Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
|
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
muzycznemuzyczne
40 najgorszych okładek płyt 2022 rokuBez zbędnych przemówień. Przed Wami 40 powodów, dla których fizyczne nośniki odchodzą do lamusa.
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski40 najgorszych okładek płyt 2022 rokuBez zbędnych przemówień. Przed Wami 40 powodów, dla których fizyczne nośniki odchodzą do lamusa. Od dziś muzycy The Black Eyed Peas także w „Simsach”. Tylko w specjalnym, limitowanym dodatku „Sylwester Marzeń w Zakopanem”. W akcji specjaliści od nie najlepszego fotoszopa. Miało być monumentalnie… Nie wyszło. Dobra, koniec rozgrzewki. Lecimy na grubo. Niemniej i tak okładka jest lepsza niż „Krzyk 5”. Jedyna i niepowtarzalna okazja zdobycia na specjalnym winylu wszystkich piosenek Cleo zaśpiewanych w ramach kampanii reklamowych pewnej sieci sklepów z elektroniką. Tymczasem rodzice wciąż zastanawiają się, gdzie popełnili błędy… Karaś: O, stary, ale nie miałem pomysłów na muzykę… Rogucki: Nic mi nie mów… dwa dni waliłem głową w kaloryfer by napisać teksty… Wiesz, że ci nie wyszło, kiedy okazuje się, że ludzie spoglądający na twój wieloznaczny, ambitny rysunek, zastanawiają się, czy to są jelita, czy może coś innego. Sprzedam nową zbroję. Nie śmiganą. Robocop płakał, jak oddawał. Najbrzydsza grafika, jaką można ustawić sobie na pulpicie. Do tego wgrana w ustawieniach fabrycznych. Kiedy Tytusowi wyrósł na głowie fioł, Romek i A’Tomek potrzebowali całej księgi by go wyplenić. Tu wszelkie zabiegi wydają się być bezcelowe. I tak jest za każdym razem, kiedy mam nadzieję, że z topieli wyciągnie mnie ratowniczka o fizis Pameli Anderson. Leatherface płakał, gdy zobaczył tę okładkę w sklepie muzycznym. (PS. Dla młodzieży – sklep muzyczny to takie miejsce, w którym kiedyś kupowało się playlisty na takich srebrnych krążkach) Narkotyki są do dupy. okładki tworzone pod ich wpływem również. Jorn zrozumiał, że nie należy zwalniać z roboty grafika, który ma w domu kopię zapasową okładki mającej iść do druku. Kiedy spostrzegł dorysowane promienie strzelające z oczu, było już za późno. Fifi właśnie odkrył, że w 1/4 jest psem rasy husky syberyjski. Maciek po przyjęciu szóstej dawki szczepionki zaczął podejrzewać, że w jego wypadku pojawiły się efekty uboczne. Tej płyty nie da się zapomnieć. Także ze względu na gustowną i wysublimowaną oprawę graficzną. Koleś z okładki pomagał ukraść Kajkowi i Kokoszowi maść latania ciotce Jadze, którą pomylili z maścią wzrostu. W efekcie urosły im łapska. Tyle, że kolega nie spełnił nimi dobrego uczynku. Esensja z dumą, jako pierwsza, prezentuje nowy krój mundurków szkolnych rekomendowany przez Ministerstwo Edukacji i Nauki. Grafik zbyt dosłownie zrozumiał refren utworu Quiet Riot „Metal Health”, w którym Kevin DuBrow śpiewa: „Metal health will drive you mad / Bang your head”. Niektórych rzeczy nie da się w żaden sposób skomentować. Oto jedna z nich. To rozczarowanie, kiedy zakupiony plastikowy żołnierzyk rozlatuje się zaraz po wyjęciu z pudełka. Ten moment, kiedy wydałeś fortunę u tatuażysty by wyglądać jak prawdziwy gangsta, a chłopaki wstydzą się z tobą pokazać na dzielni. 
Wyszukaj / Kup Paweł Gryc & Swarovski Band Inaczej „Łącząc pokolenia muzyczne” Nie zapomnieliśmy także o rodzimych artystach, którym nie wyszło. Jak śpiewał Kazik: „Polska, mieszkam w Polsce”. Nie wiem, co mnie bardziej dziwi. Czy to, że pomnik został sfotografowany bokiem, czy, że go ocenzurowano. A tak wyglądał mój mózg, kiedy przebijałem się przez setki okładek by wybrać dla Was te najbardziej smakowite. Rafałowi należy się specjalna nagroda za najgorszy tytuł płyty minionego roku. Miało być coś innego, ale tuż przed wysłaniem projektu okładki do drukarni, dosiadł się do niego dwunastoletni siostrzeniec wokalisty i naniósł kilka drobnych poprawek. Marian uznał, że rzuca pracę w korporacji i wyjeżdża w Bieszczady. A potem dotarło do niego, że kredyt sam się nie spłaci. Jeszcze jeden dowód na to, że powinno się wprowadzić edukację seksualną w szkołach. Bo, wiecie… kiedy mowa o bezpiecznym seksie nie chodziło wcale o założenie kasku… Wspomnienie tego, jak po raz pierwszy zobaczyła koleżanki bez makijażu, będzie prześladowało Marysię do końca życia. – A obiecuje pan, że zdjęcie wyjdzie mroczne i demoniczne, bo nie chcielibyśmy na nim wyglądać jak idioci. – Nic się nie bójcie, ja ze szwagrem nie takie fotki robiliśmy. Jak to fachowo mówią: każdy ptaszek ma swój daszek. A najlepsze jest to, że album ten ukazał się w dniu śmierci królowej Elżbiety II. Przypadek? – Wiecie, ja to bym chciała by okładka mojego albumu była prosta, ale nie uboga. Chciałabym na niej wyglądać seksownie, ale nie zbyt frywolnie. By miała w sobie coś z ducha spokojnych, sielskich przedmieść, ale jednocześnie gwarantowała dreszcz emocji. No i bym miała takie rozmarzone spojrzenie, kiedy wpatruję się w dal, ale by było kuszące. – Mhm… Czaję… Mów dalej… 
Wyszukaj / Kup The Police „Around the World (Restored & Expanded)” Sting przypomniał sobie czasy młodości i znów chciał poczuć trzeszczący piasek w zębach, jak za czasów, kiedy występował w „Diunie”. 
Wyszukaj / Kup The Sound That Ends Creation „Unicorn Laser Bubblegum City” Marzenie każdej sześciolatki – tęcza i słodki jednorożec. Czy można od życia chcieć czegoś więcej? Sezon na nowalijki jeszcze przed nami, tak więc na pewno pryskane. A, fe, sama chemia. Mama: A wiesz, babciu, Mariuszek nagrał z kolegami płytę. Mariuszku pochwal się. Babcia: Tak? A o czym śpiewacie? Mariuszek: Eeee… Tak generalnie, to o miłości, wierze i Bogu… I w tym momencie dotarliśmy do końca internetu. Dziękuję, że wytrwaliście.  15 lutego 2023 | ||||||||||||
Ten Rafał Brzozowski to tak trochę nie na czasie - jaranie się marihuaną było modne pod koniec lat 90ych w polskim rapie. :-)
Np. "Grasz w zielone? Spoko stary, gram". :D
Ech, w ubiegłym roku z okładkami widać nie było aż tak tragicznie, jak w niektórych poprzednich.
To zdjęcie z pieskiem na podwórku mi się nawet podoba, choć nie do końca może na okładkę płyty dobrze się nadaje.
W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.
więcej »
Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj kolejny longplay Orkiestry Gustava Broma, na którym połączyła ona post-bop z „trzecim nurtem”.
więcej »
Jak każdy funkcjonujący przez wiele lat i mający trwałe miejsce w historii rocka zespół, także zachodnioniemiecki Can doczekał się wielu wydawnictw nieoficjalnych. Jednym z ciekawszych jest opublikowany przed piętnastoma laty „Ogam Ogat” – bootleg zawierający muzykę powstałą w tym samym czasie co materiał, jaki znalazł się na dwupłytowym krążku „Tago Mago”.
więcej »
Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
10 największych rozczarowań muzycznych 2022 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
30 najlepszych płyt 2022 roku (wydanie subiektywne)
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Pot i Kreff – Oni czasem wracają: Nazywają się The Police i wrócili!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Potęga boskiego głosu
— Przemysław Dobrzyński
I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Kobieta ich bije
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Rafał Brzozowski „Zielone, I Love You”- tu w tytule jest na bank przecinek!
The Sound That Ends Creation „Unicorn Laser Bubblegum City”- a tu nawiązują do pewnej gry, "Robot Unicorn Attack"