Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Fire!
‹She Sleeps, She Sleeps›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułShe Sleeps, She Sleeps
Wykonawca / KompozytorFire!
Data wydania15 stycznia 2016
NośnikCD
Czas trwania44:06
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Mats Gustafsson, Johan Berthling, Andreas Werliin, Oren Ambarchi, Leo Svensson Sander
Utwory
CD1
1) She Owned His Voice07:35
2) She Sleeps, She Sleeps14:00
3) She Bid a Meaningless Farewell04:04
4) She Penetrates the Distant Silence, Slowly18:30
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Mroczny odcień mroku
[Fire! „She Sleeps, She Sleeps” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Czy to możliwe, że jedna z najlepszych płyt (około)jazzowych 2016 roku ujrzała światło dzienne już w połowie stycznia? Oczywiście, że tak. Skoro firmuje ją szwedzkie trio Fire!, któremu lideruje saksofonista Mats Gustafsson (znany również z takich formacji, jak The Thing czy NU Ensemble). Jeśli zatem lubicie mroczną jak skandynawska noc mieszankę jazzu, rocka oraz noise’u, płyta „She Sleeps, She Sleeps” może być dla Was prawdziwym objawieniem.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Mroczny odcień mroku
[Fire! „She Sleeps, She Sleeps” - recenzja]

Czy to możliwe, że jedna z najlepszych płyt (około)jazzowych 2016 roku ujrzała światło dzienne już w połowie stycznia? Oczywiście, że tak. Skoro firmuje ją szwedzkie trio Fire!, któremu lideruje saksofonista Mats Gustafsson (znany również z takich formacji, jak The Thing czy NU Ensemble). Jeśli zatem lubicie mroczną jak skandynawska noc mieszankę jazzu, rocka oraz noise’u, płyta „She Sleeps, She Sleeps” może być dla Was prawdziwym objawieniem.

Fire!
‹She Sleeps, She Sleeps›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułShe Sleeps, She Sleeps
Wykonawca / KompozytorFire!
Data wydania15 stycznia 2016
NośnikCD
Czas trwania44:06
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Mats Gustafsson, Johan Berthling, Andreas Werliin, Oren Ambarchi, Leo Svensson Sander
Utwory
CD1
1) She Owned His Voice07:35
2) She Sleeps, She Sleeps14:00
3) She Bid a Meaningless Farewell04:04
4) She Penetrates the Distant Silence, Slowly18:30
Wyszukaj / Kup
Mats Gustafsson nie próżnuje. Ani nie spoczywa na laurach. Po wydaniu jednej świetnej płyty natychmiast bierze się do pracy nad kolejną. Pomiędzy sesjami nagraniowymi rusza natomiast w trasy koncertowe, których efektem są następne publikacje. Co jednak najważniejsze, nigdy nie schodzi poniżej pewnego, wysokiego poziomu. Udowodnił to wielokrotnie – także albumami, które były w przeszłości recenzowane na łamach „Esensji”, jak chociażby „Schl8hof” (powstałym we współpracy z DKV Trio Kena Vandermarka), „Cuts of Guilt, Cuts Deeper” (nagranym z Thurstonem Moore’em, Balázsem Pándim oraz Merzbowem), „Hidros6 – Knockin’” (na którym towarzyszyła mu jego własna orkiestra NU Ensemble) czy też – całkiem niedawno – „Shake” (podpisanym przez trio The Thing). I kiedy mogło się wydawać, że teraz już szwedzki saksofonista na pewno weźmie sobie przynajmniej kilka tygodni (jeśli nie miesięcy) urlopu, jak grom z jasnego nieba pojawiła się nowa płyta, w powstaniu której miał więcej niż wydatny udział. Płyta jego sztandarowego (przynajmniej od kilku lat) projektu – Fire!.
Grupa została założona w 2008 roku. Inicjatywa należała do Gustafssona, ale to wcale nie znaczy, że pozostali dwaj muzycy wypadli sroce spod ogona i całkowicie podporządkowali się liderowi. Nic z tych rzeczy! Wszak oni także mieli już wyrobioną markę na rynku i tym samym mogli stać się równorzędnymi partnerami dla Matsa. O kogo chodzi? O (kontra)basistę Johana Berthlinga (znanego z takich formacji, jak Nacka Forum, Tape czy Pipeline) oraz perkusistę Andreasa Werliina (współpracującego z Tonbruket oraz stanowiącego połowę psychodeliczno-folkowego duetu Wildbirds & Peacedrums). Jako Fire! zadebiutowali już rok później krążkiem „You Liked Me Five Minutes Ago”; kolejny – „Unreleased?” – ukazał się po dwóch latach przerwy, a trzeci w dyskografii – „In the Mouth – A Hand” – w 2012 roku. Co ciekawe, do nagrania dwóch ostatnich albumów szwedzkie trio zaprosiło jako gości gitarzystów: najpierw Jima O’Rourke’a z amerykańskiego Sonic Youth, a następnie pochodzącego z Australii, choć mającego korzenie… iracko-żydowskie, Orena Ambarchiego. Wydawnictwa te spotkały się ze znakomitym przyjęciem – zarówno krytyków, jak i wielbicieli jazzu improwizowanego, wymieszanego z awangardowym rockiem i noise’em.
Co z kolei nasunęło Gustafssonowi kolejny – przyznajmy: nieco szalony – pomysł: A gdyby tak rozwinąć skromną formułę Fire! do big bandu? Na realizację tego konceptu nie trzeba było długo czekać, ponieważ już w 2013 roku miał miejsce debiut… Fire! Orchestra. Album „Exit!” zachwycił. Kolejne – „Enter” i „Second Exit” – okazały się równie dobre (a na pewno nie gorsze). Można było jedynie żywić obawy, że zagustowawszy w pełnej rozmachu formie – co znalazło dodatkowe potwierdzenie w odtworzeniu przez Matsa NU Ensemble oraz w akcesie Johana i Andreasa do Angles 9 Martina Küchena – muzycy nie będą już tak bardzo chętni do powrotu do znacznie skromniejszych brzmień. Na szczęście stało się inaczej, co udowodnili niemal od razu po wydaniu „Exit!”, publikując „(without noticing)” (2013), a następnie potwierdzili „She Sleeps, She Sleeps”. Sesja odbyła się w sztokholmskim studiu Orionteatern w marcu ubiegłego roku. Tam zarejestrowano ścieżki Gustafssona, Berthlinga oraz Werliina; goście – wspomniany już wcześniej gitarzysta Oren Ambarchi oraz wiolonczelista Leo Svensson Sander – swoje partie dograli osobno (Australijczyk w Melbourne, Szwed w stolicy swojego kraju).
Płyta ukazała się w połowie stycznia tego roku nakładem, mającej siedzibę w Oslo, norweskiej wytwórni Rune Grammofon (która współpracuje z takimi wykonawcami, jak Hedwig Mollestad Trio, Bushman’s Revenge, Elephant 9, Motorpsycho czy Krokofant). „She Sleeps, She Sleeps” rozpatrywać należy jako concept-album. Świadczy o tym kilka elementów. Oczywiście najistotniejszym jest sama muzyka – klimatycznie bardzo zwarta, jednorodna stylistycznie, z powtarzającymi się motywami. Do tego dochodzą jeszcze tytuły, którymi – jak się wydaje – Mats, Johan i Andreas postanowili opisać różne stany emocjonalne kobiety. Jeśli tak było w rzeczywistości, to biorąc pod uwagę płynące z głośników dźwięki, należałoby współczuć pani, która skłoniła szwedzkich artystów do podobnych przemyśleń. Dlaczego? Albowiem muzyka Fire! jest mroczna jak pozbawiona gwiazd noc, na dodatek spędzona pośrodku gęstego, złowrogiego lasu. O tym, czego można się spodziewać, wiele mówi już otwierająca album kompozycja „She Owned His Voice”. Na początek słyszymy rytmiczne uderzenia Werliina, które brzmią niezwykle niepokojąco; kiedy dołącza do niego Gustafsson, jego saksofon wcale nie sprawia, że robi się sympatyczniej. Wręcz przeciwnie – Mats roztacza przed słuchaczami bardzo dołującą wizję, w czym zresztą wydatnie wspomagają go członkowie sekcji rytmicznej.
Utwór tytułowy, trwający równe czternaście minut, także nie przynosi szczególnego ukojenia. Rozlegające się na wstępie dźwięki kontrabasu i perkusji, choć stonowane, mocno wrzynają się w świadomość. Przyznać jednak trzeba, że dzięki hipnotycznemu rytmowi sprawiają, iż odrywamy się od rzeczywistości. Wrażenie to potęguje jeszcze sposób, w jaki gra Gustafsson, malując abstrakcyjne plamy dźwiękowe. Choć przychodzi także moment, kiedy generuje bardzo ostre, przejmujące – by nie rzec: przerażające – tony rodem z horroru. W sukurs przychodzi mu także Oren Ambarchi, którego partia gitary delikatnie wypełnia tło, tym samym podkreślając niesamowitość brzmienia saksofonów Matsa. Najkrótszy w całym zestawie „She Bid a Meaningless Farewell” to – przynajmniej do połowy – partia solowa Andreasa. Nie oczekujcie jednak wirtuozerskich popisów Werliina na perkusji, liczy się bowiem przede wszystkim mroczny nastrój; jego zadaniem jest stworzenie odpowiedniego fundamentu dla lidera formacji, którego pojawienia się z miejsca zmienia charakter utworu. Sekcja rytmiczna momentalnie przyspiesza, zyskując jednocześnie na zadziorności. Z mocnym finałem tego utworu niesamowicie kontrastuje nie tylko początek, ale i całe – wieńczące „She Sleeps, She Sleeps” – „She Penetrates the Distant Silence, Slowly”.
Tytuł tej – będącej prawdziwym opus magnum albumu – kompozycji jest wielce znaczący i świetnie ją charakteryzuje. Ogromną rolę odgrywają w niej bowiem… cisza i powolny rytm. Fire! zwalnia tu wręcz nieprawdopodobnie, aż do bólu. Mistrzowie doom i sludge metalu mogliby od trójki Szwedów uczyć się, jak budować klimat, posuwając się w tempie, które nawet ślimakowi mogłoby wydać się ślimacze. Gra sekcji rytmicznej nie zmienia się praktycznie przez ponad osiemnaście minut, co sprawia, że słuchacz powoli zapada w swoisty trans, z którego nawet na moment nie wyprowadzają go ani saksofonowa solówka Gustafssona, ani partia Leo Svenssona Sandera na wiolonczeli. Zresztą nie takie jest ich zadanie. Nad „She Penetrates…” przez cały czas, podobnie zresztą jak nad całością „She Sleeps, She Sleeps”, unosi się nastrój niesamowitości i niepokoju. I chociaż bliżej końca muzycy przydają mocy, nie podkręcają jednocześnie tempa. Konsekwentnie utrzymują rytm, jakby bali się, że jakakolwiek jego zmiana spłoszy sen i przerwie trans, w jaki wcześniej nas wprawili.
Najnowsza produkcja Fire! ma spore szanse za dwanaście miesięcy uplasować się na szczytach rankingów najlepszych płyty (około)jazzowych 2016 roku. Powie ktoś, że to ryzykowne wieszczyć takie rzeczy jeszcze przed końcem stycznia. Otóż nie! Uwierzcie, nie ma w tym najmniejszego ryzyka. Bo nawet jeśli komuś uda się nagrać album dorównujący poziomem produkcji Matsa Gustafssona i jego przyjaciół, to prawdopodobieństwo, że go przebije, jest naprawdę niewielkie.
koniec
21 stycznia 2016
Skład:
Mats Gustafsson – saksofon tenorowy, saksofon barytonowy, saksofon basowy
Johan Berthling – kontrabas
Andreas Werliin – perkusja, instrumenty perkusyjne, elektryczna gitara hawajska
gościnnie:
Oren Ambarchi – gitara elektryczna (2)
Leo Svensson Sander – wiolonczela (3,4)

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.