Miejsca, które warto odwiedzić: Fauna i flora morska na PodbeskidziuPowstanie pierwszego w Polsce południowej Muzeum fauny i flory morskiej i śródlądowej jest zasługą zarówno szkoły (w tym nauczycieli oraz uczniów), jak i jednego z jej absolwentów. Muzeum na terenie szkoły, po którym oprowadzają uczniowie? Tak – i to jakie!
Wojciech GołąbowskiMiejsca, które warto odwiedzić: Fauna i flora morska na PodbeskidziuPowstanie pierwszego w Polsce południowej Muzeum fauny i flory morskiej i śródlądowej jest zasługą zarówno szkoły (w tym nauczycieli oraz uczniów), jak i jednego z jej absolwentów. Muzeum na terenie szkoły, po którym oprowadzają uczniowie? Tak – i to jakie! Historia szkoły w Jaworzu sięga, jak można wyczytać na jej stronie internetowej, roku 1910. W 1928 roku w tymże Jaworzu przychodzi na świat – a następnie zdobywa podstawowe wykształcenie – Erwin Pasterny. Od dzieciństwa marzy o o dalekich podróżach po bezkresach oceanów… W 1947 r. przechodzi kurs pracy morskiej w Łebie, a następnie rozpoczyna studia w Szkole Jungów. Pływa na wielu statkach, odbywa rejsy do portów prawie wszystkich kontynentów, awansując do stopnia bosmana. Podczas podróży każdą wolną chwilę poświęca obserwacji życia głębin oceanów. Zainteresowanie przyrodą wyniesione z rodzinnego domu i szkoły zachęcają go do połowu i preparowania zwierząt morskich. Część ze swych zbiorów ofiarowuje szkole, z którą był bardzo związany… W roku 1971 bosman otrzymuje najważniejsze odznaczenie – Order Uśmiechu. Będąc na emeryturze (osiadł w Hamburgu), dwukrotnie odwiedza swoją ukochaną szkołę – w 1999 oraz 2009. Na wieczną wachtę odchodzi w roku 2011. Trzy lata później następuje uroczyste otwarcie nowego, dedykowanego pawilonu – na terenie szkoły, obok dotychczasowych budynków. Eksponaty przeprowadzają się do nowocześnie urządzonych pomieszczeń. Pozostawiwszy auto na szkolnym parkingu, wchodzimy do niewielkiego korytarza (witają nas plansze informacyjne, klimatyczna fototapeta oraz modele statków), skąd uprzejmy młody człowiek1) zaprasza nas do obszerniejszej, zaciemnionej sali. Wchodzimy na pokład stojącej na środku łodzi. Nad nami maszt i żagle, ze wszystkich stron przyciągają wzrok kolorowe gabloty, a przed nami zawieszony gdzieś-tam ekran, na którym rozpoczyna się wprowadzający w nastrój krótki niemy film przyrodniczy o życiu rafy koralowej… Po kilku minutach projekcji (oraz wyciągnięciu z forpiku ciekawskich latorośli) przewodnik zaczyna oprowadzać nas po sali, omawiając okazy (zarówno te wypchane lub zanurzone w formalinie, jak i żywe w kilku akwariach) i prowadząc dialog z dziećmi. Słyszymy ciekawostki, o których nie mieliśmy pojęcia. Oglądamy bałtyckie koniki morskie, bałtycką żabnicę, bałtyckiego delfina i bałtyckiego rekina. Żywe (w pewnym słowa tego znaczeniu…) skamieliny, czyli istoty, które nie zmieniły się od czasów dinozaurów. Jadowite węże morskie, śmiertelnie groźne meduzy i takież ryby.2) Dotykamy ogromnego (wypchanego) żółwia, podziwiając twardość zarówno skorupy (w porę zdejmując z niej najmłodsze dziecko, troskliwie usadowione tam przez starsze rodzeństwo), jak i ostrych rogowych dziąseł, zastępujących zęby. Te z kolei podziwiamy między innymi u rekina i żabnicy. Dajemy się przekonać, jak niewiele wiemy o przebogatym życiu podwodnym (w każdym razie bogatszym i mniej zbadanym niż lądowym)… Rozumiemy docenienie placówki przez poważne instytucje (ofiarujące swe dary), w tym kancelarię Prezydenta RP. Na koniec przechodzimy do sali obok – generalnie wykładowej, w tym momencie kinowej. Czas na tematyczną bajkę dla młodszych gości. A po zakończeniu seansu – jeszcze gablotka z pamiątkami, kasa (bilet normalny kosztuje zawrotne 5 zł, ulgowy 4), ubikacja – i w dalszą drogę! Refleksje? Wielu z nas, dorosłych, miło wspomina szkołę (czasem jedną, czasem kilka), do której się te parę lat uczęszczało. Podziwiać można pasję absolwenta i chęć (uwidocznioną w prezentowanych listach bosmana) ubogacenia jej ciekawymi eksponatami. Doceniać należy starania szkoły, by o te eksponaty nie tylko należycie dbać, ale i odpowiednio prezentować publicznie. Cieszy wreszcie fakt gminnej inwestycji budowlanej, dzięki której okazy można podziwiać w sposób nowoczesny, interesujący tak dorosłych, jak i – a może nawet: przede wszystkim – dzieci i młodzież. ![]() 27 sierpnia 2017
1) Wedle znalezionych informacji, od poniedziałku do piątku po muzeum oprowadzają przeszkoleni uczniowie, w weekendy zaś nauczyciele. Nie wiem, kim był nasz wakacyjny przewodnik…
2) Japoński egzamin na kucharza przygotowującego fugu ma bardzo proste zasady: egzaminowany ma danie przygotować i zjeść. Zdają ci, którzy przeżyją. |
Każdy z 21 etapów mojego Głównego Szlaku Beskidzkiego ma swoją literkę – sponsora. Dla etapu 21go jest nią K jak KONIEC.
więcej »Każdy z 21 etapów mojego Głównego Szlaku Beskidzkiego ma swoją literkę – sponsora. Dla etapu #20 jest nią Ś jak Śląski Beskid.
więcej »Każdy z 21 etapów mojego Głównego Szlaku Beskidzkiego ma swoją literkę – sponsora. Dla etapu 19-go jest nią Ż jak Żywiecki Beskid. Wszystko co ważne ma w sobie „ż”, Beskid też :)
więcej »GSB – Etap 21: Stożek - Ustroń
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 20: Węgierska Górka – Stożek
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 19: Hala Miziowa – Węgierska Górka
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 18: Markowe Szczawiny – Hala Miziowa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 17: Hala Krupowa – Markowe Szczawiny
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 16: Skawa – Hala Krupowa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 15: Turbacz – Skawa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 14: Krościenko nad Dunajcem - Turbacz
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 13: Przehyba – Krościenko nad Dunajcem
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 12: Hala Łabowska - Przehyba
— Marcin Grabiński
Domek mały, Górki Wielke, serce ogromne
— Wojciech Gołąbowski
Roosevelt jest królem, a czołg skoczkiem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Jaka jest różnica między dzwonem a fajką?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wieś, która odpływa w przeszłość
— Beatrycze Nowicka
Bliskie spotkania krowiego stopnia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
A z jakiego to filmu?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Zamek, choć nie zamek
— Wojciech Gołąbowski
Mieszkać na swoim
— Wojciech Gołąbowski
Wielka historia i jeszcze większa nie-historia
— Wojciech Gołąbowski
Palisada nad Olzą
— Wojciech Gołąbowski
Jak bardzo mnie (nie) znasz?
— Wojciech Gołąbowski
A pamiętacie…: Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
A pamiętacie…: The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
Historia w obrazkach: Gdy dzieci nie słuchają rodziców…
— Wojciech Gołąbowski
Klasycy rocka ostrzegają
— Wojciech Gołąbowski
A pamiętacie…: T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
A pamiętacie…: Robbie Nevil – takie jest życie
— Wojciech Gołąbowski
Ale czemu szaleńca?
— Wojciech Gołąbowski
Biografia kadrami ilustrowana
— Wojciech Gołąbowski
A pamiętacie…: Paper Lace – Billy bohater w noc zgonu Chicago
— Wojciech Gołąbowski