Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lotto
‹Elite Feline›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułElite Feline
Wykonawca / KompozytorLotto
Data wydania17 kwietnia 2016
NośnikCD
Czas trwania40:32
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Łukasz Rychlicki, Mike Majkowski, Paweł Szpura, Przemysław „Etamski” vel „1988” Jankowiak
Utwory
CD1
1) Rope20:25
2) Pointing to a Marvel20:06
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Obstaw Lotto! Wygrana gwarantowana
[Lotto „Elite Feline” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To jeszcze (free) jazz czy już (post-) rock? Prawdopodobnie sami muzycy mieliby problem, aby odpowiedzieć na tak skonstruowane pytanie. Najbezpieczniej byłoby więc odrzec: mieszanka jazzu z rokiem z dodatkiem elektroniki. Gdzie można trafić na takie cuda? Na wydanym przed niespełna miesiącem drugim albumie formacji Lotto „Elite Feline”.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Obstaw Lotto! Wygrana gwarantowana
[Lotto „Elite Feline” - recenzja]

To jeszcze (free) jazz czy już (post-) rock? Prawdopodobnie sami muzycy mieliby problem, aby odpowiedzieć na tak skonstruowane pytanie. Najbezpieczniej byłoby więc odrzec: mieszanka jazzu z rokiem z dodatkiem elektroniki. Gdzie można trafić na takie cuda? Na wydanym przed niespełna miesiącem drugim albumie formacji Lotto „Elite Feline”.

Lotto
‹Elite Feline›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułElite Feline
Wykonawca / KompozytorLotto
Data wydania17 kwietnia 2016
NośnikCD
Czas trwania40:32
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Łukasz Rychlicki, Mike Majkowski, Paweł Szpura, Przemysław „Etamski” vel „1988” Jankowiak
Utwory
CD1
1) Rope20:25
2) Pointing to a Marvel20:06
Wyszukaj / Kup
Trio Lotto funkcjonuje na obrzeżach polskiego jazzu i rocka. Trudno byłoby nawet stwierdzić ze stuprocentową pewnością, że jest ono najistotniejszym projektem dla tworzących go artystów. Każdy z muzyków zaangażowany jest bowiem także w działalność innych zespołów, z którymi odnoszą wcale nie mniejsze sukcesy. Początki Lotto sięgają 2012 roku, kiedy to australijski kontrabasista polskiego pochodzenia Mike Majkowski oraz perkusista Paweł Szpura znaleźli się w składzie grupy Mikołaja Trzaski, z którą podczas koncertów prezentował on materiał nagrany na potrzeby ścieżki dźwiękowej dramatu Wojciecha Smarzowskiego „Róża” (2012). Wpadli wówczas na pomysł założenia formacji, która pozwoliłaby im odpocząć od klasycznych freejazzowych improwizacji. Pod szyldem której mogliby zaproponować słuchaczom twórczość spokojniejszą, subtelniejszą, dużo bardziej nastrojową i kontemplacyjną. Poszukiwania „tego trzeciego” nie trwały długo. Szpura zaproponował Mike’owi gitarzystę Łukasza Rychlickiego, z którym znał się nadzwyczaj dobrze z okazjonalnego projektu dedykowanego mistrzowi free jazzu Albertowi Aylerowi. Kandydatura została zaakceptowana i jeszcze w tym samym roku Lotto rozpoczęło pierwsze próby.
Cała trójka muzyków miała już w tym momencie bardzo bogate artystyczne curriculum vitae. Rychlicki od końca lat 90. ubiegłego wieku udzielał się w alternatywno-postrockowym zespole Kristen (z którym nagrał siedem albumów). Szpura znany był natomiast w środowisku jazzowym; grywał z gitarzystą Raphaelem Rogińskim w zespole Cukunft („Wilde Blumen”, 2013) i z klarnecistą Wacławem Zimplem w Herze („Hera”, 2010; „Where My Complete Beloved Is”, 2011; „Seven Lines”, 2013), a przed nim były jeszcze wtedy występy w projektach Wovoka („Trees Against the Sky”, 2013; „Sevastopolis”, 2015) oraz Purusha („Cosmic Friction”). Nie mniej aktywny od swoich polskich kolegów był też Majkowski, którego znaleźć można w składach formacji (free)jazzowych (Blip, Fabric Trio, Strike, Roil) czy też klasycznych i eksperymentalnych (Konzert Minimal, The Splinter Orchestra). Już ta krótka wyliczanka świadczy o tym, jakiego formatu i horyzontów twórcy stworzyli Lotto, a tym samym – czego należało się po nich spodziewać.
Trio zadebiutowało na rynku płytowym wydaną w grudniu 2014 roku przez Lado ABC płytą – wytłoczoną jedynie na winylu (w trzystu egzemplarzach) – „Ask the Dust”. Nie był to jednak materiał najgorętszy; nagrania zostały bowiem zarejestrowane szesnaście miesięcy wcześniej. Na szczęście utwory, które wypełniły drugą płytę Lotto czekały na upublicznienie znacznie krócej – od listopada 2015 roku. „Elite Feline” ujrzała światło dzienne nakładem krakowskiej wytwórni Instant Classic, która ma w swym katalogu wydawnictwa takich grup, jak Merkabah, Stara Rzeka, Thaw, Ampacity, Innercity Ensemble, Alameda, Alchimia, MazzSacre i wielu innych. W studiu nagraniowym pojawił się – i to było novum w porównaniu z debiutem – jeszcze jeden muzyk, Przemysław Jankowiak, znany bardziej jako „Etamski” bądź „1988”, wydający płyty solowe, ale ostatnio udzielający się również w hiphopowym duecie Syny. Jego wkład w powstanie „Elite Feline” to wykonanie dubów wsamplowanych do pierwszej (z dwóch) kompozycji na płycie – „Rope”.
Sami muzycy podkreślają jeszcze jedną zasadniczą różnicę pomiędzy oboma albumami: pierwszy powstawał spontanicznie, w dużej mierze rodził się w studiu, przed nagraniem drugiego natomiast muzycy odbywali długie próby, podczas którym „uczyli się cierpliwości”. Nie, to nie żart, choć może – na pierwszy rzut oka – tak właśnie wygląda. Biorąc bowiem pod uwagę fakt, że przede wszystkim Majkowski i Szpura przyzwyczajeni byli – zarówno na scenie, jak i w czterech studyjnych ścianach – do niczym nieskrępowanych improwizacji, praca nad materiałem, który trafił na „Elite Feline”, wymagała od nich olbrzymiego samozaparcia, powstrzymania naturalnych dla artystów z kręgu free jazzu żywiołowych poszukiwań i przekraczających stylistyczne ograniczenia eksperymentów. Tym razem wszystko miało być inaczej! Co jednak wcale nie oznacza, że muzycy postanowili wykastrować własną wyobraźnię, trafniej byłoby stwierdzić, że zdecydowali się wziąć ją w karby, aby tym samym zrodziła się nowa – przynajmniej w ich dorobku – jakość. Dlatego, choć w obu utworach na płycie słyszalne są freejazzowe inklinacje, znacznie bliżej jest im do post-rocka, nawet jeśli nie uświadczymy w nich charakterystycznej dla tego gatunku ściany dźwięku.
Przejdźmy do zawartości płyty. To, jak zostało już wspomniane, tylko dwa utwory, ale każdy z nich trwa nieco ponad dwadzieścia minut. Bądźcie jednak pewni, że w obu przypadkach czas ten przepłynie bardzo szybko. O żadnej nudzie nie może więc być mowy, mimo że trio Rychlicki, Majkowski i Szpura – zamiast na wirtuozerskie popisy solowe – stawia głównie na hipnotyczny trans, na dźwięki, których podstawowym zadaniem jest obezwładnienie słuchacza i oderwanie go od rzeczywistości. Przeniesienie go tym samym w zupełnie inny wymiar, gdzie takie dolegliwości jak upływ czasu tracą jakiekolwiek znaczenie. „Rope” otwierają senne, hipnotyczne dźwięki kontrabasu Mike’a Majkowskiego; za jego plecami skrywa się Paweł Szpura, którego delikatne, rytmiczne uderzenia w werbel podkreślają jeszcze nieziemską transowość utworu. Nawet kiedy do sekcji rytmicznej dołącza gitarzysta, nie stara się wybić przed nią i przedrzeć na plan pierwszy, co nie stanowiłoby przecież dla niego większego problemu; Łukasz Rychlicki postępuje dokładnie na odwrót – idealnie wpasowuje się w motyw zaproponowany przez kolegów, wzbogacając go subtelnymi akordami gitary.
Podobnie służebną rolę odgrywają efekty dograne przez „Etamskiego”, czyli Przemysława Jankowiaka, których celem jest przydanie dźwiękom generowanym przez żywe instrumenty odpowiedniego rezonansu. Sprawia to, że zacierają się granice pomiędzy nimi, a ich powłóczystość jeszcze bardziej podkreśla nierealność muzyki tria. W „Pointing to a Marvel” mamy do czynienia z tą samą poetyką, choć tym razem do snucia opowieści Lotto używa nieco innych słów. Więcej tu psychodelicznej transowości i niemal doommetalowego, spowolnionego do granic wytrzymałości rytmu. Bogatsze jest także – przynajmniej momentami – brzmienie; programowy minimalizm (kłania się tutaj doświadczenie Majkowskiego zdobyte podczas współpracy z Konzert Minimal) zostaje przełamany pełnymi niepokoju dźwiękami harmonijki ustnej (jeśli to akurat ona) oraz perfekcyjnie wpisującymi się w jednostajny lejtmotyw alarmistycznymi tonami. „Elite Feline” wypełniają kompozycje, które na koncertach mogą stać się podstawą do mocno rozbudowanych improwizacji. Może więc jednak grupa wcale nie tak daleko uciekła od jazzu… Tego typu rozważania to jednak sprawa drugorzędna. Najważniejsze, że powstał album, który z powodzeniem będzie mógł za kilka miesięcy kandydować do tytułu najlepszej polskiej płyty 2016 roku!
koniec
12 maja 2016
Skład:
Łukasz Rychlicki – gitara elektryczna
Mike Majkowski – kontrabas
Paweł Szpura – perkusja
gościnnie:
Przemysław Jankowiak „Etamski” vel „1988” – dub

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »

Płynąć na chmurach
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

Choć ich artystyczna współpraca rozpoczęła się przed ośmioma laty, to jednak dopiero teraz duński duet skonsumował ją poprzez wydanie wspólnej płyty. Album „Clouds” – lokujący się gdzieś na pograniczu jazzu i elektroniki (z elementami awangardy i folku) – sygnują swoimi nazwiskami improwizująca wokalistka Randi Pontoppidan oraz jazzowy wibrafonista Martin Fabricius.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.