Po przeczytaniu książki mogę z czystym sumieniem polecić ją każdej młodej osobie choć trochę zainteresowanej czytaniem. Tematyka wampirów, wiedźminów jest teraz bardzo na czasie, ale w tym przypadku ciekawie przeplata się z mitologią, co samo w sobie jest już interesujące. Poza tym podczas czytania odniosłam wrażenie, że bawię się pudełkiem- otwieram, a tam drugie pudełko, w którym znowu jest pudełko i tak przez całą książkę. Jedna tajemnica prowadziła wcale nie do wyjaśnienia tylko do kolejnej tajemnicy. Bohaterów już polubiłam, wydają się tacy zwyczajni, a za chwilę czymś nas zaskakują. W dodatku książkę czyta się bardzo lekko, trudno ją odłożyć na jutro- sama skończyłam w ciągu jednego wieczora, czytałam na zasadzie: a może jeszcze jeden rozdział? Fajne wrażenie robi tez klimat książki- trochę mroczny, trochę tajemniczy, w sam raz do wgłębienia się w niego w cichy wieczór.

Powieści z szufladki paranormal romance często charakteryzuje rzecz, której wybitnie nie znoszę – nadmierny patos, towarzyszący każdemu działaniu bohaterów, najkrótszej nawet refleksji, przewijającej się przez ich głowy. Nic nie dzieje się, „bo tak”, a raczej dla jasno określonych, wzniosłych celów, takich jak na przykład ochrona obiektu równie wzniosłej miłości przed wszystkimi nieszczęściami świata. Rzeczywistość równie szlachetna, co całkowicie absurdalna, pozbawiona choćby znamion lekkości fabuły. Z tym większym niepokojem powitałam książkę Kelly Keaton, ogarnięta troską o radość płynącą z czysto rozrywkowej lektury - i muszę przyznać, że jestem całkiem zaskoczona.
Pomimo dość topornych opisów, na szczęście występujących w absolutnym, niezbędnym dla zrozumienia fabuły minimum, autorka całkiem zręcznie przeplata kolejne zdania elementem, którego tak bardzo mi brakowało – humorem. Nie jestem typem ryczącym z uciechy nawet na najsmakowitszych komediach, a mimo to parę razy, ku własnemu zdumieniu, udało mi się porządnie parsknąć śmiechem – głównie za sprawą wewnętrznych monologów Ari, która okazała się postacią na tyle barwną i tajemniczą, nie ograniczającą swoich horyzontów (wzorem co niektórych bohaterek literatury młodzieżowej) wyłącznie do przystojnego pół-wampira Sebastiana i wszelkich aspektów rozwoju ich relacji, że bez wątpienia skradła zdecydowaną większość show.
Romans ów, ku mojej uldze nie przyćmiewa szybkiej akcji, każąc czytelnikowi nie zanucić pod nosem „ale to już było”, odkładając na bok kolejny tom o dziwnych, międzyrasowych trójkątach, a raczej zagłębić się w co prawda prostej, ale przyjemnej lekturze. Choć trzeba przyznać, że 250 stron pozostawia duży niedosyt, miejmy nadzieję, że kolejne tomy szybko zatrą to wrażenie.

Jedna z naj pozycji z jakimi miałem styczność w przeciągu ostatnich miesięcy. Rewelacyjna główna bohaterka i klimat to jest to czego dawno nie było .
Polecam wszystkim którzy lubią dobrą lekturę, Z 9 książek które przeczytałem w tym miesiącu ta jest zdecydowanie najlepsza.

Masz prawie osiemnaście lat, za sobą poznawanie uroków rodzin
zastępczych, a przed sobą odkrywanie swojej przeszłości. Wiesz, że
zostałaś w wieku czterech lat porzucona przez matkę. Jak przez mgłę
pamiętasz ją, a teraz znalazłaś się w szpitalu psychiatrycznym by
poznać kobietę, która Cię urodziła. Ari właśnie znalazła się w takiej
sytuacji, jednak nie wszystko jest tak myślała. Jej matka nie żyje,
popełniła samobójstwo, będą tylko trochę starsza niż ona teraz, a do
tego ma rodzinę - nieznaną, ale taką, która zajęła się jej pogrzebem.
Wraz z tymi informacjami dostaje pudełko z rzeczami po matce, a wśród
nich znajduje list. Tak zaczyna się historia nastolatki mieszkającej w
Stanach Zjednoczonych, ale trochę innych niż znamy obecnie - pewna ich
część jest własnością prywatną, a dokładniej mówiąc Nowy Orlean i jego
okolice. Właśnie tam kieruje się Ari po przeczytaniu wiadomości sprzed
lat, pomimo, że odradzano jej to miejsce. Już na początku podróży
staje się celem morderczego celem ataku, jednak jako wychowanka łowców
nagród radzi sobie znakomicie z przeciwnikiem, wręcz ze śmiertelną
skutecznością. To tylko jeszcze wzmaga jej determinację odwiedzania
zakazanego miasta.. W tajemnicy przed opiekunami zmierza w jego
kierunku, czuje, że tylko tam znajdzie odpowiedź na dręczące ją
pytania. Już na jej początku swej drogi przekonuje się, że to co
mówiono o Novem, bo tak nazywa się teraz Nowy Orlean, to prawda - tam
obowiązują inne zasady niż w świecie, w którym do tej pory obracała
się dziewczyna. W takiej scenerii spotyka grupę rówieśników, w tym
Sebastiana ich przywódcę. Znajduje u nich schronienie i pomoc w swoich
poszukiwaniach, sama staje się też obiektem zainteresowania dla
właścicieli miasta. Jeszcze nim do niego przybyła oni już wiedzieli o
jej zamiarach. Kim jest, że chcą ją poznać? W końcu Novem jest
miejscem, gdzie odmienność jest na porządku dziennym, a Ari jest
zwyczajną nastolatką, tylko te jej włosy i oczy ... Wyjaśnienie
tajemnicy rodziny dla Ari staje się coraz pilniejszym zadaniem gdy
znajduje wycinek z gazety i kolejny list matki. Tym razem dowiaduje
się, że ciąży nad nią klątwa, podobnie jak wcześniej nad jej matką i
babką - każda z nich umierała w wieku dwudziestu jeden lat,
osieracając za każdym razem kilkuletnią córeczkę. Żarty powoli się
kończą, to co miało być tylko kilkudniową wycieczką w poszukiwaniu
korzeni przeradza się w walkę z kimś, kto kojarzy się z mitami, ale
nie rzeczywistym światem. Dzięki przeciwnikowi Ari dowiaduje się kim
jest i jakie jest jej przeznaczenie. Wie też jaka jest jej klątwa, ale
podobny ciężar nosi każdy mieszkaniec Novem. To jeszcze nie wszystko
co staje się udziałem dziewczyny, nowy rozdział jej życia obfituje w
niespodzianki na każdym kroku.

Po pierwsze, trzeba pogratulować wydawnictwu, ze ośmieliło się wydać autorkę, która dla polskich czytelników, zwłaszcza tych władających lub czytających jedynie po polsku, jest zupełnie nieznana. I książka jest też czymś nowym na rynku, bo ukazała się dopiero w styczniu 2011 roku, a już 2 maja czyli po czterech miesiącach mamy okazję się z nią zapoznać.
A zapoznać się warto, bo przede wszystkim p. Keaton udało się oddać klimat Nowego Orleanu, który teraz nosi nazwę Nowy 2 i należy do 9 rodzin tworzących Novem. Umieszczenie akcji w takim miejscu, w którym czary i magia oraz istnienie wampirów, czarownic i innych stworzeń fantastycznych wydają się być czymś naturalnym, pozwala czytelnikowi zanurzyć się niezwykle wartkiej akcji.
Podoba mi się kreacja bohaterki, która z jednej strony jak na siedemnastolatkę może zbyt dobrze radzi sobie ze sztukami walki, a jej niezwykła uroda (srebrzyste włosy i zielone oczy) budzi czasem zbyt duże zainteresowanie, z drugiej zaś jak zwykła nastolatka odczuwa potrzebę odszukania swych korzeni, odkrycia tożsamości, a także równie szybko ulega zauroczeniu.
W swoich poszukiwaniach Ari trafia do zrujnowanego domu w Dzielnicy Ogrodowej, do szpitalnego archiwum, ale i na bal wampirów, cmentarzysko, a nawet do lochów bogini.
Sojusznikiem w jej poszukiwaniach stanie się równie niezwykły jak Aristanae Sebastian obdarzony hipnotyczną mocą, który jest pół wampirem, pół wiedźminem i który wraz z grupką przyjaciół wesprze dziewczynę w trudnej walce z groźną Ateną.
Główną zaletą tej książki jest jednak wartka akcja, zmuszająca czytelnika do przerzucania kolejnych kartek, by zobaczyć, jak zakończy się ta historia. Czyta się naprawdę szybko i przyjemnie.

Główna bohaterka książki jest samodzielną, zdecydowaną siedemnastolatką, wyjątkową ze względu na swój wygląd - srebrne włosy oraz wielkie, zielone oczy, oraz ze względu na swe zdolności, o których dowiadujemy sie później. Ari chce poznać swą przeszłości, dlatego też udaje się na poszukiwanie jakichkolwiek informacji związanych z jej matką. Wydarzenia prowadzą ją poprzez szpital psychiatryczny do Nowego Orleanu - miejsca, w którym się urodziła i z którego w dzieciństwie uciekała. Podczas pobytu w tym miejscu poznaje przyjaciół, zdobywa chłopaka – Sebastiana i dowiaduje się o istnieniu wielu nadnaturalnych istot – z niektórymi musi staczać walkę, inne stają w jej obronie. Pozostaje odwieczne pytanie – kto zwycięży?

Kelly Keaton stworzyła wspaniały świat – nie tylko wampirów i wilkołaków, które to ostatnio zawładnęły książkami fantasy, ale w treści włącza także wątki mitologiczne, czy zupełnie nowe istoty. Akcja książki toczy się bardzo szybko, co jest zarówno plusem (nie można się oderwać od książki) i minusem (czytelnik nie ma chwili wytchnienia, a niektóre wątki można było rozbudować). Fabuła jest ciekawa i wciągająca, szczególnie gdy do akcji wkraczają wątki mitologiczne na czele z Ateną. Polecam serdecznie, a sama z niecierpliwością czekam na kolejną część ;)).

Poprawka do mojej wypowiedzi - książka "Darkness Becomes Her", czyli nasze "Z ciemnością jej do twarzy" ukazało się w lutym, a nie w styczniu, jak napisałam. Za pomyłkę przepraszam.

A książkę jeszcze raz polecam :)

Wydawnictwu dziękujemy za podesłanie tylu komentujących :D

"Z ciemnością jej do twarzy" było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, ot niepozorna książka, w zasadzie niewiele wyróżniająca się spośród innych.
Myślałam, że to będzie kolejna książka w stylu "Zmierzchu", jednak muszę przyznać, że po raz pierwszy czytałam coś, co łączy ze sobą niemal wszystko - od mitologii, po wampiry czy wiedźminy. Wszystko to autorka zrównoważyła elementami zwykłej, ludzkiej natury.
Mroczna tajemnica, która ciągnie się przez całą książkę, ciągnie za sobą mnóstwo innych zagadek, co sprawia, że z ciekawości brnie się dalej i dalej.
Myślę, że to nie jest książka tylko dla młodzieży czy miłośników fantasy. Może spodobać się naprawdę każdemu.
Polecam ją wszystkim.