Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Hergé
‹Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzygody TinTina #1: W kraju Sowietów
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2017
RysunkiHergé
Wydawca Egmont
CyklPrzygody Tintina
Cena34,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Tintin nieprzerysowany
[Hergé „Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nawet rozumiem decyzję Egmontu sprzed ośmiu lat aby wydawać zbiorcze, małe albumy z przygodami Tintina (i nie tylko). Biorąc pod uwagę zasobność czytelniczych portfeli oraz długość serii może to był jedyny sposób na szybkie przybliżenie tego legendarnego cyklu polskim fanom komiksu. Na szczęście przyszedł czas aby pokazać ten album w pełnej okazałości czyli w formacie A4.

Marcin Osuch

Tintin nieprzerysowany
[Hergé „Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów” - recenzja]

Nawet rozumiem decyzję Egmontu sprzed ośmiu lat aby wydawać zbiorcze, małe albumy z przygodami Tintina (i nie tylko). Biorąc pod uwagę zasobność czytelniczych portfeli oraz długość serii może to był jedyny sposób na szybkie przybliżenie tego legendarnego cyklu polskim fanom komiksu. Na szczęście przyszedł czas aby pokazać ten album w pełnej okazałości czyli w formacie A4.

Hergé
‹Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzygody TinTina #1: W kraju Sowietów
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2017
RysunkiHergé
Wydawca Egmont
CyklPrzygody Tintina
Cena34,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Fakt, że w najnowszym wydaniu komiks wygląda imponująco. Standardowy „Tintin” to sześćdziesiąt dwie strony, tutaj mamy ich sto czterdzieści. To zasługa większych rysunków, które, w porównaniu z poprzednim wydaniem stały się dużo czytelniejsze (Hergé jeszcze nie dopracował się swojej słynnej „ligne claire”).
Intryga „Przygód Tintina w kraju Sowietów” jest bardzo prosta, wręcz banalna. Bez żadnego wprowadzenia, na pierwszym kadrze spotykamy głównego bohatera wsiadającego do pociągu do Moskwy. Jedzie tam jako reporter „Petit Vingtième” (notabene to prawdziwy magazyn, dla którego pracował Hergé), aby przygotować relację na temat Rosji Sowieckiej. Pomysł ten od początku nie spodobał się kremlowskim notablom, którzy nakazali swoim licznym agentom uniemożliwienie Tintinowi realizacji jego zadania. Od tego momentu trwa nieprzerwana zabawa w kotka i myszkę pomiędzy dzielnym reporterem a mniej lub bardziej rozgarniętymi przedstawicielami bolszewickiego reżimu. Przepychanki te są poprzetykane mało sielankowymi obrazkami Związku Radzieckiego. Mamy więc konfiskatę zboża, wybory przeprowadzane pod lufą karabinu, a ukoronowaniem sowieckiej propagandy są atrapy fabryk wzniesione po to, aby przekonywać zagranicznych dziennikarzy o wysokim stopniu industrializacji kraju. Oczywiście Tintin demaskuje wszystkie te kłamstwa, co jeszcze bardziej rozwściecza komunistów. Główny bohater kilkakrotnie ląduje w więzieniu, areszcie i temu podobnych.
„Przygody Tintina w kraju Sowietów” to najbardziej oryginalny ze wszystkich dostępnych obecnie albumów o młodym reporterze z charakterystyczną fryzurą. Po pierwsze, bo jest pierwszy (brzmi jak truizm, ale za chwilę wrócę do tego wątku). Po drugie, ponieważ jako jedyny jest czarno-biały. Ostatnim komiksem w wersji czarno-białej był „Krab o złotych szczypcach” (tom dziewiąty). Ale Hergé przerysował i pokolorował wszystkie, poza właśnie „Tintinem w kraju Sowietów”. Po trzecie, historia jest opowiedziana w sposób mocno odstający od pozostałych przygód Tintina. O co konkretnie chodzi? O ile w późniejszych albumach przemoc fizyczna (także w wykonaniu głównego bohatera) jest stosowana w sposób umiarkowany, o tyle w „Kraju Sowietów” stanowi ona główny sposób rozwiązywania konfliktów i wychodzenia z kłopotów. Powiedzieć o tym albumie „brutalny” byłoby przesadą, ale bardziej wpisuje się on w poetykę slapstickowych komedii kina niemego, w niewielkim stopniu przypominając późniejsze historie, w których głównym orężem Tintina są jego inteligencja i spryt. Natomiast już w tym albumie widać zamiłowanie głównego bohatera do pościgów wszelkiego rodzaju wehikułami (samoloty, pociągi, samochody), co stało się znakiem firmowym całej serii.
Muszę przyznać, że zupełnie inaczej wyobrażałem sobie ten komiks. Znając frankofońskie fascynacje Rosją (carską, sowiecką, każdą) spodziewałem się raczej historii pobłażliwie traktującej o państwie bolszewików. Nic z tych rzeczy. Poza pojedynczymi przypadkami, wszyscy mieszkańcy kraju Sowietów to kanalie, agenci i donosiciele. Tytuł tytułem ale Tintin jakoś musi do celu swojej podróży dotrzeć. To daje autorowi pretekst do przedstawienia swojego stosunku do Niemców. Nie jest to zbyt przychylne spojrzenie. W komiksie Hergé’a Niemcy to państwo policyjne wypełnione po brzegi mundurowymi. Trudno oczekiwać czegoś innego kilka lat po Wielkiej Wojnie.
Ciekawostką samą w sobie jest geneza „Tintina w kraju Sowietów”. Tutaj pojawia się odwieczne pytanie, co było pierwsze – jajko czy kura. Czy Hergé najpierw wymyślił bohatera, którego nazwał Tintin i uczynił wszędobylskim dziennikarzem? Otóż nie. Naczelny magazynu „Le Vingtième Siècle” – Norbert Wallez – poprosił rysownika (wtedy szefa „Le Petit Vingtième”, młodzieżowego dodatku do „Le Vingtième Siècle”) o stworzenie komiksu, który belgijskiej młodzieży przedstawi prawdziwy obraz Związku Radzieckiego. Tworząc obraz Kraju Rad, Hergé oparł się na książce „Moscou sans voiles”, napisanej przez Josepha Douillet, byłego konsula belgijskiego w Rostowie nad Donem. Można więc powiedzieć, że bez Związku Radzieckiego nie byłoby najpopularniejszego komiksu świata.
koniec
29 marca 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Urodziny Pająka
Marcin Knyszyński

20 V 2024

Ale dużo czytania będzie w najnowszym albumie z cyklu „The Amazing Spider-Man. Epic Collection”! Jest to tom najbardziej wypełniony materiałami dodatkowymi, podsumowaniami, esejami, wypowiedziami twórców i wspominkami. Okazja jest w końcu nie byle jaka – człowiek-pająk skończył trzydzieści lat! Dokładnie tyle – mamy wszak rok 1992.

więcej »

Film animowany w gratisie
Marcin Osuch

19 V 2024

Czy tom trzynasty serii może być pechowy? Na pewno dla Jona Arbucle’a pod tym względem niewiele się zmienia.

więcej »

Sześćdziesiąt lat minęło…
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

18 V 2024

„Wasp: Małe światy” to pozycja, po którą powinien sięgnąć każdy fan Marvela znad Wisły. Głównie z pobudek patriotycznych. W większości jest bowiem zilustrowana przez naszego człowieka w Ameryce – Katarzynę Niemczyk, ukrywającą się pod pseudonimem Kasia Nie.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Zmiana kursu
— Marcin Knyszyński

Ku lepszemu
— Marcin Knyszyński

Grzechy młodości
— Marcin Knyszyński

Tintin nienarysowany
— Marcin Osuch

Tintin przerysowany
— Marcin Osuch

Tintin zakazany
— Marcin Osuch

Najlepszy, zdecydowanie najlepszy
— Marcin Osuch

Powrót superbohatera
— Marcin Osuch

Piętnaście lat przed Armstrongiem
— Marcin Osuch

Widziałem kondora cień
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Film animowany w gratisie
— Marcin Osuch

Kraina bez gwiazd
— Marcin Osuch

Uczmy się języków!
— Marcin Osuch

„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch

Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch

Niech prezydent się tym zajmie
— Marcin Osuch

Ratunek czy porwanie?
— Marcin Osuch

Zatrzymane w słowach
— Marcin Osuch

Broń i pieniądze
— Marcin Osuch

Tylko wkrętacza brakuje
— Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.