innymi „Road” (2005) Lesliego McCleave’a, „Four Corners of Suburbia” (2005) Elizabeth Puccini, „Choking Man” (2006) Steve’a Barrona oraz „Ghost of the Heartland” (2007) Allena Blumberga. Aż w końcu upomniała się o Wenezuelczyka jego przybrana ojczyzna – Rosja. Do Moskwy sprowadził go reżyser Jarosław Czeważewski, z którym Antoine nakręcił następnie trzy filmy: dramat społeczny „Kuka” (2007) oraz komedie obyczajowe „Na morie!” (2008) i „Sczastliwyj koniec” (2009); w podobnym klimacie utrzymany był również film Igora Zajcewa „Kanikuły strogogo rezima” (2009). „Dom” Pogodina to piąte „rosyjskie” dzieło Vivasa – zdecydowanie najlepsze, wystawiające bardzo wysoką ocenę także polskim nauczycielom latynoamerykańskiego operatora.
Tytuł: Dom Tytuł oryginalny: Дом Obsada: Siergiej Garmasz, Bohdan Stupka, Władimir Jepifancew, Łarisa Maliewannaja, Jekatierina Riednikowa, Gleb Podgorodinski, Igor Sawoczkin, Aleksandra Bliednaja, Jewgienija Dmitrijewa, Aleksander Nazarow, Piotr Zajczenko, Tatiana Szczankina, Iwan Dobronrawow, Kirył Połuchin, Anżela Kolcowa, Jelizawieta RomanowaRok produkcji: 2011 Kraj produkcji: Rosja Czas trwania: 127 min Gatunek: dramat, sensacja Ekstrakt: 80% |