Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Jacen Burrows, Alan Moore
‹Neonomicon›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNeonomicon
Scenariusz
Data wydania24 kwietnia 2019
RysunkiJacen Burrows
Wydawca Egmont
ISBN9788328135840
Format176s. 170x260mm
Cena69,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Cthulhu fhtagn!
[Jacen Burrows, Alan Moore „Neonomicon” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Neonomicon” ze scenariuszem Alana Moore’a i rysunkami Jacena Burrowsa jest prawdziwą gratką dla fanów Howarda Philipsa Lovecrafta. „Mag z Northampton” udowadnia, że zna i ceni twórczość autora „Zewu Cthulhu” – i nie chodzi tu tylko o bestiariusz czy rekwizyty, ale i o pewną filozofię zawartą w jego dziełach. Alan Moore w bardzo ciekawy sposób reinterpretuje Mity Cthulhu i nawiązuje do nich w bardzo odważny (niektórzy powiedzą „kontrowersyjny”) sposób.

Marcin Knyszyński

Cthulhu fhtagn!
[Jacen Burrows, Alan Moore „Neonomicon” - recenzja]

„Neonomicon” ze scenariuszem Alana Moore’a i rysunkami Jacena Burrowsa jest prawdziwą gratką dla fanów Howarda Philipsa Lovecrafta. „Mag z Northampton” udowadnia, że zna i ceni twórczość autora „Zewu Cthulhu” – i nie chodzi tu tylko o bestiariusz czy rekwizyty, ale i o pewną filozofię zawartą w jego dziełach. Alan Moore w bardzo ciekawy sposób reinterpretuje Mity Cthulhu i nawiązuje do nich w bardzo odważny (niektórzy powiedzą „kontrowersyjny”) sposób.

Jacen Burrows, Alan Moore
‹Neonomicon›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNeonomicon
Scenariusz
Data wydania24 kwietnia 2019
RysunkiJacen Burrows
Wydawca Egmont
ISBN9788328135840
Format176s. 170x260mm
Cena69,99
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Komiks zawiera dwie powiązane ze sobą historie wydane pierwotnie przez mniej znane, amerykańskie wydawnictwo „Avatar Press”. Pierwsza, opublikowana w 2003 roku, to „Podwórze”. Poznajemy Aldo Saxa – pewnego agenta FBI, działającego pod przykrywką w dzielnicy Red Hook w Brooklynie. Stosując opracowaną przez siebie „teorię anomalii”, czyli metodę łączenia pozornie nie przystających do siebie faktów, próbuje rozwiązać sprawę trzech makabrycznych morderstw. Śledztwo prowadzi go to tajemniczego klubu muzycznego Zothique, gdzie trafia na ślad „aklo” – narkotyku zwanego potocznie „białym proszkiem”.
Czteroczęściowy „Neonomicon” jest dopełnieniem „Podwórza”. Tym razem obserwujemy parę agentów FBI – uzależnioną od seksu Merril Brears i jej partnera Gordona Lampera. Po pewnym czasie od wydarzeń z „Podwórza”, niczym w „Milczeniu owiec”, odwiedzają seryjnego mordercę zamkniętego w zakładzie psychiatrycznym, którego charakterystyczny modus operandi jest ponownie stosowany. Jak złapać naśladowcę? Dlaczego trop wiedzie ponownie do klubu Zothique? Jakie tajemnice skrywa dzielnica Red Hook i jej podziemny światek? Dlaczego bohaterowie komiksu mają dziwne uczucie, że znaleźli się w świecie wymyślonym przez Lovecrafta?
Może dlatego, że praktycznie na każdej stronie komiksu mamy nawiązania do jego twórczości (lub tych wszystkich autorów klasycznej literatury grozy, którymi się inspirował lub cenił – Poe, Machen, Chambers, Bierce czy Clark Ashton Smith, żeby wymienić tych najważniejszych). „Podwórze” to tak naprawdę „Zgroza w Red Hook” opowiedziana na nowo, osadzona w świecie, gdzie niejaki John Carcosa sprzedaje narkotyki, Randolph Carter śpiewa w zespole „Koty Ultharu” a malarz nazwiskiem Pickman tworzy wspaniałe obrazy. Najwięksi fani i znawcy prozy Old Genta mogą sobie wręcz urządzić zawody w wyszukiwaniu takich odniesień, a werdykt będzie prostą sprawą – na ostatnich stronach komiksów jest ich pełna lista. Czytelnik, nawet ten nie znający opowiadań Samotnika z Providence, znajduje w komiksie to, co było cechą charakterystyczną jego tekstów – „papierowość bohaterów”. Agentka Brears mówi w pewnym momencie: „Wiesz, Gordon, wyczuwam w tym coś dziwnego, jakby… jeden wielki hermetyczny dowcip dla znawców literatury” – i ma absolutną rację. Nie uświadamia sobie oczywiście, że tak naprawdę jest tylko rysunkiem w komiksie, który czytelnik z „naszego” świata trzyma w ręku. Zaczyna jednak odkrywać prawdę tym aspekcie ludzkiego istnienia, który Lovecraft zawsze podkreślał – ono jest znikome i nic nie znaczy w kosmicznej skali. Jest żartem natury.
Alan Moore doskonale rozumie kosmicyzm Lovecrafta, co podkreśla w jakże trafnie przedstawionych doświadczeniach Aldo Saxa z końca „Podwórza”. Autor wyraźnie daje nam znać, że istnieją kategorie zjawisk wychodzące poza nasze rozumowanie, poza wszystko co wyobrażalne, poza jakiekolwiek pojęcia możliwe do wyartykułowania w ludzkim języku. U HPL-a w parze z przekonaniem o nieistotności naszego gatunku szła zawsze niechęć do niego – Moore przyznał, że pisał „Neonomicon” w bardzo ciężkim dla siebie okresie, kiedy to po prostu przestał lubić ludzi. Gra z literaturą ojca Cthulhu była tym bardziej atrakcyjna – wszak nigdy nie krył on swej mizantropii.
Ale Moore poszedł jeszcze dalej. Postanowił skupić się na dwóch dodatkowych aspektach twórczości Lovecrafta, które pozostawały u niego zawsze gdzieś na drugim lub trzecim planie, zepchnięte przez niesamowitą siłę idei kosmicyzmu i atrakcyjność mitologii. Czyniąc głównego bohatera „Podwórza” wizualną kopią Lovecrafta i jednocześnie kimś, kogo zwierzchnicy nazywają „nadętym naziolem”, porusza temat, który zawsze iskrzył w rozmowach między oddanymi fanami a krytykami Old Genta. Na dodatek, Aldo Sax, widzący wszędzie imprezujące dzikusy, imigranckie speluny czy murzyńskie gwiazdy na niebie, jest protagonistą historii opartej na opowiadaniu, w którym HPL najmocniej zamanifestował swoje poglądy.
Ale nie to budzi największe kontrowersje przy odbiorze „Neonomiconu”. To nie z tego powodu wyrzucono komiks z jakiejś biblioteki z Południowej Karolinie (i pewnie z kilku innych też). Howard Philips Lovecraft nie pisał o seksie, ta sfera życia nie pojawia się w jego twórczości. Tymczasem Alan Moore, jak to przyznał w jednym z wywiadów, uważał, że jest to niezrozumiałe. Te wszystkie straszne kulty, mroczne ceremonie, niepohamowane dionizje, śliskie macki ociekające śluzem – wszystko to było w twórczości pana Howarda, ale aseksualne, chłodne, purytańskie. I wszystko to celowo eksploduje w „Neonomiconie” nieokiełznaną, seksualną energią. Główni bohaterowie drugiej części komiksu to czarnoskóry, przystojny mężczyzna i piękna nimfomanka – wyobrażacie sobie takich protagonistów u Lovecrafta? Dosadność ukazania przemocy, stosunków seksualnych, czy wreszcie gwałtu jest wręcz pornograficzna, co lokuje „Neonomicon” wśród tworów kultury przeznaczonych wyłącznie dla dorosłego, świadomego tego faktu, czytelnika.
Alan Moore sam był po pewnym czasie zaskoczony jak mocne było to, co napisał. Z drugiej strony jednak docenił też kadry Jacena Burrowsa – bardzo realistyczne, pasujące do tego co scenarzysta chciał przekazać. „Neonomicon” nie jest może najlepszym komiksem autora „Strażników”, ale możemy go z czystym sumieniem polecić jego fanom. Podobnie zresztą jak entuzjastom prozy Lovecrafta, głównie z powodu bardzo niestandardowej i dyskusyjnej interpretacji brytyjskiego scenarzysty.
Warto wspomnieć na zakończenie, że na „Neonomiconie” historia się nie kończy – jeszcze w tym roku przeczytamy kontynuację. Alan Moore zaprosi nas do „Providence”.
koniec
2 czerwca 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Normanie, powtarzasz się
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

2 VI 2024

„Zielony Goblin powraca” to oryginalnie 850 numer „Amazing Spider-Man”. U nas wszedł w skład dziesiątego tomu serii ukazującej się w ramach linii Marvel Fresh.

więcej »

Galaktyczny syndrom sztokholmski
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

1 VI 2024

Marvel to mistrz rozmieniania się na drobne. Jeśli jakiś pomysł zaskoczył, możemy być pewni, że za chwilę powstanie milion kopiujących go komiksów. Tak właśnie stało się z Mroczną Phoenix, której potęga przez kolejne pokolenia scenarzystów jest uszczuplana. Na przykład w takich historiach jak „Avengers: Wejście Feniksa”.

więcej »

Góra, czyli punkt kulminacyjny
Marcin Osuch

31 V 2024

Makoto Fukamachi, japoński fotograf uczestniczący w wyprawach wysokogórskich, podąża śladami Habu Jojiego, jednego z najwybitniejszych himalaistów z Kraju Kwitnącej Wiśni. Spotykając się z kolejnymi osobami, które miały do czynienia z Jojim, Fukamachi odkrywa przed czytelnikami historię tego tajemniczego człowieka. Tom pierwszy „Szczytu bogów” kończy się, gdy wspinacz wchodzi na arenę międzynarodową.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Wielcy Przedwieczni w Nowej Anglii
— Andrzej Goryl

Nienazwane
— Marcin Knyszyński

Pod powierzchnią
— Marcin Knyszyński

Ukryta Ameryka
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Żywot łajdaka
— Marcin Knyszyński

Sztuka istnienia
— Marcin Knyszyński

Magią i mieczem
— Marcin Knyszyński

Rzeźnia numer dwa
— Marcin Knyszyński

Urodziny Pająka
— Marcin Knyszyński

Obrazy grozy
— Marcin Knyszyński

Wiosna, wiosna wkoło, zabłysły kły
— Marcin Knyszyński

Plateau
— Marcin Knyszyński

Beznadziejna piątka
— Marcin Knyszyński

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.