Po płytę marsz: Kwiecień 2013Kwiecień zapowiada się nam równie interesująco jak marzec. Poza kilkoma bardzo ciekawymi koncertówkami (Dead Can Dance, Izrael, Alanis Morissette) dostaniemy premierowe utwory od takich twórców jak Rykarda Parasol, Yeah Yeah Yeahs, Paramore i oczywiście Deep Purple.
Piotr ‘Pi’ GołębiewskiPo płytę marsz: Kwiecień 2013Kwiecień zapowiada się nam równie interesująco jak marzec. Poza kilkoma bardzo ciekawymi koncertówkami (Dead Can Dance, Izrael, Alanis Morissette) dostaniemy premierowe utwory od takich twórców jak Rykarda Parasol, Yeah Yeah Yeahs, Paramore i oczywiście Deep Purple. Kiedy: 1 kwietnia The Flaming Lips to zespół, po którym można się spodziewać niespodziewanego. Nie boją się eksperymentów, o czym można się przekonać, słuchając chociażby ich wersji klasyka „Smoke on the Water” z wydanej niedawno płyty „Re-Machined” – hołdu dla Deep Purple; albo ich kreatywnego podejścia do „The Dark Side of the Moon” Pink Floyd. „The Terror” zapowiadane jest jako najmroczniejsze dzieło w dorobku formacji. Ostatnim studyjnym albumem zespołu, nie licząc EP-ek, jest krążek „The Flaming Lips and the Heady Fwends” z zeszłego roku, nagrany z plejadą gwiazd, jak Nick Cave, Yoko Ono, Erykah Badu, Bon Iver i wieloma innymi. Kiedy: 2 kwietnia Piękna żona byłego prezydenta Francji postanowiła wrócić do muzyki i nagrała nowy krążek. Warto dodać, że nie korzystała przy tym z pomocy nadwornych kompozytorów, ponieważ wszystkie teksty i cała muzyka są wyłącznie jej autorstwa. Ostatnim albumem Bruni jest „Comme si de rien n’était” z 2008 roku. Kiedy: 6 kwietnia Reggae nad Wisłą wciąż ma się świetnie, o czym świadczy wciąż rozkręcająca się kariera warszawskiego Vavamuffin. Pozytywny, energetyczny przekaz grupy od lat cieszy się uznaniem fanów, których „Solresol” na pewno również nie zawiedzie. Ostatnim wydawnictwem zespołu jest „Mo’ Better Rootz” z 2010 roku. Kiedy: 8 kwietnia Hayley Williams to bez wątpienia wokalistka niepozbawiona charyzmy, a także urodziwa i seksowna (tylko mi nie mówcie, że nie widzieliście jej nieskromnych, prywatnych fotek). Mimo to zapowiadany krążek może przesądzić o jej statusie gwiazdy, jest to bowiem pierwszy materiał nagrany po opuszczeniu składu przez braci, współzałożycieli Paramore: Josha i Zaca Farro, którzy zgodnie uznali, że Williams za bardzo poświęca się lansowaniu własnego wizerunku, a za mało muzyce. Ostatnim studyjnym krążkiem zespołu jest „Brand New Eyes” z 2009 roku. Kiedy: 8 kwietnia Przyznam, że zawsze z niecierpliwością czekam na każdą nową płytę Believe, jest to bowiem moja ulubiona formacja, powstała na gruzach nieodżałowanego Collage. „The Warmest Sun in Winter” jest zapowiadany jako concept album, opowiadający historię dwójki przyjaciół z młodości, którzy spotykają się po latach i wspominają swoje trudne koleje życiowe. Ostatnim albumem Believe jest „World Is Round” z 2010 roku. Kiedy: 8 kwietnia „Geneza” to rzecz dla kolekcjonerów interesujących się polską muzyką niezależną lat 80. Jest to zapis pierwszego koncertu grupy Izrael, który miał miejsce 27 lutego 1983 roku. W repertuarze, poza pierwotnymi wersjami znanych utworów, znalazła się spora grupa materiału wcześniej niepublikowanego. Ostatnim wydawnictwem Izraela jest „Meets Mad Professor and Joe Ariwa” z 2010 roku, będący dubową wersją dwa lata młodszego „Dża ludzie”. Kiedy: 14 kwietnia A teraz wiadomość, która zelektryzowana naszą redakcję – Rykarda Parasol wydaje nową płytę, a że mamy w naszych szeregach wiernych wielbicieli jej twórczości, na pewno nie przejdziemy obok „Against the Sun” obojętnie. Zresztą nikt nie powinien pozostać niewzruszony po zetknięciu się z twórczością Rykardy. Zwłaszcza zwolennicy PJ Harvey i Nico. Ostatnim krążkiem Parasol jest „For Blood and Wine” z 2009 roku. Kiedy: 15 kwietnia Już bardziej lansiarskiego zdjęcia nie mogli mu zrobić na okładkę płyty. Ale cóż, kobiety go kochają, mężczyźni podziwiają, a jego płyty rozchodzą się w platynowych nakładach. Zapewne nie inaczej będzie z najnowszą. Jako atrakcja dodatkowa gościnnie pojawiają się na niej Bryan Adams i… Reese Whiterspoon. Ostatnim wydawnictwem wokalisty jest krążek „Christmas”. Kiedy: 15 kwietnia Ostatnio Raya Wilsona mogliśmy usłyszeć na kolejnej płycie Stiltskin, „Unfulfillment”, i na koncertówce „Genesis Classic: Live in Poznań” (oba wydawnictwa z 2011 roku), ja jednak najbardziej lubię wokalistę, kiedy nagrywa pod własnym nazwiskiem. Poprzednim razem było to w 2008 roku na bardzo przyjemnej płycie „Propaganda Man”, czas najwyższy na kontynuację! Kiedy: 16 kwietnia O każdej dotychczasowej płycie Yeah Yeah Yeahs można powiedzieć, że była sensacją na scenie indierockowej. Czy tak samo będzie z „Mosquito”? Nie wątpię, choć na razie jedyne, co na pewno mogę stwierdzić, to to, że grafika zdobiąca album ma murowane miejsce w zestawieniu najbrzydszych okładek płyt 2013 roku. Zawsze to jakieś wyróżnienie. Ostatnim wydawnictwem grupy jest rewelacyjny „It’s Blitz!” z 2009 roku. Kiedy: 16 kwietnia Alizée od dawna nie jest już lolitką, a dojrzałą kobietą. Taka też ma być jej nowa płyta – bardziej wysmakowana, osadzona w klimatach lat 60., z dużym udziałem partii orkiestrowych. Ostatnim albumem Francuzki jest „Une enfant du siècle” z 2010 roku. Kiedy: 16 kwietnia Gienkowi niezbyt spieszno do domu… Premiera jego drugiego albumu została przesunięta na kwiecień. Kiedy: 16 kwietnia „X”, czyli dziesiąta studyjna płyta formacji Ira, będzie nietypowym wydawnictwem. Po raz pierwszy bowiem panowie zdecydowali się na nagranie albumu dwupłytowego. Nie jest to jednak typowa produkcja, zawierająca całkiem premierowy materiał, ponieważ na drugim krążku znajdziemy kilka anglojęzycznych wersji starych utworów Iry. Jest to więc takie małe krętactwo, ale niech będzie. Ostatnim albumem formacji jest „9” z 2009 roku. Kiedy: 19 kwietnia Wraz z reedycją ostatniej studyjnej płyty ELO, „Zoom” (2001), na rynek trafi również wydawnictwo koncertowe z tamtego okresu. Materiał, który znajdzie się na „Live”, jest zapisem występu, który miał otwierać trasę koncertową pod hasłem „Zoom Tour Live”, lecz okazał się jedynym jej epizodem, ponieważ ostatecznie została odwołana ze względu na słabą sprzedaż biletów. Kiedy: 19 kwietnia David Coverdale (lider Whitesnake) jest albo bardzo odważny, albo pozbawiony samokrytycyzmu, jeśli swój najnowszy album tytułuje „Made in Japan”. W końcu ta nazwa zarezerwowana jest dla jednego dzieła – koncertówki Deep Purple. Z drugiej strony – kto, jak nie on, ma prawo mierzyć się z legendą (przypomnijmy – zastąpił w Purplach za mikrofonem Iana Gillana). Ostatnim wydawnictwem Whitesnake jest również zapis koncertu „Live at Donington 1990” z 2011 roku. Kiedy: 22 kwietnia „In Concert” to gratka dla wszystkich fanów Dead Can Dance, ponieważ to dopiero drugi oficjalny album koncertowy w dorobku formacji. I jej wartości nie zmniejsza fakt, że zespół opublikował kilkanaście bootlegów z trasy koncertowej z 2005 roku, występy duetu to bowiem za każdym razem niemal mistyczne, niepowtarzalne doznanie. Ostatnim wydawnictwem Dead Can Dance jest „Anastasis” z zeszłego roku. Kiedy: 22 kwietnia „Live at Montreux 2012” to zapis kameralnego koncertu, jaki Alanis dała na tym słynnym festiwalu. Jeśli chodzi o repertuar, to spodziewajcie się sporej reprezentacji jej ostatniego albumu „Havoc and Bright Lights” z zeszłego roku, ale nie zabraknie i starszych, wyczekiwanych przez widownię hitów, jak „Ironic”, „Hands Clean” i „Thank U”. Kiedy: 26 kwietnia Długo kazali nam czekać na nowy album, ale wreszcie się z nim uporali. Pierwszy singiel, „All the Time in the Word”, robi pozytywne wrażenie, co dodatkowo podgrzewa apetyty na więcej. Tym razem producentem całości został Bob Ezrin, maczający palce w tak epokowych dziełach jak „The Wall” Pink Floyd, „Berlin” Lou Reeda, „School’s Out” Alice Coopera i „Destroyer” Kiss. A ostatnim albumem Deep Purple (pomijając liczne koncertówki) jest „Rapture of the Deep” z 2005 roku. Kiedy: 29 kwietnia Dobra wiadomość dla szukających wzruszeń i romantyzmu w metalu – z nową płytą uporała się też ekipa Ville Valo. Fani niech już zaczną oszczędzać, ponieważ poza standardową edycją „Tears on Tape” dostępna będzie również opcja deluxe, zawierająca, poza dodatkowymi utworami, dwustronny plakat i 132-stronicowy magazyn, którego redaktorem był sam frontman. A ostatnim wydawnictwem HIM jest „Screamworks: Love in Theory and Practice” z 2010 roku. 6 kwietnia 2013 |
W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj kolejny longplay Orkiestry Gustava Broma, na którym połączyła ona post-bop z „trzecim nurtem”.
więcej »Jak każdy funkcjonujący przez wiele lat i mający trwałe miejsce w historii rocka zespół, także zachodnioniemiecki Can doczekał się wielu wydawnictw nieoficjalnych. Jednym z ciekawszych jest opublikowany przed piętnastoma laty „Ogam Ogat” – bootleg zawierający muzykę powstałą w tym samym czasie co materiał, jaki znalazł się na dwupłytowym krążku „Tago Mago”.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
10 największych rozczarowań muzycznych 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
50 najgorszych okładek płyt 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
50 najlepszych płyt 2013 roku
— Esensja
Yeah, Yeah… bęc…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Esensja słucha: Październik 2013
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Michał Perzyna
Wypełnić pustkę
— Przemysław Pietruszewski
W stronę dojrzałości
— Dawid Josz
Kandyzowany hard rock
— Dawid Josz
Tu miejsce na labirynt…: Smutek i melancholia dojrzałych mężczyzn
— Sebastian Chosiński
Po płytę marsz: Marzec 2013
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Styczeń 2017
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Boże Narodzenie 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wakacje 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Czerwiec 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Maj 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kwiecień 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Marzec 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Luty 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Styczeń 2016
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Grudzień 2015
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
To się nie może tak skończyć
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Esensja słucha: Sierpień 2012 (2)
— Sebastian Chosiński, Michał Perzyna
Underground from Poland: Izrael na straży prawa i sprawiedliwości
— Sebastian Chosiński
Underground from Poland: „Chcieliśmy wylać z siebie gniew na władzę…”
— Sebastian Chosiński
Pot i Kreff: Rockowy Dream Team cz. 2
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pot i Kreff: Rockowy Dream Team cz. 1
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pot i Kreff: Pierwsze wyjście z mroku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Usta po ciemnej stronie
— Jakub Stępień
Pot i Kreff – Made in Poland: Egzorcyzmy w Pałacu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pot i Kreff: Prawdziwy fan kupi wszystko
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Komiksowe Top 10: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch
My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Komiksowe Top 10: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Magia i Miecz: Siłą rozpędu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski