Chlodwig (466–511) był królem Franków salickich, a pod koniec życia twórcą wielkiego państwa rozciągającego na terenach dzisiejszej Belgii, Francji i zachodnich Niemiec. Jego imię oznacza w języku germańskim „sławny przez swoje bitwy”. Kiedy w wieku 15 lat objął władzę po swoim ojcu, był tylko jednym z kilku władców Franków. Dzięki licznym wojnom i odpowiednim sojuszom z Frankami nadreńskimi, Wizygotami, Turyngami i Burgundami stał się niekwestionowanym jedynowładcą rozległego państwa, tworząc podwaliny pod wielkość dynastii Merowingów. Małżeństwo z Klotyldą, bratanicą króla Burgundów, przypieczętowało decyzję o chrzcie, który przyjął z rąk św. Remigiusza w Reims. To doniosłe wydarzenie z 496 r. na trwałe wprowadziło Franków w krąg chrześcijańskiego świata.

Po śmierci króla w Paryżu państwo podzielono pomiędzy jego czterech synów. Chlodwig na wieki pozostał symbolem wielkości Francji i wzorem chrześcijańskiego władcy.