Na przedstawienie składają się trzy jednoaktówki dramaturgów amerykańskich: „Jestem smutny” („Am I Blue”) Beth Henley, „Problem” („The Problem”) A.R. Gurneya oraz „Szumy i zakłócenia” („Tone Clusters”) Joyce’a Carol Oatesa.

Każda jednoaktówka ma dwójkę bohaterów. W „Jestem smutny” poznajemy dziewczynę i chłopaka, między którymi budzi się młodzieńcze uczucie. W „Problemie” małżeństwo w średnim wieku oddaje się dziwnym i niebezpiecznym zabawom. W „Szumach i zakłóceniach” rodzice próbują dociec przyczyny, dla której ich syn popełnił morderstwo.

Te świetnie napisane, zwodniczo proste, lekkie i zabawne teksty mówią o tym, jak bardzo jesteśmy zniewoleni narzuconymi przez media wzorcami zachowań. Współczesny człowiek, ulegając bezkrytycznie „terrorowi” sukcesu zawodowego i prywatnego, gubi swoją indywidualność i osobowość. Godzi się na noszenie maski, pod którą skrzętnie chowa swoją samotność, niepokój, głód uczuć, potrzebę bliskości z drugim człowiekiem. W przedstawieniu słyszymy standardy z repertuaru Billie Holiday.