Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Piotr Lemańczyk Trio
‹In Simplicity›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIn Simplicity
Wykonawca / KompozytorPiotr Lemańczyk Trio
Data wydania17 września 2020
Wydawca Soliton
NośnikCD
Czas trwania50:30
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Piotr Lemańczyk, Dominik Wania, Michał Miśkiewicz
Utwory
CD1
1) For M.S.07:29
2) Kartuzy 202005:40
3) Forest Morning05:33
4) Mr. Alousius05:45
5) Munkish Mood06:23
6) Waltz Ju Fee07:54
7) The Ballad We Are06:22
8) Ministryńczyni05:15
Wyszukaj / Kup

W pięknej krainie wśród jezior
[Piotr Lemańczyk Trio „In Simplicity” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Piotr Lemańczyk to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych polskich kontrabasistów jazzowych. Artysta, na którego każdą nową płytę należy zwracać baczną uwagę. Zwłaszcza jeżeli w jej nagraniu biorą dodatkowo udział tacy instrumentaliści, jak pianista Dominik Wania i perkusista Michał Miśkiewicz. A tak właśnie było w przypadku albumu „In Simplicity”.

Sebastian Chosiński

W pięknej krainie wśród jezior
[Piotr Lemańczyk Trio „In Simplicity” - recenzja]

Piotr Lemańczyk to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych polskich kontrabasistów jazzowych. Artysta, na którego każdą nową płytę należy zwracać baczną uwagę. Zwłaszcza jeżeli w jej nagraniu biorą dodatkowo udział tacy instrumentaliści, jak pianista Dominik Wania i perkusista Michał Miśkiewicz. A tak właśnie było w przypadku albumu „In Simplicity”.

Piotr Lemańczyk Trio
‹In Simplicity›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIn Simplicity
Wykonawca / KompozytorPiotr Lemańczyk Trio
Data wydania17 września 2020
Wydawca Soliton
NośnikCD
Czas trwania50:30
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Piotr Lemańczyk, Dominik Wania, Michał Miśkiewicz
Utwory
CD1
1) For M.S.07:29
2) Kartuzy 202005:40
3) Forest Morning05:33
4) Mr. Alousius05:45
5) Munkish Mood06:23
6) Waltz Ju Fee07:54
7) The Ballad We Are06:22
8) Ministryńczyni05:15
Wyszukaj / Kup
Kartuzy to malowniczo położone miasto na Kaszubach o skomplikowanych, jak cały region, dziejach i bogatej kulturze ludowej. Trudno dziwić się więc, że pochodzący stamtąd kontrabasista Piotr Lemańczyk tak chętnie w swojej twórczości sięga po elementy rodzimego folkloru. Choć akurat nie robi tego na najnowszej płycie. Profesjonalną karierę zaczynał w połowie lat 90. ubiegłego wieku w formacji Orange Trane, z którą dotąd opublikował pięć płyt („Obertas”, 1997; „My Personal Friend”, 1998; „Acoustic Trio”, 2012; „Fugu”, 2014; „Interpersonal Lines”, 2016). Dzięki niej wypłynął też na szerokie wody, stając się nie tylko rozchwytywanym muzykiem na polskiej scenie, ale też wielce pożądanym współpracownikiem cenionych jazzmanów zza Oceanu. Najchętniej występuje i nagrywa w składach kameralnych, maksymalnie czteroosobowych (vide „Baltic Dance” Quartet North, 2014; „Live in Klub Żak” Quart-er, 2016). Chociaż jeszcze częściej współtworzy tria…
Przyglądając się dyskografii Lemańczyka, nietrudno dojść do wniosku, że najbardziej pożądana przez niego konfiguracja to saksofon – kontrabas – perkusja. W takim zestawieniu instrumentalnym zrealizował między innymi albumy „Three Point Shot” (2010) – z Jerrym Bergonzim i Jackiem Kochanem, „Able to Fly” (2011) – z Maciejem Sikałą i Tylerem Hornbym, „Amhran” (2013) – z Seamusem Blakiem i Kochanem. Kiedy więc we wrześniu tego roku ukazał się krążek sygnowany nazwą Piotr Lemańczyk Trio, można było z góry założyć, że czeka nas poniekąd „powtórka z rozrywki”. A jednak nie! Tym razem artysta postanowił pójść na przekór swemu przyzwyczajeniu i zamiast saksofonisty zatrudnić… pianistę. I to takiego z najwyższej półki, bo Dominika Wanię, którego czytelnicy „Esensji” mogli poznać z grup Power of the Horns, New Bone oraz Maciej Obara Quartet.
Trzecim zaproszonym do kooperacji artystą jest perkusista Michał Miśkiewicz, syn legendarnego saksofonisty Henryka Miśkiewicza. O jego ojcu wspominam jedynie z kronikarskiego obowiązku, ponieważ dorobek syna jest wystarczająco bogaty i wartościowy, by miał on już zapewnione miejsce w dziejach polskiego jazzu. Zapracował na to chociażby współpracą z Marcinem Wasilewskim i Tomaszem Stańką (w ramach tria Wasilewskiego) czy Janem Ptaszynem Wróblewskim. Ta trójka – Lemańczyk, Wania i Miśkiewicz – we wrześniu ubiegłego roku (dokładnie: dziewiątego i dziesiątego) zamknęła się w gdańskim studiu Custom 34, aby zarejestrować materiał w całości skomponowany przez lidera projektu. W sumie było to osiem utworów, trwających niemal dokładnie pięćdziesiąt minut. Złożyły się one na płytę zatytułowaną „In Simplicity”, która do sprzedaży trafiła – za sprawą trójmiejskiej wytwórni Soliton – niemal dokładnie rok (plus jeden tydzień) później.
Trafiła na ciężki czas, gdy pandemia koronawirusa zdążyła już niemal całkowicie zdemolować polską branżę muzyczną. Trudno było myśleć o profesjonalnej promocji albumu, tym bardziej należy – i warto! – o nim napisać. Muzyka zawarta na „In Simplicity” to klasyczny jazz współczesny, niestroniący ani od wirtuozerskich popisów instrumentów, ani od pełnych emocji improwizacji. Zagrany na dodatek z ogromną precyzją, na jaką pozwolić mogą sobie tylko artyści o tak wielkim doświadczeniu i intuicji, bo ta przecież w jazzie odgrywa niebagatelną rolę. Lemańczyk jako lider i twórca repertuaru dba o swoich współpracowników, dlatego zostawia im dużo miejsca, zdając sobie doskonale sprawę z tego, że wielka wyobraźnia Wani i Miśkiewicza jest w stanie przydać jego utworom pikanterii i smaku. Tym samym staje się przewodnikiem na miarę Charlesa Mingusa czy Rona Cartera, choć blisko mu również do Jimmy’ego Garrisona (wieloletniego członka sekcji rytmicznej Johna Coltrane’a), aczkolwiek on akurat nie miał ciągotek do stania na pierwszej linii.
Płytę otwiera kompozycja „For M.S.” (czyżby chodziło o Macieja Sikałę?), w której w ciągu ponad siedmiu minut otrzymujemy zapowiedź wszystkiego, co znajdzie się na całym albumie. Mamy więc improwizacje fortepianowe, szybki pochód kontrabasu, a nawet solówkę perkusji. Obok momentów dynamicznych i emocjonalnych są i takie, przy których pojawia się odprężenie i zamyślenie. Jeśli utwór ten został pomyślany jako rodzaj hołdu, osoba, której go ofiarowano, ma pełne prawo czuć dużą satysfakcję! „Kartuzy 2020” są także mocno zróżnicowane – od fragmentów stonowanych (z grającymi unisono fortepianem i kontrabasem) po mocno energetyczne (przede wszystkim za sprawą sekcji rytmicznej, ale i podłączającego się do niej klawisza). Uwagę przykuwają jednak głównie wszystkie możliwe konstelacje instrumentalne pojawiające się w duetach. Od zupełnie innej strony prezentuje Lemańczyka-kompozytora utwór „Forest Morning” – nastrojowy i romantyczny, zapewne, chociaż nie wprost i nie dosłownie, inspirowany rodzimą klasyką.
W najbardziej frywolnym spośród wszystkich ośmiu numerów na płycie „Mr. Alousius” trio pozwala sobie na ostry skręt w stronie klasycznego free, ale i wtedy muzycy nie tracą siebie nawzajem z pola widzenia, a jego prawdziwą ozdobą jest kolejna improwizacja Dominika Wani, po której na plan pierwszy wybijają się – nie po raz ostatni zresztą – bębny Miśkiewicza. Świetnie zespół wypada w „Munkish Mood”, którego zwarta faktura pozwala na granie bardzo intensywne i z wielkim rozmachem. To także utwór, w jakim lider prezentuje pełnię swych możliwości i daje przy okazji jasny sygnał, że gdy trzeba podkręcić tempo i zwiększyć poziom mocy, on nie ma z tym najmniejszego problemu. Zupełnie nowy akcent pojawia się za to w introdukcji do utworu „Waltz Ju Fee”. Kontrabas brzmi tu wyjątkowo niepokojąco i dopiero solówka pianisty (w stylu rodem z lat 50. bądź 60. XX wieku) przełamuje ten nastrój. Zadziorność Lemańczyka udziela się jednak z czasem również jego kolegom, przede wszystkim Miśkiewiczowi, który w finale gra niemal z rockową intensywnością.
Tytuł przedostatniej w kolejności kompozycji, czyli „The Ballad We Are”, mówi w zasadzie wszystko o tym, czego można się spodziewać. Po subtelnym kontrabasowym wstępie pojawia się senny, leniwie snujący się fortepian Wani, który sprawia, że z miejsca przenosimy się myślami do czasów, gdy na światowych scenach jazzowych królował Krzysztof Komeda. Przy czym Wania wcale nie chce tu być Komedą, chce co najwyżej przywołać jego ducha, oddać mu pokłon, a jednocześnie sprawić, by słuchacze nieco odetchnęli po dynamicznym „Waltz Ju Fee”. Zwłaszcza że przy zamykającej album „Ministryńczyni” na ukojenie skołatanych nerwów nie ma co liczyć. To bowiem kolejny – po „Mr. Alousius” – numer, w którym trio pozwala sobie na wycieczkę w krainę klasycznego free (z lat 60.). I trzeba przyznać, że wychodzi mu to nadzwyczaj stylowo i jednocześnie przekonująco. Swoją drogą ciekawe, czy na następnej płycie Lemańczyk ponownie zdecyduje się zatrudnić pianistę, czy też powróci do kameralnego składu z saksofonem. W każdym razie do momentu rozstrzygnięcia tej kwestii nudzić się – za sprawą „In Simplicity” – nie będziemy…
koniec
1 grudnia 2020
Skład:
Piotr Lemańczyk – kontrabas, muzyka
Dominik Wania – fortepian
Michał Miśkiewicz – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Muzyczny seans spirytystyczny
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

W latach 2019-2020 Alan Davey, były gitarzysta basowy Hawkwind, wydał pod nawiązującym do tej legendarnej formacji szyldem Hawkestrel trzy albumy, po czym… zamilkł. A w zasadzie zajął się innymi konceptami artystycznymi. Musiały minąć cztery lata, aby przypomniał sobie o tym projekcie i uraczył fanów longplayem o wielce mówiącym tytule „Chaos Rocks”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.