W polecanej przez prof. Philipa Zimbardo książce David DiSalvo ujawnia ciekawy paradoks: to, czego pragnie mózg, bywa niezgodne z naszymi potrzebami. Mózg człowieka lubi oszczędzać energię, ceni sobie rutynę i stabilność, więc często podsuwa rozwiązania, które go „uszczęśliwiają”, a nam szkodzą. Dlatego wbrew sobie regularnie dokonujemy złych wyborów, ulegamy pokusom, przypisujemy ukryte znaczenia banalnym zbiegom okoliczności oraz upieramy się przy błędnych opiniach, mimo że zaprzeczają im ewidentne dowody.

Mechanizmy, które kierują naszymi mózgami, ewoluują stosunkowo wolno, więc często wybieramy rozwiązania bardziej przystające do realiów surwiwalu naszych jaskiniowych praprzodków niż współczesnego homo internetus.

szczęśliwy mózg ═ nieszczęśliwy człowiek