Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Marco B. Bucci, Jacopo Camagni
‹Nomen Omen #2: Wicked Game›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNomen Omen #2: Wicked Game
Scenariusz
Data wydania12 lutego 2020
RysunkiJacopo Camagni
PrzekładJacek Drewnowski
Wydawca Non Stop Comics
CyklNomen Omen
ISBN978-83-8110-936-9
Format115s. 170 × 260 mm
Cena40,00
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Krew, seks i zaczarowane smartfony
[Marco B. Bucci, Jacopo Camagni „Nomen Omen #2: Wicked Game” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Nie pozwolisz, by echo tego słodkiego czasu zgniło w posępnej puszczy niepamięci”. To cytat z wiersza, czy może inwokacji, znajdującej się w drugim tomie „Nomen Omen”. Trudno powiedzieć, co znaczy, ale całość brzmi wzniośle, romantycznie i nieco mrocznie, więc zapewne spodoba się domyślnej grupie docelowej tego komiksu.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Krew, seks i zaczarowane smartfony
[Marco B. Bucci, Jacopo Camagni „Nomen Omen #2: Wicked Game” - recenzja]

„Nie pozwolisz, by echo tego słodkiego czasu zgniło w posępnej puszczy niepamięci”. To cytat z wiersza, czy może inwokacji, znajdującej się w drugim tomie „Nomen Omen”. Trudno powiedzieć, co znaczy, ale całość brzmi wzniośle, romantycznie i nieco mrocznie, więc zapewne spodoba się domyślnej grupie docelowej tego komiksu.

Marco B. Bucci, Jacopo Camagni
‹Nomen Omen #2: Wicked Game›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNomen Omen #2: Wicked Game
Scenariusz
Data wydania12 lutego 2020
RysunkiJacopo Camagni
PrzekładJacek Drewnowski
Wydawca Non Stop Comics
CyklNomen Omen
ISBN978-83-8110-936-9
Format115s. 170 × 260 mm
Cena40,00
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Połączenie magii z XXI-wieczną techniką nie jest nowym pomysłem – już czternaście lat temu Aleksandra Janusz w „Domu Wschodzącego Słońca” opisywała magów przesyłających sobie „doładowanie magii” przez krótkofalówkę. Becky, bohaterka komiksu idzie dalej: projektuje magiczny interfejs i podłącza się do częstotliwości zaklęć, a następnie używa smartfonów, dronów i elektronicznych zegarków w celu przedostania się na bal mitycznych istot. Czy też opowieści, jak same się nazywają i jak nazywa je narrator we wstępie opisującym Arkadię: „Tam zaklęcia, opowieści i duchy miały ciała z krwi i kości”.
Fabuła rozwija się mniej więcej tak, jak można by oczekiwać, to znaczy jeśli wyjaśnia się jakiś detal z poprzedniego tomu, to natychmiast pojawiają się dwie kolejne tajemnice. Czasem bywa, że nieco irytująco przeciągane: na przykład Becky widzi ptasio-humanoidalnego stwora, który na początku historii powstał z jednego z towarzyszących jej prześladowcy ptasich szkieletów, i rzuca: „To jeden z moich…”, ale nie dowiadujemy się, jakich „moich”, ani skąd ona to wie.
Nadal fascynująca jest warstwa graficzna. Zaznaczanie czarów kolorem na czarno-białych planszach daje mnóstwo możliwości, nie tylko związanych z akcją, ale i czysto estetycznych, kiedy na przykład cała strona staje się czarno-biało-zielona. Dzięki temu ten tom jest o wiele bardziej barwny od poprzedniego. Co ciekawe, sekwencje snów Becky rysuje inna osoba, niż resztę komiksu, chociaż bardziej niż ewentualna zmiana kreski rzuca się w oczy zmiana stylu na pełny kolor bez konturów. Dobrze wykorzystane jest też liternictwo w dymkach: zaklęcia i przysięgi pisane są inną czcionką – oczywiście kolorową – a w pewnej chwili pojawia się też krój kojarzący się ze starymi komputerami. Jednak najlepsza jest scena, w której pewna postać (konkretnie, Medea – ta z mitu o złotym runie) dosłownie odrywa fragment dymka przesłuchiwanego przez nią mężczyzny i odczytuje to, czego nie chciał on powiedzieć.
Erotyki i przemocy jest w drugim tomie co najmniej tyle, co w pierwszym. Tutaj pojawia się dodatkowo erotyka połączona z przemocą: antagonista, porwawszy jednego z przyjaciół Becky, używa go, dość brutalnie, jako swojej zabawki seksualnej. Większość fabuły skupia się na przygotowaniach do uratowania chłopaka, i trzeba przyznać, że niezłomna lojalność Becky w tym względzie jest jedną z przyjemniejszych rzeczy w tej historii.
koniec
29 marca 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Galaktyczny syndrom sztokholmski
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

1 VI 2024

Marvel to mistrz rozmieniania się na drobne. Jeśli jakiś pomysł zaskoczył, możemy być pewni, że za chwilę powstanie milion kopiujących go komiksów. Tak właśnie stało się z Mroczną Phoenix, której potęga przez kolejne pokolenia scenarzystów jest uszczuplana. Na przykład w takich historiach jak „Avengers: Wejście Feniksa”.

więcej »

Góra, czyli punkt kulminacyjny
Marcin Osuch

31 V 2024

Makoto Fukamachi, japoński fotograf uczestniczący w wyprawach wysokogórskich, podąża śladami Habu Jojiego, jednego z najwybitniejszych himalaistów z Kraju Kwitnącej Wiśni. Spotykając się z kolejnymi osobami, które miały do czynienia z Jojim, Fukamachi odkrywa przed czytelnikami historię tego tajemniczego człowieka. Tom pierwszy „Szczytu bogów” kończy się, gdy wspinacz wchodzi na arenę międzynarodową.

więcej »

Klasyczny Papa Baranowski
Dagmara Trembicka-Brzozowska

30 V 2024

Niemal trzy dekady – tyle czasu upłynęło między powstaniem pierwszych opowiastek o Szlurpie i Burpie, a ich ostatnią "prawdziwą" iteracją. W 2017 roku zebrano je w albumie „Bezdomne wampiry o zmroku” w Kulturze Gniewu, dwa lata temu wznowiono z kilkoma dodatkowymi planszami i nową okładką.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Tęczowa magia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Sny w technikolorze
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Nie ma nic świętszego od imion
— Paweł Ciołkiewicz

Gość z nawijką i ten drugi
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.