Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 24 kwietnia 2024

Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Mythical River
Elephant9
Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind
The Night is the Night
Rotem Geffen
Better
Tomasz Dąbrowski & The Individual Beings

więcej »

Zapowiedzi

muzyczne

As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft
The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings

więcej »

Brygada Kryzys
‹Live›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live
Wykonawca / Kompozytor	Brygada Kryzys
Data wydania	1982
Nośnik	CD
Czas trwania	64:36
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Tomasz Lipiński, Robert Brylewski, Ireneusz Wereński, Tomasz Świtalski, Jarosław „Gruszka” Ptasiński, Sławomir Słociński

Utwory
CD1
1) Nie ma nic	5:06
2) Babilon upadł	3:32
3) Telewizja	2:23
4) Centrala	8:27
5) Obudź się	3:40
6) To co czujesz, to co wiesz	7:40
7) Ty i tylko ty	3:18
8) Ganja	3:13
9) Nie wierzę robotom	4:23
10) Nie daj się	4:23
11) Wracamy do raju	8:07
12) Czas	9:32

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Underground from Poland: Zespół na nowe czasy – na „wrzenie Solidarności”
[Brygada Kryzys „Live” - recenzja]

Sebastian Chosiński

1 2 »

Lato 1981 roku to okres w historii Polski bardzo gorący, nie tylko z uwagi na lipcowe i sierpniowe upały. Powoli zbliżał się koniec „karnawału Solidarności”, a władze PRL-u, z generałem Wojciechem Jaruzelskim na czele, szykowały się do rozpędzenia opozycji i wprowadzenia stanu wojennego. W nadwiślańskim undergroundzie muzycznym dogorywał natomiast zespół Kryzys, na gruzach którego w bólach rodziła się nowa legenda – Brygada Kryzys!

Sebastian Chosiński

Underground from Poland: Zespół na nowe czasy – na „wrzenie Solidarności”
[Brygada Kryzys „Live” - recenzja]

Brygada Kryzys
‹Live›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live
Wykonawca / Kompozytor	Brygada Kryzys
Data wydania	1982
Nośnik	CD
Czas trwania	64:36
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Tomasz Lipiński, Robert Brylewski, Ireneusz Wereński, Tomasz Świtalski, Jarosław „Gruszka” Ptasiński, Sławomir Słociński

Utwory
CD1
1) Nie ma nic	5:06
2) Babilon upadł	3:32
3) Telewizja	2:23
4) Centrala	8:27
5) Obudź się	3:40
6) To co czujesz, to co wiesz	7:40
7) Ty i tylko ty	3:18
8) Ganja	3:13
9) Nie wierzę robotom	4:23
10) Nie daj się	4:23
11) Wracamy do raju	8:07
12) Czas	9:32

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Końcówka epoki Gierkowskiej nie kojarzy się najlepiej w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Na estradach dominowały przede wszystkim gwiazdy wielkich festiwali – w Sopocie, Opolu i Kołobrzegu – których nazwiska dzisiaj nierzadko są już albo zapomniane, albo wspominane z pewnym zawstydzeniem. W światku rockowym do największego znaczenia doszedł natomiast nurt nazywany Muzyką Młodej Generacji, do którego wrzucano tak różne kapele jak na przykład progresywny Exodus, bluesowy Krzak, popowe Kombi, jazz-rockowy Kwadrat, metalowe Turbo, nowofalowy Maanam czy trudny do zaklasyfikowania Mech – i właśnie z powodu tej różnorodności stylistycznej tracił on tak naprawdę możliwość stania się rzeczywistym głosem młodego pokolenia. Na szczęście nie mniej ciekawe i nie mniej wartościowe rzeczy działy się w podziemiu muzycznym, gdzie na przełomie lat 70. i 80. XX wieku objawiła się grupa bardzo interesujących zespołów grających punk rocka i nową falę (vide Deadlock, Kryzys, KSU, Tilt, Poerocks, Nocne Szczury, Fornit/Deuter). Ich szanse na przebicie się do świadomości szerszego odbiorcy były jednak bliskie zeru – stacje radiowe i telewizja prezentowały nagrania tych formacji jedynie okazjonalnie (często z odpowiednim, ośmieszającym komentarzem), o wydaniu płyty – przede wszystkim z powodów cenzuralnych – nie mogło być mowy (stało się to możliwe dopiero, o dziwo, po wprowadzeniu stanu wojennego, co było zresztą pochodną nowej polityki władz wobec buntującej się przeciwko systemowi młodzieży). Co nie udawało się w Polsce, było jednak możliwe poza jej granicami. W 1981 roku ukazały się we Francji dwa pirackie longplaye sztandarowych kapel polskiej nowej fali: Deadlocka („Ambicja”) oraz Kryzysu („Kryzys”). Na obu można usłyszeć grającego na gitarze – i niekiedy śpiewającego – Roberta Brylewskiego „Afę”, jedną z najważniejszych postaci rodzimego rockowego undergroundu.

Latem 1981 roku Kryzys powoli dogorywał. Grupa, która miała na koncie wydaną płytę (co było, jak na tamte czasy, ewenementem) – i to na dodatek na Zachodzie (wcześniej udawało się to jedynie artystom tej miary, co Czesław Niemen czy SBB) – nie była w stanie zdyskontować tego niespodziewanego sukcesu. Na drodze do tego stanęły uwarunkowania wewnętrzne (ciągłe przetasowania personalne i niesnaski pomiędzy Brylewskim a perkusistą zespołu Maciejem Góralskim „Magurą”) oraz zewnętrzne, całkowicie niezależne od zespołu (niechęć władz peerelowskich do promowania tego typu muzyki). Mimo to „Afa” nie chciał się poddawać. Po latach w wywiadzie-rzece udzielonym Rafałowi Księżykowi (patrz: „Kryzys w Babilonie. Autobiografia”) tak scharakteryzował ówczesną sytuację: „Nie widziałem innej opcji niż muzyka. Kiedy skończył się Kryzys, po prostu stwierdziłem, że musi powstać nowy zespół, bo inaczej wszystko nie ma sensu”. Miała to być kapela „na te niezwykłe czasy, które nadeszły”, na „wrzenie Solidarności”. Jako że nieco wcześniej rozpadł się inny, popularny w podziemiu, warszawski band, czyli Tilt, Brylewski skierował swoje kroki do jego bezrobotnego w tym momencie lidera Tomasza Lipińskiego (syna słynnego w PRL-u karykaturzysty Eryka Lipińskiego). Obaj panowie się dogadali i wkrótce doszło do pierwszej próby (w klubie „Park”), w której udział wzięli jeszcze basista Tomasz Szczeciński „Rastaman” (z Tiltu) oraz… siedzący za bębnami „Magura” (z Kryzysu). Szybko okazało się, że funkcjonowanie grupy w takim składzie jest niemożliwe z powodu – jak określił to „Afa” – „przerostu indywidualności”. W efekcie z kapelą już po pierwszej próbie rozstał się Góralski, odpadł też Szczeciński; pojawili się natomiast inni muzycy znani z Kryzysu – basista Ireneusz Wereński „Jeżyk” i saksofonista Tomasz Świtalski „Men” – oraz Tiltu – perkusjonalista Jarosław Ptasiński „Gruszka”. Wciąż jednak brakowało pałkera. Wyjściem z sytuacji okazało się ogłoszenie, które w jednej z audycji radiowych zamieścił menedżer Kryzysu Jacek Olechowski. Po jego wysłuchaniu zgłosiło się pięciu perkusistów, z których czterech w ogóle nie umiało grać, załapał się więc ten piąty – Sławomir Słociński (w przyszłości między innymi w Madame Roberta Gawlińskiego).

Skład więc już był, pojawiła się także nazwa. Co prawda Olechowski naciskał, aby pozostać przy Kryzysie (w końcu grupa zagrała już sporo koncertów i wydała płytę), ale przeciwny temu był pełen ambicji Lipiński. I to właśnie on zaproponował, aby dorzucić jeszcze drugi (a w zasadzie pierwszy) człon – Brygadę. Tym sposobem narodziła się Brygada Kryzys! Od tego momentu wszystko potoczyło się już błyskawicznie, choć – jak to często w tamtych czasach bywało – zaczęło się od falstartu. Od 20 do 22 sierpnia 1981 roku – w pierwszą rocznicę porozumień sierpniowych – w gdańskiej hali widowiskowo-sportowej „Olivia” odbył się organizowany przez świętej pamięci Macieja Zembatego I Przegląd Piosenki Prawdziwej, na który zaproszono również kapelę Brylewskiego i Lipińskiego. Zespół miał zagrać trzy kawałki, ale po próbie jego występ odwołano. Być może dlatego, że w ramach przygotowań do swego minirecitalu Brygada Kryzys wykonała między innymi „Wojnę” – organizatorzy, usłyszawszy ten numer, wystraszyli się, że przez władze może to zostać odebrane jako prowokacja. Poza tym akustyk nie godził się na podkręcenie głośności, argumentując, że na imprezie pojawią się również ludzie starsi, którzy mogą mieć później problemy ze słuchem. Efekt był taki, że zespół wrócił do Warszawy, by swój oficjalny debiut na żywo zaliczyć miesiąc później w klubie „Riviera-Remont”. Na tej samej imprezie po raz pierwszy w stolicy wystąpiła także Republika. Koncert Brygady Kryzys, jak się później okazało, był nagrywany (choć nie w całości, zabrakło pierwszego numeru); w tajemniczy sposób ktoś – pytanie: kto? – wywiózł następnie taśmę do Wielkiej Brytanii, gdzie materiał ten ukazał się – prawdopodobnie w lutym 1982 roku – na winylu zatytułowanym po prostu „Live” (pod szyldem Fresh Records). Okładka musiała robić wrażenie, widniał bowiem na niej przewracający się Pałac Kultury i Nauki, co należało odebrać jako bardzo prosty symbol – nadchodzący upadek systemu komunistycznego. Na dodatek na odwrocie znalazła się adnotacja, że występ, z którego pochodzą nagrania, „został przerwany przez milicję”. Co było zresztą niezgodne z prawdą.

Brylewski, dowiedziawszy się o wydaniu krążka, najpierw poczuł zadowolenie, później troszkę się rozsierdził. „(…) Wydawanie płyty z pierwszego koncertu jest w ogóle nie do przyjęcia. Komu udało się zagrać udany pierwszy koncert?” – pytał retorycznie. Po latach jednak zmienił zdanie; Rafałowi Księżykowi powiedział: „Ostatnio przeszły mi takie wątpliwości. Co z tego, że się wstydzę, bo później grałem dużo lepiej, skoro ludzie mają z tego korzyści, traktują te nagrania w świadomy sposób, nie tylko jako muzykę, ale też jako dokument”. I tak też należy do albumu „Live” podejść – jest on nade wszystko bardzo ważnym dokumentem epoki, okresu poprzedzającego wprowadzenie stanu wojennego, kiedy – choć społeczeństwo nie mogło sobie wtedy zdawać z tego sprawy – dobiegał już kresu szesnastomiesięczny „karnawał Solidarności”. Ówczesne koncerty Brygada Kryzys rozpoczynała od wspomnianej już wcześniej „Wojny” i nie inaczej było tamtego wrześniowego wieczora w „Rivierze-Remont”. Z jakiegoś powodu jednak tego utworu nie ma na albumie – albo dźwiękowiec zbyt późno uruchomił magnetofon, albo początek taśmy uległ uszkodzeniu. W efekcie płytę otwiera kompozycja „Nie ma nic”. Z poprzedzających ten numer zapowiedzi muzyków (między innymi dość dramatycznego: „To jest piosenka o tym, że nie ma już teraz naprawdę nic. Nie ma nas”) można wywnioskować, że wcześniej zespół zagrał już coś innego. Kilka miesięcy później kawałek ten trafił na pierwszy oficjalny longplay Brygady Kryzys (wydany przez Tonpress); wersja koncertowa niewiele różniła się w warstwie instrumentalnej (bo brzmienie to zupełnie co innego) od studyjnej – był to bardzo ostry, zadziorny utwór, z refrenem dosłownie wykrzyczanym przez Tomasza Lipińskiego. Uwagę przykuwał też wysunięty na pierwszy plan saksofon Świtalskiego, który raz toczył dialog z gitarą, a raz powtarzał za nią te same partie. Nie było to może otwarcie na miarę „Wojny”, ale też robiło wrażenie.

1 2 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »