Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 5 czerwca 2023

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Piotr Schmidt International Sextet
‹Komeda Unknown 1967›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Komeda Unknown 1967
Wykonawca / Kompozytor	Piotr Schmidt International Sextet
Data wydania	24 czerwca 2022
Wydawca	SJ Records
Nośnik	CD
Czas trwania	50:45
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Piotr Schmidt, Kęstutis Vaiginis, David Dorůžka, Paweł Tomaszewski, Michał Barański, Sebastian Kuchczyński, Harish Raghavan, Jonathan Barber, Krzysztof Komeda

Utwory
CD1
1) Jonah	07:56
2) Miserere	05:23
3) The Classic	08:01
4) When the Light of Imagination Goes Out	07:42
5) Just the Two of Them	05:40
6) Jan Cherubin	06:07
7) After Catastrophe	09:55

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Głos z innego świata
[Piotr Schmidt International Sextet „Komeda Unknown 1967” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Czy o Krzysztofie Komedzie wiemy już wszystko? Na szczęście – nie! O czym przekonuje między innymi wydana w ubiegłym roku, sygnowana przez Piotr Schmidt International Sextet, płyta „Komeda Unknown 1967”. Można ją potraktować jako aneks do klasycznego albumu pianisty „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”.

Sebastian Chosiński

Głos z innego świata
[Piotr Schmidt International Sextet „Komeda Unknown 1967” - recenzja]

Piotr Schmidt International Sextet
‹Komeda Unknown 1967›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Komeda Unknown 1967
Wykonawca / Kompozytor	Piotr Schmidt International Sextet
Data wydania	24 czerwca 2022
Wydawca	SJ Records
Nośnik	CD
Czas trwania	50:45
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Piotr Schmidt, Kęstutis Vaiginis, David Dorůžka, Paweł Tomaszewski, Michał Barański, Sebastian Kuchczyński, Harish Raghavan, Jonathan Barber, Krzysztof Komeda

Utwory
CD1
1) Jonah	07:56
2) Miserere	05:23
3) The Classic	08:01
4) When the Light of Imagination Goes Out	07:42
5) Just the Two of Them	05:40
6) Jan Cherubin	06:07
7) After Catastrophe	09:55

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Mogłoby wydawać się, że skoro od tragicznej śmierci Krzysztofa Komedy minęło już ponad pół wieku, jego twórczość nie ma prawa skrywać przed nami żadnych tajemnic. A jednak jest dokładnie na odwrót, czego dowodem chociażby wydane w ostatnich latach albumy „Komeda. Wygnanie z Raju” (2019) Kwartetu Leszka Żądły czy omawiana właśnie dzisiaj płyta Międzynarodowego Sekstetu Piotra Schmidta. Do tego dochodzą jeszcze wydawnictwa, na których uznani artyści odczytują na nowo dzieła mistrza jazzowego fortepianu. Najlepszymi tego przykładami są „Repetitions (Letters to Krzysztof Komeda)” (2017) wrocławskiej grupy EABS, „Komeda Variations” (2020) formacji Leszek Kułakowski Project czy też dwie wersje – nagrane z niemieckim wibrafonistą Christopherem Dellem (2014) oraz jego polskim kolegą po fachu Bartoszem Pieszką (2022) – „Komeda Ahead” Braci Olesiów. Komeda jest więc nie tylko „wciąż żywy”, ale przede wszystkim – i to jest najistotniejsze – inspirujący!

Piotr Schmidt jest artystą całkiem dobrze znanym czytelnikom „Esensji”, którzy mieli już okazję zapoznać się z kilkoma jego wcześniejszymi albumami: „Dark Morning” (2017), „Tribute to Tomasz Stańko” (2018), „Saxesful” (2018), „Saxesful Vol. II” (2021) oraz „Dark Forecast” (2021). Na tej ostatniej znalazły się między innymi nowe wersje dwóch kompozycji Krzysztofa Komedy – „Ballad” oraz „Ballad for Bernt”. Zaliczanych zresztą do jednych z najbardziej znanych. W przypadku wydanego przez SJ Records w czerwcu ubiegłego roku „Komeda Unknown 1967” mamy, co sugeruje już sam tytuł, do czynienia z kompozycjami, które – przynajmniej do tego momentu – pozostawały szerzej nieznane. Jak rozumieć to „szerzej” – wyjaśnię za chwilę.

Jesienią 1967 roku Komeda odbył ostatnią, jak się później okazało, sesję nagraniową w Europie. Wkrótce po niej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by wznowić współpracę z Romanem Polańskim (który właśnie kręcił „Dziecko Rosemary”). Działo się to wszystko w uzdrowiskowym kurorcie Baden Baden, a w nagraniach towarzyszyli pianiście trębacz Tomasz Stańko, saksofonista altowy Zbigniew Namysłowski, kontrabasista Roman Dyląg oraz szwedzki perkusista Rune Carlsson. Efektem ich zmagań okazał się opublikowany jeszcze w tym samym roku longplay zatytułowany „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”, co można przetłumaczyć jako „Moja słodka europejska ojczyzna – Poezja i jazz z Polski”, który został zresztą uznany za jedną z najciekawszych płyt Komedy. Jak się jednak po latach okazało, na potrzeby tego wydawnictwa pochodzący z Poznania artysta zarejestrował więcej utworów, niż ostatecznie ujrzało światło dzienne. Te, które trafiły do „szuflady”, wydawały się być bezpowrotnie utracone.

Tymczasem kilka lat temu podczas kwerendy w znajdującym się w warszawskiej Bibliotece Narodowej archiwum Krzysztofa Komedy znaleziono rękopisy niewykorzystanych wówczas kompozycji. Zainteresował się nimi Piotr Schmidt, który postanowił je przearanżować i nagrać ze swoim nowym zespołem – Międzynarodowym Sekstetem (a konkretnie to: Piotr Schmidt International Sextet). W sesji, jaka miała miejsce w marcu ubiegłego roku w studiu MAQ Records w Wojkowicach, w sumie udział wzięło ośmiu muzyków, ponieważ lider projektu skorzystał z dwóch sekcji rytmicznych: polskiej (kontrabasista Michał Barański i perkusista Sebastian Kuchczyński) oraz amerykańskiej (kontrabasista Harish Raghavan i perkusista Jonathan Barber). Poza tym w śląskim miasteczku na wezwanie Schmidta wstawili się jeszcze litewski saksofonista Kęstutis Vaiginis, czeski gitarzysta David Dorůžka (znany z artystycznej kooperacji z Agą Zaryan i Piotrem Wyleżołem) oraz kolejny rodak – pianista Paweł Tomaszewski.

Na podstawie odnalezionych rękopisów zespół opracował i nagrał sześć „nieznanych” utworów Komedy, do wydania CD dorzucając jednak jeszcze jedną, tym razem znaną – „After Catastrophe” (nie ma jej natomiast w wersji winylowej). W oryginalnym wydaniu „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen” rozbrzmiewa w sumie kilkanaście numerów inspirowanych twórczością polskich poetów – głównie współczesnych, w tym między innymi Kazimierza Wierzyńskiego, Wisławy Szymborskiej, Józefa Wittlina, Tadeusza Różewicza, Józefa Czechowicza, Władysława Sebyły, Stanisława Grochowiaka, Czesław Miłosza oraz Kazimiery Iłłakowiczówny. W programie stanowiącym niejako aneks do tamtej płyty pojawiły się natomiast kompozycje, w których Komeda nawiązywał do poezji Zbigniewa Herberta („Jonah”, „The Classic”), Krzysztofa Kamila Baczyńskiego („Miserere”), Adama Ważyka („When the Light of Imagination Goes Out”), Bolesława Leśmiana („Just the Two of Them”) i Mieczysława Jastruna („Jan Cherubin”). Do tego oczywiście należy doliczyć wspomnianego już powyżej Miłosza („After Catastrophe”).

Krzysztof Komeda był twórcą jazzowym, ale znał też doskonale klasykę. Wpływy muzyki romantycznej są zresztą słyszalne w jego twórczości, a chyba najbardziej właśnie na albumie „Meine süsse europäische Heimat – Dichtung und Jazz aus Polen”. Nie można dziwić się więc, że także na „Komeda Unknown 1967” nie brakuje tonów lirycznych. One są wpisane wprost w kościec tych kompozycji. I to już od otwierającego płytę „Jonah”. Nie oznacza to jednak, że muzycy nie pozwalają sobie również na improwizacje – one z kolei są nieodłącznym elementem stylistyki jazzowej. W nastrojowo snującym się Herbertowskim „Jonaszu” pozwala sobie na nie przede wszystkim Paweł Tomaszewski, ale w partiach solowych możemy podziwiać również Davida Dorůžkę oraz Sebastiana Kuchczyńskiego. Dęciaki pełnią tu rolę drugoplanową, skupiając się głównie na budowaniu – w dwugłosie – odpowiedniego klimatu.

Zaskoczeniem może być obecność na „Komeda Unknown 1967” utworu „Miserere”. Dlaczego? Tak zatytułowany numer znajduje się bowiem także na „Meine süsse europäische Heimat”, tyle że jest to… zupełnie inne dzieło. Tamto powstało w oparciu o liryki Zygmunta Ławrynowicza, Tadeusza Różewicza i Wisławy Szymborskiej, to – nawiązuje do wojennej poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Nie oznacza to jednak, że możemy spodziewać się po nim jedynie mrocznych tonów. Więcej tu romantycznej subtelności, podkreślanej – w części pierwszej – klimatycznymi dęciakami i delikatnym fortepianem; w drugiej zespół wskakuje na wyższy poziom intensywności, zmierzając prostą drogą do punktu kulminacyjnego, po którym następuje wyciszenie. Ośmiominutowy „The Classic” jest powrotem do twórczości Zbigniewa Herberta. I pierwszą kompozycją płynącą „pod prąd”: od stanowczego wejścia perkusji, poprzez wtręty awangardowe i improwizację fortepianową, aż po energicznie postbopowe zwieńczenie. Nie będę ukrywał, że to mój ulubiony utwór na krążku Międzynarodowego Sekstetu Schmidta.

Krzysztof Komeda

W „When the Light of Imagination Goes Out” kompozytor rozprawił się z „Poematem dla dorosłych” Adama Ważyka – jednym z pierwszych utworów poetyckich zapowiadających polityczną „odwilż” w peerelowskiej literaturze i sztuce. Muzyczna wersja tego dzieła jest bardzo zróżnicowana: pojawiają się dźwięki pełne niepokoju, ale i nastrojowe, niekiedy słuchaczom towarzyszy swoiste „rozedrganie” (vide trąbka i fortepian), to znów rozbrzmiewa wyciszająca emocje opowieść gitarzysty i – bliżej finału – „płacząca” trąbka. Nawiązujący do „Dwojga ludzieńków” Bolesława Leśmiana „Just the Two of Them”, choć w pewnym momencie zespół nabiera rozmachu (zwłaszcza trębacz i saksofonista), przede wszystkim koi. Podobnie jak fortepianowa introdukcja do „Jana Cherubina”. Z czasem jednak Sekstet podkręca tempo, a przede wszystkim gra coraz bardziej niepokojąco, co jest głównie zasługą Pawła Tomaszewskiego.

Bonusowy „After Catastrophe” to muzyczna ilustracja słynnego, odwołującego się do powstania w getcie warszawskim wiersza Czesława Miłosza „Campo di Fiori”. Trudno więc oczekiwać od tej kompozycji optymistycznych dźwięków. Przeważają ponownie tony pełne zadumy i niepokoju: począwszy od otwierającej utwór długiej sekwencji fortepianowej (korzystającej z klasyki), aż po solowe partie trąbki i saksofonu oraz prowadzącą do przesilenia gitarę. Piękne zwieńczenie niezwykłej płyty, która ocala od zapomnienia ważne dla dziedzictwa narodowego kompozycje Krzysztofa Komedy. Jak brzmiałyby w wykonaniu samego Mistrza? Zapewne inaczej, ale to wcale nie jest zarzut dla Piotra Schmidta i jego współpracowników. Na tym przecież polega „wartość dodana” – że to samo można odczytać na wiele sposobów. Wystarczy wsłuchać się w to, jak „Moją słodką europejską ojczyznę” rozszyfrował Jan Ptaszyn Wróblewski na albumie wydanym przed pięcioma laty w serii „Polish Jazz”.

30 marca 2023

Skład:
Piotr Schmidt – trąbka, aranżacje
Kęstutis Vaiginis – saksofon tenorowy, saksofon sopranowy
David Dorůžka – gitara elektryczna
Paweł Tomaszewski – fortepian
Michał Barański – kontrabas (1,2,6)
Sebastian Kuchczyński – perkusja (1,2,6)
Harish Raghavan – kontrabas (3-5,7)
Jonathan Barber – perkusja (3-5,7)

oraz
Krzysztof Komeda – muzyka

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zima w mojej głowie
Sebastian Chosiński

30 V 2023

Z tymi supergrupami człowiek prawie nigdy nie wie, czy za chwilę nie zawieszą działalności, ponieważ tworzący je muzycy zajmą się w końcu swoimi codziennymi obowiązkami i macierzystymi formacjami. W przypadku The End na szczęście ta prawidłowość nie dotyczy: Szwed Mats Gustafsson i Norweg Kjetil Møster starają się o to, by co dwa-trzy lata wejść do studia i nagrać nowy krążek. Tym razem jest to album noszący – po raz pierwszy anglojęzyczny – tytuł „Why Do You Mourn”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

więcej »