Pożegnania 2020 (1/4)Nadszedł czas na podsumowanie strat szeroko pojętej popkultury w 2020 roku. Dziś miesiące styczeń-marzec.
Jarosław LoretzPożegnania 2020 (1/4)Nadszedł czas na podsumowanie strat szeroko pojętej popkultury w 2020 roku. Dziś miesiące styczeń-marzec. Tradycyjnie na początku roku proponuję smutne rozliczenie strat w popkulturze, poniesionych przez upłynione dwanaście miesięcy. Wśród twórców o międzynarodowej – czy choćby krajowej – sławie, którzy od nas odeszli, na liście znalazły się i osoby mniej znane, niekiedy niezwiązane z procesami twórczymi. Zaręczam jednak, że posiadają one odpowiednio bogaty dorobek zawodowy bądź dokonania, które swego czasu odbiły się szerokim echem po sporej części globu, by się na tę listę zakwalifikować. Ba! Jest tu nawet nie byle jaki kot! Zdaję sobie oczywiście sprawę, że wielu osób próżno tu szukać. Niestety, liczba odchodzących od nas pisarzy, muzyków, aktorów czy specjalistów związanych z branżą filmową z roku na rok rośnie. W tej chwili zaczynają wymierać twórcy związani z Bondami, ze Spielbergiem, z „Gwiezdnymi wojnami”, z zespołami muzycznymi święcącymi triumfy już nawet nie w latach 60., ale nawet 70. i 80., i coraz trudniej będzie o chwilę oddechu i zadumy. Przy tym zeszły rok był szczególnie bolesny, bowiem na nieuchronny proces wymiany pokoleń nałożyła się dodatkowo epidemia COVID-19, kosząca jeśli nawet nie bezpośrednio, przez wirusa, to z pewnością utrudniająca regularny dostęp do usług medycznych. A to skutkuje zgonami na schorzenia niekiedy jak najbardziej uleczalne. Jak by nie było, zapraszam do lektury. W styczniu odeszli: 2. – Bogusław Polch, rysownik znany głównie z trzech komiksowych serii: „Bogowie z kosmosu” (na podstawie Ericha von Dänikena), „Funky Koval” (ze scenariuszem Macieja Parowskiego i Jacka Rodka) i „Wiedźmin” (na bazie prozy wiadomo kogo). 7. – Neil Peart, kanadyjski perkusista rockowy i tekściarz, od 1974 roku nierozerwalnie związany z zespołem Rush. 7. – Elizabeth Wurtzel, amerykańska pisarka i dziennikarka, która zaistniała autobiograficzną książką „Kraina prozaca”, będącą gorzkim, osobistym rozliczeniem z depresją. W 2001 na jej motywach nakręcono „Pokolenie P” z Christną Ricci w roli głównej. 8. – Buck Henry, a właściwie Henry Zuckerman. Amerykański aktor, scenarzysta i reżyser, nominowany do Oscara za reżyserię filmu „Niebiosa mogą zaczekać” (wespół z Warrenem Beatty, grającym tam też główną rolę) oraz scenariusz „Absolwenta” z Dustinem Hoffmanem (tym razem wespół z Calderem Willinghamem). Autor scenariusza do „Paragrafu 22” z Alanem Arkinem w roli głównej. 9. – Mike Resnick, amerykański pisarz science fiction, znany przede wszystkim z szeregu space oper łączących się w obszerne uniwersum Historii Przyszłości (m.in. „Kły”, „Mroczna Pani”, „Santiago”, „Pożeracz Dusz”). Nominowany za swoją twórczość do nagrody Hugo 37 razy, którego to wyniku jeszcze długo pewnie nikt nie pobije, zaś do Nebuli – 11 razy. Statuetek otrzymał jednak tylko pięć w przypadku Hugo i jedną w przypadku Nebuli, przy czym wszystkie za opowiadania („Kirinyaga”, „Manamouki”, „Siedem spojrzeń na Wąwóz Olduvai”, „Czterdzieści trzy dynastie antaryjskie” i „Podróże z moimi kotami”). 11. – Genowefa Czekała-Mucha, autorka książkowych reportaży z podróży do krajów arabskich i afrykańskich, m.in. „Nafta, wino i marabuci”, „Uhuru”, „Królestwa na piasku” i „Różne barwy Sahelu”. 16. – Christopher Tolkien, brytyjski wykładowca akademicki, przez całe życie opracowujący spuściznę pozostawioną przez swojego ojca, Johna Ronalda Reuela Tolkiena. To właśnie dzięki niemu światło dzienne ujrzał „Silmarillion”, „Niedokończone opowieści” i dwunastotomowa „Historia Śródziemia”. 18. – Joe Shishido, japoński aktor zwany Wiewiórką ze względu na chirurgicznie powiększone kości policzkowe. Dzięki specyficznemu wyglądowi pozbył się propozycji grania amantów i zrobił karierę w filmach gangsterskich, spośród których z pewnością należy wspomnieć „Namaszczonego do zabijania”, „Młodość bestii” i „A Colt is My Passport”. 21. – Terence Graham Parry Jones, czyli po prostu Terry Jones. Drugi po Grahamie Chapmanie Python, który odszedł bawić ludzi po tamtej stronie światła. Zostały nam wyreżyserowane przezeń filmy (m.in. „Monty Python i Święty Graal”, „Żywot Briana”, „Sens życia według Monty Pythona”, „Eryk Wiking”, „O czym szumią wierzby” z 1996), humorystyczna powieść („Krążownik »Titanic« Douglasa Adamsa”) i szereg niezapomnianych kreacji aktorskich. 31. – Mary Higgins Clark, amerykańska autorka poczytnych kryminałów i thrillerów, z których większość wydano w Polsce, w tym te napisane wespół z córką, Carol Higgins Clark. Z tych lepszych warto wymienić „Krzyk pośród nocy”, „Dom nad urwiskiem”, „Zatańcz z mordercą” i „Sen o nożu”. |
W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj kolejny longplay Orkiestry Gustava Broma, na którym połączyła ona post-bop z „trzecim nurtem”.
więcej »Jak każdy funkcjonujący przez wiele lat i mający trwałe miejsce w historii rocka zespół, także zachodnioniemiecki Can doczekał się wielu wydawnictw nieoficjalnych. Jednym z ciekawszych jest opublikowany przed piętnastoma laty „Ogam Ogat” – bootleg zawierający muzykę powstałą w tym samym czasie co materiał, jaki znalazł się na dwupłytowym krążku „Tago Mago”.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Pożegnania 2022 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (3/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (2/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2022 (1/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2021 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2021 (3/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2021 (2/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2021 (1/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (4/4)
— Jarosław Loretz
Pożegnania 2020 (3/4)
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Zemsty szpon
— Jarosław Loretz
Z filmu wyjęte: Taśmowa robota
— Jarosław Loretz