Design XX wieku to niezastąpione źródło informacji dla zainteresowanych wzornictwem ubiegłego wieku. Wielu z nas swobodnie wypowiada się na temat ′historii sztuki użytkowej′, ale ile tak naprawdę wiemy o tej rozległej dziedzinie? Jakie są główne nurty? Jakie są cechy charakterystyczne i przedstawiciele poszczególnych stylów?

Design XX wieku odpowiada na te pytania poprzez wnikliwą analizę zjawisk, które definiują bliskie nam wzornictwo. Cztery wykresy - umieszczone na początku pracy - prezentują historię wzornictwa według nurtów, istotnych wydarzeń, charakterystycznych projektów oraz wybitnych projektantów. Wyszczególnienie głównych przedstawicieli stylów i rzetelna ich charakterystyka umożliwia szybkie zapoznanie się z określonym nurtem. Niewątpliwym atutem są też kolorowe ilustracje, które prezentują różne dziedziny designu: wzornictwo przemysłowe, grafikę, sztukę i architekturę. Ilustrują też rozwój każdego stylu i jego wpływ na dzisiejsze projektowanie.

Design już nie jest tylko formą czy funkcją, to język, który - jak każdy inny - musi być w pełni zrozumiały zanim zostanie skutecznie użyty. Dlatego album Design XX wieku jest kluczem do zrozumienia współczesnego wzornictwa. Jego czytelna forma posłuży zarówno studentom, jak i profesjonalistom za przewodnik w poszukiwaniu kreatywnych i unikatowych rozwiązań.

Laurie Montgomery bada serię dziwnych zgonów w Manhattan General, szpitalu giganta medycznego AmeriCare. Wkrótce dowiaduje się, że odkryto u niej marker genu odpowiedzialnego za raka piersi i trafia do… Manhattan General. Czy działający w szpitalu morderca i jego tajemniczy zleceniodawcy zdążą dopaść Montgomery, czy może przyjaciel, który bardzo skomplikował jej życie, stanie na wysokości zadania? A może to zazdrosny o partnerkę Jack Stapleton, żywiący od dawna urazę do AmeriCare, zdąży z odsieczą? Niezawodny jak zawsze Cook splata w tej książce w jedną całość ponure zbrodnie, gorącą miłość i diaboliczny spisek!

Do niedawna dwudziesty pierwszy wiek istniał w literaturze science fiction tylko w wyobraźni pisarzy. Teraz, kiedy stał się faktem, pora podsumować poprzednie stulecie. Opowiadania najbardziej cenionych i popularnych autorów zeszłego wieku ukazują, jaką drogę przeszliśmy i jak daleko nas ona zaprowadziła. W zbiorze „Arcydzieła” oprócz eseju krytycznego Orsona Scotta Carda, który podsumowuje science fiction XX w., znajdują się opowiadania najwybitniejszych twórców tego gatunku.

Sean McMullen, jeden z najlepszych australijskich pisarzy SF, oddaje w nasze ręce „Podróż »Mrocznego Księżyca«”, epicką powieść fantasy napisaną z wielkim rozmachem. „Mroczny Księżyc” to niewielki szkuner, którego pasażerowie i załoga mają wiele do ukrycia. Żeglują wzdłuż wybrzeża, udają kupców i zbierają informacje. Kiedy jednak widzą przerażającą potęgę Srebrzyśmierci, nieokiełznanej broni niosącej straszliwą zagładę, uświadamiają sobie, że muszą działać.

„Ominąć Paryż” to przede wszystkim piękna opowieść o przyjaźni, która przetrwała od dzieciństwa do dorosłości. To również frapująca opowieść o miłości i poszukiwaniu szczęścia. Składają się na nią cztery misternie splecione historie, opowiadane przez cztery młode kobiety. Wartka akcja i zaskakujące rozwiązania sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem.

Piękny język, niemal impresjonistyczna łatwość chwytania chwili i oddawanie realiów współczesnej Polski czynią z tej powieści obraz malowany słowem.

„Powszechnie znana prawda głosi, że majętny kawaler potrzebuje do szczęścia tylko żony.” Tak zaczyna się najbardziej znana – ceniona na równi przez krytyków i czytelników powieść Jane Austen „Duma i uprzedzenie”.

Pan i pani Bennet dochowali się piątki dorodnych córek. Co robić z tyloma pannicami, kiedy pieniędzy brak? Czekać, aż jak gwiazdka z nieba pojawi się dpowiedni kandydat do ręki. W okolicy pojawił się właśnie pan Bingely. Na balu obdarzył szczególnymi względami Jane Bennet – tańczyli ze sobą dwukrotnie! Troskliwa rodzicielka, myśląc o zamążpójściu córki, zaczyna pracować nad tym, by kontakty zacieśniły się jeszcze bardziej. Na tym samym balu Elisabeth – młodsza siostra Jane – doznała ze strony pyszałkowatego Darcy’ego afrontu. Okazała się w jego opinii wystarczająco ładna, lecz nie dość urodziwa, by z nim zatańczyć. Dziewczyna poprzysięga, że nigdy z nim tańczyć nie będzie, on bacznie ją obserwuje (początkowo z chęci dalszej krytyki, potem z uwielbieniem). Oboje zaczynają przypadać sobie do gustu. Za sprawą „życzliwych” ludzi i nieoczekiwanych zbiegów okoliczności sprawy zaczynają się jednak komplikować…

„Duma i uprzedzenie” uważana jest za arcydzieło w dorobku angielskiej pisarki, głównie dzięki zabawnym, zgoła dickensowskim opisom postaci głupich i niesympatycznych. Znajdujemy tu także melancholijną refleksję nad władzą pieniądza i znaczeniem pozycji społecznej, decydujących o życiu młodej panny; a przede wszystkim znakomity, powściągliwy styl, doskonale oddający harmonię opisywanego świata.

„Fototapeta” to najnowszy zbiór opowiadań Michała Witkowskiego, autora bestsellerowego Lubiewa. W pierwszej części „Fototapety” Witkowski podejmuje temat „kolaboracji z życiem”, cofa się do czasów komunizmu i zastanawia, czym dla dzisiejszego młodego człowieka, który nie „otarł się o historię”, są pojęcia takie jak „kolaboracja”, „ojczyzna”, „miłość” czy „śmierć”.

W drugiej części autora interesują nierealne marzenia, kiczowate sny, złudne wyobrażenia, którymi karmi nas kultura masowa. Właśnie dla wszystkich tandetnych strzępków tej kultury, które wałęsają się po naszej podświadomości, Witkowski stosuje określenie „fototapeta”. Jego bohaterom wydaje się, że rzeczywistość, która została im dana, jest gorsza, niż powinna być, że z jakichś względów „miało być inaczej”. Obrażają się, wychodzą z domu i nigdy nie wracają. Autor zastanawia się, czy rzeczywiście ktoś nam obiecywał, że będzie inaczej, że życie jest gdzie indziej, że zasługujemy na coś lepszego…

Ta powieść Houellebecqa jest przewrotna: opowiada o nudnym życiu zwyczajnego trzydziestolatka w poruszający i szokujący sposób. Jej ładunek emocjonalny przyciąga i zdobywa czytelników.

Bohaterem książki jest informatyk, zupełnie przeciętny przedstawiciel swojego pokolenia: dobrze sytuowany, pracuje dla wielkiej korporacji, chociaż praca nie daje mu satysfakcji. W jego życiu prywatnym też jest nudno. Bohater nie ma rodziny, nie jest zakochany. Seks ogranicza się do masturbacji i agresywnych fantazji erotycznych. Znajomych poznaje tylko w pracy. Wszechogarniająca nuda i frustracja powodują, że namawia kolegę do morderstwa…

Tytułowe poszerzenie pola walki dotyczy dwóch, powiązanych ze sobą dziedzin życia: seksu i pieniędzy. Bohater na obu tych płaszczyznach ponosi klęskę: jest rozczarowany codziennością, traci sens życia, a w końcu marzy o śmierci.

„Poszerzenie pola walki” to również przestroga. Powieść pokazuje, że jałowe, pozbawione wartości życie współczesnych trzydziestolatków jest głęboko destrukcyjne.

Druga część najnowszego tomu cyklu „Honor Harrington”.

Nikt nie chciał tej wojny – ani Thomas Theisman, ani Królestwo Manticore, ani Imperium Andermańskie. A już na pewno nie Honor Harrington. Mimo to wybuchła, i to na kilku frontach równocześnie. Teraz zaś nie było już szans na ucieczkę w ciągnące się latami negocjacje pokojowe. Co gorsza, wszystko zaczęło wskazywać na to, że zwiększy się zarówno jej skala, jak i liczba uczestników. Tymczasem kolejna próba pozbycia się admirał Harrington spełzła na niczym za sprawą jej wiernych przyjaciół i nieprzeciętnych zdolności taktycznych.

Ktoś musi zbadać tajemnicze kopalnie, w których znikają krasnoludzcy górnicy, ktoś musi powstrzymać imperatorskie zapędy dumnego króla, ktoś musi spenetrować hermetyczne środowisko wiedźm, ktoś musi powstrzymać krwiożerczego wampira, ktoś musi sprawdzić, dlaczego w pewnej wiosce ludzie przestali śnić, ktoś musi powstrzymać złowrogich wiedźmiarzy przed założeniem kolonii w dalekim Nowym Świecie. No i ktoś musi zaspokoić trzy niezwykle piękne i niezwykle namiętne czarodziejki oraz wydobyć je z wieloletniej niewoli. A tym „ktosiem” jest właśnie Arivald – człowiek któremu silna pięść i zdrowy rozum pomagają czasem osiągnąć więcej niż wyrafinowany magiczny kunszt. Bowiem Arivald z Wybrzeża to mag-samouk, który dzięki sprytowi, pracowitości i świetnej pamięci radzi sobie w świecie prawdziwych czarodziejów. Dążąc do tego, aby nikt nigdy nie wykrył, że nie jest pełnoprawnym członkiem Tajemnego Bractwa. Oczywiście nie zawsze odniesie sukcesy, a jego wynikające z niewiedzy pomyłki stają się problemem i dla niego samego i dla całego otoczenia.

„Zdrowe zwłoki” opowiadają o losach Bauchelaina i Korbala Broacha, rozgrywających się w świecie Malazańskiej Księgi Poległych. Są kontynuacją nowelki „Krwawy trop” i przykładem wszechstronności Stevena Eriksona, który potrafi nie tylko kreować epickie opowieści o wojnie, zdradzie i nienawiści, ale także jest mistrzem czarnego humoru.

Sprawy w Dziwie idą bardzo dobrze. Tak dobrze, że najwyższy czas coś w tej sprawie zrobić. Zapał w czynieniu dobra może mieć katastrofalne skutki. Nikt nie wie o tym lepiej niż Bauchelain i Korbal Broach, dwaj niezłomni obrońcy wszystkiego, co złe. Niezliczonych obywateli Dziwa, doprowadzonych do nerwowego załamania i przygnębionych zdrowym życiem, desperacja skłania do szukania pomocy w podejrzanych miejscach. Wkrótce dwóch nekromantów o morderczych skłonnościach – a także ich udręczony, uzależniony od najrozmaitszych substancji lokaj Emancipor Reese – zostaje wciągniętych w spisek mający na celu kompromitację dobrych intencji lub nawet ich całkowite zniszczenie. Ku zdumieniu Reese’a szlachetne motywacje stają się istotne dla jego pracodawcy, Bauchelaina, choć rzecz jasna zapłata w postaci skrzyni pełnej złotych monet również nie jest pozbawiona znaczenia. Okazuje się, że czasami trzeba doprowadzić do upadku cywilizacji… po to, by ją uratować

Historia naukowca obsesyjnie szukającego grobu apokryficznego faraona. Podczas gdy Howard Carter odkopuje grób Tutenchamona, egiptolog Ralph Trilipush wpada w kłopoty, stawiając swą reputację i fortunę narzeczonej na strzęp hieroglificznej pornografii. W tym samym czasie pewien australijski detektyw przyjmuje sprawę życia i przemierza glob w poszukiwaniu mordercy. A potem kolejnego. I prawdopodobnie jeszcze jednego. Te pozornie niezależne wątki zbiegają się w wybuchowym wręcz zakończeniu.

Pierwsza część najnowszego tomu cyklu „Honor Harrington”.

Nikt nie chciał tej wojny – ani Thomas Theisman, ani Królestwo Manticore, ani Imperium Andermańskie. A już na pewno nie Honor Harrington. Mimo to wybuchła, i to na kilku frontach równocześnie. Teraz zaś nie było już szans na ucieczkę w ciągnące się latami negocjacje pokojowe. Co gorsza, wszystko zaczęło wskazywać na to, że zwiększy się zarówno jej skala, jak i liczba uczestników. Tymczasem kolejna próba pozbycia się admirał Harrington spełzła na niczym za sprawą jej wiernych przyjaciół i nieprzeciętnych zdolności taktycznych.