KuraEwa Dziewulska Namiętnie mu się przyglądała,
bez przerwy go gdzieś przestawiała, a on coraz bardziej był miły. Ewa DziewulskaKuraNamiętnie mu się przyglądała, bez przerwy go gdzieś przestawiała, a on coraz bardziej był miły. Niewiele przytrafia się Kurze bo cały jej świat to podwórze. Do tego ogólnie jest mała, Więc gdyby się tak zakochała - – uczucie też będzie nieduże. Nieważne są jednak wielkości, gdy sprawa dotyczy miłości, bo tutaj – nie tylko dla Kury - – jest problem odwiecznej natury: Co zrobić, gdy brak wzajemności? Dreptała więc w kółko jak struta, dumając jak zdobyć Koguta. A on był prawdziwym artystą: łeb nosił wysoko, piał czysto i wielkie miał klamry przy butach. Na kury nie zwracał uwagi, lecz mimo swej wielkiej powagi wygadał się komuś w sekrecie, że marzy o własnym portrecie. - – I to jej dodało odwagi. Stwierdziła, że będzie artystką! Uznała, że chęć to już wszystko, więc w kąt odrzuciła nauki, by szybciej się zbliżyć do sztuki. - – Kazała się zwać portrecistką. Minęło trzy dni, może dłużej, nim Kogut przedstawił się Kurze. Pokornie wyraził szacunek, bo bał się o swój wizerunek - – gdzieś w głębi okropnym był tchórzem. Obawy go wnet opuściły, a ruchy jej pędzla – olśniły. Namiętnie mu się przyglądała, bez przerwy go gdzieś przestawiała, a on coraz bardziej był miły. Gdakało już całe podwórze, że Kogut zakochał się w Kurze. I w tym miało tkwić bajki sedno, że wreszcie złączyły się w jedno dwa szczere uczucia nieduże… …Lecz tutaj się wszystko zaczęło, gdy Kura skończyła swe dzieło… Pod wpływem romansu i transu zabrakło jej trochę dystansu… …i wszystkim gdakanie odjęło. Bo takie się rzeczy zdarzają, gdy kury do sztuki się pchają. Więc poczuł się Kogut matołem - – zupełnie jak dzień przed rosołem, bo portret przedstawiał… jajo! 10 sierpnia 2003 |
Światowy Dzień Poezji w roku 2024 powitajmy razem z przemyśleniami o Niej pióra Teresy Paryny (Przemyśl), Waldemara Jaglińskiego (Kraków), Katarzyny Hop-Drzewieckiej (Legionowo), D’Arii Galickiej (Przemyśl).
więcej »Dygotając w przestrzeni
W polu serca człowieka
Sam człowiek się zastanawia
Co go jeszcze tu czeka?
...ze szkicownika, cz. 9
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 8
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 7
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 6
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 5
— Jacek Rosiak
Za kulisami autoportretu, cz. 3
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 4
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 3
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 2
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 1
— Jacek Rosiak