Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 16 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
‹Café OTO, London 9th April 2013›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCafé OTO, London 9th April 2013
Wykonawca / KompozytorPaal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Data wydania17 sierpnia 2016
NośnikCD
Czas trwania45:58
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Utwory
CD1
1) [untitled 1]21:52
2) [untitled 2]05:15
3) [untitled 3]11:07
4) [untitled 4]07:44
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Z Londynu do Tel Awiwu
[Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann „Café OTO, London 9th April 2013”, Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love „Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dwie prezentowane dzisiaj płyty norweskiego perkusisty Paala Nilssen-Love’a łączy kilka wspólnych mianowników. Obie są rejestracjami koncertów. Na obu towarzyszył mu niemiecki saksofonista Peter Brötzmann. Obie opublikowane zostały własnym sumptem w niewielkim nakładzie. Pierwszą nagrano na żywo w Londynie w kwietniu 2013 roku, drugą natomiast w Tel Awiwie niemal dokładnie dwa lata później.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Z Londynu do Tel Awiwu
[Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann „Café OTO, London 9th April 2013”, Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love „Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015” - recenzja]

Dwie prezentowane dzisiaj płyty norweskiego perkusisty Paala Nilssen-Love’a łączy kilka wspólnych mianowników. Obie są rejestracjami koncertów. Na obu towarzyszył mu niemiecki saksofonista Peter Brötzmann. Obie opublikowane zostały własnym sumptem w niewielkim nakładzie. Pierwszą nagrano na żywo w Londynie w kwietniu 2013 roku, drugą natomiast w Tel Awiwie niemal dokładnie dwa lata później.

Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
‹Café OTO, London 9th April 2013›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCafé OTO, London 9th April 2013
Wykonawca / KompozytorPaal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Data wydania17 sierpnia 2016
NośnikCD
Czas trwania45:58
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Paal Nilssen-Love, Claude Deppa, Peter Brötzmann
Utwory
CD1
1) [untitled 1]21:52
2) [untitled 2]05:15
3) [untitled 3]11:07
4) [untitled 4]07:44
Wyszukaj / Kup
Paal Nilssen-Love lubi współpracować – głównie w duetach – z saksofonistami. Ma już na koncie płyty nagrane z takimi artystami, jak Anglik John Butcher, Norwegowie Håkon Kornstad i Frode Gjerstad, Szwedzi Mats Gustafsson i Magnus Broo czy Amerykanie Ken Vandermark („The Lions Have Eaten One of the Guards”, „Lightning Over Water”) i Joe McPhee. Specjalne miejsce w artystycznym życiu Paala zajmuje jednak Niemiec Peter Brötzmann. Norweg niezwykle chętnie grywa z nim nie tylko we dwójkę, ale i w składzie trzyosobowym, dobierając sobie do spółki amerykańskiego puzonistę Steve’a Swella („Krakow Nights”, „Live in Copenhagen”). Choć zdarza im się współpracować także z innymi specjalistami od instrumentów dętych, jak chociażby z pochodzącym z RPA trębaczem Claude’em Deppą (rocznik 1958).
Deppa – raczej mało znany w Polsce – ma całkiem niezły dorobek. Dość powiedzieć, że przewinął się przez zespoły Louisa Moholo, Roberto Bellatalli, Toma Bancrofta i Carli Bley; prowadzi także własne formacje. Nilssen-Love i Brötzmann namówili go na wspólny występ w legendarnym londyńskim klubie-restauracji Café OTO. Koncert odbył się 9 kwietnia 2013 roku, ale upubliczniony został dopiero ponad trzy lata później (w sierpniu ubiegłego roku). Na dodatek płytę muzycy wydali własnym sumptem i w ograniczonym nakładzie; kompaktowy krążek zapakowali w kartonowe opakowanie, na którym widnieje jedynie stempel z podstawowymi informacjami, czyli kto gra, kiedy i gdzie. Kompozycje nie posiadają nawet tytułów. Wiadomo tylko, że są cztery i trwają łącznie prawie czterdzieści sześć minut.
Czego można się spodziewać? Stuprocentowo improwizowanego jazzu, w którym nie brakuje prawdziwie szalonych eskapad, ale i fragmentów zaskakująco refleksyjnych. Ton całości nadaje perkusista, co jednak nie oznacza, że saksofonista i trębacz mają mniej do powiedzenia. Ich partie solowe i duety – zwłaszcza gdy przekomarzają się ze sobą i na swój sposób rywalizują – są prawdziwą ozdobą płyty. Tym bardziej że wpadając w trans, stają się bezlitośni dla słuchaczy. Ba! nawet gdy nieco spuszczają z tonu, nie tracą nic na zadziorności; gdzieś podskórnie emanuje w nich energia, która od czasu do czasu eksploduje pod postacią pełnych dynamiki improwizacji. Szczególne zdziwienie może wywołać fragment zamykający album, czyli „[untitled 4]”, cechuje go bowiem nietypowa dla Brötzmanna przejrzystość wypowiedzi. Ale to może być spowodowane tym, że w tej części koncertu Niemiec odłożył na bok saksofon i sięgnął po klarnet.
• • •

Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
‹Levontin 7, Tel Aviv 30th March 2015›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLevontin 7, Tel Aviv 30th March 2015
Wykonawca / KompozytorPeter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
Data wydania1 marca 2017
NośnikCD
Czas trwania44:07
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Peter Brötzmann, Paal Nilssen-Love
Utwory
CD1
1) [untitled]44:07
Wyszukaj / Kup
Levontin to ulica w Tel Awiwie, przy której pod numerem siódmym mieści się klub muzyczny. Często grywają w nim wykonawcy ze świata free jazzu; nie ma się więc co dziwić, że pewnego dnia dobre wiatry przywiały tam również chętnie podróżujących po różnych zakamarkach globu Petera Brötzmanna i Paala Nilssen-Love’a. Tym razem na scenie pojawili się tylko we dwóch, ale dzięki temu, że Niemiec nie miał konkurencji, mógł sięgnąć po bogatszy arsenał dęciaków. Co oczywiście wpłynęło na wzbogacenie brzmienia. Peter i Paal znają się od lat i doskonale rozumieją. Podczas koncertów owocuje to z jednej strony niezwykłą wprost energią, z drugiej natomiast – gdy tylko jest taka potrzeba – maksymalnym skupieniem. Stwierdzić, że panowie rozumieją się bez słów, podskórnie wyczuwając swoje intencje – to jakby nie powiedzieć nic. Niemiec i Norweg funkcjonują bowiem jak jeden organizm.
Początek koncertu zwala z nóg. Żaden z muzyków się nie oszczędza. Można odnieść wrażenie, że w pierwszych minutach postanowili oni przejechać się walcem po publice, aby dopiero potem – tym, którzy przetrwają – niejako w nagrodę zaoferować nieco bardziej przyjazne dźwięki. Nie brakuje oczywiście solówek – zarówno saksofonowych, jak i perkusyjnych – nagradzanych przez słuchaczy, nie bez powodu, oklaskami. Choć gwoli ścisłości należy podkreślić, że trzeba mocno wytężyć słuch, chcąc je wyłowić z tła. Momenty dynamiczne sąsiadują ze stonowanymi. Niekiedy Brötzmann potrafi nawet lekko wzruszyć, ale chyba tylko po to, by po chwili przyłożyć prosto między oczy. Paal zresztą nie pozostaje w tyle za kolegą. Na wcześniej publikowanych płytach niejednokrotnie już udowodnił, że gdy tylko ma taki kaprys, jest w stanie zawstydzić nawet bębniarzy z grup black- czy deathmetalowych.
Oddając się całkowicie sztuce, artyści nie zapomnieli jednak, w jakim mieście się znaleźli. Stad zapewne zagrany przez Niemca na klarnecie – bez nachalności i z wyczuciem – motyw jednoznacznie kojarzący się z muzyką żydowską. Na dodatek z fragmentu tego wykluwa się z czasem – choć trwa to kilka uwag – jeden z najpiękniejszych wątków płyty. Cały materiał zamieszczony na płycie trwa czterdzieści cztery minuty, bez żadnych – jak można mniemać – przerw, cięć i „dokrętek”. Intuicyjna improwizacja w najczystszej postaci. Dla jednych wydawanie takich płyt nie ma większego sensu, ponieważ nie wnoszą one w zasadzie nic nowego do dorobku wydających je artystów; inni z przyjemnością sięgną nawet i po setne tego typu wydawnictwo, radując się muzyką, która nigdy nie jest taka sama, której forma w dużej mierze zależy od dnia i nastroju, w jakim znajdują się artyści (na ten z kolei wpływ może mieć wiele innych czynników). Bo że wykrzeszą z siebie całą energię i podzielą się z nią z publicznością, tego w przypadku Brötzmanna i Nilssen- Love’a możemy być pewni.
koniec
7 marca 2017
Skład:
Peter Brötzmann – instrumenty dęte
Claude Deppa – trąbka
Paal Nilssen-Love – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »

Płynąć na chmurach
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

Choć ich artystyczna współpraca rozpoczęła się przed ośmioma laty, to jednak dopiero teraz duński duet skonsumował ją poprzez wydanie wspólnej płyty. Album „Clouds” – lokujący się gdzieś na pograniczu jazzu i elektroniki (z elementami awangardy i folku) – sygnują swoimi nazwiskami improwizująca wokalistka Randi Pontoppidan oraz jazzowy wibrafonista Martin Fabricius.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Ciało, umysł i duch
Sebastian Chosiński

11 IV 2024

Tym razem szwedzki pianista Mathias Landæus postanowił poszerzyć skład swego Tria, z którym podbija świat jazzu improwizowanego od początku poprzedniej dekady, do kwintetu. Do współpracy zaprosił więc amerykańskiego trębacza Tima Hagansa oraz saksofonistę Karla-Martina Almqvista. W tym zestawieniu personalnym nagrał materiał, który ukazuje się właśnie na kolejnym znakomitym albumie tego artysty – „Path”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.