Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 kwietnia 2024

Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Mythical River
Elephant9
Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind
The Night is the Night
Rotem Geffen
Infinite Reflections
Uniri

więcej »

Zapowiedzi

muzyczne

As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft
The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings

więcej »

Kult
‹Nowohuckie Centrum Kultury 1986›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Nowohuckie Centrum Kultury 1986
Wykonawca / Kompozytor	Kult
Nośnik	CD
Czas trwania	35:58
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Krew Boga	2:36
2) Gadka	0:26
3) For Your Love	2:06
4) Gadka	0:19
5) Rozmyślania wychowanka	2:13
6) Gadka	0:04
7) Wolność	2:56
8) Gadka	0:41
9) Everywhere I Go	3:04
10) Polska	5:12
11) Gadka	2:07
12) Mędracy	5:08
13) Gadka	0:35
14) Odnawianie restauracji	0:58
15) Gadka	0:40
16) Papież Wielkiego Babilonu	4:00
17) Gadka	0:28
18) Młodzi warszawiacy	1:43
19) Gadka	0:42

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Pot i Kreff: Kazik grać, k… mać!!!
[Kult „Nowohuckie Centrum Kultury 1986”, Kult „Warszawa, Riviera - Remont, 1986”, Kazik Na Żywo „Koncert KNŻ promujący PPP”, Kazik Staszewski „Kazik Staszewski gra Weilla”, Kult „Koncert na XXV-lecie Kultu” - recenzja]

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kazik Staszewski na koncertach nigdy nie ganił tych, którzy nagrywali występy, zachęcał ich nawet, mówiąc, by zachowało się coś dla potomnych. W dzisiejszym odcinku cyklu „Pot i Kreff” zapraszam na przegląd najciekawszych bootlegów tego artysty.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pot i Kreff: Kazik grać, k… mać!!!
[Kult „Nowohuckie Centrum Kultury 1986”, Kult „Warszawa, Riviera - Remont, 1986”, Kazik Na Żywo „Koncert KNŻ promujący PPP”, Kazik Staszewski „Kazik Staszewski gra Weilla”, Kult „Koncert na XXV-lecie Kultu” - recenzja]

Kult
‹Nowohuckie Centrum Kultury 1986›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Nowohuckie Centrum Kultury 1986
Wykonawca / Kompozytor	Kult
Nośnik	CD
Czas trwania	35:58
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Krew Boga	2:36
2) Gadka	0:26
3) For Your Love	2:06
4) Gadka	0:19
5) Rozmyślania wychowanka	2:13
6) Gadka	0:04
7) Wolność	2:56
8) Gadka	0:41
9) Everywhere I Go	3:04
10) Polska	5:12
11) Gadka	2:07
12) Mędracy	5:08
13) Gadka	0:35
14) Odnawianie restauracji	0:58
15) Gadka	0:40
16) Papież Wielkiego Babilonu	4:00
17) Gadka	0:28
18) Młodzi warszawiacy	1:43
19) Gadka	0:42

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kult „Nowohuckie Centrum Kultury 1986”

Jeśli ktoś chciałby przekonać się, jak brzmiał Kult na początku kariery, najlepiej sięgnąć po to wydawnictwo. „Nowohuckie Centrum Kultury 1986” zyskało nawet błogosławieństwo samego Kazika i od 2000 roku zaliczane jest do oficjalnych bootlegów w dyskografii zespołu. Oryginał jednak bardzo ciężko zdobyć – został wydany w nakładzie jedynie 77 egzemplarzy.

Warto się wszak postarać, bo choć jakość nagrania nie jest najlepsza, to jednak na tyle dobra, że spokojnie można go posłuchać i nie zmęczyć się specjalnie. Co prawda początek tego nie zapowiada, ale dalej jest lepiej. Niestety otwierająca całość „Krew Boga” jest źle zbalansowana – chyba oryginalna taśma wkręciła się komuś w magnetofonie, bo dźwięk niemiłosiernie „pływa”. Drugi kawałek („For Your Love” z repertuaru Grahama Goldmana z 1965 roku) brzmi już lepiej, tyle tylko, że obnaża całkowity brak umiejętności śpiewu Kazika. Ale nie to jest ważne. W końcu jeśli rozwodzilibyśmy się nad umiejętnościami muzyków i oceniali jakość wykonania poszczególnych kawałków okazałoby się, że nie mamy czego tu szukać. Siła „Nowohuckiego Centrum Kultury 1986” tkwi w klimacie. Wszystko jest tu potwornie toporne i, co tu dużo mówić, niemal amatorskie. A jednak czuć w tym graniu emocje i niesamowitą energię. Kiedy uświadomimy sobie, że materiał ten był grany w PRL-u, takie utwory jak „Polska”, „Wolność”, czy wspomniana wyżej „Krew Boga” nabierają dodatkowej mocy (aczkolwiek na przykład „Młodzi warszawiacy” nic nie tracą i w III RP). Całość uzupełniają wypowiedzi Kazika między utworami, które potęgują klimat kompletnej prowizorki („Strasznie tu jest ciasno (…) ale tu na scenie stoi straszliwie potrzebny fortepian, kurwa, tak potrzebny nam dzisiaj…” lub „Dziękujemy tu koledze, przede wszystkim, który trzymał perkusję cały koncert nogami, bo ona by odjeżdżała… Polska, mieszkam w Polsce…”).

Bootleg ten nie jest oczywiście pozycją dla każdego. Najbardziej zadowoli fanów Kultu, którzy są za młodzi, by mogli posłuchać zespołu w latach 80. Mamy tu bowiem do czynienia z prawdą czasu i prawdą ekranu…

Kult
‹Warszawa, Riviera - Remont, 1986›

EKSTRAKT:	50%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Warszawa, Riviera - Remont, 1986
Wykonawca / Kompozytor	Kult
Nośnik	CD
Czas trwania	77:38
Gatunek	metal, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Piosenka młodych wioślarzy	5:12
2) Wódka	5:48
3) Udana tranzakcja	4:40
4) Odnawianie restouracji	1:10
5) Stara armada	2:59
6) Konsument	3:25
7) Elektryczne nożyce	4:05
8) Totalna militaryzacja	4:04
9) Berlin 30-tych lat	5:01
10) Wolność	3:19
11) Krew Boga	3:34
12) Do Ani	4:47
13) Piloci	5:58
14) Religia Wielkiego Babilonu	5:05
15) Ostatnia wojna	5:56
16) Młodzi warszawiacy	2:06
17) Dom wschodzącego słońca	2:50
18) Piosenka młodych wioślarzy II	2:22
19) Anarchia	1:36
20) Warhead	3:41

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kult „Warszawa, Riviera – Remont, 1986”

Słuchając „Nowohuckiego Centrum Kultury 1986”, można odnieść wrażenie, że Kult był wtedy całkowitą amatorką. A przecież w 1986 roku zespół miał pierwszy przebój w radiowej Trójce w postaci „Krwi Boga”, a za chwilę miała się ukazać jedna z jego najlepszych płyt – „Posłuchaj to do ciebie”. O tym, że ekipa Kazika miała się całkiem nieźle, świadczy bootleg „Warszawa, Riviera – Remont, 1986”. Jeśli brać pod uwagę jakość nagrania, musiał go dokonać ktoś z publiczności, ale mimo to słychać, że mamy do czynienia z w pełni zgranym bandem. Nie doświadczymy tu sytuacji znanej z płyty wymienionej wyżej, kiedy nagle wszystko zagłusza rzężący saksofon albo ryk Kazika, który, trzeba zaznaczyć, śpiewa tu o wiele lepiej, choć zdarzają mu się ewidentne wpadki („Dom wschodzącego słońca”).

Na omawianym bootlegu mamy też więcej materiału niż na „Nowohuckim…”. Przez ponad godzinę obcujemy z prawie całym repertuarem, jakim dysponował wtedy zespół. Mamy więc obfitą reprezentację debiutu, ale nie zabrakło rzeczy, które miały się dopiero ukazać i wejść na stałe do kultowego repertuaru koncertowego („Wódka, „Totalna militaryzacja”). Można też usłyszeć pochodzących z pierwszego singla „Pilotów” (swoją drogą dość kiepsko zagranych) i poprzedzony dedykacją Kazika dla żony „Do Ani”. Pod względem muzycznym obcujemy ze spokojniejszą twarzą Kultu. Punkowego czadu jest tu jak na lekarstwo (choć jeśli miał on brzmieć tak jak w ultraszybkiej wersji „Piosenki młodych wioślarzy”, to może i lepiej). Dominują bardziej jazzowe i bluesowe klimaty, jak chociażby w świetnej wersji „1932 – Berlin”, tu jako „Berlin 30-tych lat”. Najbardziej jednak drażniącą rzeczą jest to, że w niektórych utworach żywą perkusję zastąpiono automatem. Zaszkodziło to zwłaszcza „Ostatniej wojnie” i „Religii Wielkiego Babilonu”, gdzie wkradły się elementy orientalne. Mocną stroną bootlegu jest świetna interakcja zespołu z żywiołowo reagującą publiką. Nawet potknięcie Kazika we wstępie do „Religii Wielkiego Babilonu” jest mu wybaczone i nagrodzone brawami na zachętę.

Kolekcjonerów na pewno zaciekawią utwory, które swojej publikacji doczekały dopiero na krążku dołączonym do książki „Kult Kazika”, czyli „Stara ich armada” (tu jako „Stara armada”), „Anarchia” i kawałek UK Subs „Warhead” z polskim tekstem autorstwa Kazika. Koncert w Remoncie był również pożegnalnym występem Jacka Szymoniaka i Piotra Wieteski, którzy niedługo potem opuścili szeregi formacji.

„Warszawa, Riviera – Remont, 1986” jest na pewno pełniejszym dokumentem, przedstawiającym wczesny Kult, niż „Nowohuckie…”, ale nie posiada tak swojskiego klimatu. Stąd niższa ocena o jedno oczko.

Kazik Na Żywo
‹Koncert KNŻ promujący PPP›

EKSTRAKT:	30%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koncert KNŻ promujący PPP
Wykonawca / Kompozytor	Kazik Na Żywo
Nośnik	CD
Czas trwania	38:59
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Nie zrobimy wam nic złego tylko dajcie nam jego	7:05
2) Czarne i białe w kolorze	3:17
3) Odrzuć to!	3:40
4) Wierszyk z daleka	3:15
5) Przy słowie	3:19
6) Tata dilera / Hardzone	5:03
7) Tańce wojenne	3:21
8) Tha luv	3:40
9) Mądość tego świata	3:34
10) Konsument	2:45

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kazik Na Żywo „Koncert KNŻ promujący PPP” (1995)

W latach 90. Kazik postanowił poszerzyć horyzonty muzyczne. Poza regularną działalnością w Kulcie rozpoczął karierę solową i stał się prekursorem rapu w Polsce. Nie zarzucił jednak bardziej czadowego grania i w 1992 roku powołał do życia formację Kazik Na Żywo (albo jak kto woli KNŻ lub Kaenżet), czyli najostrzejszy, gitarowy przejaw zainteresowań Staszewskiego. Przed rozpadem w 2000 roku zdołała nagrać ledwie trzy płyty. Wśród nich najbardziej bezkompromisową i chyba najlepszą pozycję stanowi „Porozumienie ponad podziałami” z 1995 roku. Tym, którzy chcą posłuchać, jak ten materiał brzmi na żywo, polecam bootleg „Koncert KNŻ promujący PPP”.

Jest to zapis koncertu, jaki dała kapela w radiowej Trójce. Niestety ci, którzy liczą, że dzięki temu będą obcowali z przyzwoitej jakości dźwiękiem, srodze się zawiodą. Całość jest bardzo cicho nagrana i przytłumiona, przez co instrumenty zagłuszają się nawzajem. Co ciekawe, na tle gitarowego zgiełku całkiem dobrze słyszalny jest Kazik. Emanuje wręcz energią i nie oszczędza się w żadnym calu. Tak agresywnie nie śpiewał (jeśli można tak powiedzieć, bo to raczej skandowanie) nawet na studyjnej odsłonie „PPP”. Aż dziwne, że w takich kawałkach jak „Nie zrobimy wam nic złego, tylko dajcie nam jego”, „Tańce wojenne”, czy „Mądrość tego świata” nie stracił głosu. Rewelacyjnie wypada też w słynnym „Tacie dilera”, w którym ekspresyjne wykonanie dodatkowo wzmacnia wymowę tekstu.

Jeśli chodzi o zawartość merytoryczną, mamy do czynienia wyłącznie z kawałkami pochodzącymi z „Porozumienia ponad podziałami”. Zabrakło „Co się z tobą stanie, gdy ci ufać przestanę” i przebojowych „Dziewczyn”. Natomiast „Stałem się sprawcą zgonu taty z powodu mej dumy z brata” pojawia się tu z innym tekstem i nosi nazwę „Czarne i białe w kolorze”. Jeśli więc nie jesteście audiofilami, którzy muszą mieć czysty, selektywny dźwięk, a interesuje was brud i pierwotna energia, a do tego uwielbiacie „PPP”, to jest to płyta dla was.

Kazik Staszewski
‹Kazik Staszewski gra Weilla›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Kazik Staszewski gra Weilla
Wykonawca / Kompozytor	Kazik Staszewski
Data wydania	2001
Nośnik	CD
Czas trwania	54:23
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Zapowiedź
2) Moritet von Mackie Messer
3) Song O Alabamie
4) Pieśń o Kanonierach
5) Mandalay
6) Pieśń o Salomonie
7) Człowieku, Jak Masz Żyć
8) Chorał Poranny
9) Pieśń, W Której Mackie Prosi Wszystkich O Przebaczenie
10) Ballada O Kobiecie Żołnierza
11) Krzesło Łaski
12) Straszna Pieśń O Mackiem Majchrze
13) Ballada O Kobiecie Żołnierza - Wersja quasi-skalna (Fragment+Outro)

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kazik Staszewski „Kazik Staszewski gra Weilla” (2001)

Przełom wieków był dla Kazika wyjątkowo owocnym okresem. W przeciągu półtora roku wziął udział w nagraniu aż pięciu płyt: rewelacyjnej (solowy album „Melassa”), umiarkowanie udanej (projekt „Yugoton”), niewypału („Salon Recreativo” Kultu) i takiej, o której nie wiadomo co myśleć („A pudle?” grupy El Dupa). Wystartował również z nowym projektem, sygnowanym imieniem i nazwiskiem, którego ideą było granie cudzych utworów. Na pierwszy ogień poszły pieśni Kurta Weilla i Bertolda Brechta. W ramach promocji tego wydawnictwa Kazik ponownie wystąpił w radiowej Trójce, dając świetny koncert, zarejestrowany na bootlegu „Kazik Staszewski gra Weilla”.

Tym razem jakość nagrania jest wzorowa. Doskonale słychać każdy instrument, a trzeba przyznać, że od strony muzycznej wiele tu się dzieje. Jest i mięsisty bas, wyraziste, mocne gitary i monumentalne partie klawiszy. Oczywiście można narzekać, że utwory są zagrane ze zbyt wielką dbałością o wierność studyjnym oryginałom (no dobrze, zdarzają się drobne potknięcia, ale to przecież gra na żywo), bez improwizacji i koncertowego szaleństwa, co nie zmienia faktu, że muzykom należą się brawa, bo wywiązali się z zadania wzorowo. Ca prawda gdzieniegdzie pojawiają się niewielkie zmiany aranżacyjne, jak w „Pieśni, w której Mackie prosi wszystkich o przebaczenie” z kościelną partią organów, ale to tylko kosmetyczne drobnostki, nie wpływające specjalnie na odbiór całości. Jeśli chodzi o Kazika, to trzeba przyznać, że potrafi się zmobilizować przed występami na radiowej antenie i ponownie udowodnił, że posiada unikalną charyzmę sceniczną. Zwłaszcza, że melodie Weilla wydają się stworzone do śpiewania ich takim tubalnym i zachrypniętym głosem (czapki z głów za wykonanie „Pieśni o kanonierach”).

W repertuarze koncertu znalazł się cały materiał z płyty „Melodie Kurta Weilla i coś ponad to”, w tym to tytułowe ponad to (czyli „Krzesło łaski”, kawałek napisany przez Nicka Cave’a). Szkoda tylko, że kiedy na zakończenie muzycy odpalają bardziej rockową wersję „Ballady o kobiecie żołnierza” skończył się czas audycji i brutalnie ją wyciszają. Nie zmienia to faktu, że całości słucha się bardzo dobrze i aż trudno uwierzyć, że Weill komponując „Operę za 3 grosze”, z której pochodzą grane utwory, nie brał pod uwagę stricte rockowego instrumentarium.

Kult
‹Koncert na XXV-lecie Kultu›

EKSTRAKT:	90%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Koncert na XXV-lecie Kultu
Wykonawca / Kompozytor	Kult
Data wydania	2007
Nośnik	CD
Czas trwania	177:02
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Utwory
CD1
1) Celina	7:11
2) Kazik o historii Kultu	1:31
3) Do Ani	4:46
4) Kazik o historii Kultu	1:26
5) Wspaniała nowina	5:02
6) Kazik o historii Kultu	0:39
7) Hej, czy nie wiecie	5:16
8) Kazik o Kaście pianistów	0:39
9) Kasta pianistów	4:40
10) Kazik o płycie Spokojnie	0:32
11) Patrz	2:48
12) Niejeden	4:00
13) Kazik o piosence Tan	0:58
14) Tan	5:47
15) Kazik o historii Kultu	1:37
16) Knajpa morderców	4:32
17) Kazik o płycie Kaseta	0:45
18) Czekając na królestwo JHWH	5:18
19) Kazik o piosence Baranek	0:31
20) Baranek	4:13
21) Kazik o płycie Tata 2	0:58
22) Nie dorosłem do swych lat	6:14
23) Życzenia, dedykacje	0:39
24) Wódka	4:44
25) Kazik o cenzurze i Totalnej militaryzacji	1:26
26) Totalna militaryzacja	3:33
27) Życzenia i o piosence Młodzi warszawiacy	1:01
28) Młodzi warszawiacy	1:48
29) Życzenia	1:20
30) Arahja	3:29
31) Kazik o piosence Lewy czerwcowy	0:33
32) Panie Waldku, pan się nie boi, czyli lewy czerwcowy	3:36
33) Kazik o cenzurze i piosence Totalna stabilizacja	2:57
34) Totalna stabilizacja	2:57
35) Cham	6:11
36) Ręce do góry	3:50
37) Życzenia	1:53
38) Dom wschodzącego słońca	3:00
39) Dolina	1:57
40) Kazik zapowiada	0:09
41) Zgroza	2:31
42) Życzenia i o piosence	2:08
43) 6 lat później	5:57
44) Życzenia	1:01
45) Nie żyję ponad stan	6:07
46) Zyczenia	1:11
47) Poznaj swój raj	4:34
48) Życzenia	1:32
49) Bracia	5:11
50) Życzenia	1:11
51) Brooklińska rada Żydów	5:22
52) Dziewczyna bez zęba na przedzie	5:57
53) 100 lat, życzenia, wręczenie tortu	4:16
54) Polska	6:24
55) Konsument	3:33
56) Wolność	2:52
57) Krew Boga	2:37
58) Sowieci	1:18
59) Pożegnanie	0:18

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Kult „Koncert na XXV-lecie Kultu” (2007)

Na koniec pozostaje wspomnieć o chyba najciekawszej pozycji spośród bootlegów Kultu i Kazika. Przynajmniej od strony muzycznej. „Koncert na XXV-lecie Kultu” jest kolejnym zapisem występu grupy w Trójce. Tym razem jednak występ nie odbył się w żadnej sali koncertowej, a w ogródku przy studio na Myśliwieckiej. Dzięki temu atmosfera występu wydaje się luźniejsza, trochę piknikowa. Muzycy się nie spinają i dają po prostu dobry koncert.

Tym razem nie ma mowy o brutalnej ingerencji pana, który zapowie koniec audycji i tym samym bootlegu. Tu muszę wyrazić najgłębszy szacunek dla dyrekcji Trójki, która zdecydowała się wyemitować cały występ, choć w dzisiejszych czasach poświęcenie niemal trzech godzin dla jednego zespołu, wymaga nie lada odwagi. I to bez przerywania go reklamami. Dzięki temu możemy posłuchać przekroju największych hitów i najważniejszych utworów w repertuarze grupy. Obowiązkowo mamy więc starsze numery jak „Do Ani”, „Hej, czy nie wiecie”, „Wódkę”, „Krew Boga”, „Arahję” i „Polskę”, silną reprezentację płyt z lat 90. („Celina”, odśpiewany chóralnie z publicznością w końcówce „Baranek”, „Dziewczyna bez zęba na przedzie”, „6 lat później”), a także garść nowszego materiału („Brooklińska rada Żydów”, „Bracia”). Nie zabrakło kilku niespodzianek: o dziwo panowie zagrali „Panie Waldku, Pan się nie boi, czyli Lewy Czerwcowy”, który nie należy do stałego repertuaru koncertowego, jest rosyjskojęzyczna „Dolina” i obowiązkowo na koniec „Sowieci”. Oczywiście zabrakło kilku kawałków, jak „Gdy nie ma dzieci”, ale Kult ma tak bogatą dyskografię, że gdyby chcieli zadowolić wszystkich, musieliby grać pół dnia.

Dodatkową atrakcją są rozbudowane wypowiedzi Kazika między utworami. Opowiada ciekawostki o kolejnych granych kawałkach i przybliża nieco historię zespołu. Co prawda w pewnym momencie zaczyna się to rozjeżdżać, bo Staszewski zaczyna czytać przysyłane e-mailami życzenia, co niepotrzebnie generuje przydługie przerwy, ale z drugiej strony tworzy to niepowtarzalną atmosferę święta. Potęguje ją obowiązkowe odśpiewanie „Sto lat” przez zebranych.

Ponieważ w dorobku Kultu znajduje się tylko jedna oficjalna płyta koncertowa i do tego dość kiepska, bardzo cieszy fakt, że chociaż w nieoficjalnym obiegu trafiło się coś takiego jak „Koncert na XXV-lecie Kultu”. Nie dość, że charakteryzuje się całkiem niezłym brzmieniem, to jeszcze prezentuje zespół takim, jakim jest na co dzień, może nie idealnie zgrany, zaliczający trochę potknięć, ale wytwarzający unikatowy klimat i, pomimo upływu 25 (a teraz już więcej) lat działalności, wciąż potrafiący porwać słuchaczy.

31 grudnia 2009

Komentarze

31 XII 2009 17:35:23

Dodam, że Nowohucki dom KULTury był wypalany na tak kiepskich płytach, że mój egzemplarz zrobił się do dzisiaj prawie przezroczysty i już nie da się go odtworzyć.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: W poszukiwaniu zapomnianej przyszłości
Sebastian Chosiński

18 IV 2024

Każdy wielbiciel rodzimej progresywnej elektroniki powinien z uwagą przyglądać się kolejnym produkcjom kierowanego przez Jarosława Pijarowskiego Teatru Tworzenia. Chociaż lider pochodzi z Bydgoszczy, jest to projekt wykraczający znacznie poza miasto nad Brdą, a w przypadku najnowszego materiału – „Forbidden Archaeology (Opus 1,1)” – wręcz międzynarodowy. Jak na razie udostępniony został jedynie w sieci, także w formie filmu wideo.

więcej »