Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Anna Maria Goławska
‹„Dorastanie” i inne wiersze›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
AutorAnna Maria Goławska
Tytuł„Dorastanie” i inne wiersze
OpisAnna Maria Goławska, rocznik 1974. Autorka, której utwory zostały już zauważone w kilku ogólnopolskich konkursach literackich, między innymi otrzymała II nagrodę w Krośnichach w konkursie „o ludzką twarz człowieka 2000”. Z nadesłanych do redakcji Esensji sporego zestawu wierszy wybraliśmy kilka z nich, naszym zdaniem najlepiej ilustrujących nastrojowość twórczości, jak i samej osobowości autorki. Liczymy, że spodobają się one również naszym Czytelnikom.
Gatunekpoezja

„Dorastanie” i inne wiersze

o słońce
ludzie nie są warci
zachodu

Anna Maria Goławska

„Dorastanie” i inne wiersze

o słońce
ludzie nie są warci
zachodu

Anna Maria Goławska
‹„Dorastanie” i inne wiersze›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
AutorAnna Maria Goławska
Tytuł„Dorastanie” i inne wiersze
OpisAnna Maria Goławska, rocznik 1974. Autorka, której utwory zostały już zauważone w kilku ogólnopolskich konkursach literackich, między innymi otrzymała II nagrodę w Krośnichach w konkursie „o ludzką twarz człowieka 2000”. Z nadesłanych do redakcji Esensji sporego zestawu wierszy wybraliśmy kilka z nich, naszym zdaniem najlepiej ilustrujących nastrojowość twórczości, jak i samej osobowości autorki. Liczymy, że spodobają się one również naszym Czytelnikom.
Gatunekpoezja
dorastanie
kiedy mężczyzna wychodzi
dziewczyna ściąga przez głowę
aksamitną suknię kobietę
wygładzając zmarszczki
materiału starannie
wiesza ją w szafie
nie zaglądając do lustra
związuje gumką
potargane włosy
puszcza zielone oko
do włóczkowego misia na tapczanie
krzywym pismem
objawia sekrety
pamiętnikowi o okładkach
w kwiaty i serca
gryząc ołówek i palce
powtarza zadane lekcje
mruczy słowa i wybija rytm
popularnej piosenki
zimną bosą stopą
druga skarpetka gdzieś
się zapodziała
z parapetu machając nogami
szczerzy zęby do dzieci z podwórka
widząc z daleka
mężczyznę powracającego
śpiesznie poprawia uśmiech fryzurę
i wkłada miękką sukienkę
coraz sprawniej i coraz rzadziej
tyłem na przód


Ilustracja: Łukasz Matuszek
Ilustracja: Łukasz Matuszek
***
wysyłają mi na pomoc
kalekie uśmiechy słów
a przecież to ja jestem silna
i wierzę w siebie
wierzę że budząc się
w jakimkolwiek miejscu
i o jakiejkolwiek porze
będę ciągle tym samym
skończonym ciałem
wierzę że oddając się każdemu
na wszystkie sposoby
przez nikogo nie zostanę
zabrana od siebie doszczętnie
wierzę że obracając się
przez całą ciemność
z boku na bok
z pleców na brzuch
nie zdołam naraz
obrócić się w proch
jestem pewna mojego istnienia
wierzę że kant ściany
rozbija wściekłe wahadło głowy
wierzę że palce
mojej prawej ręki
obejmą i udźwigną
trzonek stalowego narzędzia
jestem taka silna wierzę


Ilustracja: Łukasz Matuszek
Ilustracja: Łukasz Matuszek
***
na imię mam marta
mówię do ciebie zupą
krzyczę kawałkiem
bordowej wątroby
słucham cie czystym
kołnierzykiem koszuli
a jednak nie mówisz
wszystkimi językami świata
stoisz z nią
gładkodłonną marią
która wybrała lepszą cząstkę
ale ja wciąż jeszcze
mam wybór
mogę nadal karmić
jej śniade
zasmarkane dzieci
albo mogę
przestać


***
oparłeś dzisiaj lekko
dłoń na moim ramieniu
a mi tam dusza rośnie
drżąco pierzaście dziwnie
i jak ja się teraz oddam
martwej ciężkiej ziemi
z takim ledwie rozkwitłym
trzepotliwym skrzydłem


Ilustracja: Łukasz Matuszek
Ilustracja: Łukasz Matuszek
marii
ja jestem
z innego błota
ja jestem miłość
tęsknota
lepszość
ja jestem
wybranka światła
boginka kwietna
ja jestem
dobra wróżka
na niedobrych ścieżkach
drobnostka
poetka


***
w wilgotnej nadrzecznej trawie
dwie prawe stopy
i dwie stopy lewe
węszą za sobą
ostrożnie
zawstydzająca jest
ich białoskóra bosość
i nawet brudne ziemią
od spodu
pozostają czyste
łakną się zbyt nieśmiało
więc tyłem piętami
coraz bliżej się łaszą
gotowe odbiec
płochliwe
aż łączy się rozerwane
kiedyś powoli ciało
moja wiara
może przyrosnę na nowo
długą wypukłą blizną


Ilustracja: Łukasz Matuszek
Ilustracja: Łukasz Matuszek
***
słońce wam dostojnie
oddaje ostatnie pokłony
czeka na zapatrzenie
w siebie
na krótką myśl
o ciągłym cudzie
stoicie plecami
oparci o najwyższe dary
o słońce
ludzie nie są warci
zachodu


***
ocal mnie od rozumiem
od widzę i słyszę
od rozdawania i zachowywania
od czynienia dobra i czynienia zła
od pragnienia i od nadmiaru
daj mi sprawiedliwość słońca
i obojętność powietrza
i wywiedź mnie z uczestnictwa
ziemi świadomej
z domu niewoli


Ilustracja: Łukasz Matuszek
Ilustracja: Łukasz Matuszek
***
kropelko życia
główce twojej nie rozumiejącej
jeszcze
opowiadam miłość
i wielką prawość świata
stópkom twoim
przyjazność trawy i piasku
rączkom
ciepło bliźniego ciała
opowiadam ci też
(zanim złem je nazwą)
lęk i nieświadomość
opowiadam
żebyś miał mocną tarczę
lecz nie chciał sięgać
po miecz


***
bo czasem podchodzisz do mnie
od tyłu
twój oddech pochyla mi głowę
a moja szyja i kark
stają się świeżą gliną
wołającą o rysunek i kształt
zęby twoje i język
dlatego nie pozwolę nigdy
moim włosom urosnąć
koniec
1 lutego 2001

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Snuję cichości
Monika Zając-Czerkies

6 IV 2024

więcej »
Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Światowy Dzień Poezji 2024
D’Aria Galicka, Teresa Paryna, Katarzyna Hop-Drzewiecka, Waldemar Jagliński

23 III 2024

Światowy Dzień Poezji w roku 2024 powitajmy razem z przemyśleniami o Niej pióra Teresy Paryny (Przemyśl), Waldemara Jaglińskiego (Kraków), Katarzyny Hop-Drzewieckiej (Legionowo), D’Arii Galickiej (Przemyśl).

więcej »
Ilustracja: <a href='mailto:aszady@uw.lublin.pl'>Agnieszka ‘Achika’ Szady</a>

Łapaczka Snów
Ewelina Kudela

9 III 2024

Dygotając w przestrzeni
W polu serca człowieka
Sam człowiek się zastanawia
Co go jeszcze tu czeka?

więcej »

Polecamy

...ze szkicownika, cz. 9

...ze szkicownika:

...ze szkicownika, cz. 9
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 8
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 7
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 6
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 5
— Jacek Rosiak

Za kulisami autoportretu, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 4
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 2
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 1
— Jacek Rosiak

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.