Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 26 maja 2022

Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka
Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?
Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.

Muzyka

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Komeda Ahead
Oleś Brothers, Bartosz Pieszka
Alawari
Alawari

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

John Zorn, Chaos Magick
‹Chaos Magick›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Chaos Magick
Wykonawca / Kompozytor	John Zorn, Chaos Magick
Data wydania	23 kwietnia 2021
Wydawca	Tzadik Records
Nośnik	CD
Czas trwania	39:47
Gatunek	jazz, metal
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Brian Marsella, Matt Hollenberg, John Medeski, Kenny Grohowski, John Zorn

Utwory
CD1
1) The Initiate	03:50
2) Corinthians I	05:24
3) The Servitor	05:45
4) St. Augustine	06:58
5) Egregore	04:36
6) Crossing the Abyss	03:50
7) Liber 15	02:48
8) Imp of the Perverse	02:52
9) Corinthians II	03:43

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Czysta magia, czyli… sukces z chaosu
[John Zorn, Chaos Magick „Chaos Magick” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Trio Simulacrum to, jak dotąd, największe objawienie w stajni Tzadik Records w XXI wieku. Nic więc dziwnego, że w ostatnich latach to właśnie tej grupie John Zorn poświęcał najwięcej uwagi. Teraz jej miejsce może zająć kwartet Chaos Magick, który powstał po dokooptowaniu do Simulacrum pianisty Briana Marselli. Zespół zadebiutował w kwietniu tego roku albumem zatytułowanym po prostu „Chaos Magick”.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Czysta magia, czyli… sukces z chaosu
[John Zorn, Chaos Magick „Chaos Magick” - recenzja]

John Zorn, Chaos Magick
‹Chaos Magick›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Chaos Magick
Wykonawca / Kompozytor	John Zorn, Chaos Magick
Data wydania	23 kwietnia 2021
Wydawca	Tzadik Records
Nośnik	CD
Czas trwania	39:47
Gatunek	jazz, metal
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Brian Marsella, Matt Hollenberg, John Medeski, Kenny Grohowski, John Zorn

Utwory
CD1
1) The Initiate	03:50
2) Corinthians I	05:24
3) The Servitor	05:45
4) St. Augustine	06:58
5) Egregore	04:36
6) Crossing the Abyss	03:50
7) Liber 15	02:48
8) Imp of the Perverse	02:52
9) Corinthians II	03:43

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tzadikowemu triu Simulacrum, które od początku istnienia tworzą gitarzysta Matt Hollenberg (również Titan to Tachyons), organista John Medeski (między innymi Medeski, Martin & Wood oraz Nova Express) i perkusista Kenny Grohowski (najnowsze wcielenie Brand X), kibicowałem od momentu jego powstania. Każdą kolejną jego płytę celebrowałem i nie ukrywam, że kiedy w 2017 roku gruchnęła po świecie hiobowa wieść, że po nagraniu sześciu pełnowymiarowych albumów zespół przeszedł do historii („Simulacrum”, 2015; „The True Discoveries of Witches and Demons”, 2015; „Inferno”, 2015; „The Painted Bird”, 2016; „49 Acts of Unspeakable Depravity in the Abominable Life and Times of Gilles de Rais”, 2016; „The Garden of Earthly Delights”, 2017), przeżyłem spore rozczarowanie. Na szczęście w ubiegłym roku okazało się, że wiadomość o śmierci tej supergrupy są zdecydowanie przedwczesne. John Zorn – jej „ojciec chrzestny” – postanowił bowiem podarować jej drugie życie.

Powrót przypieczętowany został dwoma wydawnictwami: nagranym na żywo, choć w studiu „Beyond Good and Evil – Simulacrum Live” (2020) oraz „Baphomet” (2020). A kiedy w kwietniu tego roku do sprzedaży trafiła płyta „Chaos Magick”, wydawało się, że dyskografia Simulacrum rozrosła się tym samym do dziewięciu krążków. Dopiero dokładniejsza lektura opisu longplaya przekonała, że mamy do czynienia z zupełnie nowym projektem, chociaż współtworzonym przez Hollenberga, Medeskiego i Grohowskiego. Zorn zdecydował o dołączeniu do nich pianisty Briana Marselli (z którym pracował już przy „Adramelech: The Book of Angels – Volume 22” oraz „Calculus”) i jednoczesnej zmianie nazwy z Simulacrum na… Chaos Magick. Materiał, w całości skomponowany, zaaranżowany i wyprodukowany przez Johna, nagrany został w nowojorskim studiu EastSide Sound w ciągu zaledwie trzech dni – pomiędzy 29 a 31 października ubiegłego roku. Stało się to więc tuż po zakończeniu prac nad krążkiem „Heaven and Earth Magick”. Nie dziwi zatem, że tematycznie eksplorują one ten sam temat.

Jaki? Magię i okultyzm. Tworząc „Chaos Magick” – tytuł jest jak najbardziej znaczący i jeszcze do niego wrócę – Zorn inspirował się twórczością Austina Osmana Spare’a (1886-1956), brytyjskiego malarza, okultysty i… teoretyka magii, który przez pewien czas należał do magicznego zakonu Aleistera Crowleya Argenteum Astrum. W Polsce nie jest zbyt znany, chociaż przetłumaczono na nasz język trzy najważniejsze jego dzieła: „Piekło na ziemi” (1905), „Księgę Satyrów” (1907) oraz „Księgę rozkoszy” (1913). W krajach anglosaskich Spare zyskał sporą popularność. Jego koncepcjami interesowali się i Crowley (1875-1947), i guru beatników William S. Burroughs (1914-1997), i Robert Anton Wilson (1932-2007). Klasycy brytyjskiego rocka gotyckiego, formacja Fields of the Nephilim, tytuł jednej ze swoich płyt – „Earth Inferno” (1991) – zapożyczyli właśnie od Spare’a. Chaos magick (niekiedy pisane też poprawnie, bez „k” na końcu) to praktyka magiczna, która kładzie nacisk na osiąganie konkretnych celów (stąd pojawiające się również określenie „magia sukcesu”). Powstała w latach 60. XX wieku z połączenia tradycyjnych technik okultystycznych z ideami postmodernistycznymi.

Pytanie tylko: w jaki sposób można to przełożyć na język muzyki? John Zorn sięgnął po te same inspiracje, jakie przyświecały mu przy tworzeniu repertuaru dla Simulacrum, czyli jazz improwizowany, awangardę oraz progresywny metal, który mógłby przyprawić o szybsze bicie serca nawet wielbicieli Dream Theater. W przeciwieństwie jednak do powiązanego tematycznie „Heaven and Earth Magick”, tym razem Zorn zdecydował się na krótszą formę wypowiedzi – najdłuższa kompozycja ma siedem minut, a więc minutę mniej niż miał najkrótszy utwór na wspomnianej powyżej płycie. Stylistycznie nie brakuje tutaj jednak nawiązań również do innego tegorocznego, w nieco mniejszym stopniu zahaczającego o okultyzm, wydawnictwa właściciela Tzadik Records – „Gnosis: The Inner Light”. Słyszalne są one w kompozycjach spokojniejszych, z tą różnicą, że tutaj – zamiast wibrafonu Sae Hashimoto – mamy fortepian elektryczny Briana Marselli.

Płytę otwiera zatytułowany adekwatnie do roli utwór „The Initiate”, będący typowym dziełem spod znaku Simulacrum. To znaczy napędzają go rytmiczne kombinacje Kenny’ego, którego wydatnie wspomaga Matt (pozwalający sobie na ostre przestery); Medeski natomiast najpierw dba o klimatyczne tło, a potem serwuje nadzwyczaj „kwasową” i psychodeliczną improwizację na organach. Idealnym przeciwieństwem tego jest drugi w kolejności „Corinthians I”, w którym znacznie więcej ma do powiedzenia Brian, wybijający się nawet przed Johna. Cały kwartet skupia się na budowaniu nastroju i napięcia, które prowadzi prostą drogą do przesilenia. Co jednak najważniejsze, prze cały czas towarzyszy nam melodyjny motyw podrzucany to przez gitarzystę, to przez pianistę. Z kolei o „The Servitor” można powiedzieć niemal wszystko, ale na pewno nie to, że zespół się snuje. Ponownie mamy tu do czynienia z nieprawdopodobną energią, podsycaną jeszcze przez rockowy dialog Hollenberga z Medeskim.

Dotarłszy do czwartego „St. Augustine”, łatwo dostrzec już pewną prawidłowość: utwory nieparzyste skrzą się rockowo-metalowym ogniem, parzyste natomiast koją nerwy. I tak właśnie jest teraz. A dba o to przede wszystkim Matt, który odpowiada za urokliwy gitarowy lejtmotyw; z drugiego planu dochodzą z kolei stonowane dźwięki fortepianu elektrycznego i organów. Warto zachować je w pamięci, bo za chwilę – za sprawą „Egregore” – kwartet ponownie „dorzuca do pieca”. Nowością jest to, że tym razem nie tylko jednak Medeski dba o rockowy koloryt, ale dzieli się z nim tym trudem również Marsella. Obaj chętnie intensywnie improwizują, tworząc przy tym ścianę dźwięku, przez którą z trudem przebija się gitara Hollenberga. W „Crossing the Abyss” zespół porzuca dotychczasowy schemat (szybko – wolno / szybko – wolno) i ponownie daje czadu. Jazz miesza się z psychodelicznym szaleństwem, a Matt gra taką solówkę, że jeśli w przyszłości będzie aplikował do jakiejś grupy stricte metalowej, będzie mógł dołączyć ją do swego artystycznego curriculum vitae.

Po w sumie ponad ośmiominutowej porcji rockowania („Egregore” plus „Crossing the Abyss”) należy się słuchaczom wytchnienie. Na pozór gwarantuje je „Liber 15”. Dlaczego jednak tylko „na pozór”? Wprawdzie na pierwszym planie pojawiają się tu przede wszystkim subtelne organy i fortepian, ale w pewnym momencie rozbrzmiewa dodatkowo wsamplowany złowieszczy zaśpiew… Aleistera Crowleya – i wtedy cały spokój znika. Kolejny, jeszcze bardziej dotkliwy cios, kwartet wyprowadza w dynamicznym „Imp of the Perverse”; zapętlona gitara przyprawia tu o zawrót głowy, od którego ratunkiem okazuje się perkusyjna solówka Grohowskiego. Szkoda jedynie, że taka krótka. Na szczęście dla słuchaczy o nieco wrażliwszych uszach na zamknięcie tej historii Zorn wybrał „Corinthians II” – nostalgiczną, urokliwą opowieść opartą na delikatnych klawiszach. Czy – w myśl praktyki „magii sukcesu” – John osiągnął „konkretny cel”? Bez wątpienia – stworzył przecież płytę, która otwiera nowy rozdział w jego przebogatej twórczości. Nawet jeśli narodziny Chaos Magick będą równoznaczne z pogrzebem Simulacrum – chyba warto.

17 czerwca 2021

Skład:
Brian Marsella – fortepian elektryczny
Matt Hollenberg – gitara elektryczna
John Medeski – organy
Kenny Grohowski – perkusja, instrumenty perkusyjne, kongi

oraz
Aleister Crowley – głos (7)
John Zorn – muzyka, aranżacja, produkcja, dyrygent

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Na płaskowyżu lepiej widać
Sebastian Chosiński

24 V 2022

To supergrupa, którą w Polsce chyba mało kto zna (co wcale nie musi być wstydem). Teraz jednak może się to szansę zmienić, albowiem swój czwarty w dyskografii pełnowymiarowy album – zatytułowany „Tellus” – kwartet Action & Tension & Space nagrał dla renomowanej wytwórni Rune Grammofon. A ona na pewno zadba o odpowiednią dystrybucję i promocję.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Świętość zgrzytliwa i awangardowa
Sebastian Chosiński

19 V 2022

Pięć lat temu, gdy ukazała się pierwsza płyta Weserbergland, zastanawiałem się, czy będzie to jedynie efemeryczny projekt Ketila Vestruma Einarsena i Mattiasa Olssona, czy też zespół zagości na scenie na dłużej. Trzy lata później światło dzienne ujrzał kolejny album, a przed paroma miesiącami trzeci. Jego tytuł – „Sacrae Symphoniae Nr. 1” – sugeruje, że za jakiś czas możemy spodziewać się następnych.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Częstotliwość ma znaczenie!
Sebastian Chosiński

17 V 2022

Nie ma wątpliwości, że pochodzący z Częstochowy Krzysztof Majchrzak to jeden z najbardziej konsekwentnych polskich artystów. Chociaż zaczynał jako jazzman, jego obecne zainteresowania artystycznej wykraczają daleko poza jazz improwizowany. Aczkolwiek nie odżegnują się od niego. Najnowszy album muzyka – „432 Hz” – może zainteresować zarówno wielbicieli free jazzu, jak i elektroniki.

więcej »