Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 kwietnia 2024

Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Mythical River
Elephant9
Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind
The Night is the Night
Rotem Geffen
Infinite Reflections
Uniri

więcej »

Zapowiedzi

muzyczne

As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft
The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings

więcej »

Piotr Schmidt International Sextet
‹Komeda Unknown 1967›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Komeda Unknown 1967
Wykonawca / Kompozytor	Piotr Schmidt International Sextet
Data wydania	24 czerwca 2022
Wydawca	SJ Records
Nośnik	CD
Czas trwania	50:45
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Piotr Schmidt, Kęstutis Vaiginis, David Dorůžka, Paweł Tomaszewski, Michał Barański, Sebastian Kuchczyński, Harish Raghavan, Jonathan Barber, Krzysztof Komeda

Utwory
CD1
1) Jonah	07:56
2) Miserere	05:23
3) The Classic	08:01
4) When the Light of Imagination Goes Out	07:42
5) Just the Two of Them	05:40
6) Jan Cherubin	06:07
7) After Catastrophe	09:55

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Głos z innego świata
[Piotr Schmidt International Sextet „Komeda Unknown 1967” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Czy o Krzysztofie Komedzie wiemy już wszystko? Na szczęście – nie! O czym przekonuje między innymi wydana w ubiegłym roku, sygnowana przez Piotr Schmidt International Sextet, płyta „Komeda Unknown 1967”. Można ją potraktować jako aneks do klasycznego albumu pianisty „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”.

Sebastian Chosiński

Głos z innego świata
[Piotr Schmidt International Sextet „Komeda Unknown 1967” - recenzja]

Piotr Schmidt International Sextet
‹Komeda Unknown 1967›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Komeda Unknown 1967
Wykonawca / Kompozytor	Piotr Schmidt International Sextet
Data wydania	24 czerwca 2022
Wydawca	SJ Records
Nośnik	CD
Czas trwania	50:45
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Piotr Schmidt, Kęstutis Vaiginis, David Dorůžka, Paweł Tomaszewski, Michał Barański, Sebastian Kuchczyński, Harish Raghavan, Jonathan Barber, Krzysztof Komeda

Utwory
CD1
1) Jonah	07:56
2) Miserere	05:23
3) The Classic	08:01
4) When the Light of Imagination Goes Out	07:42
5) Just the Two of Them	05:40
6) Jan Cherubin	06:07
7) After Catastrophe	09:55

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Mogłoby wydawać się, że skoro od tragicznej śmierci Krzysztofa Komedy minęło już ponad pół wieku, jego twórczość nie ma prawa skrywać przed nami żadnych tajemnic. A jednak jest dokładnie na odwrót, czego dowodem chociażby wydane w ostatnich latach albumy „Komeda. Wygnanie z Raju” (2019) Kwartetu Leszka Żądły czy omawiana właśnie dzisiaj płyta Międzynarodowego Sekstetu Piotra Schmidta. Do tego dochodzą jeszcze wydawnictwa, na których uznani artyści odczytują na nowo dzieła mistrza jazzowego fortepianu. Najlepszymi tego przykładami są „Repetitions (Letters to Krzysztof Komeda)” (2017) wrocławskiej grupy EABS, „Komeda Variations” (2020) formacji Leszek Kułakowski Project czy też dwie wersje – nagrane z niemieckim wibrafonistą Christopherem Dellem (2014) oraz jego polskim kolegą po fachu Bartoszem Pieszką (2022) – „Komeda Ahead” Braci Olesiów. Komeda jest więc nie tylko „wciąż żywy”, ale przede wszystkim – i to jest najistotniejsze – inspirujący!

Piotr Schmidt jest artystą całkiem dobrze znanym czytelnikom „Esensji”, którzy mieli już okazję zapoznać się z kilkoma jego wcześniejszymi albumami: „Dark Morning” (2017), „Tribute to Tomasz Stańko” (2018), „Saxesful” (2018), „Saxesful Vol. II” (2021) oraz „Dark Forecast” (2021). Na tej ostatniej znalazły się między innymi nowe wersje dwóch kompozycji Krzysztofa Komedy – „Ballad” oraz „Ballad for Bernt”. Zaliczanych zresztą do jednych z najbardziej znanych. W przypadku wydanego przez SJ Records w czerwcu ubiegłego roku „Komeda Unknown 1967” mamy, co sugeruje już sam tytuł, do czynienia z kompozycjami, które – przynajmniej do tego momentu – pozostawały szerzej nieznane. Jak rozumieć to „szerzej” – wyjaśnię za chwilę.

Jesienią 1967 roku Komeda odbył ostatnią, jak się później okazało, sesję nagraniową w Europie. Wkrótce po niej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by wznowić współpracę z Romanem Polańskim (który właśnie kręcił „Dziecko Rosemary”). Działo się to wszystko w uzdrowiskowym kurorcie Baden Baden, a w nagraniach towarzyszyli pianiście trębacz Tomasz Stańko, saksofonista altowy Zbigniew Namysłowski, kontrabasista Roman Dyląg oraz szwedzki perkusista Rune Carlsson. Efektem ich zmagań okazał się opublikowany jeszcze w tym samym roku longplay zatytułowany „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”, co można przetłumaczyć jako „Moja słodka europejska ojczyzna – Poezja i jazz z Polski”, który został zresztą uznany za jedną z najciekawszych płyt Komedy. Jak się jednak po latach okazało, na potrzeby tego wydawnictwa pochodzący z Poznania artysta zarejestrował więcej utworów, niż ostatecznie ujrzało światło dzienne. Te, które trafiły do „szuflady”, wydawały się być bezpowrotnie utracone.

Tymczasem kilka lat temu podczas kwerendy w znajdującym się w warszawskiej Bibliotece Narodowej archiwum Krzysztofa Komedy znaleziono rękopisy niewykorzystanych wówczas kompozycji. Zainteresował się nimi Piotr Schmidt, który postanowił je przearanżować i nagrać ze swoim nowym zespołem – Międzynarodowym Sekstetem (a konkretnie to: Piotr Schmidt International Sextet). W sesji, jaka miała miejsce w marcu ubiegłego roku w studiu MAQ Records w Wojkowicach, w sumie udział wzięło ośmiu muzyków, ponieważ lider projektu skorzystał z dwóch sekcji rytmicznych: polskiej (kontrabasista Michał Barański i perkusista Sebastian Kuchczyński) oraz amerykańskiej (kontrabasista Harish Raghavan i perkusista Jonathan Barber). Poza tym w śląskim miasteczku na wezwanie Schmidta wstawili się jeszcze litewski saksofonista Kęstutis Vaiginis, czeski gitarzysta David Dorůžka (znany z artystycznej kooperacji z Agą Zaryan i Piotrem Wyleżołem) oraz kolejny rodak – pianista Paweł Tomaszewski.

Na podstawie odnalezionych rękopisów zespół opracował i nagrał sześć „nieznanych” utworów Komedy, do wydania CD dorzucając jednak jeszcze jedną, tym razem znaną – „After Catastrophe” (nie ma jej natomiast w wersji winylowej). W oryginalnym wydaniu „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen” rozbrzmiewa w sumie kilkanaście numerów inspirowanych twórczością polskich poetów – głównie współczesnych, w tym między innymi Kazimierza Wierzyńskiego, Wisławy Szymborskiej, Józefa Wittlina, Tadeusza Różewicza, Józefa Czechowicza, Władysława Sebyły, Stanisława Grochowiaka, Czesław Miłosza oraz Kazimiery Iłłakowiczówny. W programie stanowiącym niejako aneks do tamtej płyty pojawiły się natomiast kompozycje, w których Komeda nawiązywał do poezji Zbigniewa Herberta („Jonah”, „The Classic”), Krzysztofa Kamila Baczyńskiego („Miserere”), Adama Ważyka („When the Light of Imagination Goes Out”), Bolesława Leśmiana („Just the Two of Them”) i Mieczysława Jastruna („Jan Cherubin”). Do tego oczywiście należy doliczyć wspomnianego już powyżej Miłosza („After Catastrophe”).

Krzysztof Komeda był twórcą jazzowym, ale znał też doskonale klasykę. Wpływy muzyki romantycznej są zresztą słyszalne w jego twórczości, a chyba najbardziej właśnie na albumie „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”. Nie można dziwić się więc, że także na „Komeda Unknown 1967” nie brakuje tonów lirycznych. One są wpisane wprost w kościec tych kompozycji. I to już od otwierającego płytę „Jonah”. Nie oznacza to jednak, że muzycy nie pozwalają sobie również na improwizacje – one z kolei są nieodłącznym elementem stylistyki jazzowej. W nastrojowo snującym się Herbertowskim „Jonaszu” pozwala sobie na nie przede wszystkim Paweł Tomaszewski, ale w partiach solowych możemy podziwiać również Davida Dorůžkę oraz Sebastiana Kuchczyńskiego. Dęciaki pełnią tu rolę drugoplanową, skupiając się głównie na budowaniu – w dwugłosie – odpowiedniego klimatu.

Zaskoczeniem może być obecność na „Komeda Unknown 1967” utworu „Miserere”. Dlaczego? Tak zatytułowany numer znajduje się bowiem także na „Meine süsse europäische Heimat”, tyle że jest to… zupełnie inne dzieło. Tamto powstało w oparciu o liryki Zygmunta Ławrynowicza, Tadeusza Różewicza i Wisławy Szymborskiej, to – nawiązuje do wojennej poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Nie oznacza to jednak, że możemy spodziewać się po nim jedynie mrocznych tonów. Więcej tu romantycznej subtelności, podkreślanej – w części pierwszej – klimatycznymi dęciakami i delikatnym fortepianem; w drugiej zespół wskakuje na wyższy poziom intensywności, zmierzając prostą drogą do punktu kulminacyjnego, po którym następuje wyciszenie. Ośmiominutowy „The Classic” jest powrotem do twórczości Zbigniewa Herberta. I pierwszą kompozycją płynącą „pod prąd”: od stanowczego wejścia perkusji, poprzez wtręty awangardowe i improwizację fortepianową, aż po energicznie postbopowe zwieńczenie. Nie będę ukrywał, że to mój ulubiony utwór na krążku Międzynarodowego Sekstetu Schmidta.

Krzysztof Komeda

W „When the Light of Imagination Goes Out” kompozytor rozprawił się z „Poematem dla dorosłych” Adama Ważyka – jednym z pierwszych utworów poetyckich zapowiadających polityczną „odwilż” w peerelowskiej literaturze i sztuce. Muzyczna wersja tego dzieła jest bardzo zróżnicowana: pojawiają się dźwięki pełne niepokoju, ale i nastrojowe, niekiedy słuchaczom towarzyszy swoiste „rozedrganie” (vide trąbka i fortepian), to znów rozbrzmiewa wyciszająca emocje opowieść gitarzysty i – bliżej finału – „płacząca” trąbka. Nawiązujący do „Dwojga ludzieńków” Bolesława Leśmiana „Just the Two of Them”, choć w pewnym momencie zespół nabiera rozmachu (zwłaszcza trębacz i saksofonista), przede wszystkim koi. Podobnie jak fortepianowa introdukcja do „Jana Cherubina”. Z czasem jednak Sekstet podkręca tempo, a przede wszystkim gra coraz bardziej niepokojąco, co jest głównie zasługą Pawła Tomaszewskiego.

Bonusowy „After Catastrophe” to muzyczna ilustracja słynnego, odwołującego się do powstania w getcie warszawskim wiersza Czesława Miłosza „Campo di Fiori”. Trudno więc oczekiwać od tej kompozycji optymistycznych dźwięków. Przeważają ponownie tony pełne zadumy i niepokoju: począwszy od otwierającej utwór długiej sekwencji fortepianowej (korzystającej z klasyki), aż po solowe partie trąbki i saksofonu oraz prowadzącą do przesilenia gitarę. Piękne zwieńczenie niezwykłej płyty, która ocala od zapomnienia ważne dla dziedzictwa narodowego kompozycje Krzysztofa Komedy. Jak brzmiałyby w wykonaniu samego Mistrza? Zapewne inaczej, ale to wcale nie jest zarzut dla Piotra Schmidta i jego współpracowników. Na tym przecież polega „wartość dodana” – że to samo można odczytać na wiele sposobów. Wystarczy wsłuchać się w to, jak „Moją słodką europejską ojczyznę” rozszyfrował Jan Ptaszyn Wróblewski na albumie wydanym przed pięcioma laty w serii „Polish Jazz”.

30 marca 2023

Skład:
Piotr Schmidt – trąbka, aranżacje
Kęstutis Vaiginis – saksofon tenorowy, saksofon sopranowy
David Dorůžka – gitara elektryczna
Paweł Tomaszewski – fortepian
Michał Barański – kontrabas (1,2,6)
Sebastian Kuchczyński – perkusja (1,2,6)
Harish Raghavan – kontrabas (3-5,7)
Jonathan Barber – perkusja (3-5,7)

oraz
Krzysztof Komeda – muzyka

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »