Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Daniel Koziarski, Artur Ruducha
‹Kapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2019
RysunkiArtur Ruducha
Wydawca ONGRYS
CyklKapitan Szpic
ISBN9788365803603
Format32s. 165x235 mm
Cena19,99
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Czerstwy na szpicy, Szpic na tropie
[Daniel Koziarski, Artur Ruducha „Kapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Można odnieść wrażenie, że kolejne odcinki komiksu o Kapitanie Szpicu – humorystycznym odpowiedniku Kapitana Żbika – wydawane są z większą częstotliwością niż przed laty oryginalne zeszyty. A na pewno z okresu końcowego serii. Najważniejsze jednak, że jak na razie ich twórcom – Danielowi Koziarskiemu i Arturowi Rudusze – pomysłów nie brakuje, czego dowodzi część trzecia cyklu – „Popielniczka z negatywką”.

Sebastian Chosiński

Czerstwy na szpicy, Szpic na tropie
[Daniel Koziarski, Artur Ruducha „Kapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką” - recenzja]

Można odnieść wrażenie, że kolejne odcinki komiksu o Kapitanie Szpicu – humorystycznym odpowiedniku Kapitana Żbika – wydawane są z większą częstotliwością niż przed laty oryginalne zeszyty. A na pewno z okresu końcowego serii. Najważniejsze jednak, że jak na razie ich twórcom – Danielowi Koziarskiemu i Arturowi Rudusze – pomysłów nie brakuje, czego dowodzi część trzecia cyklu – „Popielniczka z negatywką”.

Daniel Koziarski, Artur Ruducha
‹Kapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKapitan Szpic #3: Kapitan Szpic i popielniczka z negatywką
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2019
RysunkiArtur Ruducha
Wydawca ONGRYS
CyklKapitan Szpic
ISBN9788365803603
Format32s. 165x235 mm
Cena19,99
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zaczęło się dość niewinnie, od wzorowanego w stu procentach na oryginalnych komiksach o Żbiku zeszytu „Kapitan Szpic i Wielki Cyrk” (2018). A kiedy się okazało, że wielbiciele serii o legendarnym funkcjonariuszu Milicji Obywatelskiej uznali jego wielce nieudanego „potomka” (w cudzysłowie, ponieważ, przynajmniej na razie, nic mi nie wiadomo o powiązaniach rodzinnych obu oficerów) za swego, poszło już z górki. W tym roku Daniel Koziarski (odpowiadający za scenariusz) oraz Artur Ruducha (współscenarzysta i rysownik) oddali w ręce czytelników już dwie kolejne części „Szpica”: „Czarną Niechcesete” (więcej przeczytacie o niej w drugim wydaniu publicystycznej książki „Portret pamięciowy. O komiksie «Kapitan Żbik»”) oraz „Popielniczkę z negatywką”. Każda z nich, włącznie z „Wielkim Cyrkiem”, za punkt wyjścia obierała historie przedstawione przed laty w zeszytach publikowanych przez Sport i Turystykę.
Nie inaczej jest w przypadku „Popielniczki…”, w której Koziarski i Ruducha postanowili odrzeć z mitu chyba najbardziej fascynującą przygodę Żbika – zilustrowaną przez Grzegorza Rosińskiego pięcioczęściową opowieść Władysława Krupki, rozpoczynającą się „Zapalniczką z pozytywką” (1970), a zwieńczoną „Błękitną serpentyną” (1971). Tyle że to, co Krupka z Rosińskim rozpisali na – w przybliżeniu – sto pięćdziesiąt plansz formatu zeszytowego, ich młodsi koledzy po fachu postanowili streścić na trzydziestu dwóch. Ma to swoje plusy – pod warunkiem, że ktoś lubi, kiedy akcja pędzi na złamanie karku, a każdy kolejny kadr trzeba szczegółowo analizować, aby nie zgubić ważnej informacji. Bądź „smaczku” graficznego, od których w komiksie aż się roi.
Główną postacią „Popielniczki…” – przynajmniej w części początkowej – jest inżynier Adam Czerstwy, który wybiera się służbowo do Berlina. Jego narzeczona Kasia prosi go, aby przy okazji pobytu w stolicy Niemiec odebrał i przywiózł do Polski neseser dla pewnego nigeryjskiego milionera. Czerstwy, jak na polskiego naukowca przystało, jest naiwny i nierozgarnięty, więc daje się wciągnąć w międzynarodową aferę, w efekcie czego ląduje w zagranicznym więzieniu jako przemytnik narkotyków. I pewnie nikt by się za nim nie ujął, gdyby nie okazało się, że jest on chrześniakiem majora Wagi, przełożonego Szpica. Kapitan ma więc wyruszyć do Berlina razem z porucznikiem Michałem i wybawić z opresji nieszczęsnego inżyniera. W ostatniej chwili w głowie Wagi rodzi się jednak inny plan: ponieważ, jak zauważyła porucznik Koka-Kola (bez najmniejszych wątpliwości to alter ego porucznik Oli), Szpic jest podobny do Czerstwego, ma odegrać jego rolę i przywieźć z Berlina neseser z narkotykami.
To z kolei otwiera drogę do dalszego działania pod przykrywką w celu zdemontowania szajki przemycającej narkotyki do Europy. Szczęśliwy los rzuca teraz Szpica (wraz z Koka-Kolą) do Bułgarii, Turcji i Węgier, podobnie jak to miało miejsce w oryginalnej miniserii Władysława Krupki. Innych podobieństw nie należy się już jednak spodziewać. Komiks Koziarskiego i Ruduchy jest bowiem – w swym zamierzeniu – całkowitym przeciwieństwem opowieści sprzed prawie pięciu dekad. Ma przede wszystkim bawić wyśmiewając i wyśmiewać bawiąc. Hmm, chyba niczego nie pomieszałem… Skutek jest taki, że w czasie lektury okazji do śmiechu na pewno nie brakuje. A jego źródła są dwa: po pierwsze – obaj scenarzyści wykorzystują każdą nadarzającą się okazję do słownych i jednocześnie sarkastycznych igraszek, które przekuwają na groteskowe sytuacje; po drugie – rysownik jest również doskonałym karykaturzystą, co sprawia, że praktycznie każdy kadr można postrzegać w kategoriach osobnego żartu rysunkowego.
Dotarłszy do ostatniej sceny, czytelnik może zastanawiać się, czy seria doczeka się kontynuacji, a jeśli tak, to czy jej głównym bohaterem będzie na pewno Kapitan Szpic. Jeśli chodzi o to pierwsze – nie ma już najmniejszych wątpliwości (autorzy pracują bowiem nad czwartym zeszytem). A co z tym drugim? Cóż, jak dotąd polskiemu policjantowi sprzyjało szczęście, dlaczegóż więc miałoby go opuścić teraz. Wierzę więc, że uda mu się wykaraskać z tarapatów i wrócić do służby ku chwale ojczyzny.
koniec
28 października 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Urodziny Pająka
Marcin Knyszyński

20 V 2024

Ale dużo czytania będzie w najnowszym albumie z cyklu „The Amazing Spider-Man. Epic Collection”! Jest to tom najbardziej wypełniony materiałami dodatkowymi, podsumowaniami, esejami, wypowiedziami twórców i wspominkami. Okazja jest w końcu nie byle jaka – człowiek-pająk skończył trzydzieści lat! Dokładnie tyle – mamy wszak rok 1992.

więcej »

Film animowany w gratisie
Marcin Osuch

19 V 2024

Czy tom trzynasty serii może być pechowy? Na pewno dla Jona Arbucle’a, pod tym względem niewiele się zmienia.

więcej »

Sześćdziesiąt lat minęło…
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

18 V 2024

„Wasp: Małe światy” to pozycja, po którą powinien sięgnąć każdy fan Marvela znad Wisły. Głównie z pobudek patriotycznych. W większości jest bowiem zilustrowana przez naszego człowieka w Ameryce – Katarzynę Niemczyk, ukrywającą się pod pseudonimem Kasia Nie.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Antypirat w akcji – szybki i wściekły!
— Sebastian Chosiński

Czasami Van Dam dostaje jednak w kość
— Sebastian Chosiński

Fajnie napić się Koka-Koli
— Sebastian Chosiński

Zabawa dla dorosłego dziecka
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Szpic na tropie
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
— Sebastian Chosiński

Kto nie ryzykuje, ten… w spokoju nie żyje
— Sebastian Chosiński

W starym domu nie straszy
— Sebastian Chosiński

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.