Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jørgen Mathisen’s Instant Light
‹Mayhall’s Object›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMayhall’s Object
Wykonawca / KompozytorJørgen Mathisen’s Instant Light
Data wydania25 stycznia 2019
Wydawca Clean Feed
NośnikCD
Czas trwania47:05
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Jørgen Mathisen, Erlend Slettevoll, Trygve Waldemar Fiske, Dag Erik Knedal Andersen
Utwory
CD1
1) Mayhall’s Object07:34
2) Trillion Zeroes10:27
3) Magellanic Cloud06:08
4) MACS0647-JD06:58
5) Quasar07:30
6) Neutron Star08:29
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Norwegowie w kosmosie
[Jørgen Mathisen’s Instant Light „Mayhall’s Object” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
17 lipca minęła kolejna – już pięćdziesiąta druga – rocznica śmierci amerykańskiego saksofonisty Johna Coltrane’a, jednego z najwybitniejszych artystów w historii jazzu improwizowanego. Gdy jednak słucha się takich albumów, jak tegoroczny „Mayhall’s Object” zespołu Instant Light Jørgena Mathisena, można odnieść wrażenie, że Coltrane wciąż żyje i ma się wyśmienicie.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Norwegowie w kosmosie
[Jørgen Mathisen’s Instant Light „Mayhall’s Object” - recenzja]

17 lipca minęła kolejna – już pięćdziesiąta druga – rocznica śmierci amerykańskiego saksofonisty Johna Coltrane’a, jednego z najwybitniejszych artystów w historii jazzu improwizowanego. Gdy jednak słucha się takich albumów, jak tegoroczny „Mayhall’s Object” zespołu Instant Light Jørgena Mathisena, można odnieść wrażenie, że Coltrane wciąż żyje i ma się wyśmienicie.

Jørgen Mathisen’s Instant Light
‹Mayhall’s Object›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMayhall’s Object
Wykonawca / KompozytorJørgen Mathisen’s Instant Light
Data wydania25 stycznia 2019
Wydawca Clean Feed
NośnikCD
Czas trwania47:05
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Jørgen Mathisen, Erlend Slettevoll, Trygve Waldemar Fiske, Dag Erik Knedal Andersen
Utwory
CD1
1) Mayhall’s Object07:34
2) Trillion Zeroes10:27
3) Magellanic Cloud06:08
4) MACS0647-JD06:58
5) Quasar07:30
6) Neutron Star08:29
Wyszukaj / Kup
Może i zmarł ponad pół wieku temu, ale wciąż jest jedną z najbardziej inspirujących postaci w świecie free jazzu. Albumy takie jak „Blue Train” (1957), „Soultrane” (1958), „Giant Steps” (1960), „Olé Coltrane” (1961), „Africa / Brass” (1961), „Impressions” (1963), „A Love Supreme” (1964), „The Avant-Garde” (1966) czy opublikowany niedawno, ale zawierający nagrania z 1963 roku, „Both Directions at Once: The Lost Album” (2018), są dla wielu współczesnych muzyków z jednej strony niedościgłym wzorem, z drugiej natomiast – drogowskazem, wskazówką, w jaką stronę należy podążyć, aby stworzyć w muzyce coś wartościowego i kreatywnego. Bez Johna Coltrane awangarda jazzowa XXI wieku miałaby zupełnie inny charakter. O czym doskonale wie norweski saksofonista Jørgen Mathisen, który tworząc grupę Instant Light postanowił skorzystać z dyrektyw znajdujących się na płytach legendarnego Amerykanina.
Mathisen nie jest na rynku europejskim (ani tym bardziej skandynawskim) artystą anonimowym; dał się poznać jako muzyk współtworzący grupy Krokofant, Damana, Rune Your Day czy Momentum. Na początku 2008 roku dołączył też do składu The Core, gdzie zastąpił Kjetila Møstera. Stał się tym samym „podwładnym” pianisty Erlenda Slettevolla (znanego z Grand General), któremu po latach odwdzięczył się, zapraszając go do udziału w swoim projekcie. Początki grupy sięgają 2013 roku, kiedy to Jørgen połączył siły z perkusistą Dagiem Erikiem Knedalem Andersenem (kojarzycie go już chociażby z Scheen Jazzorkester czy The Heat Death); jako Instant Light zagrali kilkadziesiąt koncertów, wydali też album zatytułowany „Komodo” (2015). Później jednak ich drogi rozeszły się, by zejść ponownie po trzech latach.
Tym razem jednak Mathisen chciał stworzyć bardziej rozbudowany skład; stąd propozycja złożona Slettevollowi. A skoro lider dobrał sobie do pary drugiego solistę, postanowił także poszerzyć sekcję rytmiczną – tym sposobem szeregi Instant Light zasilił młody kontrabasista Trygve Waldemar Fiske (wspomagający swym talentem między innymi saksofonistkę Hannę Paulsberg, jak również stojący na czele własnego kwartetu Waldemar 4). W tym zestawieniu w maju 2018 roku Norwegowie weszli do studia Athletic w Halden i zarejestrowali materiał, który osiem miesięcy później ukazał się na – sygnowanym przez lizbońską wytwórnię Clean Feed – krążku „Mayhall’s Object”. Zawarta na nim muzyka to fascynująca podróż w lata 60. XX wieku, kiedy to jazz modalny i hard bop mieszały się z free jazzem, a wielkimi gwiazdami show-biznesu byli John Coltrane (którego można chyba, bez posądzeń o przesadę, uznać za ojca chrzestnego Instant Light), Ornette Coleman i Albert Ayler.
„Mayhall’s Object” to specyficzny concept-album, poświęcony tematyce kosmicznej, o czym świadczą tytuły poszczególnych kompozycji, pod którymi jako autor podpisany jest Jørgen Mathisen. Możemy się domyślać, że to on nakreślił główne założenia utworów, ale jednocześnie dał swym kolegom sporo wolności i miejsca na improwizację, z czego oni – zwłaszcza zaś Erlend Slettevoll – skwapliwie skorzystali. Płytę otwiera numer tytułowy, który z miejsca definiuje całe wydawnictwo. Duch Coltrane’a unosi się bowiem nie tylko nad nim, ale nad całą płytą. W przypadku „Mayhall’s Object” mamy do czynienia z nastrojowym i stonowanym free jazzem, niekiedy wręcz romantycznym. Dbają o to głównie Erlend i Jørgen, których partie solowe, a następnie finałowy dialog przypominają „potyczki” Coltrane’a z McCoyem Turnerem czy Redem Garlandem – są w nich i ogromna energia, i liryzm.
„Trillion Zeroes” to najdłuższy, ponad dziesięciominutowy, fragment płyty. Zaczyna się subtelnie i klimatycznie (z niezwykle ciepłym i głębokim brzmieniem kontrabasu na drugim planie), kończy – „odcinając” kilkudziesięciosekundowe wyciszenie – bardzo energetycznym free. Pośrodku mamy natomiast odpowiednio budujące napięcie improwizacje fortepianu i saksofonu, w których oprócz twórczych poszukiwań, istotne są też harmonie. „Magellanic Cloud” znaczony jest charakterystycznym lejtmotywem zagranym na dęciaku – powraca on parokrotnie, poddawany nieznacznym transpozycjom; pomiędzy jego powrotami głos zabiera pianista, próbujący ustosunkować się – co jednak wcale nie oznacza „podporządkować” – do motywu podrzuconego przez lidera. W efekcie obaj soliści wzajemnie się nakręcają, co rusz wskakując na wyższy stopień natężenia emocji. Ale jednocześnie unikając tak typowych dla współczesnego free szaleństwa, a niekiedy nawet histerii.
Enigmatyczny tytuł utworu czwartego w kolejności, „MACS0647-JD”, nie jest, wbrew pozorom, pozbawiony sensu. To oznaczenie drugiej najbardziej odległej od Ziemi (spośród dotychczas poznanych) galaktyk; znajduje się ona w gwiazdozbiorze Żyrafy i znajduje w odległości 13,3 miliarda lat świetlnych. Jak wyobrazili ją sobie muzycy Instant Light? Przede wszystkim chyląc głowę przed jej szacownym wiekiem; opowiadając o niej dźwiękami pełnymi monotonnego niepokoju (głównie Mathisen), ale i delikatności (dla odmiany Slettevoll). Z zupełnie innej bajki jest natomiast zaskakująco optymistyczny „Quasar”, w którym partie saksofonu mogą wręcz zaskakiwać pozytywnym przesłaniem. Erlend, jakby nie chciał się z tym zgodzić, tym razem wycofał się na z góry upatrzoną pozycję, by powrócić w glorii i chwale w zamykającym całość „Neutron Star”. Choć zanim jest mu dane – do spółki z Jørgenem – wpłynąć istotnie na tok narracji, podstawowe cele w ponad minutowej introdukcji wykłada Trygve Waldemar Fiske. Pozostała trójka podąża później jego śladem, dopiero w finale pozwalając sobie na dynamiczniejsze odejście od głównego nurtu.
Trudno byłoby muzykę z „Mayhall’s Object” wykorzystać w całości jako ścieżkę dźwiękową do fabularnego filmu science fiction bądź dokumentu opowiadającego o eksploracji Wszechświata, ale gdyby jakiś reżyser zdecydował się na to, kilka intrygujących fragmentów na pewno zdołałby wykroić. Z kolei jeśli kiedyś ludzkość będzie w stanie wybrać się w podróż do gwiazdozbioru Żyrafy, astronauci nie powinni zapomnieć o zabraniu ze sobą pokaźnej kolekcji muzyki – jej częścią mógłby być album Instant Light.
koniec
18 lipca 2019
Skład:
Jørgen Mathisen – saksofon tenorowy, saksofon sopranowy, muzyka
Erlend Slettevoll – fortepian
Trygve Waldemar Fiske – kontrabas
Dag Erik Knedal Andersen – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »

Płynąć na chmurach
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

Choć ich artystyczna współpraca rozpoczęła się przed ośmioma laty, to jednak dopiero teraz duński duet skonsumował ją poprzez wydanie wspólnej płyty. Album „Clouds” – lokujący się gdzieś na pograniczu jazzu i elektroniki (z elementami awangardy i folku) – sygnują swoimi nazwiskami improwizująca wokalistka Randi Pontoppidan oraz jazzowy wibrafonista Martin Fabricius.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.