Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 19 kwietnia 2024

PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Twórczość

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Marta Potocka
‹Chomik›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Autor	Marta Potocka
Tytuł	Chomik
Opis	Urodzona w 1986 r. pod Tarnowem, ukończyła Elektrotechnikę na AGH w Krakowie, obecnie mieszka w Warszawie gdzie pracuje jako programistka. Miłośniczka nauk ścisłych, podróży i science-fiction. W swoich tekstach stara się przewidzieć jak będzie wyglądała bliska nam przyszłość.
Gatunek	SF

Chomik

Marta Potocka

1 2 3 4 »

Z chomikami najtrudniejszy jest pierwszy krok. Im dłużej chomikują, tym trudniej jest ich złamać, ale kiedy już raz sprzeniewierzą się swoim chorym zasadom, zwykle puszczają im hamulce i rozpoczyna się konsumpcyjna orgia.

Marta Potocka

Chomik

Marta Potocka
‹Chomik›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Autor	Marta Potocka
Tytuł	Chomik
Opis	Urodzona w 1986 r. pod Tarnowem, ukończyła Elektrotechnikę na AGH w Krakowie, obecnie mieszka w Warszawie gdzie pracuje jako programistka. Miłośniczka nauk ścisłych, podróży i science-fiction. W swoich tekstach stara się przewidzieć jak będzie wyglądała bliska nam przyszłość.
Gatunek	SF

Był piątek, godzina szesnasta, a ja właśnie wylogowałem się z BACHUSA. Dziesięć minut dzieliło mnie od Pól Mokotowskich i odbywającego się na nich co tydzień Food Drone Friday, a na myśl o hinduskim żarciu ślina napływała mi już do ust. Kręciłem się jeszcze chwilę przy dystrybutorze wody, żeby wyjść dokładnie po sześciu godzinach. Zakładowe systemy nie znały litości i gdybym urwał chociaż minutę, wytknęłyby mi to na pomarańczowo w miesięcznym raporcie, a zaraz po nich to samo zrobiłby Pudłowski – mój szef.

Z Pudłem wolałem nie zadzierać, odkąd mój indeks wydajności poleciał na pysk i ledwo utrzymywałem przedostatnie miejsce w grupie. Firmowemu psychologowi, który musiał odbyć ze mną obowiązkową rozmowę, wcisnąłem historię o wypaleniu zawodowym i braku nowych wyzwań, faktem jednak było, że zwyczajnie nie lubiłem swojej pracy. Miałem już naprawdę dosyć wpychania pelikanom ryb w gardła, targetowania, wytwarzania potrzeb i pilnowania realizacji. I tak w kółko, od pięciu lat. Rzuciłbym to już dziesięć razy i żył sobie spokojnie z pensji podstawowej, gdyby nie moja pasja – zakłady bukmacherskie. Od lat czułem, że jestem o krok od wielkiej wygranej, takiej która zmieni wszystko i zapewni mi fundusze na lata życia w luksusie. Niestety ostatnio ciągle prześladował mnie pech, mecze kończyły się absurdalnymi wynikami i, prawdę mówiąc, moja inwestycja w zakłady była mocno pod kreską. Potrzebowałem pieniędzy, żeby się odkuć, więc musiałem pilnować roboty. Gdybym ją stracił, to tym, co zostałoby mi z pensji podstawowej, mógłbym grać co najwyżej na loteriach dobroczynnych. A poziom amatorski mnie nie interesował.

Odliczałem już ostatnie sekundy do wyjścia, czując, jak żołądek skręca mi się w oczekiwaniu na chicken tikka masala, gdy zza rogu wyszedł Pudło.

– Michał, ale mam farta, że cię jeszcze złapałem! – Rozłożył ręce w geście powitalnym i zaprezentował mi plamy potu na koszuli. Jego jak zawsze zielona dioda lśniła złowieszczym blaskiem. Zerknął na zegarek. – Ty już po godzinach, prawda? Ale może znajdziesz dla mnie jeszcze sekundę?

Zgrzytnąłem zębami i przywołałem na twarz najmilszy uśmiech, na jaki mogłem się zdobyć.

– Jasne, Patryk, dla ciebie zawsze mam czas.

– Świetnie. – Zatarł ręce jak sprzedawca nieruchomości po dobiciu targu. – To chodźmy do mnie, co? Musimy obgadać jedną małą sprawę. Napijesz się czegoś?

Poczułem, jak kurczy mi się żołądek, ale tym razem nie miało to nic wspólnego z hinduskim jedzeniem. Zawsze tak reagowałem na rozmowy z Pudłem, a im bardziej był miły, tym mocniej się stresowałem. Przez całą drogę robiłem w głowie rachunek sumienia, bo miałem przeczucie, że nie chce ze mną rozmawiać o podwyżce.

Chciałbym tak trafnie przewidywać wyniki meczów.

– Słuchaj, niestety mamy mały problem – zaczął przyjmując zafrasowaną minę, a rosnące pod jego pachami plamy tylko dodawały jej wiarygodności. – Ja wiem, że jesteś super facetem i robisz, co się da, pojawiły się jednak naciski z góry.

Naciski z góry. Już ja wiem, co to znaczy.

– Niestety w tym miesiącu masz najniższy indeks wydajności z całej grupy…

– Z całej grupy? – Oburzyłem się. – Byłem przedostatni.

– Tak. – Przybrał jeszcze bardziej zmartwiony wyraz twarzy. – Ale Oksana spięła poślady, posiedziała po godzinach, no i… no, jesteś ostatni.

– Zrobię, co mogę, żeby się poprawić – bąknąłem. Nie wiedziałem za bardzo, czego Pudło ode mnie oczekuje.

Patrzył na mnie z tak autentycznym współczuciem, że aż w nie uwierzyłem.

– Normalnie tak byśmy zrobili. Każdy czasem ma gorszy okres, ja to rozumiem. Tylko te naciski z góry… Niestety dostałem informację, że nowo wdrożony algorytm BACHUSA osiąga lepszy indeks od twojego. Więc góra nie rozumie, dlaczego mamy trzymać pracownika i płacić mu pieniądze, skoro tę samą robotę wykona automat.

Poczułem, jak krew odpływa mi z twarzy. BACHUS – Behawioralno-Algorytmiczny Częściowo Heurystyczny Usprawniacz Sprzedaży – stworzony pięć lat temu przez nadaktywnych studentów informatyki Politechniki Warszawskiej najpierw spowodował wysyp nowych miejsc pracy dla ludzi jak ja, którzy mieli delikatnie wspomagać jego działanie, aby później, z każdą aktualizacją oprogramowania, zagarniać coraz większy zakres moich obowiązków. Jak niby miałem rywalizować z superkomputerem, który na dodatek pracował dwadzieścia cztery godziny na dobę?

Pieprzyć to.

– OK, rozumiem. Czyli co, wylatuję? – Starałem się, żeby głos mi nie drżał, ale nie było to wcale proste.

– Wylatujesz? – zdziwił się Pudłowski. – Skąd. Tego by brakowało, żebym pozwolił na zmniejszenie swojego zespołu. Absolutnie. Zaproponowałem rozwiązanie, a góra się zgodziła.

– Jakie rozwiązanie?

– Dostaniesz zadanie specjalne. Algorytmy zidentyfikowały chomika. I na twoje szczęście nie potrafią sobie z nim poradzić. Jakaś wyjątkowo twarda sztuka, odporna na klasyczne kampanie, trzeba mu się będzie przyjrzeć bliżej. Jak ci się uda, to skorygujemy indeks, a do tego górze się udowodni, że automaty nie załatwią całej roboty i nadal potrzebny jest człowiek. Co ty na to?

Poczułem, jak schodzi ze mnie powietrze. Chomik, phi. Bałem się, że każą mi wyczyścić szczoteczką do zębów wszystkie kible w biurze. Z chomikiem bez problemu sobie poradzę. Zrobiło mi się tak lekko, że miałem ochotę uściskać Pudłowskiego.

– Super pomysł, Patryk! Naprawdę świetny. Z przyjemnością się tym zajmę. Dziękuję ci!

– No to fantastycznie! – Szef znowu zatarł ręce. – Jesteś super gościem, Michał, wiem że dasz radę.

Pożegnaliśmy się serdecznie i raźnym krokiem ruszyłem na Pola Mokotowskie. Już się cieszyłem na tę robotę z chomikiem. Zapowiadała się odmiana od codziennej monotonii i wyzwanie, przy którym mogłem pokazać, ile jestem wart. Czułem się jak człowiek, który prosto z szubienicy uciekł na tropikalną wyspę z egzotycznymi tancerkami.

• • •

Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Ilustracja: Agnieszka ‘Achika’ Szady

W poniedziałek wpadłem do biura jak burza, pełen nowej energii. Cała ta afera z indeksem wydajności wyszła mi chyba na dobre, bo pierwszy raz od kilku miesięcy chciało mi się pracować. Przygotowałem ogromny kubek kawy i zabrałem się za robotę.

Chomik nazywał się Katarzyna Sójka, miał przeciętną twarz sugerującą niższej klasy klinikę chirurgii plastycznej, trzydzieści jeden lat i współczynnik konwersji wynoszący dwadzieścia procent. Zdziwiło mnie, że zakład zainteresował się nią dopiero teraz.

Zakład Równowagi Społecznej, w którym pracowałem, zajął miejsce otoczonego złą sławą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zamkniętego ostatecznie pierwszego maja dwa tysiące trzydziestego roku wraz z wprowadzeniem pensji podstawowej. Data ta wyznaczała symboliczny początek nowoczesnej Polski i znało ją każde dziecko. Obecnie nikt już nie potrafił sobie wyobrazić jak mógł funkcjonować świat, w którym ludzie, którzy nie chcieli albo nie mogli pracować, byli skazani na ubóstwo lub upokarzające żebranie o zasiłki, które pazurami trzeba było wydzierać z rąk chciwych urzędników.

Pensja podstawowa rozwiązała większość problemów trapiących społeczeństwo początku dwudziestego pierwszego wieku. Jej wysokość ustalono na poziomie pozwalającym wieść skromne, ale godne życie, a jedynym warunkiem przyznania było przystąpienie do programu Społecznej Obserwacji, co dla każdego uczciwego obywatela i tak stanowiło oczywistość.

Do SO należało ponad dziewięćdziesiąt pięć procent społeczeństwa, a posiadanie czipa ze świecącą diodą na wysokości jabłka Adama było konieczne, jeśli zależało nam na kontaktach międzyludzkich. Jej kolor mówił o stopniu konwersji, zatem największym szacunkiem cieszyli się ci, których dioda świeciła na zielono – oznaczało to, że wydawali więcej niż pobierali od państwa. Dobrze widziany był też niebieski, wskazujący na konwersję między dziewięćdziesiąt a sto procent. Fioletową, powyżej sześćdziesięciu procent, mieli często starzy ludzie, którzy nie potrafili wyzbyć się nawyku odkładania pieniędzy, a poniżej nich byli już tylko świecący na czerwono. Ci zwykle nosili szaliki. Poza paroma ekscentrycznymi aktorami czy – zapewne prowadzącymi lewe interesy – milionerami, bez diody paradowali złodzieje, wywrotowcy i prostytutki, nic więc dziwnego, że normalny człowiek na widok gołej szyi odruchowo patrzył jej właścicielowi na ręce.

Czip posiadał moduł lokalizacyjny, potrafił też określić kierunek, w jakim był zwrócony. Dzięki temu praktycznie wyeliminowano problem porwań i niewyjaśnionych zaginięć. Przynależność do programu dawała też ZRS uprawnienia do śledzenia cyfrowej komunikacji, mediów społecznościowych, konta bankowego, danych medycznych, historii przeglądanych witryn i zakupów danego człowieka. Nic, czego uczciwy obywatel mógłby się obawiać.

1 2 3 4 »

Komentarze

26 V 2019 14:18:59

Gratuluję pomysłu- połączenie opisu systemu oceny socjalnej w wersji polskiej z zaawansowanym wrogim bot-netem, o takiej wersji rozwoju sieci jeszcze nie czytałem. A może to nie bot, tylko AI? Chętnie zobaczę jakieś inne opowiadanie w tym uniwersum, np. z punktu widzenia Chińczyków.

27 V 2019 12:56:38

Dziękuję, i cieszę się, ze tekst przypadł Ci do gustu.
Ciekawy pomysł z tymi Chińczykami. Pewne jest to, że system u nich działałby zupełnie naczej (jeśli w ogóle by istniał). Nie sądzę, żeby udostępniali swoim obywatelom dostęp do tych samych banków, w których bezpiecznie mogą przechowywać pieniądze Europejczycy. W tamtych realiach poszlabym chyba w nakręcanie maksymalnej rywalizacji między ludźmi i bardzo mocne (wykładnicze) powiązanie jakości życia z ilością wypracowanego zysku.

27 V 2019 23:21:24

Ależ system oceny socjalnej już u nich istnieje i działa, przynajmniej w dużych miastach, tyle że nie wdrożyli jeszcze pensji podstawowej.
Z punktem widzenia Chińczyków chodziło mi bardziej o ich spojrzenie na nasz system. Dodatkowo nie wydaje mi się, aby przelane poza system pieniądze były bezpieczne- wszak żaden z „porządnych” obywateli nie będzie miał szans na dostęp do nich.

28 V 2019 00:49:28

Z tego co wiem, to system oceny socjalnej w Chinach powstał kilka miesięcy po emisji odcinka "Black Mirror" poruszającym właśnie ten temat. Nie wierzę wprawdzie, żeby Chińczycy się nim inspirowali, ale zbieżność czasowa wyszła idealnie.
Obstwiałabym też, że w najbliższych dziesięcioleciach Chiny nie będą miały motywacji do wprowadzania pensji podstawowej. Nie potrafiłabym tego uzasadnić w ich realiach. Natomiast jak najbardizej potrafię sobie wyobrazić sytuację, w której mocno zmotywowany do zarabiania chiński haker patrzyłby na europejski system jak na łakomy i słabo broniony kąsek ;)

29 V 2019 11:40:57

Bardzo trafna ocena systemu społeczno-ekonomicznego i kierunków w których zmierza. Gratuluję.

03 VI 2019 12:42:00

Niezaleznie od Nosedive z Black Mirror podobny system oceny spolecznej zaprezentowano tez w Majority Rule - 7 odcinku pierwszego sezonu serialu sci-fi The Orville (serial podobny do Star Treka TNG).

03 VI 2019 14:43:18

The Orville nie oglądałam, ale z Black Mirror się nie do końca zgodzę. Tam system skupiony był na pilnowaniu aby obywatel "zachowywał się tak jak trzeba", w moim tekście system ma za zadanie napędzić konsumpcję i obieg pieniądza, monitorowanie zachowania obywateli nie jest jego cześcią.

05 VI 2019 12:29:57

Chodzilo mi o to, ze Majority Rule jest podobne do Nosedive, a nie do Twojego tekstu. A serial The Orville polecam, jesli lubilas ST TNG, to Orville tez bedziesz lubila.

06 VI 2019 18:29:26

Kolejne zaskoczenie. Doceniam za te niespodziewane "zwroty akcji" i przemycenie do opowiadania elementów z życia codziennego.

08 XII 2020 01:36:17

Opowiadanie całkiem fajne, bo na czasie. Ale żeby na Zajdla? Jako że tematyka z praktyki biznesowej i zainteresowań jest mi bliska, będę się trochę czepiał. Świat ten w opowiadaniu jest niestety trochę niedopracowany, chociaż ma sens i pewną składnię logiczną. Ale problemy które w opowiadaniu wystąpiły można będzie bardzo prosto rozwiązań i to bez żadnych instytucji. W tak zaawansowanym świecie jaki mamy, pojawia się zbyt wiele trywialnych problemów - jak np. możliwość zakupu zakazanych książek, niechęć do wydawania pieniędzy czy do pracy i wiele innych. Oczywiście konwencja opowiadania nie podejmie próby rozwiązania tego typu problemów, ale mi już świta prosta myśl - nie wydajesz kasy? to zostają skasowane środki na koniec miesiąca - masz za damo to się trzymaj reguł (tak działają obecnie korporacje, nie wydadzą budżetów to przepada). Więc takim prostym mechanizmem można rozwiązać wszystkie problemy w tym opowiadaniu.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ilustracja: <a href='mailto:tatsusachiko@gmail.com'>Tatsu</a>, wygenerowane przy pomocy AI

Bestseller
Marcin Pindel

16 III 2024

— Spójrz prawdzie w oczy: marny z ciebie pisarzyna, takich „talentów” jest na pęczki w każdym zakątku tego kraju. Nawet wśród twoich uczniów było wielu lepszych od ciebie; pewnie to zauważyłeś, czytając ich wypracowania, ale twoje chore przekonanie o tym, że jesteś wyjątkowy, pozbawiło cię trzeźwego osądu. Tylko ja mogę ci pomóc, jedyne, co musisz zrobić, to o to poprosić.

więcej »

Pająki
Jan Myśliborski

14 I 2024

Było już prawie zupełnie ciemno. Kiedy zatrzaskiwał ciężkie skrzydło bramy, wydało mu się, że po drugiej stronie drogi dostrzegł zarys sylwetki stojącego pod drzewem człowieka. Mimo wszystko poczuł coś w rodzaju ulgi, gdy już przekręcił klucz.

więcej »

Kształt duszy
Tomasz Jarząb

16 XII 2023

Upubliczniasz dostęp do swoich myśli i ludzie odnajdują w tobie własne odbicie. Nie możesz kłamać, oszukiwać. Jesteś tylko tym, czym jesteś, obrany z pozorów i kurtuazyjnych zasłon, które jedynie przysłaniają twoją zwyczajność. Rzeka to widzi i podziwia. A ty podziwiasz siebie za to, że odważyłeś się pokazać komuś prawdziwe ja. Że stałeś się przez to kimś niezwykłym.

więcej »