Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 22 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Józef Skrzek
‹Moja muzyka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMoja muzyka
Wykonawca / KompozytorJózef Skrzek
Data wydaniapaździernik 2014
NośnikCD
Czas trwania51:12
Gatunekelektronika, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Otwarcie01:16
2) Delta03:45
3) Przystań02:00
4) Ucieczka02:28
5) Góra10:10
6) Spokój03:39
7) Wieża01:17
8) Moja muzyka27:13
Wyszukaj / Kup

Dwupak tematyczny: Elektroniczne peregrynacje
[Józef Skrzek „Moja muzyka”, Przemysław Rudź „Back to the Labyrinth” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nie tak dawno ukazała się płyta „The Stratomusica Suite”, której autorami byli dwaj cenieni twórcy muzyki elektronicznej Józef Skrzek i Przemysław Rudź. Ten pierwszy to już uznany mistrz, jedna z legend polskiego rocka, drugi – choć mniej znany, ma już całkiem pokaźny dorobek. Dzisiaj przyglądamy się ich najnowszym solowym albumom, mimo że w przypadku lidera SBB zawiera on nagrania sprzed ponad trzydziestu lat.

Sebastian Chosiński

Dwupak tematyczny: Elektroniczne peregrynacje
[Józef Skrzek „Moja muzyka”, Przemysław Rudź „Back to the Labyrinth” - recenzja]

Nie tak dawno ukazała się płyta „The Stratomusica Suite”, której autorami byli dwaj cenieni twórcy muzyki elektronicznej Józef Skrzek i Przemysław Rudź. Ten pierwszy to już uznany mistrz, jedna z legend polskiego rocka, drugi – choć mniej znany, ma już całkiem pokaźny dorobek. Dzisiaj przyglądamy się ich najnowszym solowym albumom, mimo że w przypadku lidera SBB zawiera on nagrania sprzed ponad trzydziestu lat.

Józef Skrzek
‹Moja muzyka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMoja muzyka
Wykonawca / KompozytorJózef Skrzek
Data wydaniapaździernik 2014
NośnikCD
Czas trwania51:12
Gatunekelektronika, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Otwarcie01:16
2) Delta03:45
3) Przystań02:00
4) Ucieczka02:28
5) Góra10:10
6) Spokój03:39
7) Wieża01:17
8) Moja muzyka27:13
Wyszukaj / Kup
Wehikuł czasu mistrza Józefa
Przepastne archiwa Józefa Skrzeka kryją zapewne jeszcze wiele skarbów. Artysta, znany z ogromnej pracowitości, sukcesywnie dzieli się nimi ze swoimi fanami. Już jakiś czas temu uruchomił sklepik na platformie Bandcamp i to właśnie tam po raz pierwszy zaprezentował (w lutym 2013 roku) „Moją muzykę” – materiał, który w ubiegłym miesiącu ukazał się również, za pośrednictwem wytwórni Viator Records, na płycie kompaktowej. Na krążku znalazły się solowe produkcje muzyka, choć spora część z nich zarejestrowana została w latach 1978-1980 podczas koncertów… SBB. Ale to nie powinno dziwić, ponieważ występując z rodzimą formacją, Skrzek często pozwalał sobie na syntezatorowe improwizacje, czego dowodem chociażby koncert w Buchholz. Całość spinają jednak klamrą kompozycje, które powstały na potrzeby telewizji, a mówiąc konkretniej – niezwykle popularnego na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego wieku programu „Studio 2”. Krótkie, brzmiące jak fanfary „Otwarcie” (sierpień 1981) przypomina miniatury, które artysta nagrał na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Piotr Szulkina „Wojna światów – następne stulecie”.
W dalszej części mamy do czynienia z bardzo różnymi w klimacie pejzażami. „Delta” to prawdziwie kosmiczna, choć mocno klasycyzująca, wyprawa w dalekie przestrzenie; „Przystań” działa z kolei niezwykle kojąco, w przeciwieństwie do zwiewnej i tanecznej „Ucieczki”, w której usłyszeć można również bębniącego Jerzego Piotrowskiego. „Góra” to nic innego jak „(Żywiec) Mountain Melody”, czyli fragment doskonale znanej fanom SBB suity „Going Away”, tym razem w zdecydowanie dłużej, bo ponad dziesięciominutowej wersji. Dzięki temu Skrzek ma czas, by raczyć słuchaczy przeróżnymi motywami. W adekwatnie do tytułu stonowanym „Spokoju” dominują brzmienia smyczków, a w króciutkiej, majestatycznej „Wieży” – organów (choć to jednak Polymoog). „Wieża” to zaledwie szkic, ale na tyle obiecujący, że można żałować, iż nie znalazł odpowiedniego rozwinięcia. Tytułową „Moją muzykę” artysta nagrał dla „Studia 2” 12 kwietnia 1980 roku. Jest to w zasadzie niemal półgodzinna improwizacja, w której pan Józef prezentuje pełnię swoich ówczesnych możliwości sprzętowych, dorzucając do wcześniej już słyszanych instrumentów fortepian elektryczny. W warstwie muzycznej trudno oczekiwać cudów, to raczej rzecz dla najbardziej zagorzałych fanów. Skądinąd jednak wiemy, że ich nie brakuje, więc o sprzedaż albumu autor martwić się raczej nie musi.

Przemysław Rudź
‹Back to the Labyrinth›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBack to the Labyrinth
Wykonawca / KompozytorPrzemysław Rudź
Data wydania15 października 2014
NośnikCD
Czas trwania58:36
Gatunekelektronika, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Grand Parade of Narcissistic Wiseacres05:36
2) Family Row at Mr. & Mrs. Quark’s House11:14
3) Curiosity Seeker07:53
4) Back to the Labyrinth22:32
5) It Was a Wrong Pill, Honey!01:44
6) Asymptotic Approach to Full Understanding09:36
Wyszukaj / Kup
Hołd dla czasów minionych
Elblążanin, choć od wielu już lat zawodowo związany z Gdańskiem, Przemysław Rudź należy do artystów wyjątkowo płodnych. „Back to the Labyrinth” to – po nagranej w duecie z Józefem Skrzekiem „The Stratomusica Suite” oraz dzielonym z Krzysztofem Dudą i Robertem Kanaanem „Hołdzie” (dla Czesława Niemena) – jego trzecia wydana w tym roku płyta. Tytuł jest nieprzypadkowy, albowiem Rudź postanowił tym krążkiem spłacić dług, jaki zaciągnął wobec kapeli Labirynt, w której przed laty stawiał pierwsze muzyczne kroki. Zespół działał w Elblągu w latach 1993-1996, nie pozostawił po sobie żadnego profesjonalnego wydawnictwa. Prawdopodobnie wielu fanów rocka progresywnego nigdy by o nim nie usłyszało, gdyby nie najnowszy album cenionego klawiszowca. Spośród sześciu zawartych na nim kompozycji, dwie zostały zaczerpnięte właśnie z repertuaru Labiryntu. Pan Przemysław poddał je daleko idącym przeróbkom, aby zbliżyć stylistycznie do muzyki, jakiej obecnie pozostaje wierny, a więc rocka elektronicznego spod znaku Tangerine Dream i Klausa Schulzego. W miarę możliwości starał się jednak pozostawić ich progresywny charakter.
Stąd ten marszowy rytm w „Grand Parade of Narcissistic Wiseacres”, który z miejsca przywodzi na myśl legendarne „Fanfare for the Common Man” tria Emerson, Lake & Palmer. Stąd również typowo rockowe pasaże w numerze tytułowym, w którym dodatkowo usłyszeć możemy „obsługiwane” odpowiednio przez Dominika Chmurskiego i Jarosława Figurę skrzypce elektryczne oraz gitarę. Oba instrumenty idealnie wplecione są w rozbudowaną syntezatorową narrację, stanowiąc nie tylko aranżacyjny smaczek, ale integralną część kompozycji. A co poza tym? „Family Row at Mr. & Mrs. Quark’s House” jest zaskakująco mrocznym przykładem fascynacji Rudzia dokonaniami Edgara Froesego z pierwszej połowy lat 70. XX wieku (gdyby znalazł się na płytach „Zeit”, „Atem” lub „Phaedra”, na pewno nie pobrzmiewałby tam fałszywym tonem). „Curiosity Seeker” brzmi – dla odmiany – dużo lżej, transowo, momentami niemal tanecznie, trafiają się w nim także zagrywki synthpopowe. „It Was a Wrong Pill, Honey!” to z kolei miniatura znaczona fortepianowymi wariacjami w mocno jazzowym stylu, natomiast zamykający krążek „atmosferyczny” „Asymptotic Approach to Full Understanding” raz jeszcze przenosi nas w krąg wykonawców tak zwanej „szkoły berlińskiej” i udowadnia, że polski kompozytor nie musi czuć wobec największych nawet mistrzów rocka elektronicznego żadnych kompleksów.
koniec
25 listopada 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Szczęśliwi ludzie z wyspy Fionii
Sebastian Chosiński

21 III 2023

Skandynawski jazz nie musi kojarzyć się jedynie z eksploracjami pokroju Bobo Stensona czy Jana Garbarka, Pallego Mikkelborga czy Terjego Rypdala (nic wymienionym mistrzom nie ujmując). Może, czerpiąc z dorobku klasyków, skrzyć się rockową werwą i elektronicznym pulsem. O czym dobitnie przekonuje drugi album duńskiego kwintetu Andorra – „Current”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zasnąć i… spać, spać i spać
Sebastian Chosiński

16 III 2023

Tyle się na tej płycie dzieje, że pomysłami i inspiracjami można by obdzielić kilka innych produkcji. Tak jednak bywa, kiedy nagrywający muzykę artyści wywodzą się z różnych światów i na dodatek robią wszystko, by nie dać się zaszufladkować. To na pewno nie grozi szwajcarskiej skrzypaczce Laurze Schuler, która za swoim Kwartetem wydała właśnie drugi album – „Sueños Paralelos”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Między nami kontrabasistami
Sebastian Chosiński

14 III 2023

Kontrabasista Franciszek Pospieszalski to oczywiście kolejny przedstawiciel tej doskonale znanej wszystkim wielbicielom muzyki w Polsce rodziny. Podobnie jak jego starszy kuzyn Marek, poświęcił się graniu jazzu. Ma własne Trio i Sekstet, do których przed dwoma laty dorzucił jeszcze okazjonalny Kwintet. Powstał on głównie z myślą o nagraniu nowych wersji kompozycji Charlesa Mingusa, które parę miesięcy temu ukazały się na albumie z serii „Jazz.pl”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.