Słuchaj i patrz: Myślą, że nie dzieje się nicZanim uschną lasy albo o tych, którzy nie chcą milczeć.
Beatrycze NowickaSłuchaj i patrz: Myślą, że nie dzieje się nicZanim uschną lasy albo o tych, którzy nie chcą milczeć.
Wyszukaj / Kup Przyznam, że do napisania tego odcinka skłoniła mnie okoliczność niezwiązana z muzyką, a mianowicie uczestnictwo w spotkaniu osób zainteresowanych kwestiami ochrony środowiska w Krakowie. Przyszło trochę ludzi (w tym nawet dwóch radnych), ale wciąż niewielu, jeśli odnieść ich liczbę do liczby wszystkich mieszkańców, było nie było jednego z najbardziej zanieczyszczonych miast w Europie. Kiedy niedawno próbowałam poszukać czegoś na temat organizacji zajmujących się ochroną przyrody w moim mieście, gdzieś w pobliżu szczytu listy znalazło się „ekolodzy blokują rozwój Krakowa”. Już starożytni wiedzieli, że Kasandry nikt nie słucha. Lepiej jest zapewniać się wzajemnie, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Przyznam że nieodmiennie zdumiewa mnie ilość bzdur, w jakie święcie się wierzy, od cudownych mocy „wody życia”, przez witaminę C jako lek na schizofrenię, aż po płaską Ziemię (tak, i tacy się znaleźli). Jednak wciąż zbyt wiele osób kwestionuje zmiany klimatu (a w łagodniejszej wersji niewiary – ich antropogeniczne pochodzenie), które rozgrywają się przecież za naszego życia. W sieci można znaleźć mnóstwo twardych danych, ale przecież i na własne oczy (i pamięć) możemy się przekonać, że źle się dzieje. Ze swojego dzieciństwa pamiętam śnieżne zimy, lato trwające od końca czerwca do początku września, chłodne, deszczowe jesienie i wiosny, w czasie których temperatura wzrastała powoli. Trąby powietrzne, to było coś, co występuje gdzieś hen daleko, w U.S.A., a nie na podwórku babci koleżanki z pracy. Boję się, że rządy światowe zainteresują się problemem poważnie, dopiero wtedy, gdy straty z powodu klęsk żywiołowych zaczną stanowić poważne obciążenie dla budżetów państw. Tylko że wtedy może być już za późno, a na pewno konieczność wydatków na radzenie sobie ze skutkami będzie oznaczać mniej pieniędzy na aktywne przeciwdziałanie przyczynom. Dodajmy do tego gigantyczną falę migracji z krajów Afryki oraz Azji i mamy przepis na ogólnoświatowy kryzys. Nie wiem (czego żałuję), jak należałoby o tym mówić i czy w ogóle da się przekonać nieprzekonanych. Fakty uważane są za nudne. Emocjonalne wypowiedzi łatwo wyśmiać. Ludzie próbujący działać na rzecz szeroko pojętej ochrony środowiska często spotykają się w wrogością otoczenia, postrzegani jako ci, którzy przeszkadzają w dążeniu do powszechnego dobrobytu. Deprecjonuje się ich jako wyłudzaczy pieniędzy, albo w „najlepszym” razie godnych politowania dziwaków, co to tulą się do drzew. Choć są i tacy, którzy nie stracili jeszcze resztek wiary w ludzkość i próbują. Także artyści. Dlatego dzisiaj, przedstawiana już kiedyś przeze mnie w tym cyklu, choć nie w osobnym odcinku, norweska wokalistka Aurora z piosenką „The Seed”. 30 lipca 2019 |
Ciekawa informacja!
Być może argument finansowy w końcu przekona, skoro zwykła troska o świat, w którym przyszło nam żyć, to zbyt abstrakcyjne pojęcie dla zbyt wielu...
Polecam artykuł:
„https://magazyn.wp.pl/artykul/ile-kosztuje-nieekologiczne”
Jak widać, u nas też potrafią to przeliczyć na gotówkę, szkoda tylko, że nikt z góry tego nie (chce/nie umie?) zrozumieć.
Dzięki, akurat znam ten artykuł. W sumie dobrze, że zaczyna się o problemie coraz więcej pisać.
Trochę mnie też pocieszył, że przynajmniej gdzieś sie zmienia podejście. Bo ja np. nie rozumiem idei produkowania ton przedmiotów po to tylko, żeby ludzie kupowali, a niedługo później wyrzucali.
Słyszałam np. jak ktoś wymienił meble w salonie ot tak, bo jakaś dalsza rodzina miała odwiedzić i chciał się pokazać.
Albo buty, które sie rozlatują po paru miesiącach, sprzęt elektroniczny, który sie szybko psuje itd.
Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj wspólny album czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma i kanadyjskiego trębacza Maynarda Fergusona.
więcej »W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Stara miłość i najnowsze odkrycia
— Beatrycze Nowicka
Weź głęboki oddech
— Beatrycze Nowicka
Koniec dzieciństwa
— Beatrycze Nowicka
Garstka na Nowy Rok
— Beatrycze Nowicka
Uzbierane
— Beatrycze Nowicka
Rozmaitości ciąg dalszy
— Beatrycze Nowicka
Z przymrużeniem oka
— Beatrycze Nowicka
Rozmaitości
— Beatrycze Nowicka
Szarpnąć strunę
— Beatrycze Nowicka
Dzieci Buki
— Beatrycze Nowicka
Tryby historii
— Beatrycze Nowicka
Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka
Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka
Krótko o książkach: Kąpiel w letniej wodzie
— Beatrycze Nowicka
Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka
Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka
Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka
Z tarczą
— Beatrycze Nowicka
Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka
Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka
Faktycznie to nawet nie tyle rządy państwowe, co stanowe (przynajmniej w USA) zaczęły zajmować się np. odtwarzaniem pierwotnych terenów nadmorskich i płytkowodnych, po stratach doznanych przez ostatnie huragany. Jak można przeczytać m.in. w „Scientific American”, wyliczyli do spółki z firmami ubezpieczeniowymi, że taniej będzie odtworzyć zarośla mangrowców i rafy kamieniste, niż płacić co roku odszkodowania. Na większą skalę podobne działania podejmuje jeszcze rząd Japonii i Holandii.