Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 19 kwietnia 2024

W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind
The Night is the Night
Rotem Geffen
Better
Tomasz Dąbrowski & The Individual Beings
Infinite Reflections
Uniri

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Paganland
‹Fatherland›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Fatherland
Wykonawca / Kompozytor	Paganland
Data wydania	27 kwietnia 2015
Nośnik	CD
Czas trwania	43:13
Gatunek	folk, metal
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Wołodymyr Dzubenko, Jurij Krupiak, Mychajło „Beralb” Żurin, Andrij „Run” Szalaj, Ilja „Lycane” Zujkow

Utwory
CD1
1) Світанок нової доби	07:03
2) Голос Карпат	06:09
3) Крізь холод зими	06:53
4) Зоряний шлях	05:29
5) Слово рідне, орле скутий!	05:36
6) Незгасле полум’я слави	05:41
7) Вітчизна	06:22

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Cienie bohaterskich przodków
[Paganland „Fatherland” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Konflikt rosyjsko-ukraiński nie toczy się jedynie na płaszczyznach politycznej i militarnej; angażują się bowiem w niego również ludzi kultury – także ze świata rocka. Lwowska formacja Paganland to jedna z najbardziej znanych w świecie grup ukraińskich łączących w swojej twórczości black metal z folkiem, a w warstwie tekstowej – pochwałę pogaństwa z treściami patriotycznymi. Najlepszym na to dowodem nowy album muzyków – „Fatherland”.

Sebastian Chosiński

Cienie bohaterskich przodków
[Paganland „Fatherland” - recenzja]

Paganland
‹Fatherland›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Fatherland
Wykonawca / Kompozytor	Paganland
Data wydania	27 kwietnia 2015
Nośnik	CD
Czas trwania	43:13
Gatunek	folk, metal
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Wołodymyr Dzubenko, Jurij Krupiak, Mychajło „Beralb” Żurin, Andrij „Run” Szalaj, Ilja „Lycane” Zujkow

Utwory
CD1
1) Світанок нової доби	07:03
2) Голос Карпат	06:09
3) Крізь холод зими	06:53
4) Зоряний шлях	05:29
5) Слово рідне, орле скутий!	05:36
6) Незгасле полум’я слави	05:41
7) Вітчизна	06:22

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Historia Paganland liczy sobie już osiemnaście lat. Grupa powstała we Lwowie w 1997 roku jako studyjny projekt dwóch zafascynowanych z jednej strony black metalem, z drugiej – folklorem ukraińskim (a mówiąc jeszcze precyzyjniej: karpackim) muzyków: klawiszowca Andrija Szalaja (ukrywającego się po pseudonimem „Run”) oraz wokalisty i basisty Mykoły Biłozora. Rok później duet dokonał pierwszych profesjonalnych nagrań, które ukazały się na kasecie „Gods of Golden Circle” (mimo stosowania angielskich tytułów, zespół od początku kariery konsekwentnie śpiewa w języku ukraińskim). Oddźwięk był znikomy i takim prawdopodobnie by pozostał, gdyby artyści nie zdecydowali się wyjść ze studia i ruszyć w trasę koncertową. Do tego potrzebowali jednak pomocy, dlatego też w 2001 roku do Andrija i Mykoły dołączyli gitarzysta Ołeksandr Denysenko oraz perkusista Andrij Kopilczak „Tur”. W tym składzie Paganland nagrał trzyotworowe demo „Тіні Забутих Предків”, którego tytuł nawiązywał do książki Mychajła Kociubyńskiego o Huculszczyźnie (z 1911 roku) i nakręconego na jej podstawie – ponad pół wieku później – legendarnego filmu „Cienie zapomnianych przodków” (1964) Siergieja Paradżanowa.

Zanim jednak nagrania te ujrzały światło dzienne na płycie kompaktowej w 2008 roku (w formie splitu z inną lwowską pagan-blackmetalową formacją noszącą zresztą nazwę Тіні Забутих Предків), Pagaland… przeszedł do historii. A przynajmniej tak się przez cztery lata wydawało. Grupa odrodziła się bowiem – z inspiracji Szalaja – na początku następnej dekady i szczęśliwie istnieje po dziś dzień. Zrealizowany w 2011 roku materiał „Вітер волі” („Winds of Freedom”) ukazał się oficjalnie dwa lata później nakładem dortmundzkiej wytwórni Svarga Music. Nagrano go w następującym, nie licząc lidera i Kopilczaka, składzie: Wołodymyr – śpiew, Siergiej Filiak „Sergfil” – gitara elektryczna i chórki oraz Roman Szopa „Romario” – gitara basowa (co ciekawe, dwaj ostatni muzycy wcześniej udzielali się we wspomnianej już grupie Тіні Забутих Предків). Album spotkał się z bardzo pozytywnym przyjęciem; do tego stopnia, że Paganland zaczęto stawiać w jednym rzędzie z takimi klasykami gatunku, jak szwedzkie zespoły Bathory (nieistniejący już od dekady) i Vintersorg, fiński Ensiferum, norweski Borknagar, niemiecki Falkenbach, holenderski Heidevolk czy rosyjska Аркона. Niestety, krótko po opublikowaniu płyty aż trzech muzyków pożegnało się z grupą, w tym mający całkiem spory staż „Tur”.

Szalaj i Wołodymyr jednak się nie poddali i w ciągu kilku miesięcy skompletowali nowy skład. Gitarzystą został Jurij Krupiak (który przewinął się przez kilka innych lwowskich formacji, w tym Ambivalence, Lamia Culta i Полинове Поле), basistą – ukrywający się pod pseudonimem „Beralb” – Mychajło Żurin (kolega Krupiaka z Lamia Culta), natomiast perkusistą – „Lycane”, czyli Ilja Zujkow, który do Lwowa przeprowadził się (wraz ze swoim macierzystym zespołem Nahemoth) z krymskiego Symferopola tuż po tym, jak w 2014 roku na półwysep wkroczyli Rosjanie. W tym zestawieniu kolejne wcielenie Paganland zarejestrowało materiał, który ukazał się w końcu kwietnia pod angielskim tytułem „Fatherland” (ponownie nakładem Svarga Music). Zadedykowano go Ukraińcom walczącym z najeźdźcą rosyjskim – i chodzi tu zarówno o bohaterów sprzed lat, jak i tych najbardziej współczesnych. Tym samym lwowianie wpisali się w jak najbardziej aktualny konflikt ukraińsko-rosyjski. Nas jednak dużo bardziej interesuje zawarta na płycie muzyka niż przekaz ideologiczny, a ta prezentuje się znakomicie, będąc idealnie skonstruowaną mieszanką symfonicznego black metalu z folkiem.

Na „Fatherland” znalazło się siedem kompozycji, utrzymanych w bardzo do siebie podobnej – monumentalnej, pełnej rozmachu, ale i niepozbawionej melodyjności – stylistyce. Otwierający album siedmiominutowy utwór „Світанок нової доби” („The Dawn of a New Era”) to prawdziwa petarda! Patetyczny klawiszowy wstęp sprawia, że od pierwszych sekund po plecach zaczynają przebiegać ciarki; a kiedy po minucie do Andrija Szalaja dołącza reszta zespołu, robi się jeszcze bardziej górnolotnie. Ogromna w tym zasługa Wołodymyra, który potrafi zaśpiewać zarówno bardzo czysto, z charakterystycznym wschodnim (zabużańskim) zaśpiewem, jak i wydrzeć się tak, że opada szczęka. Inna sprawa, że z growlingiem wokalista na szczęście nie przesadza; pojawia się on jedynie wtedy, gdy ludzki głos potrzebny jest jako kolejny instrument. Nie inaczej dzieje się w numerze drugim – „Голос Карпат” („The Voice of Carpathians”), w którym obok symfonicznie zaaranżowanych instrumentów klawiszowych (to brzmienie jest zresztą najbardziej charakterystyczną cechą stylu Paganland) po raz kolejny pojawia się skoczny i urzekający – i choć cofnięty na drugi plan, to mimo wszystko dobrze słyszalny – folkowy wokal.

W zaczynającym się od szumu wiatru na połoninie „Крізь холод зими” („Through the Winter Coldness”) chłód jest wręcz namacalnie wyczuwalny. Pewnie dlatego, że ten pełen niepokojącego klimatu kawałek snuje się w sposób senno-hipnotyczny. W kolejnym – „Зоряний шлях” („Stellar Path”) – robi się dla odmiany bardzo doomowo. Wagi tej kompozycji przydaje też potężny głos Wołodymyra, który śpiewa z takim zaangażowaniem, jakby wzywał wojska kozackie do walki na śmierć i życie. W zetknięciu z monumentalnymi klawiszami robi to gigantyczne wrażenie. Na tym tle „Слово рідне, орле скутий!” („Native Word, Shackled Eagle!”) wydaje się dużo lżejszy, a momentami wręcz radosny, co jest przede wszystkim efektem partii klawiszy naśladujących brzmienie fletu. W „Незгасле полум’я слави” („The Eternal Fire of Fame”) panowie z Paganland wracają już jednak na swój właściwy tor – rozpędzony zespół i growlingujący wokalista nie pozostawiają wątpliwości, że black metal to jednak pierwsza i największa – oczywiście z muzycznych – miłość artystów ze Lwowa. Tyle że nie stoi im to wcale na przeszkodzie, by w całość wpleść chwytliwą, ludową melodię grają na keyboardach.

Na finał pojawia się utwór tytułowy, czyli „Вітчизна” („Fatherland”) – i jest to dokładnie takie zakończenie, do jakiego muzycy przygotowywali słuchaczy przez poprzednie trzydzieści kilka minut. Symfoniczny rozmach i przestrzeń oraz pełen zaangażowania śpiew po raz kolejny sprawiają, że trudno pozostać obojętnym. Do tego dochodzi jeszcze kapitalnie wpleciona w partie gitary akustycznej i instrumentów klawiszowych patetyczna melorecytacja patriotycznego tekstu. Owszem, przez moment można poczuć się jak na apelu „ku czci”, ale z drugiej strony, kto na podobną uroczystość wpuściłby zespół o blackmetalowej proweniencji? Osobom na co dzień stroniącym od takiej muzyki najnowsza produkcja Ukraińców może wydać się nieznośnie monumentalna i monotonna, lecz siedzącym w klimatach bez wątpienia ta potężna dawka kapitalnego, na wskroś przesiąkniętego wpadającymi w ucho melodiami czadu, na pewno się spodoba. Nawet jeśli nie do końca podzielają oni poglądy religijne i polityczne Andrija Szalaja i jego kolegów.

21 maja 2015

Skład:
Wołodymyr – śpiew
Jurij Krupiak – gitara elektryczna, gitara akustyczna
Mychajło Żurin „Beralb” – gitara basowa
Andrij Szalaj „Run” – instrumenty klawiszowe
Ilja Zujkow „Lycane” – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »

Płynąć na chmurach
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

Choć ich artystyczna współpraca rozpoczęła się przed ośmioma laty, to jednak dopiero teraz duński duet skonsumował ją poprzez wydanie wspólnej płyty. Album „Clouds” – lokujący się gdzieś na pograniczu jazzu i elektroniki (z elementami awangardy i folku) – sygnują swoimi nazwiskami improwizująca wokalistka Randi Pontoppidan oraz jazzowy wibrafonista Martin Fabricius.

więcej »