Po „Braciach Karamazow” było nam żal opuścić przestrzenie wielkich dialogów, znaczących sporów o kształt świata, dlatego też sięgnęliśmy po wielką współczesną narrację, po powieść Jacka Dukaja „Lód”. Fascynująca proza, skrząca się od błyskotliwych dialogów gdzieś pomiędzy światem Brzozowskiego a światem Dostojewskiego. Jacek Dukaj podąża za obłąkaną myślą Tadeusza Kotarbińskiego „by przeszłość odmienić”, tak opowiadając nam nową Historię.

Jest 1924 rok. W wyniku wybuchu meteorytu tunguskiego świat spowija Lód. Historia zamarzła. Na świecie pojawiły się dziwne formacje lodowe – Lute. Polska ciągle pozostaje w niewoli rosyjskiej. Gdzieś daleko na Syberii Piłsudski wysadza pociągi. Rzeczywistość dzieli się na dwa zwalczające się stronnictwa: liedniaków – tych, którzy są za zamrożeniem, i ottiepielników – tych, którzy chcą odmrozić świat. I oto główny bohater Benedykt Gierosławski, nieudany filozof, logik, matematyk, nałogowy hazardzista, zostaje najęty przez Ministerjum Zimy, by pojechać na Syberię z misją odszukania swojego ojca, który został tam zesłany. Mają wspólnie odmrozić świat. Pojedziemy z bohaterem Koleją Transsyberyjską, po drodze wspólnie przeżywając wiele niebezpiecznych przygód. Będziemy świadkami wielu wielkich rozmów w duchu XIX-wiecznych rosyjskich sporów intelektualnych.