WASZ EKSTRAKT: | |
---|---|
Zaloguj, aby ocenić |
30 muzycznych inspiracji prozą TolkienaPiotr ‘Pi’ Gołębiewski30 muzycznych inspiracji prozą TolkienaZapomniana już nieco grupa Styx również ma w swoim dorobku utwór związany ze światem Śródziemia. Jest to „Lords of the Rings” z albumu „Pieces of Eight” (1978) i w zasadzie wszelkie komentarze wydają się zbędne, poza jednym: nie wiem, czy autor tej kompozycji, Dennis DeYoung, nie doczytał dokładnie, ale nagle pojawili mu się Władcy Pierścienia, nie Władca. Dla każdego, kto nie zna niemieckiego, stwierdzenie „Mein Schatz”, będzie brzmiało jak rozkaz do ataku. Tak naprawdę oznacza „Mój skarbie”, a to już całkiem blisko Tolkiena. Utwór pod takim tytułem znajduje się na wydanej w 2006 roku płycie Oomph! „GlaubeLiebeTod”. The Gathering na niniejszej liście znalazł się z nieco innego powodu niż pozostali wykonawcy. Nie inspirował się on bowiem dziełami Tolkiena, a wykorzystał jego bezpośrednią wypowiedź, jakiej udzielił w wywiadzie przeprowadzonym dla BBC dla Simone de Beauvoir w 1968 roku. Znajduje się ona na końcu utworu „Sand and Mercury” na płycie „Mandylion” (1995) i dotyczy ona śmierci, zresztą tak jak cały album. Zanim Lemmy założył Motörhead, przewinął się przez kilka różnych zespołów, między innymi Sam Gopal. Znalazł się w nim po kolejnej zmianie składu, ale to właśnie wtedy formacja nagrała swój jedyny krążek – „Escalator” (1968). Choć materiał był podpisany przez cały zespół, Lemmy dziś twierdzi, że to on był jego twórcą. Jakkolwiek by nie było, znalazł się tam utwór „The Dark Lord”, opowiadający oczywiście o Sauronie. W twórczości Armii pojawia się wiele nawiązań do literatury i filmu, nic więc dziwnego, że formacja sięgnęła również po powieść Tolkiena. Dziwić może, że tylko raz i to na swoim debiucie, zatytułowanym „Antiarmia” (1988). Budzyński nie byłby jednak sobą, gdyby po prostu wspomniał o pierścieniu i hobbitach. Nie dość, że zaserwował kawałek instrumentalny, to jeszcze nazwał go „Bombadil w locie”. A teraz będzie nawiązanie bardziej subtelne. W utworze „Sweet Art Thou” norweskiej grupy Theatre of Tragedy z debiutanckiego albumu (1995), pojawia się wzmianka o Simbelmynë, białym kwiecie rosnącym w Rohanie. Niby nic, a fanów cieszy. Simbelmynë ma w Norwegii wielu wielbicieli. Grupa Tristania na albumie „Beyond the Veil” (1999) poświęciła mu cały utwór. Co prawda trwa ledwie 59 sekund, ale zawsze… Jak to mówią: mniej znaczy więcej. A teraz rzecz o gitarzyście o bardzo swojsko brzmiącym nazwisku. Chris Poland, choć przewinął się przez składy takich zespołów jak Megadeth i Lamb of God, nie może się pochwalić bogatą dyskografią. Dla nas jednak istotne jest to, że na swoim solowym debiucie „Return to Metalopolis” (1990) umieścił utwór „Khazad Dûm”. Osoby kojarzące Pink Floyd głównie z „Ciemną stroną księżyca”, „Szkoda, że cię tu nie ma” i „Ścianą” mogą przeżyć mały szok, kiedy zabiorą się za pierwsze dokonania formacji. Ich debiut „The Piper at the Gates of Dawn” (1967) to psychodelia w czystej postaci, za którą w przeważającej części odpowiada szalony Syd Barrett, ówczesny lider zespołu. Zafascynowany baśniami i fantastycznymi opowieściami, nie omieszkał zaczerpnąć co nieco z Tolkiena. Sytuacja owa ma miejsce w piosence „The Gnome”, która choć nie ma w niej słowa o hobbitach, nie ulega wątpliwości, że opowiada o przygodach niejakiego Bilba Bagginsa. Co prawda nosi on imię Grimble Grumble, ale reszta pozostaje wierna książce – choć jest domatorem, który lubi spać, jeść i pić wino, pewnego dnia wyrusza w wielką podróż. Demons & Wizards to okazjonalnie powstała grupa, w skład której wchodzą znany z Blind Guardian Hansi Kürsch i Jon Schaffer z Iced Earth. Znając dokonania tego pierwszego z macierzystą formacją, należało się spodziewać, że i w repertuarze tego zespołu nie zabraknie nawiązań do prozy Tolkiena. Oczywiście takowe są, w dwóch utworach z drugiej płyty formacji „Touched by the Crimson King” (2005): znanym z wersji podstawowej „Seize the Day”, który wg jednej z wersji mówi o wyprawie Froda i Sama, oraz znajdującym się tylko w edycji limitowanej „Lunar Lament”, który stanowi wariację na temat „Narsilionu, Pieśni o Słońcu i Księżycu” z „Silmarillionu”. |
Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj wspólny album czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma i kanadyjskiego trębacza Maynarda Fergusona.
więcej »W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Zagraj Pink Floyd Sam: Grajek u Bram Świtu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Prezenty świąteczne 2014: Mikołaju, zapodawaj muzę!
— Jacek Walewski, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Po płytę marsz: Październik 2014
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Dwutakt: Led Zeppelin skończył się na Kill’Em All?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jacek Walewski
Zrób to głośniej: Jasna strona Pink Floyd
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Szatan na podniebnych schodach
— Kuba Dobroszek
Grom z jasnego nieba, czyli 10 lat filmowego „Władcy pierścieni”
— Esensja
Władca Pierś Ceni, czyli edycja specjalna alternatywnych ekranizacji
— Michał Chaciński
Arwena w kąpieli i inne głupie podpisy do „Władcy pierścieni”
— Esensja
Diabeł z jasełek pokazuje rogi
— Jacek Walewski
Underground from Poland: „Budzy” i jego żołnierze
— Sebastian Chosiński
Odrodzenie po holendersku
— Dawid Josz
Esensja słucha: Listopad 2012 (2)
— Dawid Josz, Mateusz Kowalski, Michał Perzyna, Przemysław Pietruszewski
Nakręcane anioły
— Iwona Michałowska
Wyobraźniewo
— Marcin T.P. Łuczyński
Spacer esplanadą wyobraźni
— Wojciech Gaczorek
Pot i Kreff – Oni czasem wracają: Szkoda, że ich tu nie ma
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kontrolowane szaleństwo
— Jakub Stępień
Pot i Kreff – Oni czasem wracają: Hej, Ahmet! Udało im się!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Magia i Miecz: Z niewielką pomocą zagranicznych publikacji
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Komiksowe Top 10: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch
My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Komiksowe Top 10: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
@abn
Polecam zapoznanie się z kontynuacją zestawienia:
http://esensja.stopklatka.pl/muzyka/publicystyka/tekst.html?id=17637