Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Alex Alice, Xavier Dorison
‹Trzeci Testament #2›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTrzeci Testament #2
Scenariusz
Data wydania2 września 2020
RysunkiAlex Alice
PrzekładMaria Mosiewicz
Wydawca Egmont
CyklTrzeci Testament
ISBN9788328198982
Format232s. 216x285mm
Cena119,99
Gatunekhistoryczny
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

A imiona ich Marek, Mateusz, Łukasz i Jan…
[Alex Alice, Xavier Dorison „Trzeci Testament #2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To nie wina polskiego wydawcy, ale autorów komiksu – przede wszystkim Alexa Alice’a – że najpierw poznaliśmy historię późniejszą (w postaci tetralogii „Trzeci testament”), a dopiero później wydarzenia ją, choć niekoniecznie bezpośrednio, poprzedzające (w pięcioksięgu „Trzeci testament: Juliusz”). Teraz Egmont postanowił przypomnieć – w jednym zbiorczym tomie – opowieści o czterech ewangelistach: Marku, Mateuszu, Łukaszu i Janie.

Sebastian Chosiński

A imiona ich Marek, Mateusz, Łukasz i Jan…
[Alex Alice, Xavier Dorison „Trzeci Testament #2” - recenzja]

To nie wina polskiego wydawcy, ale autorów komiksu – przede wszystkim Alexa Alice’a – że najpierw poznaliśmy historię późniejszą (w postaci tetralogii „Trzeci testament”), a dopiero później wydarzenia ją, choć niekoniecznie bezpośrednio, poprzedzające (w pięcioksięgu „Trzeci testament: Juliusz”). Teraz Egmont postanowił przypomnieć – w jednym zbiorczym tomie – opowieści o czterech ewangelistach: Marku, Mateuszu, Łukaszu i Janie.

Alex Alice, Xavier Dorison
‹Trzeci Testament #2›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTrzeci Testament #2
Scenariusz
Data wydania2 września 2020
RysunkiAlex Alice
PrzekładMaria Mosiewicz
Wydawca Egmont
CyklTrzeci Testament
ISBN9788328198982
Format232s. 216x285mm
Cena119,99
Gatunekhistoryczny
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W 1980 roku ukazała się we Włoszech, napisana przez nieżyjącego już pisarza i eksploratora wieków średnich Umberto Eco, powieść zatytułowana „Imię róży”. Było to historyczno-filozoficzne literackie arcydzieło o wyraźnym zacięciu kryminalnym. Książka podbiła serca czytelników na całym świecie (Polska nie była tu żadnym wyjątkiem); doczekała się wielu wydań i jeszcze większej liczby naśladownictw. Triumf ten przypieczętował, ale też wzniecił na nowo zainteresowanie nią, powstały na jej podstawie sześć lat po wydaniu, film Francuza Jean-Jacques’a Annauda. Jakiś czas później popularność powieści Eco postanowili skonsumować dwaj twórcy komiksów, powołując do życia postać Konrada Reinhardta Marka hrabiego Marburga – inkwizytora, który z rąk papieża Grzegorza IX otrzymał pierścień świadczący o nadaniu mu tytułu Ręki Boga (czyli Manus Dei). I tak powstała seria „Trzeci testament”…
Komiks nie nawiązuje wprawdzie bezpośrednio do „Imienia róży”, ale nie ma wątpliwości, że jego autorzy czerpali pełnymi garściami ze świata wykreowanego przez włoskiego mediewistę. Nawet wymyśloną przez siebie fabułę umieścili niemal w tym samym okresie historycznym (prolog do pierwszego tomu „Testamentu” rozgrywa się w 1286 roku, właściwa zaś akcja zaczyna się dwadzieścia lat później). W obu przypadkach jednym z bohaterów (negatywnych, dodajmy), choć nie wybijających się na plan pierwszy, jest Święta Inkwizycja; w obu – zalążkiem akcji poszukiwanie tajemniczego manuskryptu. U Eco jest to zaginiona druga księga Arystotelesowskiej „Poetyki”, natomiast u Alexa Alice’a („Gwiezdny zamek”, trylogia „Zygfryd”) i Xaviera Dorisona („Fechmistrz” bądź „Undertaker”) pergaminy z Qumran nad Morzem Martwym w Izraelu, gdzie tuż po zakończeniu II wojny światowej w jednej z jaskiń odnaleziono wielki księgozbiór dzieł powstałych najprawdopodobniej w okresie narodzin chrześcijaństwa. Niezwykle podobni są do siebie również główni bohaterowie obu dzieł: Konrad z Marburga to niemal lustrzane odbicie Wilhelma z Baskerville, którego doskonale pamiętamy z filmu Annaud (czyli z rysami twarzy Seana Connery’ego); młodziutki Adso zastąpiony został jednak przez kobietę – Elizabeth z Elsenor, sierotę, która przez kilkanaście lat wychowywała się na dworze biskupa Charlesa z Elsenor, przyjaciela Konrada z lat bujnej i pełnej przygód młodości.
„Trzeci testament” powstawał przez sześć lat (od roku 1997 do 2003), co dobitnie świadczy o ogromie pracy, jaką musieli wykonać autorzy komiksu. Po zapoznaniu się z całością cyklu nie sposób nie dostrzec miejscami wahań formy jego twórców, zwłaszcza na płaszczyźnie literackiej. O ile tom pierwszy jest dziełem znakomitym, zasługującym na miano „skończonego” (to nieco eufemistyczne określenie ideału), kolejne nieco obniżają poziom. Ale też utrzymanie go graniczyło z cudem. Dlaczego? Ponieważ, w miarę rozwoju fabuły, ów historyczno-przygodowy komiks – na dodatek o silnym zabarwieniu mistyczno-filozoficznym – zamienia się w klasyczną opowieść fantasy, w której poszukiwany przez wszystkich tytułowy „trzeci testament” staje się jedynie kolejnym artefaktem, niczym się nie różniącym od setek wykoncypowanych wcześniej przez pisarzy najprzeróżniejszych pierścieni, mieczy czy magicznych ksiąg. Ogromny potencjał, tkwiący w historii bezpośrednio nawiązującej do początków chrześcijaństwa, został tym sposobem – zupełnie niepotrzebnie – rozmieniony na drobne.
W pierwszym tomie cyklu, noszącym tytuł „Marek, czyli Przebudzenie lwa” (1997), uwagę przykuwa nie tylko doskonale wyprowadzona intryga, ale przede wszystkim pełen religijnej metafizyki klimat, jaki udało się stworzyć. Realistyczne rysunki, doskonale oddające potęgę gotyckich budowli (klasztoru w Veynes, ale nade wszystko katedry Notre Dame w Paryżu), jak i mnogość zapoczątkowanych wątków, nie pozwalają oderwać się od komiksu ani na moment. Konrad z Marburga z miejsca zdobywa sympatię. To prawdziwy heros: mężczyzna w sile wieku, który już niejedno w swoim życiu przeszedł; idealista, który w imię prawości i sprawiedliwości nie waha się wystąpić przeciwko swoim politycznym i religijnym protektorom, narażając się w ten sposób na oskarżenie o współdziałanie z Szatanem, co kosztuje go nie tylko pozycję, ale także niemal życie. Jak wielu światłych ludzi Kościoła w owych „wiekach ciemnych”, skazany bowiem zostaje na spalenie na stosie. Wówczas jednak z pomocą przybywa nieoceniony przyjaciel, późniejszy biskup Charles z Elsenor. Ten sam człowiek po dwudziestu latach wyrywa Konrada z otchłani zapomnienia i powierza mu zadanie wyjaśnienia tajemniczej masakry franciszkanów z klasztoru w Veynes.
Konrad, po początkowym wahaniu (obiecał sobie przecież, że nigdy już się nie sprzysięży z przeklętym przez wielu Bernardo Gui), ostatecznie postanawia pomóc staremu towarzyszowi i decyduje się wyjaśnić przyczyny straszliwej zbrodni. Nie spodziewa się jednak przy tym, że w ten sposób poruszy prawdziwą lawinę wydarzeń, którą zapoczątkowuje męczeńska śmierć Charlesa. Konrad musi uciekać z Paryża, ponieważ zostaje oskarżony o zamordowanie biskupa; opuszczając stolicę Francji, zabiera ze sobą przybraną córkę przyjaciela, Elizabeth. Tak rozpoczyna się ich podróż przez Europę – dosłownie wzdłuż i wszerz kontynentu. Kolejne karty komiksu odkrywają przed czytelnikami dalsze tajemnice. Po dotarciu do byłego przeora klasztoru w Veynes, Honoriusza Saint-Jean, dożywającego swych lat w oddalonej od świata górskiej wiosce, Konrad i Elizabeth dowiadują się o tajemnicy, która –wyciągnięta na światło dzienne – mogłaby zmienić oblicze świata. O „kluczu do ostatecznej wiedzy”, jak określa ją Honoriusz. To słowo Boga, mające siłę tworzenia, ale i siłę niszczenia. Słowo potrafiące wynieść na szczyty władzy i strącić w piekielne otchłanie!
Począwszy od tomu drugiego, zatytułowanego „Mateusz, czyli Oblicze anioła” (1999), na scenie pojawiają się nowe, nie mniej od samego Konrada istotne dla dalszego rozwoju akcji, postaci, tym razem jednak stojące po drugiej stronie barykady. To biskup Stornwall (wyspa w północnej Szkocji) Uther Purpurowy, który działając na zlecenie niejakiego hrabiego Sayna, również stara się dotrzeć, nie szczędząc sił i środków, do wspomnianej tajemnicy. Kim naprawdę jest, a może raczej: za kogo uważa się Sayn – dowiemy się dopiero w tomie czwartym. Walcząc z nim, Konrad i Elizabeth otrzymują pomoc od niejakiego Gerarda Steinera, niegdyś ucznia Konrada, a następnie zwierzchnika wszystkich szpiegów Kościoła. Spotykają się z nim w hiszpańskim Toledo, gdzie dowiadują się, że Gerard od dawna toczy „podjazdową” wojnę z Utherem. Niestety, od tego momentu fabuła miejscami zaczyna kuleć; w tomach od drugiego do czwartego zdarzają się bowiem autorom dłużyzny i fragmenty wyprane z emocji (jak chociażby w „Mateuszu…” penetracja stworzonej jeszcze przez Arabów, a ukrytej w niedostępnej, zalanej podziemną rzeką grocie biblioteki w Toledo). W natłoku zdarzeń i akcji niknie też niesamowity klimat części pierwszej; autorzy coraz częściej stawiają bowiem głównie na rozwój akcji.
Na dodatek gdy bohaterowie wkraczają w świat typowy dla literatury fantasy, znikają jak poranna rosa średniowieczne realia, które w otwierającym cykl albumie w dużej mierze decydowały o atrakcyjności dzieła. Ostatnie dwa tomy są już w zasadzie czystą fantazją, bardzo luźno osadzoną w XIII- bądź XIV-wiecznych realiach. Pierwszy tom serii sugerował, że „Trzeci testament” może być komiksem przygodowo-historycznym (z naciskiem na pierwszy człon tego określenia) na wzór powieści Aleksandra Dumas. Utwierdzało w tym wykorzystanie na kartach komiksu postaci znanych z przeszłości, obdarzonych nawet cechami swoich pierwowzorów (vide papież Grzegorz IX, mistrz templariuszy Wilhelm z Beaujeu, nawet sam hrabia z Marburga), tyle że autorzy dokonali w ich biografiach zaskakujących retuszów. W efekcie powstała alternatywna rzeczywistość. Czy to źle? Dla kogoś, kto liczył na naukową konsekwencję Dorisona i Alice’a od pierwszej do ostatniej planszy – na pewno tak; w oczach czytelników szukających jedynie wartościowej rozrywki będzie to zupełnie obojętne.
Ostatnia część „Trzeciego testamentu” – „Jan, czyli Dzień kruka” (2003) – tym różni się od poprzednich, że liczy sobie ponad siedemdziesiąt stron, a więc trzydzieści więcej niż każdy z jej poprzedników. Tyle dodatkowego miejsca potrzebowali scenarzyści, aby dokończyć wszystkie rozpoczęte wcześniej wątki. Uwagę przykuwa iście hollywoodzki, rozpisany na nieomal połowę objętości tego rozdziału, finał rozegrany w scenerii dalekiej północy (Ultima Thule). Możliwe, że było to świadome nawiązanie i tym samym próba zdyskontowania popularności „Thorgala”. Graficznie „Trzeci testament” prezentuje się całkiem nieźle, choć mógłby robić jeszcze lepsze wrażenie. Realistyczna kreska Alexa Alice’a niezwykle trafnie odzwierciedla nastroje i emocje głównych bohaterów. A że co rusz spotykają ich mroczne przygody, to i rysunki utrzymane są w podobnej konwencji. Czasami jednak opowieści brakuje oddechu. Francuz skupia się bowiem na tworzeniu niewielkich kadrów, plansze z grafikami większych rozmiarów są prawdziwą rzadkością. A szkoda, bo to pełna patetyzmu historia, która aż prosiła się o niemal symfoniczny rozmach. Po czasie zapewne i sam Alice doszedł do podobnych wniosków, ponieważ w powstałym w latach 2007-2011 monumentalnym „Zygfrydzie” nie popełnia już tego błędu. Nie zostaje on powielony również w prequelu „Trzeciego testamentu”, to jest w „Juliuszu” (2010-2018), chociaż tam akurat za ilustracje odpowiadali Robin Recht i Timothée Montaigne.
koniec
4 grudnia 2020

Komentarze

04 XII 2020   08:07:00

"Pewnego razu we Francji" to Nury.

06 XII 2020   12:49:47

@Artur - poprawione, dzięki.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

W stronę światła
Marcin Knyszyński

4 VI 2024

Tak się jakoś złożyło, że w krótkim czasie ukazały się dwa komiksy z akcją osadzoną w starożytnej Szkocji, gdzie Piktowie stawiają opór rzymskim legionom. Różnica między nimi jest jednak diametralna – co możemy poczytywać tylko na plus.

więcej »

Zabić… cóż może być prostszego?!
Sebastian Chosiński

3 VI 2024

O Karolu Kocie krążyły w stolicy Małopolski legendy. Wiersz o nim napisał Marcin Świetlicki. Inspirowany jego postacią film nakręcił Marcin Koszałka, a książki napisali Przemysław Semczuk i Andrzej Gawliński. Teraz „Wampir z Krakowa” trafił na karty komiksu. Co nie zaskakuje, bo przecież jest postacią, która idealnie pasuje do horroru. A do tego właśnie gatunku literackiego przynależy „Spółdzielnia” – trzynasty zeszyt z serii „Wydział 7”.

więcej »

Normanie, powtarzasz się
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

2 VI 2024

„Zielony Goblin powraca” to oryginalnie 850 numer „Amazing Spider-Man”. U nas wszedł w skład dziesiątego tomu serii ukazującej się w ramach linii Marvel Fresh.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Krótko o komiksach: Stare, dobre religijne fantasy
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Tegoż twórcy

Na podbój Czerwonej Planety
— Maciej Jasiński

Bóg, heros, karzeł i wojowniczka
— Sebastian Chosiński

Łabędziem w przestworza… w duchu Miyazakiego?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Balonem w kosmos
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Z Izraela – via Maroko i Senegal – do Nowego Jorku
— Sebastian Chosiński

Zabić… cóż może być prostszego?!
— Sebastian Chosiński

Nad piękną i modrą Odrą
— Sebastian Chosiński

Braterski hołd
— Sebastian Chosiński

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
— Sebastian Chosiński

Kto nie ryzykuje, ten… w spokoju nie żyje
— Sebastian Chosiński

W starym domu nie straszy
— Sebastian Chosiński

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.