Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Szalone słowa
[ - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Fragmenty tekstu powstały na podstawie programu przedstawienia autorstwa Yataro Okury w tłumaczeniu Iwony Mroczek.

Janusz A. Urbanowicz

Szalone słowa
[ - recenzja]

Fragmenty tekstu powstały na podstawie programu przedstawienia autorstwa Yataro Okury w tłumaczeniu Iwony Mroczek.
Przemówienie Ambasadora Cesarstwa Japonii, pana Hideakiego Uedy
Przemówienie Ambasadora Cesarstwa Japonii, pana Hideakiego Uedy
Kyogen – szalone słowa, to powstały w XIV w. japoński teatr komediowy. W Europie bardziej znany jest teatr no, teatr dramatyczny, od którego kyogen był odskocznią – krótkie, farsowe przedstawienia kyogen były odgrywane w przerwach pomiędzy dramatami no. Podobnie jak no, zasady kyogen są ściśle skodyfikowane, łącznie z tekstami tradycyjnych sztuk przechowywanych przez szkoły-rody teatralne. W Polsce wystąpiła grupa teatralna rodu Okura pod przewodnictwem Yataro Okura, uhonorowanego tytułem Żyjący Skarb Kultury Japońskiej, pochodzącego z 24 pokolenia następcy głowy rodu.
Rodzina i uczniowie rodu Okura zaprezentowali dwa krótkie przedstawienia: „Zapasy z komarem"- daimyo-kyogen czyli przedstawienie kyogen opowiadające o feudalnym władcy (daimyo) oraz „Śpiewy na leżąco”, Shomyo-kyogen, kyogen opowiadający o osobie niższego stanu.
Zapasy z komarem - po lewej duch komara, po prawej Taro Kaja
Zapasy z komarem - po lewej duch komara, po prawej Taro Kaja
Jak wszystkie przedstawienia kyogen odbywają się na otoczonej czterema słupkami scenie, na której znajdują się trzy sosenki – to symboliczne odwołania do czasów kiedy przedstawienia odbywały się na świeżym powietrzu, na podwyższonej scenie pod dachem.
Premiera została uświetniona przemówieniem pana Hideakiego Uedy, ambasadora Nipponu w Polsce.
Śpiewy na leżąco - Taro Kaja pije sake
Śpiewy na leżąco - Taro Kaja pije sake
Pomimo omówienia treści dokonanego przed spektaklem (przedstawienia odbywały się oczywiście w języku oryginału) pierwsza z przedstawionych sztuk nie była zbyt czytelna dla europejskiego widza. „Zapasy z komarem” opowiadają o tym, co przydarzyło się daimyo, feudalnemu władcy, miłośnikowi zapasów, który zapragnął zatrudnić na swoim dworze nowego zapaśnika. Wysłany na poszukiwania służący sprowadza do domu swojego pana napotkanego mężczyznę, pochodzącego rzekomo z Moriyama, miejscowości słynącej z tradycji zapaśniczych. Daimyo przystępuje do zapasów i zostaje ukąszony przez swojego przeciwnika. Czując niespodziewane osłabienie daimyo zdaje sobie sprawę, że rzekomy zapaśnik jest w rzeczywistości duchem komara, po czym, będąc świadomym niebezpieczeństwa, pokonuje przeciwnika i wyrywa mu jego „kłujkę”. Obecni na sali Japończycy śmiali się, gaijin nie bardzo.
Śpiewy na leżąco Taro Kaja trzyma głowę na kolanach daimyo
Śpiewy na leżąco Taro Kaja trzyma głowę na kolanach daimyo
Natomiast druga sztuka, „Śpiewy na leżąco”, rozbawiła wszystkich. Fabuła jest bardzo prosta – słysząc swojego służącego śpiewającego, daimyo żąda aby służący zaśpiewał coś specjalnie dla niego. Taro Kaja, służący, oświadcza, że nie będzie śpiewał „o suchym gardle”. W końcu daimyo ulega i sam przynosi i nalewa sake swemu słudze. Rozochocony Taro Kaja następnie żąda kolan swojej żony aby położyć na nich głowę podczas śpiewania, w końcu kładzie się z głową na kolanach daimyo i zaczyna śpiewać. Daimyo próbuje unieść go do pozycji siedzącej, jednakże wtedy Taro Kaja ,,traci głos’’. Po kilku próbach sługa myli się i milknie podczas kładzenia. Historia kończy się w momencie kiedy całkowicie pijany Taro zaczyna radośnie tańczyć.
Zapasy z komarem - Taro Kaja wyrusza na poszukiwanie zapaśnika
Zapasy z komarem - Taro Kaja wyrusza na poszukiwanie zapaśnika
Sztuki kyogen nie są jak widać zbyt skomplikowane, używane są proste rekwizyty (usobuki – „dmuchająca twarz” którą w pierwszym przedstawieniu nosi duch komara i czarka, właściwie czara do sake w drugim), ale aktorstwo jest znakomite, a różnica między błądzącym teatrem europejskim a mocno osadzonym w swojej kulturze i tradycji kyogen jest uderzająca. Intensywne, odświeżające przeżycie dla miłośnika teatru.
koniec
1 listopada 2000
Komparu Shirojiro i Uri Yataro, „Zapasy z komarem” (Kazumo), występują Motonari Okura (Pan), Hajime Enomoto (Taro Kaja), Sentaro Okura (Duch komara) i Yuki Sato (Obserwator).
Komparu Shirojiro i Uri Yataro, „Śpiewy na leżąco” (Neongyoku), występują: Yataro Okura (Taro Kaja), Yutaka Takeuchi (Gospodarz) i Yuki Sato (Obserwator).
Teatr Na Woli 26 IX 2000 – premiera. 26 września – 4 października 2000 – tournee: Warszawa, Płock, Gniezno, Zielona Góra, Kraków, Niepołomice, Myślenice.

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fot. za zygmunthubner.pl

Ulisses: Everyman, czyli rzecz o inscenizacji Zygmunta Hübnera
Paweł Kozłowski

30 VIII 2015

„Ulisses”, monumentalna powieść Jamesa Joyce’a, w 1970 roku została wyreżyserowana przez Zygmunta Hübnera i wystawiona na deskach gdańskiego Teatru Wybrzeże.

więcej »

Scena za ciasna na Lód
Karolina „Nem” Cisowska

3 V 2014

Wystawienie „Lodu” Jacka Dukaja na scenie wydawało się pomysłem tak szalonym, trudnym w realizacji i niezrozumiałym, że oczywiste było, iż sama ciekawość przyciągnie do teatru na Woli w Warszawie widzów zarówno z obozu fantastycznego, jak i mainstreamowego. I sama ciekawość została zaspokojona.

więcej »

O monologach romantyków
Miłosz Cybowski

13 IV 2014

Jak dowodzą „Towiańczycy. Królowie chmur” Jolanty Janiczak, na temat polskiego romantyzmu, polskich wieszczów i ich życia można powiedzieć bardzo dużo. Szkoda tylko, że wystawiony na deskach Teatru Starego w Krakowie spektakl w reżyserii Wiktora Rubina wygląda raczej jak nieskoordynowany monolog.

więcej »

Polecamy

Zobacz też

Tegoż autora

Ramota
— Janusz A. Urbanowicz

Loser fiction
— Janusz A. Urbanowicz

Kryminał czarny jak węgiel
— Eryk Remiezowicz, Janusz A. Urbanowicz

Postludzkość w świętym gaju
— Janusz A. Urbanowicz

Nie ma wody na pustyni
— Janusz A. Urbanowicz

O jedną planetę za daleko
— Janusz A. Urbanowicz

Inna wojna
— Janusz A. Urbanowicz

Si vi pacem, para bellum
— Janusz A. Urbanowicz

Dwie połowy Dukaja
— Wojciech Gołąbowski, Eryk Remiezowicz, Janusz A. Urbanowicz

Zabić powieść
— Janusz A. Urbanowicz

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.