Basta, panie Przypadek
Czy w Księdze Rekordów Guinessa jest kategoria „wykorzystanie zbiegów okoliczności w fabule dzieła literackiego”? „Gwiazdkowy złodziej” Mary Higgins Clark (matki) i Carol Higgins Clark (córki) miałby spore szanse tam trafić.  |  | | ‹Gwiazdkowy złodziej› |
Bywają dzieła literackie, w których – gdy wszystko inne zawiedzie – z pomocą przychodzi Przypadek (ale nie Jacek). Gdy Przypadków jest za dużo, mówimy o nieumiejętności budowania fabuły. Gdy jest o wiele za dużo, mówimy czasem o karykaturalnie przerysowanej fabule komediowej. Cóż jednak powiedzieć o powieści (podobno) sensacyjnej, wręcz detektywistycznej, w której zbieg okoliczności jest jedynym czynnikiem pchającym akcję do przodu? Główna bohaterka: Elwira Meehan, starsza pani, detektyw-amator. Przez ¾ książki zastanawia się, czy jest sens łączyć ze sobą dwa fakty mające miejsce w tej samej okolicy. Gdyby nie Przypadek, zapewne zastanawiałaby się do samego końca. Główny szwarccharakter: Packy Noonan, sprytny oszust, przypadkiem ciągle wpadający na tych samych ludzi. W młodości pomagał przy szkółce leśnej i nie zapamiętał podstawowych rzeczy. Spryt pełną gębą. Panie Clark (razem i osobno) są uznanymi amerykańskimi pisarkami. Trudno w to jednak po lekturze „Gwiazdkowego złodzieja” uwierzyć. W powieści brak jakiegokolwiek klimatu (poza zimnem białego śniegu), elementów zaskoczenia czy niespodziewanych zwrotów akcji. Męcząc się przy lekturze miałem wrażenie, że czytam scenariusz czy nowelizację familijnego kina świątecznego klasy C, którego głównym założeniem było kręcenie się akcji wokół bożonarodzeniowego drzewka, stawianego przed nowojorskim Rockefeller Center. Minusy: - brak klimatu
- brak logiki
- nadmiar przypadków
Tytuł: Gwiazdkowy złodziej Tytuł oryginalny: The Christmas Thief Autorzy: Mary Higgins Clark, Carol Higgins Clark Tłumaczenie: Teresa Komłosz ISBN: 83-7469-175-1 Format: 136s. 142×205mm Cena: 22,— Data wydania: 8 listopada 2005 Ekstrakt: 30%
Debiut opera
„Wojownicy”, Jagi Rydzewskiej, pierwszy tom trylogii „Atalaya”, mieli z założenia być space operą, a stali się powieścią, którą rządzi brak autorskiego doświadczenia. |  | | ‹Wojownicy› |
Jaga Rydzewska wydała swoją pierwszą powieść za wcześnie. Chciała napisać space operę, książkę pełną akcji i kosmicznego rozmachu, ubierając ją dodatkowo w parę filozoficznych łaszków. Mariaż taki bywa konsumowalny, jednak tym razem na przeszkodzie stanął brak autorskich umiejętności. „Wojownicy” są po prostu źle napisani. Autorka ma pomysły i chce o nich z czytelnikiem rozmawiać, ale nie jest w stanie ubrać tego w akcję. Efektem są długie wewnętrzne rozmyślania, rozciągnięte wypowiedzi i inne triki (wprowadzenie Delfi Douren, długie przemyślenia Suleya i Orii), za pomocą których Jaga Rydzewska zapoznaje nas z wykreowanym przez siebie światem, skutecznie lecząc czytelnika z chęci obcowania z lekturą. W tej powieści (a szczególnie w pierwszej jej połowie) pogubione zostały pewne proporcje – między rozmyślaniami a działaniami, między akcją a filozofią. Problemy z ekspozycją świata, ułożeniem wydarzeń i rozmów, są widoczne szczególnie na tle drugiej, lepszej części, kiedy autorka przedstawianie świata i większości swoich koncepcji ma już za sobą. „Wojownicy” nabierają tempa, urody, stają się przyzwoitą fantastyką akcji. Widać, że książka ta mogła być dużo lepsza i szkoda, że się taka nie stała. Jaga Rydzewska po postu mogła to napisać lepiej, rozpoczynając książkę od dynamiczniejszej drugiej części i wprowadzając swoje idee w retrospekcjach. „Wojowników” czyta się lepiej po przedarciu się przez pierwszą połowę książki, co dobrze wróży dalszym częściom cyklu, mimo to nie można tej pozycji uznać za udaną. Plusy:- jest pomysł
- autorka stara się coś od siebie powiedzieć
- rokuje nadzieje na przyszłość
Minusy:- nieumiejętna ekspozycja bohaterów i świata
- sztywność myśli i dialogu
Tytuł: Wojownicy Autor: Jaga Rydzewska Cykl: Atalaya ISBN: 83-7054-173-9 Format: 298s. 125×195mm Cena: 27,50 Data wydania: 2 sierpnia 2005 Ekstrakt: 30% |
