Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 20 kwietnia 2024

Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind
The Night is the Night
Rotem Geffen
Better
Tomasz Dąbrowski & The Individual Beings
Infinite Reflections
Uniri

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Pożegnania 2021 (1/4)

Jarosław Loretz

1 2 3 »

Nadszedł czas na podsumowanie strat szeroko pojętej popkultury w 2021 roku. Dziś miesiące styczeń-marzec.

Pożegnania 2021 (1/4)

Nadszedł czas na podsumowanie strat szeroko pojętej popkultury w 2021 roku. Dziś miesiące styczeń-marzec.

Zgodnie z doroczną tradycją proponuję chwilę zadumy nad rozległością strat, jakie poniosła w minionym roku szeroko pojęta kultura. Odchodzą od nas kolejni twórcy – ci, których nazwisko odbiło się ongiś echem na całym świecie, jak i ci mniej znani, ale z różnych przyczyn istotni dla dziejów którejś z gałęzi kultury. Niestety, jak i w zeszłym roku, tempo wymierania pisarzy, muzyków czy ludzi filmu jest podwyższone ze względu na szalejącego wirusa i towarzyszące mu zawirowania w działaniu służby zdrowia. Nie można też zapominać, że w okres wieku sędziwego wchodzą kolejne roczniki twórców, budujących swoją karierę w czasach rozkwitu i masowego upowszechnienia kina, muzyki, telewizji i radia. W końcu od lat 50. XX wieku wręcz lawinowo narasta liczba powstających co roku książek, filmów i muzycznych utworów, a co za tym idzie narasta również liczba osób, których nazwiska budzą dziś wyraźne skojarzenia.

Oczywiście lista jest mocno okrojona. Po prostu nie sposób wymienić wszystkich, którzy przewinęli się przez ekrany czy zagrali na gitarze lub bębnach w popularnym zespole. Mam jednak nadzieję, że udało się ująć tutaj tych ważniejszych i ciekawszych twórców, którzy odcisnęli swoje piętno w popkulturze i pamięć o nich po prostu warto zachować…

W styczniu odeszli:

3. – Barbara Shelley, brytyjska aktorka, jedna z podpór legendarnej wytwórni Hammer. Wystąpiła m.in. w „Wiosce przeklętych” (1960), „Draculi: Księciu Ciemności”, „Quatermassie i studni”, „Gorgonie” i „Rasputinie: Szalonym zakonniku”.

4. – Tanya Roberts, aktorka znana z występów we „Władcy zwierząt”, „Sheenie: Królowej dżungli” i ostatnim sezonie „Aniołków Charliego”. Przede wszystkim jednak dziewczyna Bonda z „Zabójczego widoku”.

5. – John Richardson, brytyjski aktor, związany głównie z włoskim przemysłem filmowym („Maska szatana” Mario Bavy, „John Bękart”, „Frankenstein ‘80”, „Torso”, „Kaczka w pomarańczach”), największe triumfy święcił jednak w czasie współpracy ze studiem Hammer (m.in. główne role w „Onej” i „Milionie lat przed naszą erą”). Pokonany przez Lazenby’ego w wyścigu o rolę Jamesa Bonda.

7. – Michael Apted, brytyjski reżyser filmowy, scenarzysta i aktor. Spośród blisko 80 wyreżyserowanych przezeń filmów i seriali warto wymienić „Agatę”, „Park Gorky’ego”, „Goryle we mgle”, „Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do Świtu”, Bondowski „Świat to za mało” oraz dyskusyjną „Enigmę”.

7. – Wawrzyniec Podrzucki, pisarze science fiction, z wykształcenia biolog, znany przede wszystkim z trzytomowego cyklu powieściowego Yggdrasil („Uśpione archiwum”, „Kosmiczne ziarna”, „Mosty wszechzieleni”).

7. – Marion Ramsey, aktorka, która zaskarbiła sobie ogromną sympatię widzów rolą nieśmiałej, piskliwej Laverne Hooks w serii „Akademia Policyjna”. Pod koniec życia wystąpiła w dwóch częściach „Lawalantuli” – w teorii katastroficznych tandetach ze stajni Cinetela (lawowe pająki atakują Los Angeles), w praktyce swego rodzaju zgrywie odnoszącej się poniekąd do „Akademii Policyjnej” (oprócz Ramsey zagrali tam także Steve Guttenberg i Michael Winslow).

7. – Carlos Rasch, niemiecki (NRD-owski) pisarz science fiction i działacz fandomu. W Polsce znany z beznadziejnej powieści „Łowcy asteroidów”, sfilmowanej jako „Sygnały MMXX”, oraz niemal równie złego zbioru opowiadań „Taniec potworów”.

9. – Grzegorz Guziński, wokalista i autor tekstów zespołów Flapjack, Homosapiens i Red Rooster, występujący gościnnie m.in. z Acid Drinkers, Illusion czy Dynamind.

9. – John Lutz, amerykański pisarz, mający na koncie ponad pięćdziesiąt powieści i blisko dwieście opowiadań sensacyjnych i kryminalnych. W Polsce znany z cyklu Frank Quinn (wyszło dziewięć z dziesięciu książek) i samodzielnej powieści „Sublokatorka”.

9. – Ken Sedd, właściwie Kenneth Alan Seddington, brytyjski aktor, jeden z ostatnich członków podstawowego zespołu „The Benny Hill Show”, związany z nim przez blisko ćwierć wieku.

10. – James Follett, brytyjski pisarz, autor ponad dwudziestu powieści sensacyjnych, z których blisko połowa została przetłumaczona na język polski (m.in. „Koń trojański”, „Savant”, „Złoto Churchilla” czy „Lód”).

10. – Julie Strain, aktorka, swego czasu „Maskotka roku” magazynu „Penthouse”. Debiutowała występem w „Egzorcyście 2½”, ale ze względu na wzrost utrudniający znalezienie ewentualnych filmowych amantów (185 cm) nie zrobiła kariery w głównonurtowym kinie, lądując ostatecznie w produkcjach tanich i tandetnych, często erotyzowanych. Okrzyczana królową kina klasy B, zagrała w blisko 130 filmach i pozowała do wielu grafik m.in. Borisa Vallejo i Julie Bell, dając też ciało i głos głównej bohaterce „Heavy Metal 2000”.

13. – Tim Bogert, basista, współzałożyciel oraz wieloletni członek co i rusz reaktywowanego zespołu Vanilla Fudge. Grał też w zespołach Cactus i Beck, Bogert & Appice, oraz wydał dwie płyty solowe.

14. – Storm Constantine, brytyjska pisarka specjalizująca się w fantastyce z elementami mistycznymi, znana głównie z trylogii Wraeththu Chronicles. Jej powieści, w których istotną rolę odgrywają postacie i wątki LGBT+, były nominowane do British Science Fiction Award, British Fantasy Award i nagrody Locusa. W 2003 założyła Immanion Press, w którym oprócz swoich książek wydawała też powieści m.in. Tanith Lee. W Polsce jej twórczość jest nieznana.

16. – Phil Spector, producent muzyczny, twórca techniki zwanej ścianą dźwięku (polega na wielokrotnym nagrywaniu instrumentów muzycznych i zwielokrotnianiu ich brzmienia). To spod jego ręki wyszły takie albumy jak „Let It Be” Beatlesów, „Imagine” Johna Lennona czy „End of the Century” Ramonesów. Ostatnią dekadę życia spędził w więzieniu za zastrzelenie w 2003 roku aktorki Lany Clarkson.

18. – Maria Koterbska, piosenkarka, której szczyt popularności przypadł na lata 50. i 60. Spośród jej przebojów warto wymienić „Augustowskie noce”, „Parasolki”, „Serduszko puka w rytmie cza cza”, „Do grającej szafy grosik wrzuć” czy „Brzydulę i rudzielca”. Koterbska zmarła rok po mężu, z którym spędziła 70 lat!

18. – Jimmie Rodgers, piosenkarz i aktor, który w 1957 przebił się do szerszej publiczności piosenką „Honeycomb”, a sławę podtrzymał utworami „Kisses Sweeter Than Wine” i „Secretly”. Nigdy później nie odniósł już podobnego sukcesu, choć pozostał czynny zawodowo praktycznie do śmierci.

20. – Andrzej Bieniasz, gitarzysta, autor tekstów i muzyki, współzałożyciel zespołów Düpą, a następnie Püdelsi, w której to formacji działał praktycznie do końca życia.

21. – Jean Graton, francuski rysownik i scenarzysta komiksowy, autor serii o kierowcy wyścigowym Miechelu Vaillancie. W Polsce wyszło pięć dość przypadkowo wybranych albumów tej serii (nr 1-4 oraz… 64 – z łącznie 70 istniejących).

22. – Henryk Jerzy Chmielewski, czyli Papcio Chmiel. Grafik, rysownik i publicysta, przez 55 lat bawiący polską młodzież (i nie tylko) kolejnymi przygodami Tytusa, Romka i A’Tomka.

23. – Hal Holbrook, aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, nominowany do Oscara za drugoplanową rolę we „Wszystko za życie”. Najbardziej zapadł jednak w pamięć występami w „Sile magnum” (porucznik Briggs), „Wszystkich ludziach prezydenta” („Głębokie Gardło”), „Bitwie o Midway” (komandor Rochefort), „Koziorożcu 1” (dr James Kelloway) i „Mgle” Carpentera (ojciec Malone).

26. – Harry Beal, komandos, pierwszy w historii członek Navy SEAL (Navy Sea, Air and Land). To on wyciągał z wody Johna Glenna po jego powrocie z pierwszego amerykańskiego orbitalnego lotu.

27. – Ryszard Kotys, aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i dubbingowy z ogromnym dorobkiem. A i tak będzie pamiętany głównie jako Marian Paździoch ze „Świata według Kiepskich”.

28. – Kathleen Ann Goonan, amerykańska pisarka SF, mająca w dorobku czteroczęściowy cykl Nanotech (w Polsce wyszły „Jazz miasta królowej”, „Rapsodia Miasta Półksiężyca” i „Muzyka światła”, przy czym dwie ostatnie książki były nominowane do Nebuli; co dziwne, drugi tom cyklu, „Mississippi Blues”, nigdy się u nas nie ukazał), trzy samodzielne powieści (jedną z nich są „Kości czasu”) oraz pół setki opowiadań.

28. – Cicely Tyson, afroamerykańska aktorka grająca przeważnie w filmach i serialach dotyczących czarnej mniejszości. Nagrodzona honorowym Oscarem (2018), nominowana do Oscara i Złotego Globu (za występ w filmie „Sounder”), trzykrotna laureatka nagrody Emmy (i dodatkowo 14 razy do niej nominowana), zdobywczyni teatralnej nagrody Tony, odznaczona Medalem Wolności, najwyższym odznaczeniem cywilnym USA. Wystąpiła m.in. w „Smażonych zielonych pomidorach”, „Służących” czy miniserialu „Korzenie”.

29. – Hilton Valentine, brytyjski muzyk, wieloletni gitarzysta podstawowego składu The Animals. To jego autorstwa jest charakterystyczne arpeggio gitarowe w „The House of the Rising Sun”. Pięć miesięcy później, 30 czerwca, zmarł również Vic Briggs, który zastąpił Velanetine’a w zespole.

1 2 3 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nie taki krautrock straszny: Nie zadzieraj z Czukayem!
Sebastian Chosiński

15 IV 2024

W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.

więcej »

Non omnis moriar: Znad Rubikonu do Aszchabadu
Sebastian Chosiński

13 IV 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj kolejny longplay Orkiestry Gustava Broma, na którym połączyła ona post-bop z „trzecim nurtem”.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Aneks, nie popłuczyny
Sebastian Chosiński

8 IV 2024

Jak każdy funkcjonujący przez wiele lat i mający trwałe miejsce w historii rocka zespół, także zachodnioniemiecki Can doczekał się wielu wydawnictw nieoficjalnych. Jednym z ciekawszych jest opublikowany przed piętnastoma laty „Ogam Ogat” – bootleg zawierający muzykę powstałą w tym samym czasie co materiał, jaki znalazł się na dwupłytowym krążku „Tago Mago”.

więcej »